ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

ท่านเขียนกลอน.ไพเราะ.เพราะอะไร?
มีคนใด.ส่งมุข.ให้สุขสันต์
ถึงลดเลี้ยว.เกี้ยวพา.วิลาวัลย์
ช่างปนปัน.ความหวัง.ได้รังรอง

หรือว่ามี.ทีเด็ด.เกินเจ็ดชั้น
ดังลือลั่น.ไหว้เซ่น.เหมือนเล่นของ
ซ่อนคารม.คมคาย.ได้ก่ายกอง
แอบตรึกตรอง.เรื่องราว.แต่คราวใด?

มีอาจารย์.เฝ้ายล.อยู่บนหอ
คอยพะนอ.พะเน้า.เจ้าใช่ไหม?
แม้อ่อยเอื้อง.เปลืองคำ.ยิ่งฉ่ำใจ
งามวิไล.ร้อยรส.ทุกบทกานท์

แล้วเวลา.เพ้อพร่ำ.ว่าช้ำชอก
โดนคนหลอก.เสกสร้าง.อยู่ข้างบ้าน
หรืออีกฟาก.ฝั่งฝา.ฟ้าประทาน
ท่านไหว้วาน.อ้างเล่น.หรือเป็นจริง

แล้วที่รัก.ใจจะขาด.กระดาษเปียก
ตะโกนเรียก.ร่ำไห้.ทั้งชาย-หญิง
จะทุ่มเท.ทั้งชีวิต.หรือคิดชิง
อยากแอบอิง.แบบชู้.หรือคู่ครอง

บอกบ้างเถอะ.ข้าเจ้า.เล่าไม่ถูก
อยากจะเขียน.พันผูก.ไม่ถูกต้อง
เพราะไม่มี.ตัวจริง.อิงสำรอง
ต้องไตร่ตรอง.จินตนา.แบบบ้าบอ


 

[นพตุลาทิตย์]

ที่เขียนกลอนไพเราะเพราะว่ารัก
ใจสมัครปักจินต์ลงดินสอ
ทั้งคิดเห็นเป็นไปในจิตกลอ
ล้วนเติมต่อแต่งแต้มแกล้มกลกลอน

ยังวาดวกเวียนวนบนโลกศิลป์
เป็นอาจิณรินร่ายถ่ายอักษร
ฝึกวิทย์ยุทธ์รุดหน้ามิอาวรณ์
ให้กำจรกำจายภายภาคหน้า

สืบกวินปิ่นไทยให้โลกรู้
ยังคงอยู่คู่แดนสุดแหนหา
เป็นสมบัติฝั่งแน่นแผ่นอุรา
ให้โลกาจารึกผนึกกานท์

อารมณ์สุดๆ สามบทสามนาที ออิอิ

[ดอกกระเจียว]

เขียนเพราะชอบตอบเพราะรักน่ะสิครับ
เขียนอย่างคนอาภัพบนความเหงา
เขียนจากความว่างเปล่าของตัวเรา
เขียนจากความโศกเศร้าเหงาอาดูรย์

เขียนจากชีวิตที่ผิดพลาด
เขียนจากความประหลาดใต้แสงสูรย์
เขียนจากความกระจ่างแจ้งจำรูญ
เขียนเพื่อพูลความทรงจำไว้กันลืม

เขียนเพื่อหวังคะแนนคุณน่ะสิ
อย่าเฉยสิกดซะจะรอปลื้ม
เหมือนสตางค์เก็บไม่ต้องยืม
ใครจะยืมก็ไม่ให้...เสียใจจ๊ะ

[panwat]

ท่านเขียนกลอน.ไพเราะ.เพราะอะไร?
มีคนใด.ส่งมุข.ให้สุขสันต์
ถึงลดเลี้ยว.เกี้ยวพา.วิลาวัลย์
ช่างปนปัน.ความหวัง.ได้รังรอง

หรือว่ามี.ทีเด็ด.เกินเจ็ดชั้น
ดังลือลั่น.ไหว้เซ่น.เหมือนเล่นของ
ซ่อนคารม.คมคาย.ได้ก่ายกอง
แอบตรึกตรอง.เรื่องราว.แต่คราวใด?

