ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..



"น้ำตาคนไกล?"
                                       
๐
                           
๐ เมื่อน้ำอบรินไหลใส่ขันแป้ง
ถูกปลายแรงนิ้วเคล้าเข้าผสม
พอได้ที่เห็นพ้องต้องอารมณ์
สู่อุดมฤกษ์ผาครามงคล
                             
๐ ท่านกำนันเจิมแป้งสำแดงว่า
วันนี้ข้าบุญน้อยด้อยกุศล
สูญเสียรักสิ้นกันสวรรค์ดล
กลายเป็นคนมาก่อน-กลับอ่อนปลาย
                             
๐ ปีก่อนเอ็งสะพรั่ง!ทั้งถือหมอน-
ให้ข้าตอนงานบวชอวดเฉิดฉาย
แม่ข้ารักเอ็งยิ่ง-อิงตายาย
อีสาหร่ายน้องข้าก็ว่าครัน
                             
๐ อย่างกับลูกแม่ข้าคราท่านเรียก
บ่อยพร่ำเพรียกซ้ำชมอารมณ์ขัน
คือว่าที่สะใภ้!ใคร่รู้กัน
แค่รอหมั้นวันแต่งหมายแจ้งกาล
                             
๐ ท่านพระครูกำหนดสมรสข้า
อีกปีเศษคอยท่าพาสุขศานต์
ให้ข้าบวชก่อนแต่งค่อยแจงงาน
เอ็งยังขานรับคำ-ย้ำเข้าใจ
                             
๐ แล้วเอ็งกลับเป็นอื่นข้าฝืนยิ้ม
ยืนอยู่ริมประตูดูอย่างใกล้
รอคิวหลั่งน้ำสังข์อย่างคนไกล
ที่เคยไว้ใจนักเพราะรักเอ็ง?"

ระนาดเอก

 

[นพตุลาทิตย์]

ยืนรอคิวแนวหลังรั้งท้ายสุด
ครั้นต้องหยุดจิตห้ามปรามกายเส็ง
ปล่อยเมตตาการุญหนุนใจเกร็ง
คนเคยเล็งกันไว้ไยมาเมิน

ใจนักเลงคนนี้ยังดีอยู่
แม้นอดสูคู่เก่าเขาห่างเหิน
ต้องยอมรับปรับตัวไม่มัวเพลิน
ปล่อยตัวเลินเล่อเล่ห์เสน่ห์มาร

หยาดน้ำสังข์หลั่งรินผินหน้ารับ
พี่มากับคำพรอ่อนคำหวาน
จงไปดีเถอะทรวงสิ้นดวงมาน
ไม่อาจค้านใจเจ้าเข้าวิวาห์

ขออนุญาตต่อนะครับ

เส็ง   (กลอน) ว. พาลเกะกะ.

[ไพร พนาวัลย์]

       

แสนสงสารคนไกลยืนใจหวิว
รอเข้าคิวรินน้ำสังข์ด้วยกังขา
คิดว่าอยู่แดนไกลมิได้มา
ที่แท้ยืนตัวชาหน้าประตู

รักกันอยู่ขอบฟ้าป่าเขาเขียว
เหมือนอยู่หอแห่งเดียวเข้าเกี่ยวหู
มองเห็นเจ้าเข้าหอพี่รอดู
เสมือนไกลสุดกู่ไม่คู่ควร

ตัวพี่ป็นกำนันสักวันต้อง
ให้นวลน้องเป็นกำในทำไร่สวน
โถ ใยลืมสัมพันธ์เคยรัญจวน
เจ้ามาด่วนเปลี่ยนใจไม่กี่วัน

อยู่ตำบลเดียวกันใยหันเห
ทั้งทะเล,ขอบฟ้า,ไม่มากั้น
ไม่เห็นหน้าวันเดียวเกลียวสัมพันธ์
ขาดสะบั้นเสียแล้วหนอแก้วตา

ยืนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตัวสั่นเทิ้ม
น้ำตาเริ่มกระเซ็นอยากเป็นบ้า
แสนน้อยอกน้อยใจสุดพรรณา
พรุ่งนี้ข้าจะลาออก จากกำนัน   

 
กำนันปรางค์

 

[บ้านริมโขง]

เป็นคนไกลใจหม่นบนวิถี
จากคนดีสืบเสาะจนเหมาะเหม็ง
เมินเราไปให้หมายชายอื่นเล็ง
ร่ำตะเบ็งเสียงก้องร้องในทรวง

เพียงไม่นานผ่านพรรษาข้าลาบวช
สุดเจ็บปวดแปลบปลาบกราบแดนสรวง
หากกรรมเก่าตามล่าเลยลาดวง
พบใหม่ควง..อย่าตรม..ขมอีกเลย.

