ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดิษฐา]

ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน สิงหาคม ๒๕๕๔ ... แม่ลูกผูกพัน...


ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่

        (หมดเขตรับกลอนวันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๔)

กติกา 
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-2 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ ส่วนกรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิม
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-3 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทน ส่วนผลการประกวดจะยังประกาศและเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล   
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที   

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ 

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[guitar11_iphone_ipad]

เรื่อง.......แม่ลูกผูกพัน

แต่งโดย......guitar11

             วันแม่แห่งชาตินี้                   เราทำดีกันหรือยัง
             แม่ไม่เคยเกลียดชัง               ต้องทดแทนบุญคุณแม่
             ความสุขอยู่ที่ไหน                 เราหาได้เพราะแม่แท้
             แม่ไม่เคยคิดแก้                   อยากทำดีก็ทำเลย




            อาจจะไม่ไพเราะ เท่าไหร่นะค่ะ แต่ก็พอแต่งได้ กำลังฝึกอยู่ค่ะ
 

[I am OaT]

ชื่อบทกลอน :จากใจแม่
ผู้แต่ง : I am OaT



   ตอนเล็กนั้น  ร้องลั่น  เรียกหาแม่           ฉันดูแล  รักลูกยิ่ง เกินสิ่งไหน
หวังแต่ว่า  อนาคต  ลูกก้าวไกล              ภายหน้าไป  เจ้าจักได้ ดูแลตน
   แม่ไม่อยู่  ตลอดไป หรอกลูกรัก            เจ้าต้องเรียน  รู้จัก  ซึ่งเหตุผล
แม่ยอมเหนื่อย  เพื่อให้เจ้า  ไม่อายคน         ความรักนี้  ที่เปี่ยมล้น  ลูกอย่าลืม
   



สวัสดีครับ ผมเพิ่งสมัครสมาชิกเข้ามาใหม่  ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ  ชอบแต่งกลอน  ให้กำลังใจด้วยนะครับ ^^

[nakklon]

อย่างไรหรือเขาคือแม่
นักกลอน
พระคุณแม่ล้ำค่ามหาศาล
ล้นประมาณเกินคณนาจะหาไหน
สิ่งอื่นอื่นหมื่นแสนแคว้นแดนไกล
หามีไม่เท่าคุณแม่แผ่บารมี
ลูกทราบซึ้งตรึงจิตคิดรักแม่
เฝ้าดูแลแม้เหนื่อยแม่ไม่หนี
รักใดเล่าคือรักแท้แม่คนดี
ลูกคนนี้ขอศรัทธาค่าน้ำนม

[GreenMonkey]

ชื่อบทกลอน : สายใยแห่งความผูกพัน
ผู้แต่ง : GreenMonkey

เข็มเล่มน้อย ร้อยด้าย ผูกสายคล้อง
มือค่อยกรอง มาลัย มาให้แม่
ด้วยความรัก ประจักษ์ซึ้ง ถึงดวงแด
มิผันแปร เปลี่ยนล่วง ตามห้วงวาร

สายสะดือ สื่อสายใย ในวันเก่า
แม่คอยเฝ้า ประคับประครอง ป้องภัยผ่าน
หิวต้องอด เพราะรกนั้น พันธนาการ
ล้วนอาหาร มากค่า มาป้อนเลี้ยง

สายสัมพันธ์ อ้อมกอดอุ่น การุญลูก
ด้วยพันผูก หัวใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
มอบรักล้น บนทาง แม่ข้างเคียง
จนกล่อมเกลี้ยง เติบใหญ่ ลูกได้ดี

สายกระแส เสียงพร่ำ ทุกคำพูด
ล้วนพิสูจน์ หัวใจ ไม่หน่ายหนี
พระคุณแม่ นับอนันต์ ของท่านนี้
แม้นวจี ก็ยากสรรค์ มาพรรณนา

สายเส้นด้าย เรียงร้อย มะลิรัก
ลูกทอถัก แทนสายใย ให้ซึ้งค่า
เทิดพระคุณ อุ่นไอ ที่ให้มา
ด้วยมาลัย มาบูชา มารดาเอย

[pong1992]

 

