ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

สะกดคำ ว่า”รัก”



สะกดคำ ”รัก” ร้อย เป็นสร้อยสรวง
ฝากคล้องทรวง ใครหนึ่ง ซึ่งห่วงหา
ด้วยห่างไกล เส้นทาง วางทาบมา
ข้อกำหนด ชะตา ที่ท้าทาย


อยากให้เขา รู้นัก ว่ารักนี้
มอบด้วยความ ภักดี ที่มากหลาย
ตั้งแต่วัน เริ่มต้น จนบั้นปลาย
แม้ถึงวัน สุดท้าย มิคลายคลอน


สะกดคำ ว่า”รัก” นี้ฝากไว้
แนบทรวงใน ตรึงติด ชิดเคียงหมอน
โอ้รักเอย เผยพร่ำ น้ำคำวอน
ด้วยอักษร สาส์นซึ้ง...คือหนึ่งใจ


หากสวรรค์ เมตตา ฟ้ารู้รับ
ช่วยสดับ ทุกตอน ยามอ่อนไหว
อยู่คงมั่น มิหวั่น แม้การณ์ใด
ผ่านโพยภัย ถึงฝั่งฝัน นิรันตร...


“สุนันยา”

<a href="http://www.youtube.com/v/bMwuM6Tr250&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/bMwuM6Tr250&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[สล่าผิน]

รอ เรือ ไม้หัน กับกอไก่
ภาษาไทย อ่านรักครูมักสอน
เอามาแต่งแปลงคำลำนำกลอน
หลายหลากตอนสุขเศร้าเอารักลง

ยามรักหวานผ่านใจได้รักยิ่ง
รำพันจริงหวานนักรักสูงส่ง
ยามรักร้าวป่าวบอกหลอกให้งง
ไม่มั่นคงร้องไห้ใจมลาย

เอาคำรักถักถ้อยร้อยอักษร
ต้องดูก่อนว่าใส่ในความหมาย
เป็นรักที่มีสุขซุกใจกาย
หรือรักร้ายร้างลาพาเศร้าใจ

จะเอารักอย่างไรใส่คำร้อย
จะรักลอย รักเลิศประเสริฐไหม
เลือกแต่งเอารักมีที่หทัย
เลือกลงไปแต่งคำลำนำงาม

สล่าผิน

[สุนันยา]

อักษรร้อย ถ้อยงามแทนคำกล่าว
รักยืนยาว หรือสะดุด ยากหยุดถาม
หากซื่อตรง คงมั่น ฝันงดงาม
เป็นนิยาม รักมั่น ทุกวันไป

อยู่ที่ใจใช่อักษรที่อ้อนฝาก
จะจรจาาก หรือคงมั่น ไม่หวั่นไหว
เมื่อรักกัน รู้ซึ้ง ถึงห้วงใน
ภาษาใจ สำคัญ ทุกวันคืน

เอาคำรักถักถ้อยร้อยอักษร(พี่สล่าผิน)
มิได้ย้อน ยอกความ เหมือนจำฝืน
รักจะหวาน หรือเศร้า ไม่ยาวยืน
เขาคนอื่น เห็นเราเป็นเงาลวง

จะเอารักอย่างไรใส่คำร้อย(พี่สล่าผิน)
มิพูดพล่อย เพียงผ่าน วิมานสรวง
เมื่อรักแท้ ตรึงติด สนิททรวง
แล้วแต่ดวง แหละพี่..ถ้ามีตรม.....



