ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“ร้อยรักฝากมา”
*****

หากมีดาว ระดาษ มาสาดส่อง
นภาผ่อง มองเห็น เป็นแสงสี
แลวับวาว พราวพร่าง ดั่งมณี
คงจะดี กว่าที่ มีฝนริน
*******
แต่..คืนนี้ ไร้ดาว ดาระดาษ
ฝนโปรยสาด เป็นสาย กระแสสินธุ์
เสียงฟ้าครืน ก้องดัง ทั้งธานินทร์
สะท้อจินต์ ขื่นขม ตรมเดียวดาย
*******
มองฝนที่ หลั่งนอง ด้วยหมองเศร้า
ไม่มีเขา เย้าเยือน เหมือนห่างหาย
หรือลืมแล้ว สัญญา คราฝนปราย
คงหมดสิ้น ความหมาย จากใจเธอ
*******
วอนสายลม พรมผ่าน ฝ่าม่านฝน
ว่ามีคน ฝากคำ นำเสนอ
ขอทวงสิทธิ์ สัญญา คราพบเจอ
หวังว่าเธอ จำจด ทุกบทความ
*******
ร้อย-ลำนำ ย้ำส่ง ยังคงค่า
รัก-ศรัทธา เปี่ยมล้น แม้คนหยาม
ฝาก-ลมหวน ครวญหา ว่าติดตาม-
มา-ทุกยาม ดึกดื่น ..ตื่นนิทรา

*******
เมื่อ-เธอรับ รู้ได้ ในน้ำถ้อย
ครา-ลมคล้อย ลอยเคลื่อน เพื่อเตือนหา
ฝน-ปลายสรวง ร่วงรับ ซับน้ำตา
ริน-หลั่งพา คำมั่น สัญญาคืน....


“สุนันยา”

[--ณัชชา--]

ร้อยดวงใจร้อยรักสลักถ้อย
เก็บดาวร้อยงามงดแสนสดชื่น
ร้อยลำนำคำหวานให้ขวัญยืน
ระรวยรื่นเรียงร้อยสร้อยแสงดาว

ฝากหัวใจซึ้งซึ้งถึงมิ่งมิตร
ฝากจุมพิตให้ขวัญใช้กันหนาว
กระซิบบอกให้รู้ใต้หมู่ดาว
คือฟ้าพราวคืนนี้มีใครคอย

 
natcha

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

นั่งคนเดียว   เชียวหนอ  ออไร้คู่
ขาดโฉมตรู  ตัวพี่   มีเหงาหงอย
ต้องเศร้าโศก  โศกา  ในตาปรอย
แม่เนื้อกลอย  คนดี   ไม่มีใจ

เห็นเจ้าหล่อน  บ่นมา  ว่าคิดถึง
นั่งคะนึง  ทุกหน  น่ะคนไหน
ที่บอกว่า  ยังรอ  น่ะรอใคร
คนใกล้ไกล  บอกหน่อย  อย่าปล่อยงง

[--ณัชชา--]

เรื่องของกลอนพาไปเอาไรมาก
อยากจะฝากบอกไว้พูดไปส่ง
ก็มั่วมั่วกันไปไม่มั่นคง
อย่ามาหลงเลยเฮียเสียเวลา

อย่าไปเก็บเป็นอารมณ์เฝ้าชมชื่น
หากว่าขืนเชื่อคำเดี๋ยวงามหน้า
เขียนเล่นเล่นนะนี่พี่เดวา
ที่กล่าวมาอักโข”โม้ทั้งเพ”
 
natcha

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ถ้าคนไหน  หลอกลวง  ให้ทรวงหัก
จะแช่งชัก  หนักหนา  ให้ตาเข
ด้วยพิษรัก   เพลิงแค้น  ได้แฟนเกย์
ให้โลเล   เปลี่ยนใจ  อย่าได้กัน

ถ้าแม้มี  เนื้อคู่  ให้รู้คลาด
ให้โดนปาด  แย่งชิง  ทุกสิ่งสรรพ์
ให้อกหัก  รักลา  เฝ้าจาบัลย์
ต้องง้อฉัน  สุดท้าย  ได้อายคน...

