ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ขอโทษด้วยช่วยรับคำขอโทษ
ขอได้โปรดรับไปจากใจฉัน
เธอคงเบื่อระอามานานวัน
เรื่องราวอันมิใช่ในชีวิต

ขอโทษที่ช่างเบาและเขลาโง่
มากมายโขความใดไล่ตามติด
อย่างเร็วด่วนล้วนไม่ได้เคยคิด
และหลงผิดคิดเอาเธอเข้าใจ

ขอโทษด้วยที่เห็นเป็นความหวัง
จะช่วยรั้งจากตรมระทมไหม้
จะเป็นหยาดน้ำชุ่มอุ้มทรวงใน
เติมเต็มให้ไม่ขาดหยาดชโลม

ขอบคุณนะวันนี้ที่ได้รู้
ว่ายืนอยู่คนเดียวเกลียวทุกข์โถม
ที่ผ่านมาผ่านไปไร้แรงโน้ม
ประทีปโคมขยับดับมืดพลัน

ขอบคุณในทุกสิ่งจริงเปิดเผย
ที่ละเลยไม่เห็นประเด็นนั่น
เรื่องของใครก็ควรเรื่องของมัน
จะปนกันได้ไงไม่ยินดี

ขอบคุณมากจากใจในวันเก่า
ช่วยหยุดเศร้าหัวใจได้สุขศรี
ขอบคุณในเมตตาและปรานี
ขอบคุณนะอีกทีที่พบกัน

 

"กานต์ฑิตา"
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๔

[สล่าผิน]

ฉันอภัยไม่เคืองแม้เรื่องไหน
ยังมีใจดำรงคงความฝัน
ยังคิดถึงซึ้งใจไปทุกวัน
ความผูกพันยังอยู่คู่ฉันไป

แม้เราต่างห่างกันเกินฝันถึง
ห้วงคำนึงยังมีไม่หนีไหน
ความพันผูกปลูกซึ้งยังตรึงใจ
โปรดจำไว้ยังมั่นนิรันดร

ยังอยากช่วยด้วยการประสานสุข
ยังอยากรุกด้วยรักเป็นอักษร
ยังอยากห่วงอาลัยใจอาวรณ์
ยังอยากป้อนสุขแท้ให้แก่เธอ

อย่าจากไกลได้พรากจากความคิด
โปรดผูกจิตผูกใจไว้เสมอ
ใจเราสองต้องอยู่คู่นะเออ
อย่าให้เก้อเหลือหนึ่งซึ่งไม่ดี

สล่าผิน

[Design with love ᵔᴥᵔ]

คำขอโทษที่ออกจากปากฉัน
ไม่รู้มันสำคัญมากขนาดไหน
คือความจริงนะที่บอกกับเธอไป
มันคือความจริงใจที่อยากให้ฟัง

ฉันขอโทษสำหรับทุกทุกสิ่ง
แม้วันนี้ความจริงจะเป็นความหลัง
ฉันขอโทษหากทำเธอเศร้าเหงาลำพัง
แม้ตอนนี้ฉันนั่งเศร้าเหงาคนเดียว

ขาดเธอมันเหมือนจะขาดใจ
ขาดเธอไปหัวใจมันเปล่าเปลี่ยว
ขาดเธอไม่นึกเลยว่าฟ้าจะดูซีดเซียว
ขาดเธอเกี่ยวก้อยใจไร้สัมพันธ์

ขอบคุณสิ่งเก่าเก่าเคยร่วมสร้าง
ขอบคุณทุกทุกอย่างที่ให้ฉัน
ขอบคุณมิตรภาพที่ดีมีให้กัน
ขอบคุณทุกสิ่งนั้นที่ให้มา

ฉันสัญญาจะยังเก็บมันเอาไว้
อยู่ส่วนลึกสุดในใจคอยรักษา
จะนานเท่าไหร่แล้วแต่ช่วงเวลา
ฉันตั้งตาเก็บใจไว้รอเธอ
                     
                          with love"

[รุ่งอรุณ]

ขอโทษค่ะที่เกิดกำเนิดแย่

ไม่มีแม่เลี้ยงดูอยู่เสมอ

จะบางครั้งเท่านั้นที่ได้เจอ

บางครั้งเก้อชะแง้แม่ไม่มา


ขอบคุณค่ะโชคดีที่มีแม่

ชีวิตแย่แค่ครึ่งซึ้งหนักหนา

แม่อุปถัมภ์นำชื่นคืนชีวา

ขอบคุณค่ะแม่ขา...ลูกกราบเท้า

 

