ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

 


บริสุทธิ์.สอดคล้อง.ทั้งสองฝั่ง
เอาใจหยั่ง.ลงลึก.สำนึกไหม?
ผู้ผ่านร้อน.ผ่านหนาว.มายาวไกล
หัวกะได.ไม่เคยแห้ง.ถูกแย่งชม

อีกกลุ่มหนึ่ง.เสียงสะท้อน.กลอนรุ่นใหม่
ถึงสอดใส่.ความเสนาะ.ไม่เหมาะสม
แต่.ได้ใจ.สำเนียง.เคียงคารม
จึงชื่นชม.ต่อกัน.ไร้บัญชา

หัวใจของ.สองกวี.ต่างมี Art
จะขึ้น chart.ตำแหน่งไหน?....ไม่ปรารถนา
คะแนนหด.คะแนนดี.ใช่.กีฬา
ที่มีมา....เหมือนขีดขั้น.แบ่งชั้นชน

นักกวี...จึงสำลัก.สมัครใหม่
เปลี่ยนชื่อใส่.เพราะเสื่อม.ความเลื่อมหล่น
มิมีผล.ดีต่อใคร?.ในกมล
แถมทุกข์ทน.ถูกเย้ย.ก็เคยโดน

เป็นกวี...ศรีเอก.แห่งวังหลวง...
แต่ไม่หวง.ห่วงตัว.ใส่หัวโขน
มีตำแหน่ง.ค้ำคอ.รอเป็นโจร
จะทะโมน.เล่นล้อ.ก็ท้อทัณฑ์.....

ปล่อยประเด็น.เป็นไป.เถิดนายจ๋า
เพราะยิ่งพูด.ยิ่งปัญหา.ชวนน่าขัน
ผู้ไม่รู้...อาจให้ที.ตะบี้ตะบัน
ถูกโจษจันในใจ.....ก็ไปเอง...

เรื่องง่ายๆครับ....ผู้มาใหม่.กับ.ผู้คร่ำหวอด...การให้คะแนนและการกดยอดเยี่ยม...ย่อมต่างกัน(หัวใจมันแข็ง.ไม่เท่ากันฮะ)
Music คนนึงล่ะ...ใจอ้อน+อ่อน+อ้อนอีกต่างหาก.......กดยอดเยี่ยม..ทั้งๆที่ไม่ได้"เยี่ยมยอด".....

***** คะแนน....ที่ให้กัน..มันโดนใจเขา..ห้ามใจกันไม่ได้...(ไม่ผิดกฏนี่หว่า)
***** แต่ตำแหน่ง......ไม่ต้องให้ได้หรือเปล่า?....ยกเลิก.การกำหนดระดับคะแนนแล้วได้ตำแหน่ง!!....

(เมื่อสมัยก่อน) ๒ ปีกว่ามาแล้ว......จำได้แม่นยำว่า......
คะแนนกระผม ๑๐๐ กว่า.ตำแหน่งสู้"สุภาพบุรุษทรชน"คะแนน ๘๐ กว่าก็ไม่ได้
..................อย่างเนี๊ยะ..เจ๋ง..เจ็บ..และละอายใจดี..................
ด้วยความนับถือขอรับ

 




         

  กล่าวตรงประเด็นถูกใจมากครับ ผมขอให้คะแนนเลยครับ

                                   สุนทรวิทย์

[บ้านริมโขง]

ข้อเสนอเพิ่มเติม

ข้อเสนอ
-- ยกเลิกระบบ Class
-- ใช้ระบบอาวุโส (ระยะเวลาการเข้าร่วมเป็นสมาชิก หรือจำนวนโพสท์ ฯลฯ)
-- ระบบคะแนนคงไว้เหมือนเดิม

ประโยชน์
-- จัดกลุ่มสมาชิกได้ง่าย
-- สร้างความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่ม  แบบพี่ดูแลน้อง 
-- ไม่ใช้คะแนนเป็นตัววัดความสามารถ แต่ใช้วัดค่านิยมในแต่ละบุคคล
-- โหวตเสียงเป็นรายบุคคลเมื่อจะเปลี่ยนชั้น (สมาชิกร่วมในการคัดเลือก)
-- ไม่ต้องยึดติดหรือคำนึงถึงชื่อตำแหน่ง Class
-- มีอีก แต่ยังคิดไม่ออก

โทษ
-- ไม่ปรากฎ (เพราะยังไม่เคยปฏิบัติ)

อื่น ๆ
-- สร้างความสัมพันธ์ได้ง่ายระหว่างสมาชิกและ เจ้าของบอร์ด
-- จัดสมาชิกดีเด่นในแต่ละหมวดหมู่การกวี สมาชิกออกเสียงโหวต มีการมอบคะแนนพิเศษ (เลือกจัดตามเทศกาลหรือตามความเหมาะสม)
-- เลือกบทกวีของสมาชิกมาโหวตหาบทยอดเยี่ยมของแต่ละคน เป็นการสร้างกำลังใจ

ฯลฯ

คิดเร็ว ๆ ได้แค่นี้  หากเห็นด้วยช่วยคิดต่อ..