[สุนันยา]

ร้อยดวงใจร้อยรักสลักถ้อย
เก็บดาวร้อยงามงดแสนสดชื่น
ร้อยลำนำคำหวานให้ขวัญยืน
ระรวยรื่นเรียงร้อยสร้อยแสงดาว

ฝากหัวใจซึ้งซึ้งถึงมิ่งมิตร
ฝากจุมพิตให้ขวัญใช้กันหนาว
กระซิบบอกให้รู้ใต้หมู่ดาว
คือฟ้าพราวคืนนี้มีใครคอย

 
natcha

คีนนี้คง ไร้ดาว พราวแสงแต้ม
สายฝนแซม สาดสาย คล้ายน้ำถ้อย
ที่ครวญคำ พร่ำหา น้ำตาปรอย
ลมพัดลอย ผ่านแผ่ว ไร้แววเจอ

ได้แต่ช้ำ สะอื้น ในคืนหนาว
ทั้งเดือนดาว ราวร้าง เส้นทางเผลอ
ฝนพร่างพรม ตรมจิต คิดถึงเธอ
ได้แต่เพ้อ ฝากฝน...ที่หล่นปรอย..


"สุนันยา"

[บ้านริมโขง]

แว่วลำนำขับขาน กลอนหวานแหว๋ว
เสียงเจื้อยแจ้วแนวคำลำนำฝืน
เหมือนทวงถามตามคนทนกล้ำกลืน
ร่ำสะอื้นเปียกฝนปนน้ำนอง

สุดอาลัยหวนหาคราครั้งหนึ่ง
คนเคยซึ้งลืมคำทำเศร้าหมอง
คนที่เคยอาลัยไม่ใฝ่ปอง
คนร่ำร้องคือเธอ..ละเมอครวญ

อยากเป็นใครคนนั้นในฝันเจ้า
ทุกค่ำเช้าคงรื่นชื่นสงวน
จะพะนอคลอนางอย่างรัญจวน
จะเย้ายวนด้วยเล่ห์เสน่ห์ชาย

แต่คงไม่ใช่ฉัน..ในวันนี้
เป็นแรมปีหาใครที่ไหนหมาย
อยู่ลำพังนั่งเหงาเพียงเดียวดาย
หรือเธอหมายว่าฉัน..เคยสัญญา..?

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

นั่งคนเดียว   เชียวหนอ  ออไร้คู่
ขาดโฉมตรู  ตัวพี่   มีเหงาหงอย
ต้องเศร้าโศก  โศกา  ในตาปรอย
แม่เนื้อกลอย  คนดี   ไม่มีใจ

เห็นเจ้าหล่อน  บ่นมา  ว่าคิดถึง
นั่งคะนึง  ทุกหน  น่ะคนไหน
ที่บอกว่า  ยังรอ  น่ะรอใคร
คนใกล้ไกล  บอกหน่อย  อย่าปล่อยงง

ทุกท่วงถ้อย คอยบอก ไม่หลอกกล่าว
ถึงเมื่อคราว รักลา พาลืมหลง
สัญญาใจ เคยย้ำ ทำลืมลง
ไม่เสริมส่ง สาส๋นศิลป์ สิ้นเยื่อใย

ทกวันคอย ค่ำคืน ตื่นถามหา
แม้หลับตา ภาพคล้อย ดั่งลอยใกล้
ฝันละเมอ เลอะเลือน เยือนห้วงใน
ความอ่อนไหว เพราะรัก ยากลืมลง


"สุนันยา"

[--ณัชชา--]

ขอเป็นดาวพราวฟ้านภาสรวง
บอกเจ้าดวงสุนันยาอย่าเหงาหงอย
ดาวดวงนี้ยังคำนึงถึงเนื้กลอย
อย่าละห้อยห่วงหาเลยยาใจ

นิ่งเสียเถิดนวลน้องอย่าร้องร่ำ
เก็บความช้ำมืดมนต์ความหม่นไหม้
ถ้าหากว่าเธอนี้ไม่มีใคร
จงรู้ไว้ว่าตรงนี้ยังมีเรา
 
natcha

[นพตุลาทิตย์]

ให้ฝนซับน้ำตาลงมาเถิด
ค่อยค่อยเปิดใจรับความอับเฉา
อยู่ข้างกายกายนี้ยังมีเงา
มิได้เศร้าคนเดียวเดี่ยวเอกา

มองฟ้าสิมองฟ้าฝ่าสายฝน
จะเจอคนหนึ่งคนที่ค้นหา
ใช่มาเพียงยื่นรับซับน้ำตา
แต่มาปลอบชีวาให้หวนคืน