"สุนันยา"

[บ้านริมโขง]

สะกดคำ ว่า”รัก”



สะกดคำ ”รัก” ร้อย เป็นสร้อยสรวง
ฝากคล้องทรวง ใครหนึ่ง ซึ่งห่วงหา
ด้วยห่างไกล เส้นทาง วางทาบมา
ข้อกำหนด ชะตา ที่ท้าทาย


อยากให้เขา รู้นัก ว่ารักนี้
มอบด้วยความ ภักดี ที่มากหลาย
ตั้งแต่วัน เริ่มต้น จนบั้นปลาย
แม้ถึงวัน สุดท้าย มิคลายคลอน


สะกดคำ ว่า”รัก” นี้ฝากไว้
แนบทรวงใน ตรึงติด ชิดเคียงหมอน
โอ้รักเอย เผยพร่ำ น้ำคำวอน
ด้วยอักษร สาส์นซึ้ง...คือหนึ่งใจ


หากสวรรค์ เมตตา ฟ้ารู้รับ
ช่วยสดับ ทุกตอน ยามอ่อนไหว
อยู่คงมั่น มิหวั่น แม้การณ์ใด
ผ่านโพยภัย ถึงฝั่งฝัน นิรันตร...


“สุนันยา”

สะกดร้อยสร้อยรักสลักส่ง
จากอนงค์นางน้องปองสมร
พิไรร่ำคำฝากมากอาวรณ์
สุดสะท้อนวอนหวังหลั่งอาลัย

เพียงคำ “รัก” น้อยนิดคิดร้อยส่ง
ต้องผจงลงด้ายหมายคล้องไหน
จะคล้องแขน-คล้องคอ หนอชื่นใจ
จะคล้องใครในนี้...ที่รำพัน

หรือจะวางทิ้งไว้ยามใครผ่าน
ได้แลลานวานหยิบริบสุขสันต์
หรือวางไว้เฉพาะเจาะจงกัน
ใครไหนนั่นคู่สม..ชมมาลัย

หรือจะเหวี่ยงเสี่ยงทายชายทั้งหล้า
กราบเทวานำสู่คู่สมัย
อธิษฐานฝากวางกลางฤทัย
ลอยสู่ใจ..ชายนั้น สวรรค์เรียง.

"บ้านริมโขง"

[ชาย]

สะกดคำ ว่า”รัก”



สะกดคำ ”รัก” ร้อย เป็นสร้อยสรวง
ฝากคล้องทรวง ใครหนึ่ง ซึ่งห่วงหา
ด้วยห่างไกล เส้นทาง วางทาบมา
ข้อกำหนด ชะตา ที่ท้าทาย


อยากให้เขา รู้นัก ว่ารักนี้
มอบด้วยความ ภักดี ที่มากหลาย
ตั้งแต่วัน เริ่มต้น จนบั้นปลาย
แม้ถึงวัน สุดท้าย มิคลายคลอน


สะกดคำ ว่า”รัก” นี้ฝากไว้
แนบทรวงใน ตรึงติด ชิดเคียงหมอน
โอ้รักเอย เผยพร่ำ น้ำคำวอน
ด้วยอักษร สาส์นซึ้ง...คือหนึ่งใจ


หากสวรรค์ เมตตา ฟ้ารู้รับ
ช่วยสดับ ทุกตอน ยามอ่อนไหว
อยู่คงมั่น มิหวั่น แม้การณ์ใด
ผ่านโพยภัย ถึงฝั่งฝัน นิรันตร...


“สุนันยา”



http://www.youtube.com/watch?v=bMwuM6Tr250#noexternalembed&feature=related

รอหันอากาศกอหนออ่านรัก

ถ้าท่านชักอากาศกอเหลือรอไว้

แล้วลองอ่านจะเหลือรอก็ยังไง

จะรักใครต้องรอหนอ..เพราะรอนำ
............

*ทักทายนะครับ ขอนุญาตเข้ามาต่อกลอนด้วยนะครับ ^^

[สุนันยา]

สะกดร้อยสร้อยรักสลักส่ง
จากอนงค์นางน้องปองสมร
พิไรร่ำคำฝากมากอาวรณ์
สุดสะท้อนวอนหวังหลั่งอาลัย

เพียงคำ “รัก” น้อยนิดคิดร้อยส่ง
ต้องผจงลงด้ายหมายคล้องไหน
จะคล้องแขน-คล้องคอ หนอชื่นใจ
จะคล้องใครในนี้...ที่รำพัน

หรือจะวางทิ้งไว้ยามใครผ่าน
ได้แลลานวานหยิบริบสุขสันต์
หรือวางไว้เฉพาะเจาะจงกัน
ใครไหนนั่นคู่สม..ชมมาลัย

หรือจะเหวี่ยงเสี่ยงทายชายทั้งหล้า
กราบเทวานำสู่คู่สมัย
อธิษฐานฝากวางกลางฤทัย
ลอยสู่ใจ..ชายนั้น สวรรค์เรียง.