มีอาจารย์.เฝ้ายล.อยู่บนหอ
คอยพะนอ.พะเน้า.เจ้าใช่ไหม?
แม้อ่อยเอื้อง.เปลืองคำ.ยิ่งฉ่ำใจ
งามวิไล.ร้อยรส.ทุกบทกานท์

แล้วเวลา.เพ้อพร่ำ.ว่าช้ำชอก
โดนคนหลอก.เสกสร้าง.อยู่ข้างบ้าน
หรืออีกฟาก.ฝั่งฝา.ฟ้าประทาน
ท่านไหว้วาน.อ้างเล่น.หรือเป็นจริง

แล้วที่รัก.ใจจะขาด.กระดาษเปียก
ตะโกนเรียก.ร่ำไห้.ทั้งชาย-หญิง
จะทุ่มเท.ทั้งชีวิต.หรือคิดชิง
อยากแอบอิง.แบบชู้.หรือคู่ครอง

บอกบ้างเถอะ.ข้าเจ้า.เล่าไม่ถูก
อยากจะเขียน.พันผูก.ไม่ถูกต้อง
เพราะไม่มี.ตัวจริง.อิงสำรอง
ต้องไตร่ตรอง.จินตนา.แบบบ้าบอ


 

เขียนสุข เศร้า เล่าความ ไปตามเรื่อง
ไม่ปราชญ์เปรื่อง ถูกใจ เท่าไรหนอ
ใครมาชม เชียร์กัน ฉันบ้ายอ
เรื่องบ้าบอ ที่ไหน ไม่ชำนาญ

มีมุขจาก คนชาญ ชำนาญเชี่ยว
เรื่องเลาะเลี้ยว เกี้ยวใคร ไม่กล้าหาญ
แค่ลูกหยอก หลอกล่อ พอประมาณ
มิได้หว่าน มากมาย พอคลายตรม

หมดลาลี ทีเด็ด ยังเข็ดเขี้ยว
ไม่อยากเคี้ยว ขบเผาะ ก็เพราะขม
แต่หวานนัก มักแปลง แสลงลม
จึงหวานขม อม กลืน มีขื่นปน

อาจารย์ ครู ดูดี นั้นมีแน่
ในยามแย่ แก้ไข ให้หลายหน
พร้อมคำสอน ง่ายง่าย ให้ อดทน
ฟังคำบ่น เรื่อยไป จะได้ชิน

บางทีก็ มีนะ เรื่องช้ำชอก
แต่เขาบอก มั่นไว้ คล้ายแผ่นหิน
ที่เพ้อเพียง วอนว่า ขอฟ้าดิน
มาได้ยิน รับรู้ เผื่อดูใจ

จะสุขเศร้า เล่าความ ไปตามเรื่อง
มิคิดเคือง หมองหม่น พอทนไหว
มาเขียนร้อย ถ้อยมอบ จะตอบไง
ที่เขียนไป ใจหมอง ต้องระบาย

[บ้านริมโขง]

ฉันเขียนกลอนไพเราะเพราะภาษา
จับออกมาเรียงร่ายรายเรี่ยมหลอ
สำนึกคุณภาษาไทยให้จนพอ
ทั้งสำเนียงเสียงขอหนอรื่นรมย์

มีระดับเสียงไล่ใส่ตัวโน๊ต
เป็นประโยชน์ออกคำนำสุขสม
จากเสียงต่ำสู่สูงปรุงชื่นชม
ช่างภิรมย์สมส่วนล้วนกินใจ

ภาษาสวยเสียงดีมีเสนาะ
สามารถเจาะอารมณ์สมไสว
เรียงภาษาตามเรื่องเรืองวิไล
เติมหัวใจเชิงกานท์ผสานลง

ยามมีสุขใส่สุขในทุกบท
ยามกำสรดใส่คำพร่ำไหลหลง
ยามสมหวังนั่งร่ายคล้ายลอยองค์
เห็นโฉมยงตรงหน้าอยากคว้ากลืน

ครูท่านสอนเชิงกลอนที่ย้อนยอก
ครูท่านบอกเล่ห์เหลี่ยมยามเขียมขืน
ครูท่านบอกเล่ห์คำนำมายืน
ครูไม่ชื่นแน่นัก..ยามรักลวง

ต้องเผชิญเดินสู้อยู่ด้วยมั่น
หากสักวันลีลาน่าห่วงหวง
จากภาษาอ้อนสาวที่พราวดวง
จะโชติช่วง..หรือดวงดับ..ต้องรับเอง. 

