ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เพราะชีวิตไม่กล้าฝ่าวงล้อม
จึงต้องยอมรันทดและหดหัว
อยู่ในกรอบขอบกั้นเพราะหวั่นกลัว
จึงตั้งตัวไม่ได้ใจโลเล

เคยล้มลุกคลุกคลานปานจะม้วย
ได้คนช่วยเอาไว้ไม่ให้เป๋
เรือชีวิตลอยคว้างกลางทะเล
รอคลื่นเห่หาฝั่งเพื่อฝังกาย..

[--ณัชชา--]

ชีวิตเราเกิดมาต้องกล้าสู้
หากอดสูปล่อยปละจะเสียหาย
มัวจ่อมจมอยู่ที่เก่าก็เปล่าดาย
ไม่แหวกว่ายคงทิ้งร่างไว้กลางน้ำ

ลมหายใจยังอยู่ต้องสู้ต่อ
มัวแต่รอวาสนาพาตกต่ำ
ท้อรันทดหัวใจไม่ควรทำ
ฝากเตือนย้ำบอกไปไม่ให้ท้อ

natcha

[สายใย]

 

ขอหดหัวกลัวภัยหมดใจสู้
ไม่รับรู้เรื่องใครหมดใจต่อ
เพราะผิดพลาดชาตินี้ไม่ดีพอ
คงต้องขอรอวาสน์อีกชาติภพ
 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

จะหดหัวหดหางหดร่างหลีก
จะหดปีกหดขาหดหน้าหลบ
จะหดตัวหดตนหดจนครบ
จะหดกลบหดเกลื่อนเฉือนล่องลอย

ก็รู้ตัวกลัวภัยจึงใช่ที่
ทำปากดีพลาดพลั้งจะนั่งหงอย
สู้รักตัวกลัวตายใช่สำออย
ร้อยทั้งร้อยรอดตายไม่วายชนม์

รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
บทกวีสุนทรสอนนุสนธิ์
แม้ใครรักรักตอบชอบกมล
แม้ใครบ่นบ่นมั่งอย่ารั้งรอ

ท่านสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำกำหนดหนอ
อันเถาวัลย์พันเกี่ยวลดเลี้ยวตอ
ยังไม่พอเทียบในน้ำใจคน

มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน
บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึงหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน
เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา

แม้ใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะท่านจ๋า
บรมครูสุนทรท่านสอนมา
แม้ใครว่าหดหัวอย่ากลัวเลย...

[เพรางาย]

เมื่อรู้ว่าภัยบุกรุกมาแน่
จะมัวแต่ยืนดูอยู่เฉยเฉย
อาจกระเด็นไม่เป็นท่า...อย่าช้าเอย
รีบหดหัวอย่าเผยทำเย้ยภัย

ปล่อยเกราะแกร่งแบกมาทำหน้าที่
คุ้มกันตนดูซีดีแค่ไหน
เอาเนื้ออ่อนซ่อนแอบแยบคายไว้
ปะทะแข็งต้องใช้แข็งไปทาน

กระดองครูดแตกบิ่นวิ่นไปบ้าง
ดีกว่าชีพวายวางกร่างต่อต้าน
รอมั่นใจภัยพ้นทนไม่นาน
ค่อยคืบคลานช้าบ้าง…ก็ช่างมัน


 

[รพีภัทร]

จะปิดใจหดตัวเพราะกลัวเจ็บ
กี่รอยแผลถูกเย็บยังเก็บไว้
เพื่อคอยเตือนความคิดสะกิดใจ
เมื่อครั้งหลงรักใคร ไปฝ่ายเดียว

ใต้ดวงจิตยังช้ำจำไม่เลิก
ทั้งที่ปล่อยใจเพิกไม่แลเหลียว
บอกตัวเองอย่าริ รักใครเชียว
หากไม่อยากโดดเดี่ยว และเปรียวดาย

คนเคยว่า ตอนโสดแสนโดดเดี่ยว
แต่แท้จริงไม่ติดเสี้ยวดั่งที่หมาย
คนมีคู่ คู่ไม่แล แท้เปรียวปลาย
ก็ไม่ต่างจากต้องตาย อยู่ทั้งเป็น

ภาพซ้ำซ้ำคำเก่าเก่ายังเฝ้าหา
ทั้งที่รู้ ไกลจากมาไม่อาจเห็น
เขาคนนั้นจากไปอย่างใจเย็น
ภาพสุดท้ายสาดกระเซ็น คือน้ำตา