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ข้อเสนอเพิ่มเติม

ข้อเสนอ
-- ยกเลิกระบบ Class
-- ใช้ระบบอาวุโส (ระยะเวลาการเข้าร่วมเป็นสมาชิก หรือจำนวนโพสท์ ฯลฯ)
-- ระบบคะแนนคงไว้เหมือนเดิม

ประโยชน์
-- จัดกลุ่มสมาชิกได้ง่าย
-- สร้างความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่ม  แบบพี่ดูแลน้อง 
-- ไม่ใช้คะแนนเป็นตัววัดความสามารถ แต่ใช้วัดค่านิยมในแต่ละบุคคล
-- โหวตเสียงเป็นรายบุคคลเมื่อจะเปลี่ยนชั้น (สมาชิกร่วมในการคัดเลือก)
-- ไม่ต้องยึดติดหรือคำนึงถึงชื่อตำแหน่ง Class
-- มีอีก แต่ยังคิดไม่ออก

โทษ
-- ไม่ปรากฎ (เพราะยังไม่เคยปฏิบัติ)

อื่น ๆ
-- สร้างความสัมพันธ์ได้ง่ายระหว่างสมาชิกและ เจ้าของบอร์ด
-- จัดสมาชิกดีเด่นในแต่ละหมวดหมู่การกวี สมาชิกออกเสียงโหวต มีการมอบคะแนนพิเศษ (เลือกจัดตามเทศกาลหรือตามความเหมาะสม)
-- เลือกบทกวีของสมาชิกมาโหวตหาบทยอดเยี่ยมของแต่ละคน เป็นการสร้างกำลังใจ

ฯลฯ

คิดเร็ว ๆ ได้แค่นี้  หากเห็นด้วยช่วยคิดต่อ..

หัวข้อนี้ขออนุญาตไม่ยกมือหนับหนุน  เพราะไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง   

[รัตนาวดี]

 

เนื่องในโอกาสที่ฟ้าสดใสขึ้นมา

ขออนุญาตยืมพื้นที่ของคุณลุงเว็บ เปิดพิธีหน่อยน๊ะจ๊ะ แค่แป็บนึงจ้า

คิดว่า ฉลองต้อนรับคุณลุงเว็บกับ Uniform ด้วยจ้า

ขอบคุณค้า

รัตนาวดี 

 

<a href="http://www.youtube.com/v/_NJFi7EJF60&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/_NJFi7EJF60&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[สล่าผิน]

สวัสดีลุงเว็บ และเพื่อนสมาชิกที่อ่านทุกท่านครับ

      แรกเข้ามาบ้านกลอนไทย หลังจากที่น้องสาวคนหนึ่งชักชวนเข้ามา  ตื่นเต้นมากกับบ้านกลอนไทย  และรู้สึกขอบคุณน้องสาวคนนั้นมากที่แนะนำบ้านกลอนไทยให้รู้จัก   มีความสุขมากกับการได้เข้ามาแต่งกลอนในนี้  ไม่ได้นึกถึงเรื่องคะแนนเลยครับ  แต่งด้วยความรักที่อยากจะแต่งมากกว่า แต่งแล้วมีความสุข นี่คือเหตุผลสำคัญ เมียด่าว่าอย่างไรก็ยังไม่ยอมถอย  เพราะรักในการแต่งกลอนมาก หลังจากเลิกงานมา  ก็จะตรงเข้ามาบ้านกลอนแต่งกลอนลงไป อ่านของสมาชิกทุกท่านที่ในบ้านกลอนไทย     ชีวิตมีความสุขมาก ในระยะ 9เดือนในบ้านกลอนไทย

     แต่...มาวันนี้ ได้อ่านกระทู้ของหลายๆท่านแล้ว เกี่ยวกับเรื่องคะแนนแล้วนั้น รู้สึกว่าไม่อยากมีคะแนน และตำแหน่งเลยครับ 

ผมเองเข้ามาบ้านกลอนไทย ไม่ได้มีเป้าหมายเป็นกวีเอกเป็นที่ตั้งครับ  เป้าหมายคือได้แต่งกลอน แล้วมีคนตอบกลอนกันไปมา นั่นคือคะแนนที่ผมได้รับครับ เป็นความสุขอิ่มเอมแล้วครับ

      ฉะนั้นผมขอสละคะแนน และตำแหน่งได้ไหมครับ  ขอเป็นสมาชิกที่ไม่มีคะแนน แต่ขอแต่งกลอนลงในกระทู้ได้ไหมครับ  หากทำได้ ขอได้โปรดปลดตำแหน่งของผมออก  พร้อมทั้งคะแนน จากทุกคะแนนที่หลายท่านที่ให้ผมมา  อยากให้ลุงเว็บปลดตำแหน่งและคะแนนออกในทันทีที่อ่านกระทู้ของกระผมจบลง

      และขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้คะแนนผมมาทุกคะแนนด้วยนะครับ  ไม่ว่าจากฝีมือ หรือไม่ว่าจากความสิเหน่หาก็ตาม  กราบขอบคุณมาณ.โอกาสนี้ด้วยครับ