"บ้านริมโขง"

เพียงคำ “รัก” น้อยนิดคิดร้อยส่ง(พี่ริมโขง)
ใจมั่นคง โยงถึง ไร้ซึ่งเสียง
อักษรวาง ทอทาบ ฉาบรักเคียง
แทนสำเนียง ว่า"รัก" จากคนไกล

หรือจะวางทิ้งไว้ยามใครผ่าน (พี่ริมโขง)
ร้อยดวงมาน เรียงพจน์ ด้วยสดใส
ใครไหนผ่าน หว่านคำ ย้ำเช่นไร
มิจาจตรึง ฤทัย ดังใฝ่ปอง

หรือจะเหวี่ยงเสี่ยงทายชายทั้งหล้า(พี่ริมโขง)
"รัก"มีค่า เพียงหนึ่ง ไร้ซึ่งสอง
มิได้งาม มากล้น หลายคนจอง
ใจของน้อง ซ่านซึ้ง..เพียงหนึ่งชาย

สะกดไว้ "ว่ารัก" จากใจหนึ่ง
ให้คนซึ่ง ถึงแม้ ดั่งแลหาย
จะเก็บรัก แอบซ่อน ก่อนบั่นปลาย
รอถึงวัน ที่หมาย...ค่อยคลายปม

"สุนันยา"

[สุนันยา]

รอหันอากาศกอหนออ่านรัก

ถ้าท่านชักอากาศกอเหลือรอไว้

แล้วลองอ่านจะเหลือรอก็ยังไง

จะรักใครต้องรอหนอ..เพราะรอนำ
............

*ทักทายนะครับ ขอนุญาตเข้ามาต่อกลอนด้วยนะครับ ^^

คำสั่นสั่น เขียนง่าย ไยค่าล้น
คนทุกคน ชอบใช้ ในภาษา
รักแล้วรอ ต่อเนื่อง เรื่องเวลา
ทั้งสาบาน สัญญา เพราะว่า"รัก"

"สุนันยา"

*ทักทายนะครับ ขอนุญาตเข้ามาต่อกลอนด้วยนะครับ ^^..

ด้วยความยินดีค่ะ..

[Prapacarn ❀]

คำว่า"รัก" จักหาย แม้ไม่ "หัน"
เมินหน้ากันพลันเห็นเป็น "รก" ได้
ถ้าอยาก"รัก"แนบแน่นไม่แคลนคลาย
เชิญหญิง ชาย "หัน" หน้า เข้าหากัน
 
มาร่วมสนุกด้วยคนค่ะ

[/size][/color][/color]

[masapaer]

เธอคอยสอนสะกดบทความรัก
คนจมปรักรักเก่าเป็นเงาฝัน
เพราะสะกดไม่ถูกผูกสำคัญ
จึงจาบัลย์ระทมขมทรวงใน

ลงทะเบียนเรียนรักจากเธอแล้ว
คงมิแคล้วกลัวตกอกหมองไหม้
ต้องผ่านเกณฑ์สะกดจดเท่าใด
ถึงเข้าใจคำรักสักกระบวน

นั่งสะกดคำรักชักความหมาย
ติดกับคำเดียวดายให้กำสรวล
สะกดรักชักหวั่นขวัญก็รวน
ครูช่วยทวนคนไหนใคร่ดูแล

ติดที่ริมฝีปากกระดากนัก
มิกล้าทักเปรยเสียงสำเนียงแย่
รอเท่านั้นใช่ไหมที่ให้แปล
มิใช่รอ..รักแท้..อันแน่นอน

เสียงหัวใจพร่ำเรียนอยากเขียนรัก
หวังเธอทักสักนิดสะกิดสอน
แอบประหวั่นวิตกอกสั่นคลอน
กลัวผิดซ้อนซ้ำซากลำบากจัง

สะกดรักผิดซ้ำทำไฉน
ถูกสะกดหัวใจให้เธอขัง
จองจำรักแก่เธอเพ้อเพียงพัง
สุดท้ายยังสะกดผิด..ไร้สิทธิ์รัก?

