""ใครกันแน่ที่แพ้ อย่างแท้จริง""
เมื่อเปลวไฟภายในได้เผาผลาญ
ล้างวิญญาณแห่งตนผู้เผลอไผล
ฆ่าตัวเองทุกครั้งเมื่อพบใคร
ด้วยเปลวไฟใจต่ำถลำลง
เกิดเป็นคนทั้งทีอย่าเสียชาติ
คิดเป็นปราชญ์อย่ามัวแต่งมหลง
ทางเบื้องหน้ามิใช่เส้นทางตรง
ใช่มีคนยืนส่งจากกรงทอง
เอาแต่รอโอกาสวิ่งมาหา
ไม่ไขว่คว้าหรือจะได้ซึ่งชิ้นของ
เอาแต่ดู วิจารณ์ และผ่านมอง
ก้เห็นอยู่เธอจองที่สองไป
ฉันแสวงเพื่อตามพรสวรรค์
ฉันประจัญเพื่อตามวันสดใส
ฉันพร้อมสู้เพื่อเดินตามหัวใจ
ฉันพร้อมไขว่ไล่คว้าปรารถนาตน
ฉันเหน็ดเหนื่อยลำบากตรากงานกร่ำ
เธอเช้าค่ำนั่งสบายไม่ฉงน
ฉันต้องสู้ฝ่าไปใจจำทน
ส่วนเธอบ่นว่าฉันไม่มีดี
และเมื่อได้สมหวังดั่งใจฝัน
ไขว่คว้ามันมาอย่างมีศักดิ์ศรี
เธอดูถูกฉันสิ้นเกียรติเคยมี
เคยเห็นไหม ตอนที่...เหนื่อยแทบตาย
เคยมองฉันตอนกร่ำงานบ้างไหม
หรือวันวันปล่อยไปไร้ความหมาย
พอฉันเก่งเกินกว่าที่เธอทาย
เธอก็หน่ายหาว่าฉันลอกเขามา
ทำไมถึงดูถูกกันขนาดนี้
พอเสียงทีจะได้ไหมอย่ากล่าวหา
ตัวเธอน่าสมเพชเกินเยียวยา
มันช่างแสนต่ำค่าลงทุกวัน
อนาถจิตอนาถใจไม่อยากพูด
มาพิสูจน์ได้เลยกับตัวฉัน
จะรออยู่คำขอท้าประชัน
ให้เห็นกันใครแน่ที่แพ้จริง !!!!!!!!!
09-09-54
01.23 น.
สายลมสีขาว