     ที่ผมขอสละตำแหน่งและคะแนนนั้น ไม่มีเจตตนา ประชด ประชันใครๆเลยครับ  และไม่ต้องการเด่นดังใดใดด้วยครับ 
เหตุผลของผมคือ  ไม่อยากได้ตำแหน่งคำว่ากวีครับ  เพราะแต่งกลอนมาทุกวันนี้ มิได้หวังจะเป็นกวีเอก    เพียงหวังแต่งกลอนให้ได้รับความสุขจากการแต่งเท่านั้นครับ

และผมมองว่า  คนเก่งหรือไม่เก่ง ทุกคนมองออกจากการอ่านกลอนของแต่ละท่านครับ จึงไม่อยากมีตำแหน่งกับเขาครับ

 จึงเรียนมาเพื่อพิจารณาครับ

สล่าผิน

 หากการกระทำของผมในครั้งทำให้ไปขัดเคืองใจ  หรือขัดต่อความรู้สึกของท่านใด  โปรดได้อโหสิแก่ผมด้วยครับ

[Charlie]

ขอสละ  คะแนน  อันแสนหน่าย
หลังวุ่นวาย  ถกเถียง  เกี่ยงหลายหน
หรือต่างให้  ต่างตอบ  ดูชอบกล
มันเวียนวน  จนใจ  ให้ระอา

ขอสละ  ตำแหน่ง  แห่งกวี
ด้วยใจมี  เพียงปัก  รักภาษา
หมายแต่งกลอน  ผ่อนกร้าน จากงานมา
ใช่หวังชื่อ  ลือชา  สล่าบอก
แต่งจากข้อความของพี่สล่าค่ะ  ไม่ได้อยากโละคะแนนตัวเองนะคะ  กลัวค่ะ   

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ขอปรบมือให้ครับคุณสล่าผิน จากถ้อยความที่ได้กล่าวมาทั้งหมด แต่คิดว่าข้อเสนอของคุณสล่าผินไม่น่าจะเป็นวิธีการที่ถูกต้องนัก เป็นไปไม่ได้ที่จะลบทั้งคะแนน

และชั้นตำแหน่งออกทั้งหมด โดยที่ยังคงกฎกติกาเดิมไว้ คงทราบกันดีว่ากฎกติกาที่ตั้งมานั้น ก็เพื่อให้เป็นหลักถือปฏิบัติในสังคมหมู่มาก ที่มีหลายร้อยหลายพันจิตใจ มิฉะนั้นจะอยู่

กันลำบาก เนื่องจากแต่ละคนต่างก็ต้องการความพอใจของตนเองเป็นที่ตั้งทั้งนั้น โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า ความสุขความพอใจของตนเองอยู่ที่ได้มาสร้างฝันสร้างจินตนาการใน

ด้านการเขียนระบายเป็นบทกลอนมากกว่าอื่นใด ความสุขจากการได้วิสาสะในหมู่เพื่อนที่มีรสนิยมเดียวกันคงจะหาคำมากล่าวได้ยากยิ่ง ดังนั้น ควรจะค้นหาตนเองให้พบเสียก่อน

ว่ามีความต้องการอย่างไร แต่ที่ทุกวันนี้มีแต่เรื่องยุ่งเหยิงก็เนื่องมาจาก ไม่ยอมที่จะมองตนเองรู้จักตนเองให้ดีพอ กลับข้ามไปมองคนอื่นเสียมากกว่า จะพูดไปแล้วสิ่งสมมุติทั้งนั้น

ไม่ว่าจะเป็นคะแนนหรือชั้นตำแหน่ง นี่ถ้ามีค่าตอบแทนเป็นเงินหรือของมีค่ามีราคา จะไม่วุ่นวายไปกว่านี้อีกหรืออย่างไรกันครับ



                                         ด้วยจิตคารวะ

                                             

                                       บูรพาท่าพระจันทร์

[สะเลเต]

สวัสดีลุงเว็บ และเพื่อนสมาชิกที่อ่านทุกท่านครับ

      แรกเข้ามาบ้านกลอนไทย หลังจากที่น้องสาวคนหนึ่งชักชวนเข้ามา  ตื่นเต้นมากกับบ้านกลอนไทย  และรู้สึกขอบคุณน้องสาวคนนั้นมากที่แนะนำบ้านกลอนไทยให้รู้จัก   มีความสุขมากกับการได้เข้ามาแต่งกลอนในนี้  ไม่ได้นึกถึงเรื่องคะแนนเลยครับ  แต่งด้วยความรักที่อยากจะแต่งมากกว่า แต่งแล้วมีความสุข นี่คือเหตุผลสำคัญ เมียด่าว่าอย่างไรก็ยังไม่ยอมถอย  เพราะรักในการแต่งกลอนมาก หลังจากเลิกงานมา  ก็จะตรงเข้ามาบ้านกลอนแต่งกลอนลงไป อ่านของสมาชิกทุกท่านที่ในบ้านกลอนไทย     ชีวิตมีความสุขมาก ในระยะ 9เดือนในบ้านกลอนไทย

     แต่...มาวันนี้ ได้อ่านกระทู้ของหลายๆท่านแล้ว เกี่ยวกับเรื่องคะแนนแล้วนั้น รู้สึกว่าไม่อยากมีคะแนน และตำแหน่งเลยครับ 