 

[สุนันยา]

แว่วลำนำขับขาน กลอนหวานแหว๋ว
เสียงเจื้อยแจ้วแนวคำลำนำฝืน
เหมือนทวงถามตามคนทนกล้ำกลืน
ร่ำสะอื้นเปียกฝนปนน้ำนอง

สุดอาลัยหวนหาคราครั้งหนึ่ง
คนเคยซึ้งลืมคำทำเศร้าหมอง
คนที่เคยอาลัยไม่ใฝ่ปอง
คนร่ำร้องคือเธอ..ละเมอครวญ

อยากเป็นใครคนนั้นในฝันเจ้า
ทุกค่ำเช้าคงรื่นชื่นสงวน
จะพะนอคลอนางอย่างรัญจวน
จะเย้ายวนด้วยเล่ห์เสน่ห์ชาย

แต่คงไม่ใช่ฉัน..ในวันนี้
เป็นแรมปีหาใครที่ไหนหมาย
อยู่ลำพังนั่งเหงาเพียงเดียวดาย
หรือเธอหมายว่าฉัน..เคยสัญญา..?

"บ้านริมโขง"

หากทบทวน คำไข ที่ขานขับ
คงสดับ ถึงได้ ว่าใครหนา
เคยตอกย้ำ คำมั่น เมื่อผ่านมา
เป็นสัญญา หัวใจ มอบให้กัน

ครั้นเวลา ผ่านแล้ว ไร้แววเห็น
คนเคยเป็น หนึ่งใน ดวงใจฉัน
ดูหมางเมิน เกินที่จะรำพัน
เขาคนนั้น ลืมหมด ไม่จดจำ

ได้แต่นั่ง เขียนกานท์ ฝากฝันถึง
คนเคยซึ้ง ซับทรวง ห้วงถลำ
ทุกบทร้อย จากจินต์ ไม่สิ้นคำ
เพื่อบอกความ เจ็บช้ำ ยามฝนริน

ร้อยคำรัก ฝากมา ว่ายังห่วง
ถึงคนลวง ได้รู้ ผู้ถวิล
พิรุณปราย จากฟ้า ล้าดวงจินต์
น้ำตาริน ร่วงรับ กับฝนโปรย...


"สุนันยา"

[สุนันยา]

ขอเป็นดาวพราวฟ้านภาสรวง
บอกเจ้าดวงสุนันยาอย่าเหงาหงอย
ดาวดวงนี้ยังคำนึงถึงเนื้กลอย
อย่าละห้อยห่วงหาเลยยาใจ

นิ่งเสียเถิดนวลน้องอย่าร้องร่ำ
เก็บความช้ำมืดมนต์ความหม่นไหม้
ถ้าหากว่าเธอนี้ไม่มีใคร
จงรู้ไว้ว่าตรงนี้ยังมีเรา
 
natcha

ขอขอบคุณ คำร้อย ที่คอยปลอบ
คนใจบอบ-ช้ำนัก เพราะรักเขา
เฝ้าคำนึง ไม่เว้น ดุจเห็นเงา
คนเคยเย้า หยอกเยือน หลายเดือนปี

เถอะจะทน ทำใจ ให้ลืมสิ้น
หากฝนริน ครั้งใด ใจจักหนี
ลืมคนรัก หักทรวง ลวงฤดี
เพราะว่ามี คนที่ เฝ้าห่วงเรา..


"สุนันยา" 

[สุนันยา]

ให้ฝนซับน้ำตาลงมาเถิด
ค่อยค่อยเปิดใจรับความอับเฉา
อยู่ข้างกายกายนี้ยังมีเงา
มิได้เศร้าคนเดียวเดี่ยวเอกา

มองฟ้าสิมองฟ้าฝ่าสายฝน
จะเจอคนหนึ่งคนที่ค้นหา
ใช่มาเพียงยื่นรับซับน้ำตา
แต่มาปลอบชีวาให้หวนคืน

 

ยิ่งมองฝน บนฟ้า ยิ่งพาเจ็บ
ยิ่งหนาวเหน็บ กอดหมอน นอนสะอื้น
ทั้งสองปราง เจือคราบ อาบกล้ำกลืน
ความขมขื่น ครอบงำ สุดทำใจ


สายลมเอย เลยผ่าน ไม่หันกลับ
คนเคยซับ ทรวงเศร้า เขาไปไหน
ไม่หวนคืน เหมือนก่อน อ้อนพิไล
เจ็บช้ำฝัง อยู่ใน หทัยครวญ..