 

[สุนันยา]

คำว่า"รัก" จักหาย แม้ไม่ "หัน"
เมินหน้ากันพลันเห็นเป็น "รก" ได้
ถ้าอยาก"รัก"แนบแน่นไม่แคลนคลาย
เชิญหญิง ชาย "หัน" หน้า เข้าหากัน
 
มาร่วมสนุกด้วยคนค่ะ

[/size]

***


เป็นความหมาย แน่นหนัก หากมิเก้อ
ทั้งเขาเธอ ชื่นแท้ ไม่แปรผัน
ต่างหันมา ให้เห็น เช่นผูกพัน
ด้ยรักมั่น ดังลิขิต นิจนิรันดร์


"สุนันยา"

[สุนันยา]

เธอคอยสอนสะกดบทความรัก
คนจมปรักรักเก่าเป็นเงาฝัน
เพราะสะกดไม่ถูกผูกสำคัญ
จึงจาบัลย์ระทมขมทรวงใน

ลงทะเบียนเรียนรักจากเธอแล้ว
คงมิแคล้วกลัวตกอกหมองไหม้
ต้องผ่านเกณฑ์สะกดจดเท่าใด
ถึงเข้าใจคำรักสักกระบวน

นั่งสะกดคำรักชักความหมาย
ติดกับคำเดียวดายให้กำสรวล
สะกดรักชักหวั่นขวัญก็รวน
ครูช่วยทวนคนไหนใคร่ดูแล

ติดที่ริมฝีปากกระดากนัก
มิกล้าทักเปรยเสียงสำเนียงแย่
รอเท่านั้นใช่ไหมที่ให้แปล
มิใช่รอ..รักแท้..อันแน่นอน

เสียงหัวใจพร่ำเรียนอยากเขียนรัก
หวังเธอทักสักนิดสะกิดสอน
แอบประหวั่นวิตกอกสั่นคลอน
กลัวผิดซ้อนซ้ำซากลำบากจัง

สะกดรักผิดซ้ำทำไฉน
ถูกสะกดหัวใจให้เธอขัง
จองจำรักแก่เธอเพ้อเพียงพัง
สุดท้ายยังสะกดผิด..ไร้สิทธิ์รัก?

 

สะกดคำ ว่ารัก ใช่ฝากผ่าน
อยู่ดวงมาน สานสาย ใยสลัก
ร้อยเป็นพวง มาลัย มาทายทัก
ผูกสมัคร คงมั่น ทุกวันไป

ไม่ต้องสอน สะกดย้ำ ถ้อยคำนี้
ล้นฤดี เพียงว่า อย่าหวั่นไหว
เมื่อสะกด ผิดเพี้ยน อย่าเปลี่ยนใจ
สะกดใหม่ อีกครั้ง ด้วยหวังดี

ตัวอักษร อ้อนนำ ดูล้ำค่า
ร้าวอุรา มีบ้าง เส้นทางนี้
เป็นครั้งคราว หนาวเหน็บ เจ็บชีวี
แต่รักมี เต็มห้วง  เป็นบ่วงรอ

ใครจะสอน เธอได้ หากไม่ซึ้ง
รักคนหนึ่ง ร่วมทาง สร้างเรือนหอ
อยู่ ที่ใจ เธอนั้น มั่นคงพอ
ไม่ต้องรอ ใครสอน...ให้อ่อนใจ..

“สุนันยา”