ผมเองเข้ามาบ้านกลอนไทย ไม่ได้มีเป้าหมายเป็นกวีเอกเป็นที่ตั้งครับ  เป้าหมายคือได้แต่งกลอน แล้วมีคนตอบกลอนกันไปมา นั่นคือคะแนนที่ผมได้รับครับ เป็นความสุขอิ่มเอมแล้วครับ

      ฉะนั้นผมขอสละคะแนน และตำแหน่งได้ไหมครับ  ขอเป็นสมาชิกที่ไม่มีคะแนน แต่ขอแต่งกลอนลงในกระทู้ได้ไหมครับ  หากทำได้ ขอได้โปรดปลดตำแหน่งของผมออก  พร้อมทั้งคะแนน จากทุกคะแนนที่หลายท่านที่ให้ผมมา  อยากให้ลุงเว็บปลดตำแหน่งและคะแนนออกในทันทีที่อ่านกระทู้ของกระผมจบลง

      และขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้คะแนนผมมาทุกคะแนนด้วยนะครับ  ไม่ว่าจากฝีมือ หรือไม่ว่าจากความสิเหน่หาก็ตาม  กราบขอบคุณมาณ.โอกาสนี้ด้วยครับ

     ที่ผมขอสละตำแหน่งและคะแนนนั้น ไม่มีเจตตนา ประชด ประชันใครๆเลยครับ  และไม่ต้องการเด่นดังใดใดด้วยครับ 
เหตุผลของผมคือ  ไม่อยากได้ตำแหน่งคำว่ากวีครับ  เพราะแต่งกลอนมาทุกวันนี้ มิได้หวังจะเป็นกวีเอก    เพียงหวังแต่งกลอนให้ได้รับความสุขจากการแต่งเท่านั้นครับ

และผมมองว่า  คนเก่งหรือไม่เก่ง ทุกคนมองออกจากการอ่านกลอนของแต่ละท่านครับ จึงไม่อยากมีตำแหน่งกับเขาครับ

 จึงเรียนมาเพื่อพิจารณาครับ

สล่าผิน

 หากการกระทำของผมในครั้งทำให้ไปขัดเคืองใจ  หรือขัดต่อความรู้สึกของท่านใด  โปรดได้อโหสิแก่ผมด้วยครับ

เห็นด้วยค่ะ...แกงฯชอบที่นี่ค่ะ...เพราะได้พี่...และเพื่อนๆๆที่รักงานด้านภาษา..เหมือนกับเรา..วันๆๆโดนเจ้านาย..ด่าทั้งวัน...
เขียนกลอน..เพื่อผ่อนคลายจากงานประจำค่ะ.....ฝีมือยังด้อยนัก..(รู้ตัวดี)

---สะเลเต---

[ดาว อาชาไนย]

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยสนใจว่าจะได้คะแนนจากใครมากน้อยเท่าใด
และไม่เคยรู้เลยว่าดาวสีอะไรหมายความว่าอะไร
ไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นกวี
บอกตัวเองว่าเป็นนักกลอน

ไม่ได้วัดความสามารถของตนว่ามีคะแนนมากน้อย
แต่วัดความสามารถจากเพื่อนนักกลอนที่พอใจอ่านกลอนของผม

ฉะนั้นผมจะดูที่มีนักกลอนมาอ่านกลอนของผมมากน้อยเพียงใด
เมื่อมีนักกลอนอ่านกลอนของผมน้อย ก็แสดงว่ากลอนของผมไม่เพราะ
เห็นชื่อผมแล้วไม่อยากอ่านกลอนเลย  ซึีงผมควรจะรู้ตัวเองดี

ผมจึงขอลาบ้านกลอนไทยไปก่อน

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยสนใจว่าจะได้คะแนนจากใครมากน้อยเท่าใด
และไม่เคยรู้เลยว่าดาวสีอะไรหมายความว่าอะไร
ไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นกวี
บอกตัวเองว่าเป็นนักกลอน

ไม่ได้วัดความสามารถของตนว่ามีคะแนนมากน้อย
แต่วัดความสามารถจากเพื่อนนักกลอนที่พอใจอ่านกลอนของผม

ฉะนั้นผมจะดูที่มีนักกลอนมาอ่านกลอนของผมมากน้อยเพียงใด
เมื่อมีนักกลอนอ่านกลอนของผมน้อย ก็แสดงว่ากลอนของผมไม่เพราะ
เห็นชื่อผมแล้วไม่อยากอ่านกลอนเลย  ซึ่งผมควรจะรู้ตัวเองดี

ผมจึงขอลาบ้านกลอนไทยไปก่อน

ก๊ากๆ  ผมเองก็เพิงสังเกตเหมือนกันว่าโพสต์กลอนทีไรคนอ่านน้อยลงทุกวันๆ  จนหนีไปเล่น คุรุมาทีงและ

ตอนนี้กลับมาแต่งกลอนอีก......เป็นธรรมดาไม้พันธุ์ดี แต่ถ้าขาดลดน้ำพรวนดิน ไม่โดนแสง นับวันก็มีแต่จะเหี่ยวเฉา