แม่ลำบากตรากตรำทำเพื่อลูก ชี้ทางถูกสว่างกระจ่างไข
ยอมเจ็บกายหมายเพื่อลูกนั้นสุขใ​จ จะหาใครนั้นมาเปรียบสุดเทียบมี
แม่อุ้มท้องเก้าเดือนไม่เลือนลั​บ แม่เฝ้ารับลูกน้อยคอยสุขศรี
แม่อุ้มรักลูกน้อยคอยวันดี แม่เปรมปรีด์เมื่อลูกน้อยยิ่งร้​อยปราน
แม่จ๋า แม่ฉัน ฉันนั้นรัก ขอฟูมฟักพระคุณบุญไพศาล
แม๋จ๋า แม่รักข้า สุธาธาร ขอกล่าวขาน พระคุณแม่ แท้จริงเอยฯ
นักรบเกาะแก้ว
ประพันธ์ เนื่องในวันแม่แห่งชาติ ๒๕๕๔

[/center[/font]][/color][/size][/font][/size][/color]

[hammer191]

                       ใหญ่ยิ่ง เกินประมาณ

    มะลิขาว....นั้นไชร้ใช่บริสุทธิ์              มหาสมุทร....ยิ่งใหญ่ใช่ไพศาล

    อาทิตย์....ร้อนเจิดจ้าพอประมาณ         เมื่อเทียบคุณ...มารดา บิดา เรา

    คือ...รัก...ที่ขาวผ่องบริสุทธิ์               คือ..รัก..ที่ไม่สิ้นสุด ไม่เหี่ยวเฉา

    คือ...รัก...ที่ร้อนแรง ไม่บรรเทา            คือ..รัก..ที่ สร้างเราให้เป็น..คน

    กี่ ราตรีที่ท่าน เฝ้าถนอม                    กี่ ราตรีที่ท่านยอม ไม่เคยบ่น

    กี่ ราตรีที่ท่าน ต้องอดทน                   กี่ ราตรีที่หมองหม่น เพราะ ทนเรา

    มี กี่คนที่ยิ้ม ยามเราสุข                      มี กี่คนที่ทุกข์ ยามเราเศร้า

    มี กี่คนที่ เช็ดตัวยามเราเมา               มี กี่คนที่เฝ้า ยามเรานอน

    อาจ มีบ้างบางที ที่ ดุบ่น                    อาจ มีบ้างบางหน พร่ำ บ่นสอน

    อาจ มีบ้างบางครั้ง นั่ง นิ่งงอน              อาจ มีบ้างบางตอน ฟ้อน ไม้เรียว

    แต่ ที่สุดที่ทำ ก็เพราะรัก                     ไม่ คิดผลักเสือกไส ไม่แลเหลียว
 
    ไม่ เคยเลยสักครา นาทีเดียว                ที่ ส่วนเสี้ยว ของ หัวใจไม่มีเรา

    ไม่ เคยขอสิ่งใด ให้หนักอก                  ไม่ เคยพูด ถางถก ให้หมกเศร้า

    ไม่ เคยเลยสักครั้ง ที่หวังเอา                 เพียง หวัง เจ้า เป็น คนดี ที่ ทรนง...........
                                                             
                                                           สำนวนแต่ง....... ปรักอดีต

[นพตุลาทิตย์]

ชื่อบทกลอน: สายสะดือ...สื่อรัก
ผู้แต่ง: ตุลาทิตย์


ครั้นลอยวุ่นอุ่นเคลื่อนเลื่อนเข้าหุบ
กำเนิดชุบชีพแรกแตกเนื้อหนัง
อาศัยท้องห้องน้อยคอยระวัง
เลี้ยงกายาด้วยหวังรั้งวันรอ

สายสะดือสื่อเลี้ยงลำเลียงข้าว
อาหารคาวเก้าเดือนอดงดลงหนอ
ครบครรภ์คลอดพรอดพร่ำรำพันพอ
เจ็บเจียนจ่อบ่อห้วงทวงแทงใจ

เพียงพบหน้าคราแรกแปลกประดิษฐ์
พอเพ่งพิศจิตรู้ชูเชื้อไข
คือเลือดเนื้อเจือแจ่มแช่มละมัย
เจ็บคลาไคลหายลับจับใจจินต์

