ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[leelawadeesrikaw]

   

 
เมื่อใจช้ำน้ำตามารินหยด
ช่างรันทดหัวใจใครจะเหมือน
อนิจจาใจแปรคราแชเชือน
แม้คำเพื่อนก็ไม่เหลือหมดเยื่อใย

ร้างเลือนไปพร้อมคำย้ำเย้ยเยาะ
แค่นหัวเราะหยันหยามยามหวามไหว
เจ็บระกำช้ำจิตคิดน้อยใจ
ช่างกะไรรักเราเขาไม่แล

วาสนาไม่มาอาภัพนัก
จำต้องหักผลักไสไกลกระแส
น้ำคำคนวนเวียนเปลี่ยนดวงแด
คำรักแท้ไร้ค่าต่ำกว่าดิน

แท้ที่จริงมอบใจใครคนนั้น
แต่เสกสรรปั้นแต่งแกล้งถวิล
เธอคือหนึ่งในใจเลิศชีวิน
จึงหยามหมิ่นอีกคนให้หม่นใจ.. 

[ไม่รู้ใจ]

เพียงครวญคำย้ำบอกถูกหลอกเล่ห์
ว่าห้อมเห่เรรวนชวนหวั่นไหว
อุระร้าวรอยหวังยังอาลัย
หลงคว้าไขว่ใฝ่ลวงซุกทรวงซม

คราหมองหม่นมนต์กานต์ก็พานเสื่อม
เคยโอบเอื้อมอุ่นอื่นพลันขื่นขม
กลับแหนงหน่ายคลายอ้อมจ่อมระทม
เศร้าโศกตรมถมปลักซากรักราน

ไม่รู้ใจ

[leelawadeesrikaw]

เพียงครวญคำย้ำบอกถูกหลอกเล่ห์
ว่าห้อมเห่เรรวนชวนหวั่นไหว
อุระร้าวรอยหวังยังอาลัย
หลงคว้าไขว่ใฝ่ลวงซุกทรวงซม

คราหมองหม่นมนต์กานต์ก็พานเสื่อม
เคยโอบเอื้อมอุ่นอื่นพลันขื่นขม
กลับแหนงหน่ายคลายอ้อมจ่อมระทม
เศร้าโศกตรมถมปลักซากรักราน

ไม่รู้ใจ

   

   
กว่าจะรู้เล่ห์ลวงทรวงสุดช้ำ
ร่ายลำนำรำพึงวันซึ้งหวาน
สิ้นสุดรักผลักไกลไม่ต้องการ
คำหักหาญประณามหยามน้ำใจ


 

[กังวาน]

เมื่อรักเราเขาไม่แลจงแปรเปลี่ยน
เป็นบทเรียนหาใหม่สดใสกว่า
ชีวิตนี้ยังยาวไกลไม่นำพา
โชคชะตารอเธออยู่สู้ต่อไป

นักกลอนใดใครบ้างช่างแสนสุข
ไม่เคยทุกข์เคยช้ำน้ำตาไหล
ทั้งอกหักขื่นขมตรมฤทัย
แล้วทำไมเธอต้องย้ำให้ช้ำเอย

[Samanchon]

ฉันรักเธอเธอก็รู้อยู่ว่ารัก
สุดจะหักห้ามใจไม่รักได้
ส่วนเหตุผลที่รักเธอคืออะไร
ใช่หรือไม่คือเพราะว่าเธอเป็นเธอ

ฉันหวังว่าจะรักกันไปตลอด
กับแม่ยอดทูลหัวสม่ำเสมอ
แต่เส้นแบ่งรักเราเหมือนเบลอๆ
เพราะว่าเธอไม่ได้รักฉันคนเดียว

จึงจำเป็นต้องมีใครคนหนึ่งจาก
ต้องจำพรากแบกใจอันเด็ดเดี่ยว
ออกท่องเที่ยวเพียงลำพังและคนเดียว
มานั่งเคี้ยวเศษใจคลุกน้ำตา

และแล้วความจริงก็ปรากฎ
ว่าต้องปลดเปลื้องความเศร้าเคล้าตัณหา
ด้วยธรรมมะด้วยปล่อยวางมินำพา
ธรรมดาเมื่อมีรักมีไม่รัก

[/font]

[leelawadeesrikaw]

เมื่อรักเราเขาไม่แลจงแปรเปลี่ยน
เป็นบทเรียนหาใหม่สดใสกว่า
ชีวิตนี้ยังยาวไกลไม่นำพา
โชคชะตารอเธออยู่สู้ต่อไป

นักกลอนใดใครบ้างช่างแสนสุข
ไม่เคยทุกข์เคยช้ำน้ำตาไหล
ทั้งอกหักขื่นขมตรมฤทัย
แล้วทำไมเธอต้องย้ำให้ช้ำเอย

รู้ว่ารักกลับกลอกใช่ตอกย้ำ
เขียนลำนำปลอบขวัญที่หวั่นไหว
หวังว่าหนึ่งบางคนจักเข้าใจ
มิซ้ำให้ใจหม่นนะคนดี

จะโทษใครไหนเล่าใจเราหม่น
จำฝืนทนรักษายามลาหนี
อยากลืมวันก่อนเก่าเราเคยมี
หาคนที่รู้ใจใครจะแล

[leelawadeesrikaw]

ฉันรักเธอเธอก็รู้อยู่ว่ารัก
สุดจะหักห้ามใจไม่รักได้
ส่วนเหตุผลที่รักเธอคืออะไร
ใช่หรือไม่คือเพราะว่าเธอเป็นเธอ

ฉันหวังว่าจะรักกันไปตลอด
กับแม่ยอดทูลหัวสม่ำเสมอ
แต่เส้นแบ่งรักเราเหมือนเบลอๆ
เพราะว่าเธอไม่ได้รักฉันคนเดียว

จึงจำเป็นต้องมีใครคนหนึ่งจาก
ต้องจำพรากแบกใจอันเด็ดเดี่ยว
ออกท่องเที่ยวเพียงลำพังและคนเดียว
มานั่งเคี้ยวเศษใจคลุกน้ำตา

และแล้วความจริงก็ปรากฎ
ว่าต้องปลดเปลื้องความเศร้าเคล้าตัณหา
ด้วยธรรมมะด้วยปล่อยวางมินำพา
ธรรมดาเมื่อมีรักมีไม่รัก

[/font]

ธรรมารมณ์ข่มใจให้ยิ้มออก
ขอขอบคุณที่บอกละตัณหา
เรื่องอกหักกับรักมักชินชา
ธรรมดาคนเราเขาไม่แล

ก็รักเราด้อยค่าราคานัก
แม้ฟูมฟักเพียงไรก็ไม่แน่
ยังรวนเรเหหันแลผันแปร
รักไม่แน่อนิจจังชั่งหัวมัน..