ยังไงก็อย่าเพิ่งตัดใจไปเลยครับ  อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน   ผมเองก็พยายามจะอ่านของทุกคนนั่นแหละครับ

เพียงแต่ว่ากระทู้มันมากเกินจนไม่มีเวลาอ่านหมด   อีกอย่าง ผมเป็นโรคแพ้กลอนยาว  ถ้ากระทู้ไหนมีแต่กลอนยาวๆมาประชันกันละก็

มีแต่ถอยหนีลูกเดียวส่วนมากมักจะอ่านเฉพาะคนที่ชอบหรือสนิทกันเป็นพิเศษ   หรือไม่ก็ชอบอ่านกลอนที่โพสต์เป็นกระทู้แรกๆ

ตอนที่ยังไม่มีใครเข้ามาตอบนั่นแหละครับ   ถ้าเกิดว่ามีตอบหลายคนแล้วส่วนมากมักจะถอดใจก่อนที่จะอ่านจบทั้งหมด.....

[เพรางาย]

ผมเองก็พยายามจะอ่านของทุกคนนั่นแหละครับ

เพียงแต่ว่ากระทู้มันมากเกินจนไม่มีเวลาอ่านหมด   อีกอย่าง ผมเป็นโรคแพ้กลอนยาว  ถ้ากระทู้ไหนมีแต่กลอนยาวๆมาประชันกันละก็

มีแต่ถอยหนีลูกเดียวส่วนมากมักจะอ่านเฉพาะคนที่ชอบหรือสนิทกันเป็นพิเศษ   หรือไม่ก็ชอบอ่านกลอนที่โพสต์เป็นกระทู้แรกๆ

ตอนที่ยังไม่มีใครเข้ามาตอบนั่นแหละครับ   ถ้าเกิดว่ามีตอบหลายคนแล้วส่วนมากมักจะถอดใจก่อนที่จะอ่านจบทั้งหมด.....

ที่ยกมานั่นคือ  เพิ่งได้รู้ว่ามีคนเป็นแบบนี้เหมือนกัน
ถ้ากลอนยาวสักห้าหรือหกบทนั้นก็ยังพอไหวค่ะ
แต่ถ้าเกินนั้นก็ไม่มีเวลาอ่านมากพอ

และนิยมอ่านกลอนของคนที่ตั้งกระทู้เป็นคนแรกมากกว่า  ถ้ากระทู้ไหนยาวเหยียดก็ไม่ค่อยจะตามอ่านต่อ



เท่าที่อ่านมา
ดูเหมือนคะแนนมากหรือน้อยก็จะไม่ค่อยมีปัญหากันนัก
เพราะคิดเสียว่าคะแนนที่ให้กันคือคะแนนปฏิสัมพันธ์และความชื่นชมส่วนตัว
เหมือนเวลาที่กด like ใน facebook ให้เพื่อน

แต่มันติดตรงชื่อคลาสที่เลื่อนไปตามระดับคะแนนนั้น
มันไพเราะแต่ฟังแล้วสูงส่งมากไป
เสี่ยงต่อความคาดหวังของบุคคลภายนอก

คำว่า "กวี" สำหรับบางคนคือนักกลอนธรรมดาทั่วไป  ใครก็ได้
แต่คำว่า "กวี" ของบางคนนั้นเป็นคำที่สูงส่งทรงคุณค่า
เหมือนเห็นคำนี้ไปอยู่เคียงข้างงานกลอนที่ไม่ถูกต้องตามฉันทลักษณ์
ไม่ไพเราะสละสลวยเพียงพอ
ระบุว่าเป็นกลอนทั้งที่ไม่เป็นกลอน
จึงกระทบกระเทือนใจและลดคุณค่าความหมายของคำ

ถ้าจะเปลี่ยนชื่อขั้นเสียใหม่
ให้คะแนนเลื่อนไปตามลำดับอย่างเดิมก็คงไม่มีปัญหาอะไร

ใครจะสนุกกับการเปลี่ยนขั้นต่อไปก็ถือว่าเป็นของเล่นสนุกเพิ่มเติมในเว็บนี้
นอกจากการมาต่อกลอน  และแลกกันอ่านกลอน


คุณงายคิดอย่างนี้ค่ะ

[รัตนาวดี]

  รัตน์ขอแวะเข้ามาชื่นชมคุณงายค่ะ 

ดีใจและขอขอบคุณคุณงายที่อธิบายได้ตรงตามจุดประสงค์ที่รัตน์มีความรู้สึกค่ะ

เพราะรัตน์สัมผัสแล้วในวันนี้ว่าหลายท่านไม่อยากจะทำความเข้าใจด้วยค่ะ

มองให้ลึก หากว่ารัตนเข้าบ้านกลอนแทนคลายเคลียดรัตน์อยู่เพื่อหวังคะแนนหรือตำแหน่ง ทำไมถึงทำโดยมิได้คิดเป็นห่วงตัวเองล่ะค้ะ

ก็อย่างที่กล่าวไปแล้วค่ะว่า ชนวนที่ยกออกมาอ้างเป็นสาเหตุที่มาถึงจุดประสงค์ค่ะ

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจและมองเห็นจุดบอด ของความสำคัญนี้ค่ะ