"บ้านริมโขง"

[ตะวันฉาย]

...เพราะคำกลอนทอนนำด้วยคำจิต
สลักคิดประพันธ์ผันอักษร
ออกจากทรวงดวงใจใส่อาทร
เป็นบทตอนส่วนลึกบันทึกมา

...ทั้งทุกข์,โศก,รักขมจมน้ำเนตร
ร้อยพันเหตุหยิบยื่นคืนห่วงหา
จึงกลั่นกรองร้องป่าวข่าวนำพา
เป็นอักษราร่ายมนต์ดลฤดี

...ส่งสำนวนครวญเพียงเสียงคำฝาก
ทุกสิ่งพรากยากกลับคืนยื่นสุขี
ดั่งต้องมนต์ขมขื่นยืนชีวี
กี่ราตรีมิเคยเลื่อนเคลื่อนจากไป

...จึงสะสมบ่มคำนำมาเล่า
จากคนเศร้าเจ้าน้ำตามาหวั่นไหว
รอยอดีตขีดข่วนจวนอาลัย
น้ำตาใจจากฉันเล่าเฝ้าแต่กลอน

...อาจไม่เพราะเสนาะล้ำคำคนซื่อ
แต่เพราะถือด้วยหทัยใส่อักษร
เทียวขับกล่อมท่องพาทียามมีรอน
ทุกคำวอนจึงทอนจาก...ฟากใจนาง...

ตะวันฉาย

[Samanchon]

กลอนไพเราะเพราะใจรักจะได้ไหม
ด้วยรักในกลอนภาษากวีศิลป์
ด้วยอารมณฺ์อาร์สติสศิลปิน
เขียนชีวินตระการใจมาเป็นกลอน

แก้แล้วครับ  ขอบคุณครับ   

[ช่ออักษราลี]

ข้าพเจ้ายากไร้ในพรสวรรค์
จึงบากบั่นเรียนกลอนด้วยพรแสวง
อ่านอ่านเขียนเขียนค่าเรียนไม่แพง
เว็บทุกแห่งหนังสือดีล้วนมากมีคุณ

ไล้อารมณ์บรรเจิดจึงเกิดความสุข
บ้างความทุกข์ระดามาเนืองเนื่องหนุน
ขีดขีดเขียนเขียนพากเพียรเป็นทุน
เก็บคำนั้นมาตุนเป็นคลังของคำ

[ธาตรี รติกานท์]

๏ เพราะว่าใจเจ็บช้ำถูกย่ำเหยียบ
เกินกว่าเปรียบใดเล่าให้เข้าถึง
ทุรนทุรายทรมาจึง
รำพึงรำพันกลั่นฤดี ๏

๏ เป็นถ้อยแจ้งแสดงออกความชอกช้ำ
ถูกกระทำทุกข์ท้นหม่นราศี
ระบายร่ำระบายรดบทกวี
ด้วยใจนี้ที่เจ็บเอาเหน็บคำ ๏

๏ ตัวอักษรกลอนกลั่นความรันทด
ทุกบาทบทจรดไปฤทัยหนำ
ให้มลายสลายไปคนใจดำ
ร้อยเรียงกานท์ระกำทั้งน้ำตา ๏

๏ จากหนึ่งบทสองบทพจนารถ
เริ่มมีจิตพิศวาสเสน่หา
ในร้อยกรองทำนองร่ายอักษรา
ติดฤดีปีกว่าจนวันนี้ ๏

~ธาตรีรติกานท์~
๐๙.๐๘.๒๕๕๔

[ดอกกระเจียว]

แบบมิได้จงใจถึงไพเราะ
ขุดหลุมเพลาะดักอารมณ์สมจิตหมาย
เขียนเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้นเพื่อผ่อนคลาย
บ่อยครั้งหนอต้องอับอายเขาด่าเอา
 
เรื่องอะไรจะคิดเมื่อยกะโหลก
ซ่อนซึ้งโศกใส่ยาพิษความคิดเขลา
หนึ่งบทกลอนนั้นหรือคือตัวเรา
ใครจะเอา-ไม่เอา ช่างประไร

[Music]

คำร้อยเรียงเคียงกานท์ได้อ่านหมด
ทั่วทุกบทอิ่มเอมเกษมศรี
คำไหลร่วงห้วงมานผ่านวจี
นักกวีแสนหวานขับขานมา