"สุนันยา"

[สะเลเต]

ฝากสัญญายามหม่นของคนพ่าย
ไปกับสายฝนพรำค่ำคืนเหงา
โปรดอย่าลืมรักมั่นสัญญาเรา
ฉันยังเฝ้าอาทรใจร้อนรน

เวลานี้มีสิทธิ์แค่คิดถึง
จึงรำพึงคนึงหาฝ่าสายฝน
ไร้เดือนดาวพราวแสงแฝงมืดมน
หญิงหนึ่งคนครวญเพ้อเธอไม่รู้

---สะเลเต---

[บ้านริมโขง]

ร้อยคำรัก ฝากมา ว่ายังห่วง
ถึงคนลวง ได้รู้ ผู้ถวิล
พิรุณปราย จากฟ้า ล้าดวงจินต์
น้ำตาริน ร่วงรับ กับฝนโปรย...สุนันยา

ร้อยคำรักฝากใครไม่เห็นรู้
มาขี้ตู่ ผู้รอหนอระโหย
รอจากเดือนเดือนดับลับลาโรย
รอลมโชยโดยหวังยังเลื่อนเลย

หากมีข่าวเพียงนิดไม่ติดเศร้า
ยังนั่งเฝ้าเข้าครองปองเฉลย
เหตุใดเขาลืมเลือนเหมือนไม่เคย
ฝากใดเผยไม่เอา..เจ้าเล่าเอง

จะเท็จจริงสิ่งใดให้เธอกล่าว
จะสั้นยาวหวานขมใครข่มเหง
จะสุขล้ำยามจากฝากบรรเลง
จะครื้นเครงกว่าเก่า..ให้เล่ามา

เพราะว่าฉันยังคงอยู่ตรงนี้
จะกี่ปีไม่เปลี่ยนเวียนไหนหนา
เธอนั้นเองเลยลับไม่กลับมา
ฝากวาจา..มากับฝน..หนอคนเรา..

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

ร้อยคำรักฝากใครไม่เห็นรู้
มาขี้ตู่ ผู้รอหนอระโหย
รอจากเดือนเดือนดับลับลาโรย
รอลมโชยโดยหวังยังเลื่อนเลย

หากมีข่าวเพียงนิดไม่ติดเศร้า
ยังนั่งเฝ้าเข้าครองปองเฉลย
เหตุใดเขาลืมเลือนเหมือนไม่เคย
ฝากใดเผยไม่เอา..เจ้าเล่าเอง

จะเท็จจริงสิ่งใดให้เธอกล่าว
จะสั้นยาวหวานขมใครข่มเหง
จะสุขล้ำยามจากฝากบรรเลง
จะครื้นเครงกว่าเก่า..ให้เล่ามา

เพราะว่าฉันยังคงอยู่ตรงนี้
จะกี่ปีไม่เปลี่ยนเวียนไหนหนา
เธอนั้นเองเลยลับไม่กลับมา
ฝากวาจา..มากับฝน..หนอคนเรา..

"บ้านริมโขง"

ฝากคำรัก ให้ใคร แม้ไม่รู้
ปล่อยให้อยู่ อย่างนั้น รอวันเฉา
ไม่มีใคร ยื่นรับ จับแนบเนา
ก็ปล่อยไป กับเงา อย่างเศร้าตรม

จะไม่ตู่ ผู้ใด คนไหนหรอก
จะไม่บอก ไม่กล่าว เรื่องราวขม
จะไม่เชื่อ น้ำคำ ที่ฉ่ำพรม
เหมือนดั่งลม พัดแผ่ว แล้วเลือนลา

จะเท็จจริง อย่างไร เมื่อใจเปิด
จะแพร้วเพริศ สุขสม ระทมกว่า
จะโศกซับ กับทรวง กาลล่วงพา
ให้น้ำตา เป็นเพื่อน บนเรือนใจ

แม้เธออยู่ ตรงนี้ ตรงที่เก่า
แล้วใยเล่า ไม่เห็น เป็นไฉน?
รักฝากมา กับฝน  ที่หล่นไกล
ไม่ซึ้งใจ ก็ปล่อย...ให้ลอยเลย...




"สุนันยา"