ยามละอองฝนหล่นปลิว....พลิ้วลมแผ่ว
ระยับแววแพรวพราย....ปลายฟ้าหม่น
ความรู้สึกเรียงร้อย....คล้อยกมล
ส่งถึงคนอยู่ไกล...โลกใบกลม
เหม่อมองสายฝน...หลั่งมาจากฟ้าไกล
พลิ้วอ่อนไหว...แมกไม้ไกว...ตามสายลม
หมู่ปลาน้อย...ว่ายวน..ช่างสุขสม
ลมเอยลมฝน...เจ้าหลั่งมา
ถ้าหากหยาดฝน...นั้นแทนวัน..และเวลา
ที่ฉันปรารถนา...จะรักเธอ
ขอเธอจงรู้ประจักษ์...ว่าฉัน..รักเธอมั่น
...นับวัน...เท่าเม็ดฝน..ทุกหยาดริน...
เหม่อมองสายฝน...หลั่งมาจากฟ้าครืน
ฝนสะอื้น..เพียงข้ามคืนเป็นสายธาร
โอ้อกเอ๋ยฝนพรำ...ดั่งคำขาน
ลมเอยฉันวาน...ช่วยบอกเธอ
ถ้าหากหยาดฝน...นั้นแทนวัน..และเวลา
ที่ฉันปรารถนา...จะรักเธอ
ขอเธอจงรู้ประจักษ์...ว่าฉัน..รักเธอมั่น
...นับวัน...เท่าเม็ดฝน..ทุกหยาดริน...
รัตติกาล