ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[[Love]]

รักปักใจไชชอนเมื่อตอนรุ่น
ยังหอมกรุ่นกลีบรักไม่หักหาย
ห้วงโมหันต์มันเห็นว่าเป็นนาย
ครอบครองกายใจเราให้เฝ้างม

เมื่อความรักทักถามในยามเหงา
ช่วยปัดเป่าห้วงใจให้หายขม
เมื่อมีรักมักไม่เหลือไว้เผื่อตรม
ความนิยมชมชื่นระรื่นจินต์

วัยสาวหนุ่มรุมเร้าด้วยเงารัก
ดังรอยหยักน้ำเหยาะเข้าเซาะหิน
เพียงไม่นานผ่านไปที่ไหลริน
ก็กัดกินกร่อนเจ้าเยาวมาลย์

แม้จะแข็งแกร่งกร้าวดั่งราวเพชร
ก็ต้องเสร็จรักล้อมที่หอมหวาน
ดังบุพผาแย้มปริเพิ่งผลิบาน
เหล่าภมรชอนชานกลีบก้านใบ

เมื่อแรกราวสาวรุ่นอุ่นสัมผัส
ที่ร้อยรัดรักแรกเลยแปลกไหว
ให้ภมรซ่อนชมจนสมใจ
ก็บินไปไร้คำจะร่ำลา

เมื่อผิดหวังครั้งแรกให้แปลกเจ็บ
เหมือนถูกเล็บเหน็บจิกระริกผวา
จึงกล้ำกลืนฝืนชอกสุดบอกมา
แค่อยากฆ่าเหล่าแมลง..แช่งให้ตาย...

[บ้านริมโขง]

ปล่อยภมรชอนชานกลีบก้านใบ
หาสนใจหวงแหนแสนความหมาย
หวังปล่อยหวานลวงหลอนภมรวาย
แต่กลับกลายต้นดอกชอกช้ำเอง

ภมรอิ่มลิ้มรสจนหมดต้น
ฟังเสียบ่นคนเฝ้า..เขาข่มเหง
ภมรร้ายได้แล้วแจวครื้นเครง
แม้ผมเอง..ก็หลบ..พบซากตอ

จะขอคืนฟื้นกลับคงลับโลก
ยามลมโบกโยกไปไม่กลับหนอ
เหลือกลีบแห้งแล้งก้านหวานไม่พอ
ภมรเคยเคล้าคลอ...ก็ไม่มา

จึงฝากเตือนกุสุมาลย์ที่หวานหอม
อย่าปล่อยตอมปล่อยตนบนยะถา
อย่าอวดอ้างกลิ่นหอมย้อมกายา
ล่อภมรหวนหา...ว่าสวยดี.

"บ้านริมโขง"

[[Love]]

ภมรนี้มีขาทั้งตาปีก
บินหลบหลีกเร็วไวไปด่วนจี๋
จะต้องเจอไบกอนหรือค้อนตี
ให้ป่นปี้อี้แตกชีพแหลกลาญ

แม้ภมรตนไหนมันใจกล้า
ต้องเจอยาอัศวินกลิ่นสังหาร
ให้ม่องม้วยมรณาสู่บาดาล
เฝ้าท่านยมบาลผลาญชีวัน

ให้ต้องตกขุมแปดเฝ้าแผดเผา
ฐานทำเหล่าพฤกษาแทบอาสัญ
ใช้หอกเหล็กแหลมแดงแทงตะบัน
ให้ชีพนั้นตักษัยไปตามกรรม

ถึงคืนชีพก่อเกิดกำเหนิดใหม่
ก็เอาเข้าเตาไฟจนไหม้หนำ
ทรมานซานซมสมที่ทำ
โทษเหยียบย่ำช่อผกาให้ราคิน...

 

[ไพร พนาวัลย์]

 

โห ใจร้ายใจดำทำไปได้
เธอจะให้ภมรสูญพันธ์สิ้น
มวลบุปผาก็จะพากันโรยริน
ร่วงลงดินเหี่ยวเฉาใครเขายอม

เพราะแมลงกับดอกไม้นั้นควรคู่
ที่สมสู่เกสรภมรอ้อม
ถ้าไม่มีดอกไม้คงตรมตรอม
ขอจงน้อมยอมรับกับความจริง

 
"ปรางค์  สามยอด"

 

[..กุสุมา..]

<a href="http://www.youtube.com/v/siPGyvBqjKk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/siPGyvBqjKk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอก้าวไปข้างหน้าเถิดคนดี
ทิ้งความรักคนดีที่มีให้
ไว้กับฉันผู้นี้รับกลับไป
อย่าได้ห่วงอาลัยขอไกลกัน

เมื่อเราสองสุดครองสุดเคียงข้าง
แม้ลาร้างจากนี้สุดผลิกผัน
แค่จำไว้คำนี้ยังสำคัญ
ยังรักมั่นแม้เราจะเลิกลา

[นพตุลาทิตย์]

เป็นแค่หนอนอ่อนน้อยค่อยดอมดิ้น
อยากโลมกลิ่นเกลือกตัวกลั้วบุปผา
กลัวโฉมงามทรามนวลกวนกายา
ถึงอยากฆ่าให้ตายหมายชีวี

แค่หวังรอรอรักปักใจฝัน
เพียงคืนวันชิดใกล้ได้สุขี
ใช่กลืนกินสิ้นซากพรากไมตรี
ยอมชีพพลีหนีตายหมายภพเวียน


 

[[Love]]

มื้อสำคัญ  ก่อนจะนอน  คือหนอนทอด
โรยด้วยยอด  ของผักชี   เผื่อมีเลี่ยน
จิ้มซอสพริก   เปลี้ยวหวานมัน  กันอาเจียน
เพราะอยากเปลี่ยน  อาหารแปลก  ของแหวกแนว

เป็นหนอนดี  และมีสาร  อาหารหลัก
ตัวน่ารัก  ทั้งสีสัน  ช่างหวานแหวว
ทอดฉี่ฉี่  ในน้ำมัน   ครั้นเสร็จแล้ว
ก็วางแถว  ลงในจาน  นั่งทานเพลิน

[[Love]]

[
quote author=ปรางค์ สามยอด link=topic=16134.msg128250#msg128250 date=1312381826]

 

โห ใจร้ายใจดำทำไปได้
เธอจะให้ภมรสูญพันธ์สิ้น
มวลบุปผาก็จะพากันโรยริน
ร่วงลงดินเหี่ยวเฉาใครเขายอม

เพราะแมลงกับดอกไม้นั้นควรคู่
ที่สมสู่เกสรภมรอ้อม
ถ้าไม่มีดอกไม้คงตรมตรอม
ขอจงน้อมยอมรับกับความจริง

 
"ปรางค์  สามยอด"

 

[/quote]

อย่างดอกไม้  กับภมร  คอยอ้อนคู่
โลกรับรู้   อยู่กันทั่ว  ก็ชัวร์ยิ่ง
แม้แมลง  เข้าแฝงกาย  มุ่งหมายอิง
หากคิดทิ้ง  ข้าวันไหน  ตายแน่นอน

หากแมงไหน  คิดจริงใจ  ปล่อยไว้บ้าง
ค่อยกวาดล้าง  พวกตัวดี  ที่หลอกหลอน
ต้องแสดง  ความจริงใจ  ใช่อ้อนวอน
ฉีดใบกอน  ขอพิสูจน์  คำพูดแมลง....