| 06 สิงหาคม 2011, 10:47:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 06 สิงหาคม 2011, 10:47:PM » |
 ชุมชน
|
จนกว่า...สิ้นฟ้าดิน....
ไม่เคยคิด จะเปรียบ เทียบใครอื่น
รู้ตัวมิ อาจฝืน ปรารถนา
เป็นเพียงหญิง หนึ่งคน ธรรมดา
ทั้งไร้ค่า ความหมาย ให้จดจำ
***********
แม้ทำดี สักเท่าไหร่ ใจหรือเห็น
ยังว่างเว้น วลี จะมีพร่ำ
คำคิดถึง แม้ฝาก สักล้านคำ
ไม่อาจทำ เธอนั้น หันมามอง
***********
รู้ตัวดี ไม่มีหวัง เส้นทางฝัน
จะมีวัน รวมใจ ให้เป็นสอง
ทำได้เพียง แอบรัก คงยากจอง
ขอแค่มอง เธอผ่าน ม่านฤดี
***********
เป็นได้เพียง หิ่งห้อย น้อยแสงส่อง
ไม่แพรวผ่อง พริ้งเพรา เย้านวลสี
ดั่งดวงดาว แต้มฟ้า ยามราตรี
รักที่มี หนึ่งใจ ให้เพียงเธอ
***********
เสมอมั่น นานวัน มิผันเปลี่ยน
ยังวนเวียน เพ้อพร่ำ คำเสนอ
อยู่เคียงใจ ตรึงติด นิมิตเจอ
จะรักเธอ จนกว่า...สิ้นฟ้าดิน....
“สุนันยา”
http://www.youtube.com/watch?v=P60gEfk9ByU (External Embedding Disabled)
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, สะเลเต, ไพร พนาวัลย์, Design with love ᵔᴥᵔ, นพตุลาทิตย์, นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง, Music, --ณัชชา--, บ้านริมโขง, คนเผาถ่าน, ตะวันฉาย, มานพ, ...สียะตรา.., เมฆา..., รัตติกาล, panwat
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2011, 12:03:AM |
|
นพตุลาทิตย์
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2011, 12:03:AM » |
ชุมชน
|
ไม่ต้องคิดไปเปรียบเทียบใครเขา
เป็นตัวเจ้านี่ล่ะหนาน่าถวิล
เป็นเพียงคนธรรมดาไร้ราคิน
คือยุพินคนดีที่รอคอย
ใช่ไม่เห็นความดีที่ทำมาก
ความคิดถึงเคยฝากยังอยากสอย
ดุจดั่งดาวมากล้านลานบนลอย
อย่าใจน้อยที่ไม่มองเพราะต้องเจียม
เพียงแอบมองฉันมองจองไว้ก่อน
ดวงใจปอนมีให้ใช่โหดเหี้ยม
จะเคียงคู่ชูชื่นคืนขวัญเรียม
อย่าได้เหนียมเนียมอายถ้าหมายปอง
แม้ดารายิบยับนับแสนล้าน
มิเท่าหนึ่งเยาวมาลย์สราญผ่อง
คือหมู่ดาวใต้ฟ้าน่าจับจอง
เป็นเจ้าของห้องใจยามได้ยล
ไม่ต้องรอสิ้นฟ้าดินสลาย
เพราะใจชายให้แล้วรอแก้วสน
หันมามองทางนี้ยังมีคน
รอเธอจนสิ้นภพจบเพลา
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, สุนันยา, ไพร พนาวัลย์, --ณัชชา--, บ้านริมโขง, คนเผาถ่าน, รพีกาญจน์, ตะวันฉาย, มานพ, สะเลเต, ...สียะตรา.., เมฆา..., รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2011, 10:19:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2011, 10:19:AM » |
ชุมชน
|
...ฯ ล ฯ..
เสมอมั่น นานวัน มิผันเปลี่ยน
ยังวนเวียน เพ้อพร่ำ คำเสนอ
อยู่เคียงใจ ตรึงติด นิมิตเจอ
จะรักเธอ จนกว่า...สิ้นฟ้าดิน.... สุนันยา จะรักเขายาวยืนไม่คืนกลับ
นานเกินนับกับฝันนั้นถวิล
วางเป้าหมายไว้ไกลให้โบยบิน
จวบจนสิ้นดินฟ้า...เลยนะนาง
รู้บ้างไหมเมื่อไหร่ได้สูญสิ้น
เมื่อไหร่ดินและฟ้ามาเหินห่าง
อายุเราเท่าไหร่ไหนออกวาง
จะเห็นบ้างหรือไม่...ในคำเปรย..