โดยเฉพาะคุณงาย ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ด้วยใจรักและความปรารถนาดีจ้า

รัตนาวดี
 
 

[ไพร พนาวัลย์]

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยสนใจว่าจะได้คะแนนจากใครมากน้อยเท่าใด
และไม่เคยรู้เลยว่าดาวสีอะไรหมายความว่าอะไร
ไม่เคยคิดว่าตนเองเป็นกวี
บอกตัวเองว่าเป็นนักกลอน

ไม่ได้วัดความสามารถของตนว่ามีคะแนนมากน้อย
แต่วัดความสามารถจากเพื่อนนักกลอนที่พอใจอ่านกลอนของผม

ฉะนั้นผมจะดูที่มีนักกลอนมาอ่านกลอนของผมมากน้อยเพียงใด
เมื่อมีนักกลอนอ่านกลอนของผมน้อย ก็แสดงว่ากลอนของผมไม่เพราะ
เห็นชื่อผมแล้วไม่อยากอ่านกลอนเลย  ซึีงผมควรจะรู้ตัวเองดี

ผมจึงขอลาบ้านกลอนไทยไปก่อน

อาจารย์ดาวครับ
หลังจากที่เราได้พบกันในเวบแห่งหนึ่ง(ที่ผมชื่นชอบมากๆ)
ได้รู้สึกรัก นับถือ และคุ้นเคย พร้อมทั้งคุณสล่าผินและน้องๆอีกหลายคน
พอมาเจอกันที่เวบนี้อีก ก็ชื่นใจที่ได้อ่านงานของพวกเราอีก
แต่เสียดายที่ไม่ค่อยมีเวลาว่างมากเหมือนเมื่อก่อน

อย่าเพิ่งไปไหนเลยนะครับ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน
ให้กำลังใจน้องๆหลานๆที่เข้ามาใหม่ๆกัน
เพื่อสืบสานวงการกลอนของเราให้ยั่งยืนต่อๆไป
และให้บ้านกลอนไทยของเราเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ
เป็นที่พบปะสังสรรค์ ต่อกลอนกันสนุกๆต่อไปเถิดนะครับ

"ปรางค์  สามยอด"

[พรายม่าน]

คะแนนกับระดับชั้นอะไรนั่น ช่างมันเถอะครับ
ชอบก็กดกันไป
 
ข้าวสารก็ไม่ได้แพงขึ้น น้ำมันก็ไม่ถูกลง

ส่วนมาตรฐานตามชื่อชั้นอันประกอบด้วยคำว่า “กวี” ผมว่าคนเขียนกลอนทุกคน เคยอ่าน เคยทราบครับว่า คำประพันธ์ที่รจนาโดย “กวี” จริงๆนั้น เป็นอย่างไร เมื่อเทียบกับคำประพันธ์ที่อยู่ตรงหน้าแล้วเป็นอย่างไร

ผมพอเข้าใจครับว่าที่ท่าน “รัตนาวดี” ยกเรื่องนี้ขึ้นมา ก็อาจด้วยความเป็นห่วงว่า ถ้ามาตรฐานของ “กวี” แห่งบ้านกลอนไทย ลักลั่นกับมาตรฐานของ”กวี”อย่างที่ควรจะเป็นตามสภาวะการรับรู้ของวิญญูทั่วไปแล้ว จะทำให้ “ชื่อ” ของบ้านกลอนไทยเสื่อมลง
หลายท่านในบ้านนี้ก็เป็น “กวี” นะครับ มีผลงานที่สาธารณชนยอมรับมาแล้วในวงกว้าง ทั้งที่คะแนนหรือชื่อชั้นของท่านเหล่านั้น ยังห่างจาก “กวี” ของบ้านกลอนไทยมาก

ก็เผอิญว่าระบบของลุงเว็บเอาระดับชั้นไปผูกไว้กับคะแนนของสมาชิกที่ “ชอบ” อย่างที่คุณ “เพรางาย”ว่าเท่านั้นเอง “ชอบ”นะครับไม่ใช่ “ดี”
การจะบอกว่า”ดี”หรือไม่ ก็เห็นจะต้องใช้ผู้ที่มีคุณสมบัติจำแนก “ดี” ออกจาก “ธรรมดา” ได้
อย่างกวีซีไรต์เขาก็ใช้กรรมการที่มีคุณสมบัตินะครับ ไม่ใช่ใครก็กดได้ เป็นคะแนนมหาชนอย่าง AF หรือ The Star

อย่าไปอีนังเลยครับ

สู้เขียนกลอนอย่างที่ชอบไปดีกว่า เอาให้ดีกว่าบทเมื่อวานก็พอ มีอะไรพอช่วยเติม เสริม แต่ง กันได้ ก็ทำไปตามประสากัลยาณมิตร

“กวี” สำหรับผม ยังอีกไกลมาก ไกลจนมองไม่เห็น

ด้วยความเคารพ

พรายม่าน
สันทราย
๑๗ มกร์ ๕๕

[..กุสุมา..]