เป็นแม่ลูกผูกพันกันตรงไหน?
แท้ความไขในจริตคิดถวิล
สายสะดือสื่อรักปักชีวิน
ใช่ขาดสิ้นสายส่งบ่งสัมพันธ์

๐๑.๐๘.๕๔

[Design with love ᵔᴥᵔ]

   
ชื่อบทกลอน : สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ผู้แต่ง : with love

สุระเสียงสำเนียงยังดังก้อง
เพลงเคยร้องกล่อมนอนยังหวานหู
ความรักเมื่อวัยเยาว์ยังพลั้งพลู
ความห่วงหาอาดรูไม่จืดไป

ความรักของแม่ไม่แปรเปลี่ยน
ยังวนเวียนอิงแอบมิไปไหน
ความใกล้ชิดสนิทแนบแอบอิงใน
ความห่วงใยร้อยพันกลั่นออกมา

ยามใดเราเจ็บกายทุกข์รายล้อม
แม่คอยน้อมความรักถวินหา
ยามใดเราหมองเศร้าเคล้าน้ำตา
ห้วงอุราแม่แทบขาดดั่งลิ้นลม

ยามใดเราอ่อนใจกลับท้อแท้
อ้อมกอดแม่ยังอุ่นสมประสม
ยามใดเราผิดพลาดไร้คนชม
แม่อบรมพร้อมบอก“ไม่เป็นไร”

ยามใดเราสุขสมดังว่า
ยาดน้ำตาความปิติแม่รินไหล
ยามใดความสำเร็จโถมเข้าใส่
ยังมีใจของแม่ที่พองโต

ความรักความผูกพันจักรายล้อม
รักนั้นพร้อมเบ่งบานเป็นสุขโข
ความรักแม่ยิ่งใหญ่แม้ไม่ต้องอุปโล
ใหญ่รโหยิ่งผืนฟ้าสุธาธาน

                          ๐๘/๐๘/๒๕๕๔                         

[christ]

ส่งประกวดด้วยคนค่ะ   

ชื่อบทกลอน: ผู้หญิงที่ฉันรักสุดหัวใจ
ชื่อผู้แต่ง: Christ


ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ฉันรัก............................ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่รักฉัน
ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่คอยปกป้องกัน.................ผู้หญิงคนนั้น ฉันรักเธอสุดหัวใจ

ผู้หญิงคนนั้น ไม่เคยมองฉันไร้ค่า.....................ผู้หญิงคนนั้น ล้ำค่าในความสดใส
ผู้หญิงคนนั้น เธอรักฉันจากหัวใจ.....................คอยห่วงใยดูแลฉันตลอดมา

ผู้หญิงคนนั้น คือที่สุดของชีวิต.....................ฉันพลั้งผิดไม่ประนามหยามน้ำหน้า
ฉันผิดพลาดเธอ อภัย ตลอดมา.....................จะสรรหาใครในโลกเทียมเท่าเธอ

   เธอคนนั้นสุดแสนความประเสริฐ.....................แสนล้ำเลิศคือเธอที่หนึ่งเสมอ
ไม่อาจยกใครเทียบเปรียบเท่าเธอ...................เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ

   ผู้หญิงคนนั้น สุดแสนที่ฉันรัก.....................น้อยคนนักรู้ค่าเธอมากแค่ไหน
ทั้งที่เธอประเสริฐค่ากว่าใครๆ.....................ให้กราบเท้าเธอก็ได้ฉันจะทำ

   ฉันอยากเปล่าประกาศไปให้ใครรู้..................ให้เชิดชูเธอกว่าใครหน้าไหนไหน
ให้รักให้ ตอบแทนเธอมากกว่าใคร.....................จะยอมตายให้ได้ถ้าเพื่อเธอ

   เธอคนนั้นคือใครอยากให้รู้..........................เธอคือผู้อารีปราณีเสมอ
คือผู้มากคุณล้ำนามของเธอ.....................ฉันเรียกเธอมาเสมอว่า มารดา.



