แอบมองเธอรู้ไหมฉันใจหวั่น
แต่ไม่กล้าเพ้อฝันดึงดันคว้า
ได้แต่แอบรอพบคอยสพตา
มันไม่กล้าเอ่ยบอกพูดออกไป
เพียงเธอเดินผ่านมาเหมือนฟ้าหยุด
วิญญาณหลุดใจดวงน้อยสั่นคล้อยไหว
อยากให้เธออยู่ตรงนี้ไม่หนีไกล
ฝากรักไว้ในสายตาเผื่อหาเจอ
คนอะไรไม่รู้ดูน่ารัก
อยากลองทักสักครั้งแอบนั่งเหม่อ
คิดทีไรใจจะวายเกือบตายเธอ
นั่งละเมอเพ้อเจ้อเสนอรัก
อยากบอกเธอกลัวแย่กลัวแพ้พ่าย
กลัวเธออายตื่นตะหนกต้องอกหัก
เก็บเอาไว้ข้างในไปสักพัก
ไม่กล้าทักบอกไปหวั่นใจจริง
ยามสพตาคราใดใจระทึก
ดังตึกตึกตักตักห้วงรักดิ่ง
มือไม้สั่นปั่นป่วนด่วนประวิง
เหมือนดั่งลิงยิ่งนักความรักทำ
แลเห็นยิ้มพิมพ์ใจบนใบหน้า
ดูเหมือนว่าท่าทางเราเขาคงขำ
เลยได้ทีชวนคุยขุดคุ้ยคำ
เพียงเอ่ยนำสวัสดีเปรมปรีดิ์ทรวง
มธุรสพจน์ถ้อยดั่งอ้อยหวาน
กำซาบซ่านดวงมานดุจสารสรวง
สู่ภวังค์หวังเพ้อมีเธอควง
คิดเลยล่วงห้วงเพ้อแค่เธอคุยฯ
จ.รัตติกาล