หากรักฉันขอกันวันละน้อย
ไม่เลิศลอยเพียงหวังอย่านั่งเฉย
สนใจบ้างยามใกล้ได้ชื่นเชย
เติมรักเอย..วันละนิด สนิททรวง
ไม่ต้องนั่งกังวลหม่นทอดถอน
ไม่ต้องนอนคร่ำครวญหวนห่วงหวง
ไม่ต้องเปรียบใครเขาเจ้าแดดวง
ไม่ต้องล่วงเลยลาหนีหน้าไป
เธอเป็นเธอ อย่างนั้น ฉันพอแล้ว
เธอเป็นแก้วผ่องผุดสุดไสว
เธอเป็นน้ำทิพย์โสมชโลมใจ
เธอเป็นไฟ ไอกรุ่น ละมุนกาย
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, รพีกาญจน์, ตะวันฉาย, คนเผาถ่าน, มานพ, นพตุลาทิตย์, สะเลเต, ...สียะตรา.., เมฆา..., Music, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2011, 11:07:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2011, 11:07:AM » |
ชุมชน
|
ไม่ต้องคิดไปเปรียบเทียบใครเขา
เป็นตัวเจ้านี่ล่ะหนาน่าถวิล
เป็นเพียงคนธรรมดาไร้ราคิน
คือยุพินคนดีที่รอคอย
ใช่ไม่เห็นความดีที่ทำมาก
ความคิดถึงเคยฝากยังอยากสอย
ดุจดั่งดาวมากล้านลานบนลอย
อย่าใจน้อยที่ไม่มองเพราะต้องเจียม
เพียงแอบมองฉันมองจองไว้ก่อน
ดวงใจปอนมีให้ใช่โหดเหี้ยม
จะเคียงคู่ชูชื่นคืนขวัญเรียม
อย่าได้เหนียมเนียมอายถ้าหมายปอง
แม้ดารายิบยับนับแสนล้าน
มิเท่าหนึ่งเยาวมาลย์สราญผ่อง
คือหมู่ดาวใต้ฟ้าน่าจับจอง
เป็นเจ้าของห้องใจยามได้ยล
ไม่ต้องรอสิ้นฟ้าดินสลาย
เพราะใจชายให้แล้วรอแก้วสน
หันมามองทางนี้ยังมีคน
รอเธอจนสิ้นภพจบเพลา
วลีร้อย ถ้อยวาง ช่างหวานชื่น
พายิ้มรื่น ฉ่ำกมล คนห่วงหา
ไม่ต้องรอ ตราบดิน สิ้นนภา
รักยื่นมา แนบทรวง ไม่ห่วงคอย
หากทุกถ้อย ปล่อยวาง ใจสั่งให้
คงสุขยิ่ง ปรับใจ ไม่เหงาหงอย
วาดวิมาน ฝันถึง ซึ้งเลิศลอย
หวานน้ำอ้อย ไม่เท่า หวานในรัก
ก็คงเป็น เพียงคำ นำมาหว่าน
เพื่อปลอบมาน คนเหงา ที่เศร้าหนัก
ไม่เป็นจริง ที่ยอม จะพร้อมภักดิ์
เรื่องของรัก ยากยิ่ง จะพิงใจ
ถึงอย่างไร ก็ขอ ขอบคุณยิ่ง
วางถ้อยอิง แอบไว้ ให้ชื่นใส
เปรมฤดี อย่างยิ่ง สิ่งเผยใน
ที่มอบไว้ แม้เป็นอื่น ยังชื่นทรวง...
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, บ้านริมโขง, คนเผาถ่าน, มานพ, นพตุลาทิตย์, ...สียะตรา.., เมฆา..., สะเลเต, Music, รัตติกาล, panwat
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2011, 11:28:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2011, 11:28:AM » |
ชุมชน
|
จะรักเขายาวยืนไม่คืนกลับ
นานเกินนับกับฝันนั้นถวิล
วางเป้าหมายไว้ไกลให้โบยบิน
จวบจนสิ้นดินฟ้า...เลยนะนาง
รู้บ้างไหมเมื่อไหร่ได้สูญสิ้น
เมื่อไหร่ดินและฟ้ามาเหินห่าง
อายุเราเท่าไหร่ไหนออกวาง
จะเห็นบ้างหรือไม่...ในคำเปรย..