จะนำเก็บใส่กรอบความรอบรู้
วทัญญู*พรั่งพริ้วดั่งชิวหา... (ตุลาทิตย์)
พร้อมสัดส่วนในพิกัดเกินอัตรา...(Dewada)
สมราคาค่านิยมช่างกลมกลืน... (ดอกกระเจียว)

นักกวีหน้าใหม่ใจสะอาด... (panwat)
ผู้เปรื่องปราชญ์ชนัญญา*ภาษาชื่น... (บ้านริมโขง)
มธุรส*ไหลหลั่งอันยั่งยืน... (ตะวันฉาย)
ช่างกลมกลืนทุกครั้งที่พลั้งคำ... (ช่ออักษราลี)

นักกวีกวิน*เพิ่งยินชื่อ... (Samanchon)
ท่านยอมรับใสซื่อว่าชอกช้ำ... (ธาตรีรติกานท์)
ทุกกลอนกานท์หวานซึ้งจะพึงจำ
นพน้อมนำคำตอบ...กราบขอบคุณ"

๑๐๙๑๓

วทัญญู อ่านว่า วะ-ทัน-ยู หมายถึง ผู้รู้คำพูดหรือความต้องการของคนอื่น
ชนัญญา อ่านว่า ชะ-นัน-ยา หมายถึง ผู้รู้ของหมู่ชน
มธุรส อ่านว่า มะ-ทุ-รด หมายถึง น้ำหวาน ความหวาน ไพเราะ
กวิน อ่านว่า กะ-วิน หมายถึง ดี งาม

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ประมาณนั้นจ้ะ~



ฉันเขียนกลอนไพเราะเพราะผู้อ่าน
เพราะทุกท่านชี้งามตามที่เห็น
เพราะทุกท่านชี้ร่องตรองประเด็น
เพราะท่านเข็ญท่านขับลับกานท์กลอน

เพียงลำพังตั้งมั่นสรรทีถ้อย
ก็เหมือนลอยเคว้งคว้างกลางอักษร
เพราะเสียงถกยกย้ำนำอุทธรณ์
ดั่งสะท้อนภาพจริงอิงเรื่องราว

กลอนไพเราะเพราะใจใคร่ควรคิด
กลอนประสิทธิ์จิตชูรู้ดำขาว
กลอนจรดสดใสไร้กลิ่นคาว
ต้องเดินก้าวตรงจิตคิดตรงตน

Oo..เคยแตลงแปลงปรับจับกระเดียด
เคยเคร่งเครียดเสียดไส้ไร้เหตุผล
เคยแบ่งแยกแหกแหกกะเฌอเพ้อตามกล
เพียงเพราะสนคำเย้า..เผากลอนกานท์

สมองสร้าง..มือแสร้ง..สำแดงถ้อย
ค้นร่องรอยทรงจำนำผสาน
ไก่ไข่ขืน..ขื่นขมคมประจาน
ไร้หลักการฐานยืน..พื้นกวี

ดั่งพายเรือโต้แหลกแหกวงคลื่น
จึงล้มครืนสะอื้นไห้ไร้ศักดิ์ศรี
จึงเห็นเงาเขลาขลาดทาสพาที
จึงไม่มีที่พำนักประจักษ์จินต์

ฟังชื่นชม..บ่มผลแล้วค้นเหตุ
ตรองนิเทศน์เจตน์บ่งมั่นคงศิลป์
น้อมปิติดำริสร้างทางกวิน
ไม่สูญสิ้นตัวตน..บนคารม

กลอนใดใดไหนดี..ท่านชี้เถิด
กลอนใดใดไหนเลิศ..ท่านชี้สม
กลอนสดใสไพเราะ..เพราะอบรม
จะชี้ขมสมควร..ล้วนรับฟัง

จึงไม่มี..กลอนฉัน..เพียงฉันนี้
เพราะต้องมีกลอนคุณ..ช่วยหนุนหลัง
จึงพร้อมเป็นกลอนบรรเจิดเลิศพลัง
จากเบื้องหลังสู่เบื้องหน้า..ค่าเพราะเรา


เพียงความคิดส่วนตัว ผิดประการใด ขออภัยด้วยครับผม   


บอม ซอง ดุ๊ก

[ดอกกระเจียว]