ปล1.กลอนนี้เขียนให้คุณแม่ตอนที่เราเกิดอุบัติเหตุ... เป็นวันแม่แห่งชาติปีที่แล้วพอดี...เขียนไว้นานแล้ว แต่ก็ขอส่งเข้าประกอดนะคะ   จะเขียนใหม่ก็ได้ แต่กลอนนี้เป็นกลอนที่เขียนจากใจในสถานการณ์ที่รักคุณแม่มากสุดๆ จริงๆ ก็เลยอยากส่งอันนี้ประกวดอ่ะค่ะ
ตอนที่เขียนกลอนนี้ ตอนนั้นเข้า รพ. แล้วคุณแม่งานก็ยุ่งแสนยุ่ง แต่มาดูแลเราตลอดเลย   ตอนที่ฝึกเิดินอยู่ข้างเตียงในโรงพยาบาลแล้วเท้าก็เปื้อน แต่ไม่สามารถล้างเท้าเองได้ คุณแม่นั่งแล้วก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดเท้าให้เรา   ตอนนั้นร้องไห้เลยอ่าค่ะ คุณแม่ทำให้เราขนาดนี้เลย เศร้าซึ้งๆ คิดแล้วร้องไห้ ตอนไม่ลูกสบายคนที่เดือดร้อนที่สุดก็คือคุณแม่นีั่แหล่ะค่ะ ฮือๆๆ 

ปล2.มัวแต่ร้องไห้ ลืมใส่ชื่อคนแต่งเลย~_^' ขอ Edit ใส่ชื่อผู้นะคะ ^^

[arm1631]

สองมือแม่สัมผัสผูกต่อลูกรัก
เนิ่นนานนักรักแน่ไม่แปรผัน
สายตาแม่แลดูอยู่ทุกวัน
ดูลูกนั้นเติบใหญ่ใจเปรมปรีดิ์

แม่ดูแลห่วงใยใครจะเหมือน
เป็นทั้งเพื่อนคอยปลอบใจไม่หน่ายหนี
ยามปัญหารอบด้านพาลราวี
ลูกยังมีแม่เคียงคู่สู้ต่อไป

เมื่อยามลูกสุขนักมักลืมแม่
ลูกมัวแต่เพลิดเพลินเดินเหลวไหล
ลืมว่าแม่ชะเง้อคอยพลอยห่วงใย
ว่าลูกแม่อยู่ไหนปลอดภัยปล่าว

ถึงวันแม่นี้หนอใคร่ขอร้อง
ลูกทั้งผองตระหนักในใจหนุ่มมสาว
ทำให้แม่นี้ภูมิใจได้สักคราว
มากราบเท้าระลึกซึ้งถึงพระคุณ

ทำอย่างไรให้แม่นี้มีความสุข
ทำเถอะลูกความดีไม่มีสูญ
คอยดูแลแม่ทุกวันหมั่นเกื้อกูล
ทดแทนคุณที่แม่นี้มีต่อเรา

[n.noi]

ชื่อบทกลอน  รัก "แม่"
แต่โดย ป่าไม้เลื่อย/พาดีซอ จาก http://www.gotoknow.org/blog/noi-3/452852

คำว่า "แม่" สั้นนักฟังดูง่าย
หากความหมายลึกซื้งเป้นหนักหนา
"แม่"ใช่ซื้อหาได้ด้วยเงินตรา
มี"มารดา"ควรถนอมด้วยดวงใจ...
 
เพียงน้อยนิดน้ำคำช้ำใจแม่
มิควรแน่สรรหามาผลักใส
เพียงน้อยนิดถ้อยคำหยามทรวงใน
ขออย่าได้มาใช้กับแม่เรา...
 
กว่าจะเป็นแม่คนนั้นแสนยาก
ต้องลำบากอุ้มท้องทนอับเฉา
ต้องอดหวานอดเปรี้ยวอาหารคาว
เพื่อตัวเราแม่ทนได้ตั้งเก้าเดือน...
 
เกิดเป็นลูกควรพันผูกอาดูรแม่
รักแน่วแน่เกื้อกูลอย่าตัดเฉือน
ทั้งใจกายให้ท่านสุขทุกข์บิดเบือน
ขอย้ำเตือนลูกทุกคนรักแม่เอย...