๐รุ่งอรุณ๐

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ฉันอภัยไม่เคืองแม้เรื่องไหน
ยังมีใจดำรงคงความฝัน
ยังคิดถึงซึ้งใจไปทุกวัน
ความผูกพันยังอยู่คู่ฉันไป

แม้เราต่างห่างกันเกินฝันถึง
ห้วงคำนึงยังมีไม่หนีไหน
ความพันผูกปลูกซึ้งยังตรึงใจ
โปรดจำไว้ยังมั่นนิรันดร

ยังอยากช่วยด้วยการประสานสุข
ยังอยากรุกด้วยรักเป็นอักษร
ยังอยากห่วงอาลัยใจอาวรณ์
ยังอยากป้อนสุขแท้ให้แก่เธอ

อย่าจากไกลได้พรากจากความคิด
โปรดผูกจิตผูกใจไว้เสมอ
ใจเราสองต้องอยู่คู่นะเออ
อย่าให้เก้อเหลือหนึ่งซึ่งไม่ดี

สล่าผิน

ไม่โกรธเคืองเรื่องไหนใจดีนัก
ขอบคุณในความรักอักษรศรี
อยากประสานสุขให้หัวใจมี
ในวันนี้ได้รู้ผู้ห่วงใย

แม้เราต่างห่างกันเกินฝันร่วม
ก็เปี่ยมท่วมคำมอบปลอบมาให้
ความพันผูกปลูกซึ้งยังตรึงใจ (สล่าผิน)
จะจำไว้ใ้ห้นานมานดำรง

ยังเป็นเหมือนเพื่อนพี่ที่เคารพ
ยังไม่จบสัมพันธ์อันสูงส่ง
ยังเฝ้าอยากจะรู้ดู "หางดง"
เพราะยังงงไม่จาง "หาง" เป็นไง

มิเคยพรากจากจรวอนอย่าคิด
ยังเป็นมิตรที่ดีมิหนีไหน
เพียงอาจยุ่งหน้าที่ที่ต้องไป
ว่างเมื่อใดกลับแน่...แม้ไม่คอย

 

"กานต์ฑิตา"
๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๔

[nongnumkhaw]

ขอโทษนะหากฉันนั้นทำผิด
ขอโทษนะหากคิดผิดมหันต์
ขอโทษนะหากเธอไม่รักกัน
ขอโทษนะที่คืนวันไม่ลบเลือน

ขอบคุณนะขอบคุณในทุกสิ่ง
ขอบคุณนะกับความจริงที่คงเหมือน
ขอบคุณนะกับฝันร้ายที่คอยเตือน
ขอบคุณนะกับรอยเปื้อนหยดน้ำตา

...น้ำข้าว...
 

[บ้านริมโขง]

ล้วนมีเรื่องมากมายเรียงรายรอบ
มาประกอบอารมณ์สมเสกสรร
แล้วปั้นแต่งแห่งค่าพาจำนรรจ์
รวมกำหนดบทรำพันผันเรื่องราว

ทั้งถูกบ้างผิดบ้างต่างหาเหตุ
ตามจิตเจตน์เลศนำปรับดำขาว
ต่างมองเห็นบั้นปลายคล้ายแสงวาว
แต่สวนทางวางร้าวบนราวเรียง

เมื่อไม่อาจรวมหนึ่งซึ่งเหห่าง
ปิดหน้าต่างรับรู้ผู้ส่งเสียง
จะโทษใครให้เห็นเป็นสำเนียง
เป็นแต่เพียงขอโทษอย่าโกรธกัน

จะขอโทษฝ่ายเดียวเหลียวอ้างว้าง
เมื่อสองสร้างทางเศร้า-เขาและฉัน
ต้องขอโทษทั้งคู่อยู่แบ่งปัน
ทุกข์สุขนั้น..ที่เหลือ ยังเกื้อกูล

ทั้งขอบคุณแก่กันตามมั่นหมาย
ทั้งสองฝ่ายได้ซึ้งถึงสิ้นสูญ
ไม่เหลือใดตกค้างสร้างอาดูร
ให้ค้ำคูณคืนกลับประทับองค์

และขอบคุณชะตาฟ้ากำหนด
แม้เลี้ยวลด, มุ่งฝ่า-พาประสงค์
แต่ก็ถึงซึ่งหนึ่ง ..จึงจำนง
รักจบลง..ขอบคุณ บุญบันดาล

"บ้านริมโขง"