ต้องตัวเรา  รักชอบ  สิ่งที่เขียน
จึงพากเพียร พยายาม  เหมือนพล่ามขอ
สิ่งมุ่งหวัง  ฝังปลูก  คือลูกยอ
ใช่ลูกท้อ  เมื่อไร  ใครต้องการ

หากว่าเรา  ชอบคนเดียว  เชียวนะหนู
ก็จะดู   เพราะดี  มีแก่นสาร
เรียกว่าเพราะ  คนเดียว  ขาดเชี่ยวชาญ
ต้องหาคน  ข้างบ้าน  มาร่วมฟัง

หากหลายคน  ว่าเพราะ  ช่างเหมาะเหม็ง
ไม่ต้องเล็ง  แบบนี้  อาจมีหวัง
เรียกว่าชัก  เข้าที  มีแววดัง
แต่ว่ายัง   ใช่ว่า   จะน่าดู

ความถูกต้อง  ของภาษา  มารองรับ
เนื้อความจับ  ใจเน้น  ต้องเห็นอยู่
จะเลิศขั้น   เป็นกวี  ต้องมีครู
ผู้รอบรู้  แนะนำ  พร่ำบอกกานท์

แต่จะดี   เพียงไหน  มิใช่แก่น
อยู่ที่แฟนแฟนชม  ภิรมย์สาร
เพราะไม่เพราะ  เรื่องนี้  อยู่ที่กบาล
ของผู้อ่าน  ตัดสิน  รบิลความ

ถ้าเขาชอบ  คงชม  เหมาะสมนัก
ใครไม่ยัก  ด่าว่า  เข้ามาหยาม
เขาไม่ชอบ คงไม่ชิด  เข้าติดตาม
อาจโดนจาม  ด้วยขวาน  ที่ผ่าฟืน

เรื่องนานา จิตตัง  ก็ฟังไว้
ถ้าปลงได้  รื่นรมย์  ไม่ขมขื่น
ปลงไม่ได้  ใจช้ำ  ต้องกล้ำกลืน
ถูกผู้อื่น  ด่าทอ  หรือยอเยิน

อยู่ที่ใจ  ของเรา  เอาแบบไหน
จะรับได้  ไหมนั่น  ติ,สรรเสริญ
รับไม่ได้  ก็อย่าทำ  ช้ำเหลือเกิน
ก็ต่างเดิน  ทางใคร  ไปทางมัน

เรื่องของใจ  ไม่มี  ที่สิ้นสุด
โลกมนุษย์  นี้ไซร้  มิใช่สวรรค์
ให้พร้อมปรีด์  ดีจริง  ทุกสิ่งอัน
หลับไปฝัน  เถิดหนอ ฉันขอที...

Dewadaแต่งกลอนนี้มีย้อนยอก
ตามแจ้งบอกเข้าประเด็นได้เช่นนี้
ขอนิยมสมอุราในวาที
จึงยินดีบวกท่านหนึ่งคะแนน

 

ปล:ตามข้อเขียนทั้งหมดทำให้นึกถึงสามก๊กตอน"โจโฉแตกทัพเรือ" ตอนนี้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ด้วย คือข้อคิดจากที่ได้อ่าน คล้ายๆกับที่ท่านเขียนนี้แหละ..หุหุ คือปริมาณไม่สำคัญเท่าคุณภาพ ทัพของโจโฉแตกก็เพราะไม่ชำนาญการรบทางน้ำ-ทางเรือ เท่ากองทัพเมืองกังตั๋งของจิวยี่ ทั้งๆที่กำลังของกองทัพทีมากกว่าถึงยี่สิบเท่า

[พี.พูนสุข]

                                                                 ท้าทาย...

                                                                               ดอกไม้บาน ลานคำฉ่ำปลั่งเปล่ง
                                                            ดอกไม้เบ่ง เร่งดอกหยอกคำหวาน
                                                            งามดอกแย้ม แก้มกลีบจีบเจือจาน
                                                            งามดอกย่าน สานสร้อยร้อยกวิน
                                                               
                                                            หอมไอดิน กรุ่นกลิ่นรินเรื่องราว
                                                            หอมไอดาว พราวพริบระยิบศิลป์
                                                            ไม่สุดสาย ร่ายคำลำนำยิน
                                                            ไม่สุดสิ้น ศิลปินแห่งวงวรรณ

                                                             อยากรู้จัก ผู้รัก ตาที่สาม*
                                                             อยากอกหวามถามถกพกมุกขัน
                                                             อยากรู้รับขับกลอนได้ครบครัน
                                                             อยากจำนรรจ์ดั้นกลอนได้คมคาย

                                                             จึงอยากเขียน เพียรคำย้ำกลกานท์
                                                             จึงอยากขาน ดวงมานสานแสงฉาย
                                                             จึงเกลาคำ ลำนำ แผ่กำจาย
                                                             จึงเมียงหมาย สายคำ แผ่กำจร...