หากรักฉันขอกันวันละน้อย
ไม่เลิศลอยเพียงหวังอย่านั่งเฉย
สนใจบ้างยามใกล้ได้ชื่นเชย
เติมรักเอย..วันละนิด สนิททรวง
ไม่ต้องนั่งกังวลหม่นทอดถอน
ไม่ต้องนอนคร่ำครวญหวนห่วงหวง
ไม่ต้องเปรียบใครเขาเจ้าแดดวง
ไม่ต้องล่วงเลยลาหนีหน้าไป
เธอเป็นเธอ อย่างนั้น ฉันพอแล้ว
เธอเป็นแก้วผ่องผุดสุดไสว
เธอเป็นน้ำทิพย์โสมชโลมใจ
เธอเป็นไฟ ไอกรุ่น ละมุนกาย
"บ้านริมโขง" 
รักให้เขา ตราบดิน จนสิ้นฟ้า
ให้พี่ยา วันละน้อย ไม่ปล่อยหาย
ร้อยพันวัน รวมรัก เป็นมากมาย
จวบถึงวัน สุดท้าย ที่ปลายทาง
คงจะมาก ยิ่งกว่า ถ้าวางเทียบ
ไม่คิดเปรียบ เพียงบอก เย้าหยอกบ้าง
เพราะความจริง มองเห็น บนเส้นวาง
ใจบางบาง ดวงน้อย คอยพักพิง
อยู่แนบเนา เช้าค่ำ ทุกยามฝัน
ฟังเสียงกานท์ รำพัน กล่อมขวัญหญิง
ไม่บ่นเพ้อ ให้ชาย ต้องไหวติง
มอบทุกสิ่ง ที่ควร ล้วนพี่ยา
ขอ-เพียงให้ ยึดมั่น สัมพันธ์ก่อ
ขอ-เพียงขอ อย่าปล่อยขวัญ หวั่นผวา
ขอ-เพียงนิด จิตนี้ ที่ให้มา
ขอ-อย่าลืม สัญญา ถ้า..ห่างกัน..
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, คนเผาถ่าน, มานพ, นพตุลาทิตย์, ...สียะตรา.., เมฆา..., สะเลเต, Music, รัตติกาล, panwat
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2011, 10:06:PM |
|
|
|
| 08 สิงหาคม 2011, 07:27:AM |
|
|
|
| 08 สิงหาคม 2011, 09:24:PM |
|
|
|
| 09 สิงหาคม 2011, 08:08:PM |
|
|
|
| 11 สิงหาคม 2011, 09:28:PM |
|
|
|
| 12 สิงหาคม 2011, 01:25:PM |
|
|
|
| 12 สิงหาคม 2011, 03:16:PM |
|
กังวาน
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 12 สิงหาคม 2011, 03:16:PM » |
ชุมชน
|
ชั่วฟ้าดินสลายหลายคนเอ่ย
ไม่นึกเลยเจอกับตนเข้าจนได้
ทั้งสัญญาสาบานนานเกินไป
เรื่องหัวใจทำเป็นเล่นเห็นแก่ตัว
ถึงเวลาครวญคร่ำร่ำร่ำจาก
เธอกับฝากรอยแผลแผ่ไปทั่ว
ระเริงรื่นชื่นคนใหม่ใจระรัว
ไม่เห็นกลัวสัญญาชั่วฟ้าดิน
ฉันคงไม่ไล่ตามทวงถามสิทธิ
เพราะชีวิตสิ้นเยื่อใยไม่ถวิล
เจ็บหลายครั้งพลั้งตนจนชาชิน
อายฟ้าดินอายที่ใจไปรักเธอ
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
| 12 สิงหาคม 2011, 08:58:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 12 สิงหาคม 2011, 08:58:PM » |
ชุมชน
|
ชั่วฟ้าดินสลายหลายคนเอ่ย
ไม่นึกเลยเจอกับตนเข้าจนได้
ทั้งสัญญาสาบานนานเกินไป
เรื่องหัวใจทำเป็นเล่นเห็นแก่ตัว
ถึงเวลาครวญคร่ำร่ำร่ำจาก
เธอกับฝากรอยแผลแผ่ไปทั่ว
ระเริงรื่นชื่นคนใหม่ใจระรัว
ไม่เห็นกลัวสัญญาชั่วฟ้าดิน
ฉันคงไม่ไล่ตามทวงถามสิทธิ
เพราะชีวิตสิ้นเยื่อใยไม่ถวิล
เจ็บหลายครั้งพลั้งตนจนชาชิน
อายฟ้าดินอายที่ใจไปรักเธอ
karnkai
*************
หากเลือกได้ ขอลืม ไม่ซึมซับ
ไม่อยากรับ รักที่ มีพลั้งเผลอ
รักเรรวน กวนซ้ำ ทำละเมอ
รักแล้วเก้อ เดียวดาย ดวงใจตรม
รักไม่เป็น ดีกว่า ถ้าอกหัก
เมื่อตระหนัก ถึงผล จนชำขม
ห้วงหทัย รุ่มร้อน ต้องนอนซม
เจ็บระบม เกินกลับ มาดับไฟ
แต่ด้วยรัก ปักทรวง ติดบ่วงฝัน
เหมือนดวงจันทร์ ข้างแรม ไม่แจ่มใส
เมฆมาลับ ทับเงา ทำเศร้าใจ
รักแนบใน ยากปรับ...ยอมรับกรรม...
"สุนันยา"
************
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 13 สิงหาคม 2011, 09:32:PM |
|
|
|
| 13 สิงหาคม 2011, 10:20:PM |
|
|
|
| 22 สิงหาคม 2011, 08:12:PM |
|
|
|
| 24 สิงหาคม 2011, 07:58:PM |
|
|
|
|