**** ปล. ป่าไม้เลื้อ/พาดีซอ/n.noi คือคนเดียวกัน

[อรุณแรก รัตติกาล]

ชื่อ  สองมือแม่....
ผู้แต่ง  อรุณแรก รัตติกาล

สองมือไหน... ใครเล่า ป้อนข้าวน้ำ
สองมือไหน... คอยปราม ยามเราเพลอ
สองมือไหน... อุ่นไอ อ้อมกอดเธอ
สองมือไหน... ที่เราเฟ้อ ถึงทุกวัน
สองมือไหน... เราดุนดูด ตั้งแต่เด็ก
สองมือไหน... ยามเราเล็ก ประคองนั่ง
สองมือไหน... ซ่อมของ เราทำพัง
สองมือไหน... ให้ความหวัง ตลอดมา
สองมือไหน... เช็ดน้ำตา ตอนอกหัก
สองมือไหน... ใครไม่รัก ให้มาหา
สองมือไหน... คอยกอดเรา สุขอุรา
สองมือไหน... ใครนั้นหนา "แม่"ฉันเอง.... ^^"

แด่... "แม่"ที่รักของลูกทุกคน....

[PCH]

ชื่อบทกลอน "พระคุณแม่"

ผู้แต่ง PCH 

คำหนึ่งคำมากล้ำด้วยคุณค่า      
คือ”มารดา”ผู้เหนือยิ่งกว่าสิ่งไหน
เพียงสดับรับรู้ได้ในทันใด      
นามนี้เปี่ยมด้วยห่วงใยใจเมตตา

นามแสดงแฝงไว้ด้วยภาระหนัก      
ต้องฟูมฟักรักเลี้ยงดูให้รู้สา
คอยปกป้องคุ้มภัยให้บุตรา      
เลี้ยงดูมาจนถึงวันเจริญวัย

คอยชี้นำทางสว่างกระจ่างจิต
ช่วยชี้ทิศทางเดินดำเนินได้
คำสอนสั่งพรั่งพรูสู่สายใย      
หวังเพียงให้ลูกได้สิ่งที่ดี

แม้เหนื่อยหนักสักแค่ไหนไม่เคยบ่น   
ยอมอดทนเพื่อลูกได้สุขี
หาสิ่งใดไหนเปรียบเทียบเท่ามี      
พระคุณนี้ยิ่งใหญ่ไม่อาจลืม
            

  รักแม่ค่ะ 

[นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง]

ชื่อ...สายใยแท้ แม่ให้
ผู้แต่ง ผู้ชายฯ รักในหลวง  

แม่คอยหวง ห่วงหา มาคอยเฝ้า
แม่รักเจ้า เฝ้าผูก ปลูกรักเสริม
แม่ท่านถัก รักแท้ แม่ท่านเติม
แม่มีเพิ่ม เสริมให้ ไม่มีจาง

สายใยแท้ แม่ให้ อยู่ในนี้
สายใยที่ มีให้ อยู่ไม่ห่าง
สายใยผูก ปลูกไว้ อยู่ใจกลาง
สายใยรัก ถักวาง อยู่กลางทรวง

แม่มาย้ำ ย้ำมา เพราะอาทร
แม่สั่งสอน สอนสั่ง เพราะยังหวง
แม่ถามไถ่ ไถ่ถาม เพราะความห่วง
แม่ทักท้วง ท้วงทัก เพราะรักไง

พระคุณแม่ แน่นอน ที่วอนมา
พระคุณแม่ แน่นา ที่ว่าไว้
พระคุณแม่ แน่จริง ที่ยิ่งใหญ่
พระคุณแม่ แน่ใจ ให้แทนคุณ

ป.ล.
บทที่ ๑ กลบทเสือซ่อนเล็บ
บทที่ ๒ กลบทบัวบานกลีบขยาย
บทที่ ๓ กลอักษรนกกลางปีก
บทที่ ๔ กลบทดอกไม้พวงพู่ร้อย

[pompam]

 
 