            ลุงเว็บค่ะ.. ปิดบ้านกลอนไทย ซัก 15 วัน ดีไหมค่ะ
     แล้วไปเที่ยวปีใหม่ชาวไทยภูเขากัน  ช่วงนี้เป็นเทศกาล
     ปีใหม่ชาวไทยภูเขา ไปเที่ยวลานสาวกอด โล้ชิงช้ากับสาวดอย
     ไปสัมผัสอากาศสุดหนาวเย็น ไปฟังนิทานคนดอยรอบกองไฟ
     ทักทายวันปีใหม่..  ต่ง หม่ง เหมียว คื่อ  =  สวัสดีปีใหม่
                            ทู ยา บา เล           =  ทามอารายยู่
     ไปดื่มกาแฟรสดี เที่ยวไร่ชา  เก็บผลไม้บนดอย เที่ยวสวนดอกไม้-
     ในหมู่บ้านชาวเขา ไปหัดเป่าเพลงจากใบไม้ในป่า ฯลฯ น่ะค่ะลุงเว็บ
                 @  รักลุงเว็บที่ซู้ดเล้ยยยยย  @
                     ด้วยความเคารพ+นับถือ
                  ..กุสุมา..  
                       

[webmaster]

อัพเดทนะครับผม......

แนวทางการแก้ปัญหา กฎระเบียบบ้านกลอนไทย (ไม่เฉพาะเรื่องคลาส) ขอเป็นรูปแบบว่าไม่ยุ่งยากในทางปฏิบัติ ใครมีกฎที่แนะนำได้บอกนะครับ
1. เพิ่มกฎให้คะแนนต่อวันไม่เกิน 5 คะแนน (มากกว่านี้หรือน้อยกว่านี้เสนอได้)  (คุณช่วงนี้ไม่ว่างแนะนำ)
2. ระดับดาวเขียว-ดาวน้ำเงิน จะหาชื่อใหม่ที่ไม่มีคำว่ากวี (คุณงายแนะนำ)
3. ส่วน Class พิเศษนั้น คิดว่า น่าจะมีคำว่า กวีอยู่ด้วย แต่การพิจารณานั้น ต้องยอมรับจากมหาชนจริงๆ มีคนเสนอมาหลังไมค์บ้าง แต่อยากให้เสนอเยอะๆน่ะครับ (PMเท่านั้น) แต่คงไม่มีโหวตอะไร เพราะมันดูแปลก แต่คงมีไม่กี่คนครับ ต้องสุดๆจริงๆ และยอมรับแบบไม่มีข้อกังขา

[พี.พูนสุข]

   บอกตรงๆว่า ตื่นเต้น ดีใจ ที่จะได้ไปเที่ยวลานสาวกอด...เอ๊ย ที่่ไต่เต้าไปถึงตำแหน่งกวีแ่ห่งวังหลวง
     ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่า ไม่ใช่ กวี    เป็นแค่นักกลอนร่อนเร่มาขอพักพิง ต้องการความรัก ความอบอุ่น ละมุนฮา.. และก็ไม่ผิดหวัง เกินคาค

     เมื่อบ้านหลังนี้ มีกฎกติกา  เราก็ต้องเคารพและรักษากฎนั้นให้ได้ กว่าคณะลุงเว็ปจะคิดได้ คงใช้เวลาไม่น้อยเลย
     เหมือนเข้ามาเล่นเกม เกมปัญญาชน  
     ทุกตำแหน่ง สอนให้เรารู้จักตัวเอง อดทน พยายาม รักเพื่อนร่วมบ้าน  รู้จักให้ รู้จักรับ ด้วยความยินดี
     เราผิด เราก็แก้ไข (เคยโดนมาแล้ว รับแก้ไขโดยดี)  เราถูกก็ได้คำชม ส่วนใหญ่สมเหตุสมผล รู้สึกได้

     ขอสารภาพว่า  เพิ่งมีโอกาสมาแต่งกลอนจริงๆจังๆ ก็ที่บ้านหลังนี้  เงอะๆงะๆ ด้วยโพสต์ไม่เป็น มันท้าทาย คนวัยปูนนี้
     ณ บัดนาว  ทำได้หลายอย่าง  ต่อกลอนเป็น แต่งกลบทได้ เพราะไม่เพราะ เพื่อนจะบอกเอง  ซาบซึ้งมากๆ
     เรียนรู้เทคนิคการโพสต์ จากคณะลุงเว็ปและคุณบ้านริมโขง  ทำไม่ได้อยู่อย่างหนึ่ง คือ photoshop  
     ตกตะลึง เมื่ิอเห็นการโพสต์กลอนของคุณวฤก คุณบ้านริมโขง คุณกานต์ฑิตา คุณสุนันยา คุณหทัยกาญจน์ และคุณape งามทั้งภาพ งามทั้งคำ
     นี่คือประโยชน์ที่ได้รับตรงๆ  คะแนน คือ ผลพลอยได้ให้กระชุ่มกระชวย

     ขอเสนอ  1.  มี 6 ตำแหน่งเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนคำ จะได้หายตะขิดตะขวงใจ
                      sp1  นักกลอนผู้เร่ร่อน
                      sp2  นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
                      sp3  นักกลอนผู้มากผลงาน
                      sp4  ผู้เจนจบด้านกวี
                      sp5  นักกลอนแห่งเมืองหลวง
                      sp6  นักกลอนแห่งวังหลวง (อยู่แถวๆ ประตูวัง หรือห้องครัว มั้ง..)
  
