ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

พระจันทร์น้อยลอยเด่นเล่นแสงสี
รัศมีทรงกลดบดแสงศูรย์
เธอรู้ไหมใจฉันเศร้าเฝ้าอาดูร
อยากจะทูลวิงวอนขอพรจันทร์

อยากให้ใครคนหนึ่งซึ่งไกลห่าง
มาร่วมทางเคียงคู่สู่ความฝัน
มาร่วมสร้างทางชีวิตนิจนิรันด์
มาร่วมสรรร่วมลิขิตรวมจิตใจ

แต่ว่าใครคนนั้นฉันไม่เห็น
มีเพียงเพ็ญเพื่อนทุกข์สุกสดใส
ส่องสว่างพิภพสบฤทัย
เป็นเพื่อนในราตรีที่ยาวนาน

มาวันนี้จันทร์ไม่เด่นเช่นวันก่อน
หมู่เมฆซ่อนบังจันทร์ฉันสงสาร
นึกว่าเราเท่านั้นที่ทรมาน
ฟ้าประทานจันทร์เราเหงาเท่ากัน

[บ้านริมโขง]

คนมองจันทร์เศร้าใจยามไร้แสง
สุดเสียดแทงอารมณ์ตรมโศกศัลย์
ยามขาดใคร ได้ซึ้งรำพึงพัน
มอบรักกันผ่านแสงแห่งจันทรา

วาดฤดี มีสุข ทุกสถาน
วาดวิมานในฝันนั้นห่วงหา
วาดเธอฉันเคียงคู่สู่นภา
วาดดาราเคียงกัน..นั้นฉัน-เธอ

วาดอารมณ์สมสุขและทุกข์เศร้า
วาดรักเฝ้าเอาใจใฝ่เสมอ
วาดโลกนี้มีเรา..เฝ้าละเมอ
วาดพร่ำเพ้อ เผลอไผล..ตามใจตน

แม้จันทร์ลับเมฆา ยังว่าเศร้า
ว่าจันทร์เจ้าเศร้าเหลือเจือหมองหม่น
แม้ไม่เห็นจันทรามาให้ยล
จันทร์ไม่สน..ตัวเรา..ว่าเข้าไป..

นี่คือจินตนา..ภาษาสรรค์
นี่คือกลั่นอักษรวอนไฉน
นี่คือความอาทรกลอนจากใจ
นี่คือความอ่อนไหว..ในกวี..

"บ้านริมโขง"

[...สียะตรา..]

......หยาดรำพันจากจันทร์ฉาย..ผ่านสายหมอก

...ริ้วระะลอก...อาบเสาวคนธ์บนภูผา

...เพ็ญนั้นเหงา...เฝ้าทุ่งทอง..ท้องนภา

...เพียงดาริกา...เยือนบ้าง...ในบางคราว

......ใครจะแว่ว...เสียงศศิธร...ยามอ่อนไหว

...ทิพย์ฤทัยหมองหม่น..ระคน....หนาว

...ขอหรี่แสงซบสะทกกับอกดาว

...อุ่นพรายพราวกระซิบออด...สวมกอด.......เดือน

[สุนันยา]

มีบางคราว จันทร ต้องอ่อนแสง
ดุจสิ้นแรง โรยรา เมื่อคราเคลื่อน
เพียงลำพัง เดียวดาย ไร้ใครเยือน
รอบตัวเดือน มืดมน อนธการ

ยิ่งถึงคราวที่ฝน นั้นหล่นร่วง
บนฝากสรวง เหมือนปัก หลักประหาร
จันทร์ซ่อนแสง แฝงเศร้า อันร้าวราน
ในห้วงมาน สะท้อน ต้องนอนซม

ไม่มีแสง ข้างเคียง เมียงมองผ่าน
ช่วยสมาน จันทรา คราขึ่นขม
ใครจะเห็น ยามแสง แฝงตรอมตรม
ที่ทับถม จันทร์เจ้า...ตอนเศร้าทรวง...


"สุนันยา"

[นพตุลาทิตย์]

จันทร์ฤาเหงา
คงมิเท่าใจคนหม่นมองสรวง
บนฟ้าฟากมากดาวราวล้านดวง
แต่คนตรมจมห้วงห่วงนภา

มืดมิด
เหมือนใครปิดบิดบังให้หวังว้า
ทอดกายอาบทาบแสงแห่งจันทรา
อ้างเอกาหว่าวากคนจากไกล