ชื่อ  "เท้าหยาบกร้าน ที่ถูกเมิน"[/cente


ผู้แต่ง pulin

แม่จ๋า ลูก คิดถึง แม่
ลูกดูแย่แล้วรู้ไหม
อ้อมอกที่ห่วงใย
อยากกลับไปกอดแม่จัง
เหมือน วิญญาณ หลุดจากร่าง
ทุกสิ่งอย่าง คือ ความหลัง
หัวใจ ที่ถูกพัง
มันลอยคว้างอ้างว้างดี
โปรดเถิด แม่จงปลอบ
ลูกหมอบกราบลงตรงนี้
" เท้า หยาบกร้าน" มานานปี
เท้าคู่นี้ ที่ ถูกเมิน
อภัยให้เถิดหนา
ลูกกลับมา เพราะห่างเหิน
เจ็บปวดใจไร้แรงเดิน
ด้้วยเผชิญความรำเค็ญ
ถึงห่าง แม่ ยัง ห่วง
รัก ล้นทรวง มิแลเห็น
ต่อจากนี้ ลูกขอเป็น
คนที่เห็น " แ่ม่สำคัญ "

หญิงชราผู้หนึ่ง
ผู้ซึ่งไม่เคยหยุดพัก
กายเปืีอนเหงื่อกรำงานหนัก
เพียงเพราะรักแก้วดวงตา
แดด ลม ฝน ทน พ้นผ่าน
พร่ำรำพันแสนห่วงหา
ทิ้งโดดเดี่ยวคอยเวลา
เจ้ากลับมาหาฉันที
หญิงชราผู้นี้
เจ้าตัวดีห่วงบ้างไหม
เจ้าทิ้งฉันไว้ห่างไกล
นานแค่ไหน "แม่ยังรอ"
................คิดถึงแม่ บ้างหรือเปล่า นานแค่ไหนที่เรามัวแต่คิดถึงใคร​ต่อใคร แต่คนที่ห่วงใยโดยไม่มีสิ่งใดแอ​บแฝง ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน เค้าคนนี้คือ คุณแม่ของเราเอง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[pattynaaa]

เรื่อง สายใยสายสัมพันธ์
ผู้แต่ง pattynaaa

สายใยรักสายสัมพันธ์แม่และลูก   เชื่อมพันผูกด้วยจิตสเน่ห์หา
ถักด้วยรักทอด้วยใจเป็นสัญญา   สร้างศรัทธาก่อเกิดรักนิรัน
ถึงแม้ว่ากาลเวลาจะแปรเปลี่ยน   วันหมุนเวียนเดือนเคลื่อนคล้อยปีแปรผัน
ธรณีสายชลจรจากกัน       พนาสัน  ไร้สิ้นทุกอินทรีย์
ทิฆัมพรอ้างว้างอัพสิ้นแสง   เพลิงร้อนแรงสุริยะสิ้นรัศมี
ทรัพย์ด้อยค่าแม้แต่เพชรมณี   สายเจ็ดสียังเลือนเบือนสีไป
แม้อื่นใดในล้าทั่วพิภพ      มาบรรจบสูญสิ้นล้มสลาย
แต่สายใยของแม่ลูกมิเสื่อมคลาย   เพราะได้ใช้ใจสองใจผูกพันกัน


เรื่อง แม่..คือ??
ผู้แต่ง  pattynaaa

แม่…???
แม่…คือ   คนดีที่หนึ่ง
แม่…คือ   คนที่พึ่งพาได้
แม่…คือ   คนที่คอยห่วงใย
แม่…คือ   คนที่ใส่ใจไม่ทิ้งเรา
แม่…คือ   คนที่รักเราจริงที่สุด
แม่…คือ   คนที่ทำทุกสิ่งให้เราได้
แม่…คือ   คนที่คอยให้กำลังใจ
แม่…คือ   คนที่ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน
แม่…คือ   คนที่เสียสละได้ทุกอย่าง
แม่…คือ   คนที่วางใจได้
แม่…คือ   คนที่ปลอบเรายามทุกข์ใจ
แม่…คือ   คนที่อยู่ข้างกายคอยดูแล
แม่…คือ   คนที่เห็นเราสำคัญ
แม่…คือ   คนที่ปันรอยยิ้มให้
แม่…คือ   คนที่ไม่เคยละเลยเราแม้เหตุใด
เพราะ
แม่…คือ   คนที่ทำให้เราได้ไม่เปลี่ยนแปลง

[/b[/color]][/font][/size]

[เหนือเทพเมฆา]