                 2.  ปรับช่วงคะแนน ให้มากขึ้น เป็น
                       sp1  50
                       sp2  100
                       sp3  150
                       sp4  200
                       sp5  250
                       sp6  300
                     มอบให้ผู้ที่สนใจคะแนน เพิ่มความมีชีวิตชีวา

                                  ด้วยรักและผูกพันบ้านกลอนไทย
                                           พี. พูนสุข
                                          
  




 

[ระนาดเอก]

การให้คะแนน /วัน ผมเสนอว่า 3 คะแนน / วัน ก็น่าจะพอครับ
สมาชิกจะได้เข้าใจได้ว่า คะแนนที่ตนจะให้ใครนั้นมีค่า
เพื่อให้บุคคลที่เขียนดีจริงๆ(ในความรู้สึกของตน) ,หรือให้กำลังใจบุคคลในบางกรณี
ทั้งน่าตัดปัญหาที่จะเกิดขึ้น เช่น ออนไลน์ทั้งวันเป็น ๑๐ ช.ม.เพื่อรอแจกคะแนนทุกช.ม.
ซึ่งสามารถแก้ปัญหาของการให้คะแนนที่พร่ำเพรื่อได้..

จากใจจริงระนาดเอกครับ

[สิงขร]

                     คลายเครียดกันหน่อย   คุยกันมายาว ค่อยคิดปรับมาตรฐานกันไป 

ยายคนหนึ่งแกชอบใส่บาตรในยามเช้าทุกวัน
พระท่านก็มารับบาตร โดยการยืนรอมั่ง รับไปทันทีมั่งตามแต่ยายจะอยู่ตรงนั้น

วันหนึ่งยายชวนหลานอายุประมาณ 4หรีอ5ขวบมาตักบาตรด้วย
รอพระตั้งนาน พระก็ไม่มาสักที  ยายเลยบอกหสานว่า  หลานเอ้ยเฝ้าอยู่นี่นะ
ถ้าพระมาให้ตะโกนบอกด้วย   

ฝ่ายหลานแกเป็นเด็กแกก็มัวเล่นสารวนอะไรของแกไปตามเรื่อง  จนพระมายืนรอเมื่อไรไม่ทราบ
ยายก็ตะโกนถามหลานว่า  พระมาละยัง   เด็กมัวเล่น ก็บอกว่ายังจ๊ะ
ยายเห็นว่ามันนานมากเกิน พระคงไม่มาแล้ว จะมาเก็บของใส่บาตร  มาเห็นพระยืนรอเข้า

ก็ถามหลานว่า     อ้าวแล้วหมาที่ไหนมายืนนั่นนะหา    ห้าๆๆๆๆๆๆๆ
 

[...สียะตรา..]

ขอเสนอ  1.  มี 6 ตำแหน่งเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนคำ จะได้หายตะขิดตะขวงใจ
                      sp1  นักกลอนผู้เร่ร่อน
                      sp2  นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
                      sp3  นักกลอนผู้มากผลงาน
                      sp4  ผู้เจนจบด้านกวี
                      sp5  นักกลอนแห่งเมืองหลวง
                      sp6  นักกลอนแห่งวังหลวง (อยู่แถวๆ ประตูวัง หรือห้องครัว มั้ง..)
 
                 2.  ปรับช่วงคะแนน ให้มากขึ้น เป็น
                       sp1  50
                       sp2  100
                       sp3  150
                       sp4  200
                       sp5  250
                       sp6  300
                     มอบให้ผู้ที่สนใจคะแนน เพิ่มความมีชีวิตชีวา

                                  ด้วยรักและผูกพันบ้านกลอนไทย
                                           พี. พูนสุข
                                           
............................................................................


......เป็นความคิดที่ดีเลยค่ะคุณพี.พูนสุข...ขอร่วมด้วยนิดนึงนะคะ

......................sp4...ผู้เจนจบด้านกลอน

......................sp6...นักกลอนแห่งโลกอักษร(  ถ้าอยากให้เห็นว่าเป็นระดับสูงสุด...มากกว่า..โลก....ก็อืมม..เป็น..นักกลอนแห่งจักรวาล..หรือ..นักกลอนแห่งแกแลกซี่... emo_26อะไรประมาณนี้น่ะคะ...คำว่าวังหลวง...ภาพดูมลังเมลือง..วิจิตร..และภาษาก็งดงามกว่าปกติ...อย่างที่เห็นอยู่เช่นของคุณพรายม่าน...คุณระนาดเอกในเชิงประวัติศาสตร์...คุณเมฆาบางบท...เลยคิดว่าคงไม่เหมาะสำหรับกลอนส่วนใหญ่ที่เป็นเชิงคร่ำครวญ..อกหัก....รักเหลือเกิน...)



........................................ ด้วยปรารถนาดีค่ะ  ..............................


                                               ...สียะตรา..