"บ้านริมโขง"

[--ณัชชา--]

เมื่อความจริงจากใจได้ปรากฏ
สุดกำสรดหมองไหม้โอ้ใจเอ๋ย
กับข่าวลวงที่ย้ำร่ำภิเปรย
ว่าที่เขยบ้านนี้เขาหนีไกล

คอยพี่นานนักหนาไม่ลาสึก
เฝ้าตรองตรึกขึ้นมาพาหวั่นไหว
หลายหนุ่มมาพัวพันข้างบันได
จะห้ามใจไม่ให้หวั่นมันยากเกิน

ไม่มีข่าวการลาสิขาพี่
ดวงฤดีของน้องต้องขัดเขิน
กลัวเป็นมารศาสนามาเผชิญ
จำขอเดินแยกทางระหว่างเรา

ขอหลวงพี่ยึดหลักรักษาศิล
อย่าถวิล สีกาพาอับเฉา
สวดยุบหนอพองหนอพอบรรเทา
และจงเอาข้อบัญญัติกำจัดทุกข์

natcha

[สะเลเต]

ธารน้ำสังข์หลั่งรินใช่ยินยอม
แสนตรมตรอมหัวใจสิ้นไร้สุข
ดุจนักโทษถูกขังนั่งในคุก
แอบซ่อนซุกทรวงเศร้าเข้าวิวาห์

ไฟ้ท์บังคับหมดสิทธิ์น้องคิดหนัก
มองเห็นพี่ที่รักชักสีหน้า
สายตาที่ทอดมองน้องตัวชา
หยาดน้ำตาตกใน ณ.ยามนี้

เพื่อครอบครัวหัวใจไร้ทางออก
ใช่แก้ตัวกลิ้งกลอกบอกกับพี่
เพื่อแทนคุณบิดาบุพการี
น้องไม่มีความสุข...ทุกข์เช่นกัน

---สะเลเต---

[รพีกาญจน์]

เมื่อความจริงจากใจได้ปรากฏ
สุดกำสรดหมองไหม้โอ้ใจเอ๋ย
กับข่าวลวงที่ย้ำร่ำภิเปรย
ว่าที่เขยบ้านนี้เขาหนีไกล

คอยพี่นานนักหนาไม่ลาสึก
เฝ้าตรองตรึกขึ้นมาพาหวั่นไหว
หลายหนุ่มมาพัวพันข้างบันได
จะห้ามใจไม่ให้หวั่นมันยากเกิน

ไม่มีข่าวการลาสิขาพี่
ดวงฤดีของน้องต้องขัดเขิน
กลัวเป็นมารศาสนามาเผชิญ
จำขอเดินแยกทางระหว่างเรา

ขอหลวงพี่ยึดหลักรักษาศิล
อย่าถวิล สีกาพาอับเฉา
สวดยุบหนอพองหนอพอบรรเทา
และจงเอาข้อบัญญัติกำจัดทุกข์

natcha

มือถือศีล กินได้ นอนไม่หลับ
ใจจดจับ จ่อเจ้า จ้องจนจุก
ไม่ว่าตื่น ยืนยั่ง นั่งเดินลุก
ไร้สนุก คิดถึงเจ้า ทุกเช้าเพล

บำเพ็ญธรรม พร่ำมนต์ หมายดลจิต
ภาพนิมิต โอภา นัยน์ตาเห็น
ถึงหลังเจ็บ เหน็บขา ชาแข้งเอ็น
ได้เลขเด่น เถิดหนอ ขอไวไว

คิดไม่ตก ห้าหก อกตาเถร
สะดุ้งเณร เทกระโถน ตะโกนใส่
สองตัวท้าย ชัดแจ๋ว เห็นแล้วไง
รวยเมื่อใด ลาสิกขา มาแต่งงาน

หลวงพี่ พีพี 56

 