                                              *ตาที่สาม หมายถึง ตาดวงที่สาม mind's eyes ตาของใจ จินตนาการอันกว้างไกลของกวี

                                                                                                   ..สาวกะปู..

                                                                                                                     

[Music]

~ประมาณนั้นจ้ะ~

ฉันเขียนกลอนไพเราะเพราะผู้อ่าน
เพราะทุกท่านชี้งามตามที่เห็น
เพราะทุกท่านชี้ร่องตรองประเด็น
เพราะท่านเข็ญท่านขับลับกานท์กลอน

เพียงลำพังตั้งมั่นสรรทีถ้อย
ก็เหมือนลอยเคว้งคว้างกลางอักษร
เพราะเสียงถกยกย้ำนำอุทธรณ์
ดั่งสะท้อนภาพจริงอิงเรื่องราว

กลอนไพเราะเพราะใจใคร่ควรคิด
กลอนประสิทธิ์จิตชูรู้ดำขาว
กลอนจรดสดใสไร้กลิ่นคาว
ต้องเดินก้าวตรงจิตคิดตรงตน

Oo..เคยแตลงแปลงปรับจับกระเดียด
เคยเคร่งเครียดเสียดไส้ไร้เหตุผล
เคยแบ่งแยกแหกแหกกะเฌอเพ้อตามกล
เพียงเพราะสนคำเย้า..เผากลอนกานท์

สมองสร้าง..มือแสร้ง..สำแดงถ้อย
ค้นร่องรอยทรงจำนำผสาน
ไก่ไข่ขืน..ขื่นขมคมประจาน
ไร้หลักการฐานยืน..พื้นกวี

ดั่งพายเรือโต้แหลกแหกวงคลื่น
จึงล้มครืนสะอื้นไห้ไร้ศักดิ์ศรี
จึงเห็นเงาเขลาขลาดทาสพาที
จึงไม่มีที่พำนักประจักษ์จินต์

ฟังชื่นชม..บ่มผลแล้วค้นเหตุ
ตรองนิเทศน์เจตน์บ่งมั่นคงศิลป์
น้อมปิติดำริสร้างทางกวิน
ไม่สูญสิ้นตัวตน..บนคารม

กลอนใดใดไหนดี..ท่านชี้เถิด
กลอนใดใดไหนเลิศ..ท่านชี้สม
กลอนสดใสไพเราะ..เพราะอบรม
จะชี้ขมสมควร..ล้วนรับฟัง

จึงไม่มี..กลอนฉัน..เพียงฉันนี้
เพราะต้องมีกลอนคุณ..ช่วยหนุนหลัง
จึงพร้อมเป็นกลอนบรรเจิดเลิศพลัง
จากเบื้องหลังสู่เบื้องหน้า..ค่าเพราะเรา

เพียงความคิดส่วนตัว ผิดประการใด ขออภัยด้วยครับผม   
....บอม ซอง ดุ๊ก.....

ย้อนมาอ่าน.ไพเราะ.เสนาะโสต
กระทู้โจทย์.ถามถึง.ประหนึ่งเขลา
อยากจะได้.แนวย่อม.มากล่อมเกลา
เพื่อจะเอา.ประยุกต์.คลุกในกลอน

ประสบการณ์.ไม่ถึง.ลึกซึ้งอยู่
รอเสียงกู่.คอยขับ.ปรับอักษร
ต้องอ่านมากกว่าเขียน.เพียรสังวร
เพื่อจะชอนไชสมองเป็นสองแรง

หากวันใด?เห็นผิด...สะกิดบอก
มีครูออกหน้ารับเพิ่มศัพท์แสง
MUSIC ขอยอกรอ้อนแสดง
ดุจแมลง...ร่อนลงวงศ์กวี