  ผมแต่งกลอนนี้ คลายๆกับชีวิตผมอะครับ ผมไม่มีอะไรเลย แค่คนธรรมดาลองอ่านดูครับ

            เสียงจิ้งหรีดร้องหวนกังวานป่า   

               ลมโชยมายามเย็นแสนสุขขี

                เสียงโหยหวนชวนหาวของชะนี

                เมฆลอยถี่ขับเค้าลำเนาไพร

                 เสียงน้ำไหลลงมาดังกระซิก

                  เสียงนกจิกร้องจิ้บๆหาแม่จ๋า

                  ความอบอุ่นล่องลอยกลางนภา

                  ความสุขหนาลอยมาตอนยามเย็น

                  เป็นดั่งเคยมีแม่นกมีลูกน้อย

                 บินล่องลอยออกไปหาอาหาร

                 เพื่อเอามาให้ลูกนกรับประทาน

                  เป็นยานานให้ลูกนกได้อินใจ

                  ...ยามเช้าตู่...ผมมองดูแม่นกน้อย

                  ที่..บินล่องลอยบนท้องฟ้า

                  เห็นเมฆขาวล่องลอยบนนภา

                  เห็นแม่นกเจ้าบินมาถลาลม

                  อยากถามแม่นกน้อยเจ้าจะไปไหน

                 รังเจ้าอยู่ใกล้หรืออยู่ไกลได้สุขสม

                   จึงถลาบินมาล่องตามลม

                   ไม่สุขสมแล้วหรือ...หรืออย่างไร

                  ...เจ้าบินไปหาเหยื่อมาเพื่อลูก

                 ด้วยพันผูกดวงใจให้ห่วงหา

                 ลูกนกน้อยคอยแม่จากนภา

                 ว่าแม่จ๋าหนูหิว(เมื่อไหรจะมาถึงรัง)

                 แม่นกน้อยคอยคุ้ยบินหาอาหาร

                 เจอนายพรานยิงศรไส่ไม่สุขสม

                 เสียชีวิตล่องลอยไปตามลม

                 นายพรานสมได้อาหารเป็นสุขใจ

                  ส่วนลูกนกน้อยคอยแม่กลับมาหา

                  ว่าแม่จ๋าหนูหิวแม่อยู่ไหน

                   นอนรอแม่ร้องจิ๊บๆจนขาดใจ

                   เพราะว่าไม่มีอาหารจากแม่เอย

[จ.รัตติกาล]

ชื่อ:ใครกันเล่า?
ผู้แต่ง:จ.รัตติกาล

อุ่นใดเล่าเท่ารักจากตักอุ่น
นุ่มละมุนกรุ่นรักยิ่งนักหนา
คอยชิดใกล้ให้อิงแอบแนบอุรา
คือมารดาห่วงหาเอื่ออาทร

ยอมพลีได้กายใจขอให้สุข
ยอมทนทุกข์ทุกวันแม้นควันร้อน
ยอมรับได้อภัยเรานิรันดร
ยอมทุกตอนทนสอนเราให้เฝ้าจำ

ข้าวจะหมดแม่อดได้ให้ลูกก่อน
เฝ้าคอยป้อนแม้นร้อนรนอดทนช้ำ
บุกฝ่าฟันอันตรายตายยอมทำ
บุญเลิศล้ำค้ำโลกาสุดฟ้าไกล

มีคนไหนให้เช่นแม่ให้แด่ลูก
รักพันผูกปลูกสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่
ห่วงเสมอปรนเปรอสุขเราทุกวัย
ทอเยื่อใยมั่นในรักถักสัมพันธ์

หากพินิจคิดทบทวนให้ถ้วนถี่
ผู้แสนดีมีแต่ให้ไม่แปรผัน
รักยิ่งใหญ่ห่วงใยให้ทุกวัน
รักนิรันดิ์รักเราแน่คือแม่เอยฯ

[poompui]

เรื่อง พระคุณแม่
ผู้แต่ง PooMPuI

   ใครเอย เป็นทุกข์ ยามเราท้อ 
ใครหนอ คอยเฝ้า ยามเราไข้
ใครเอย เป็นห่วงเรา ทุกวันไป
ใครหนอใคร เฝ้าถนอม เฝ้าการุณ
  ใครเอย คอยอบรม บ่มนิสัย
ใครหนอใคร ช่วยเหลือ คอยเกื้อหนุน
ใครเอย คอยรัก คอยค้ำจุน
ใครมีคุณ มากกว่า มารดาเรา