[รพีกาญจน์]

ธารน้ำสังข์หลั่งรินใช่ยินยอม
แสนตรมตรอมหัวใจสิ้นไร้สุข
ดุจนักโทษถูกขังนั่งในคุก
แอบซ่อนซุกทรวงเศร้าเข้าวิวาห์

ไฟ้ท์บังคับหมดสิทธิ์น้องคิดหนัก
มองเห็นพี่ที่รักชักสีหน้า
สายตาที่ทอดมองน้องตัวชา
หยาดน้ำตาตกใน ณ.ยามนี้

เพื่อครอบครัวหัวใจไร้ทางออก
ใช่แก้ตัวกลิ้งกลอกบอกกับพี่
เพื่อแทนคุณบิดาบุพการี
น้องไม่มีความสุข...ทุกข์เช่นกัน

---สะเลเต---

ปล่อยให้พรหม ซมร่าง สร้างแต่ทุกข์
กว่าจะสุข หลังตาย ตะกายสวรรค์
เห็นเจ้าช้ำ กำสรด เพราะกฎกัน
หรือปล่อยมัน เป็นไป ไงดีนา

เห็นน้ำสังข์ ถั่งมา ข้าแทบช็อค
เห็นน้ำตา เต็มบอก ข้าออกบ้า
ลองคิดดู อยู่แต่ตัว ชั่วชีวา
เจ้าจะหา สุขใจ ไม่มีเลย

ตัดสินใจ แบกบันได ใส่ท้ายรถ
คนหลับหมด ค่อยอ้า หน้าต่างเผย
ลงบันได ที่ข้า มาพาดเกย
เออ เอิง เอย ไปฟ้อนรำ ที่ลำพูน

รพีกาญจน์ 59

[นพตุลาทิตย์]

ลุงรพีฯผีบ้ามาอีกแล้ว
อ้างเสียงแจ้วก่อนออกบอกห้าศูนย์
พอหวยออกยอกใจให้อาดูร
หวังเกื้อกูลกลับหมดตดยังอาย

จึงไล่สึกหลวงพีรี่เร่งออก
ชาวบ้านบอกกำนันทันไม่สาย
ให้โอกาสอีกงวดตรวจคำทาย
ไม่งั้นตายกรายพระนะหนานพี พี

อิอิ มาแจม ลุง ตลกดี

[ระนาดเอก]

๐ ข่าวครึกโครมพระใหม่ชอบใบ้หวย
เน้นสาวสวยล้นหลากจากตีสี่
หลายอนงค์โบกปัดเข้าพัดวี
ต่างเซ้าซี้เลขเด็ดเอ็ดอึงไป

๐ คิวหลวงพี่แถวยาวฉาวแน่นวัด
จนกลายเป็นตลาดนัดขนาดใหญ่
มีสาวแก่แม่หม้ายอีกหลายวัย
จับกลุ่มใคร่แก้บน..ผลหวยเฮง..

ระนาดเอก

 

[ตะวันฉาย]

...น้ำตาพเนจร...

...เอาน้ำตาหลั่งลงตรงมือพี่
ขอให้สุขล้นปรี่สิ่งที่ฝัน
ที่ผ่านมาเรื่องเราเป็นเงาพลัน
จบสิ้นกันรักมลายตามรายทาง

...ปากสั่นเครืออวยพรตอนพบหน้า
ส่งสายตาว่าอาลัยใจไม่ห่าง
จากนี้ไกลใครจะรอพอเป็นราง
ก็เลยวางสังข์น้อยค่อยจบเรา

...นับจากนี้เป็นคนไม่รู้จัก
แม้เคยรักภักดียังมีเขา
เกิดบาดแผลแช่ทรวงควงเป็นเงา
น้ำตาเฝ้าเข้าบรรเลงเป็นเพลงกลอน

...ส่งรอยยิ้มเข้าหอท้อใจนัก
ชายที่รักเป็นของเขาเราเฝ้าถอน
อดีตผ่านนานเนิ่นเมินอาทร
มิอาวรณ์พี่ลาจาก...ฝากแล้วลืม...

ปล...เราต่างกันอยู่สองอย่างคือ คุณเลือกที่จะลืม...
       แต่ฉันเลือกที่จะจำ....

ตะวันฉาย