ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ.รัตติกาล]

เหตุแห่งทุกข์ รุกล้ำ เจ็บช้ำหนัก
ดุจโดนผลัก พึ่งพิง คว้าอิงขอน
ลอยนาวา ใต้ฟ้าคราม ตามละคร
อยากหวลย้อน อยากกลับ แต่อับจน

เพลิงกิเลส อาเพศ เสี้ยวเศษบาป
จ่อคมดาบ ทาบคอ รอสักหน
คอยหยอกล้อ รอใจกาย คลายกังวล
ร้อยเลห์กล หนไหน พลาดไปตาย

นำเปรียบกับ กิเลส เหตุแห่งทุกข์
ที่มาบุก รุกล้ำ พร่ำเป้าหมาย
คอยชักชวน ครวญคราง วางตัวนาย
รู้เมื่อสาย รายล้อม ความตรอมตรม

คอยใฝ่หา มุ่งหน้า สู่ฟ้าหม่น
บัลดารดล วนเวียน เลียนสุขสม
แต่สุดท้าย มิวาย ตายคาคม
เพราะนิยม ชมเศษ กิเลสพราง

มิสิ้นสุด หลุดสู่ ประตูบาป
โดนคำสาป อาบไล้ ให้อ้างว้าง
ยึดหลงติด สถิตตา พาเลือนลาง
ต้องติดค้าง กลางทาง ไม่วางลงฯ

[สุวรรณ]

ทางเดินหนึ่งซึ่งอาจพาหลุดพ้น
เพลิงกิเลสที่วกวนจนลุ่มหลง
คือ การเป็นสมณะใฝ่ดำรง
ให้จิตยงแกร่งกล้าฝ่าเพลิงไป

เป็นการได้หาหนทางดับทุกข์
โดยการปลุกใจตื่นไม่ลื่นไหล
ตกที่ต่ำด่ำอบายใต้ฟอนไฟ
ด้วยการตัดเยื่อใยกิเลสมวล

[tina]

ต้องเจอนี่ซิ ...


ตบะ..ลุย!!!

เหตุแห่งทุกข์ ที่รุกล้ำ นำร้ายผล
หลายหลากจน คนเคยตัว มิกลัวขาม
หนึ่งในนั้น ตัณหาใคร่ ให้ใฝ่ตาม
กิเลสลาม เลาะเล็ใจ ให้เปลี่ยนแปลง

จะดับทุกข์ ที่บุกรัด มัดเราไว้
เปรียบกองไฟ ให้ระเริง เพลิงสีแสง
จึงหลงใหล ในรูปเสียง เพียงแสดง
ปลายผลแผลง แรงเร้า เผาจิตใจ

ตั้งตบะ ละสิ่งชั่ว ที่ยั่วหลอก
ดังหนามยอก ดึงออกช่วย ด้วยหนามได้
คือเพียรพลาญ มารกิเลส เหตุแห่งไฟ
ให้ออกไป ไม่ติดรัด มัดใจเรา

พร้อมป้องกัน ดันสู้ อยู่หนักแน่น
มิปล่อยแล่น คืนกลับ รับมาเข้า
อดทนหนัก หักใจ จำไว้เรา
เพียงแค่สิ่ง ยิ่งยั่วเยา มอมเมาใจ

ทั้งหมดไซร้ ใช้สติ มิขาดพร่อง
ปัญญาดู คู่ไตร่ตรอง ลองแก้ไข
พบเหตุการณ์ มองอ่านเป็น เห็นเข้าใจ
จักปลอดภัย ไกลกิเลส เศษอารมณ์

 

[ไพร พนาวัลย์]

กิเลสบุกรุกไล่แทบไม่รอด
ดั่งตาบอดบ้าใบ้พาใจล่ม
ไม่สำรวมอินทรีย์ที่เพลินชม
ความรื่นรมย์พล่าลวงติดบ่วงมาร

คือรัก,โลภ,โกรธ,หลง,พะวงวุ่น
จึงหมกมุ่น,ขุ่น,แค่น,พาแล่นพล่าน
ต้องปราบดัวยดวงจินต์ มีศีล,ทาน
วิชาชาญ,ปัญญา,เข้ามาลุย

อันความรัก ความใคร่อย่าไปคลั่ง
อย่าจดจ่อ,จริงจัง,จะพังลุ่ย
ควรค่อยเป็น,ค่อยไป,ใช่เพียงคุย
รักดั่งปุยเมฆเบา หมั่นเอาใจ
 
อันความโลภ อยากได้ไม่สิ้นสุด
ดั่งสมุทร์ไม่อิ่มน้ำที่ร่ำไหล
ไม่เคยพอ,คอรัปชั่น,ดั่งปั่นไฟ
จะแก้ได้ด้วยให้ทาน,และเพียงพอ

คนมักโกรธ โขดขึ้งตะบึงราด
พยาบาท,ขาดอภัย,ไม่หัวร่อ
ทำหน้ายักษ์ซดน้ำร้อน,งอน,หงิกงอ
เร่งถักทอเมตตา ผ่อนอารมณ์

อวิชชาพา หลง ไม่ตรงร่อง
ผิดทำนองคลองธรรมระกำก้ม
ขาดสติ,ปัญญา,พาล่มจม
ต้องอบรม,ดำริ,เรียนวิชา

เมื่อกิเลสลุกไล่อย่าไปวิ่ง
จงอยู่นิ่ง,สติมั่น,ประจันหน้า
รัก-สงบ,โลภ-เพียงพอ,รอพึ่งพา
โกรธ-เมตตา,หลง-รู้ทัน อย่าพรั่นพรึง

 
"ปรางค์  สามยอด"

       

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

อันกิเลสตัณหานี้สาหัส
ถ้าใครตรัสเสียได้ฉันให้ถอง
สู้พากเพียรเรียนวิชาหาเงินทอง
ก็เพราะของสิ่งเดียวมันเกี้ยวใจ
ใครแต่งไม่รู้  จำเขามา~~

[นพตุลาทิตย์]

พรรณาว่าไว้ได้แวะอ่าน
ยลบทกานท์หว่านข้อทอความถึง
ลุงปรางค์ผู้รู้รอบชอบใจจึง
ลงกลอนกลึงเกลากร่อนผ่อนมายา

ดั่งความแนบแทบครบบรรจบแจ้ง
ถ้อยแถลงแปลงกลอนวอนศึกษา
เป็นทางถมหล่มติดอวิชชา
ละตัณหาลากิเลสอาเพศภัย

 

[จ.รัตติกาล]

เมื่อแลชมคารมคมคำปราชญ์
ดุจได้กวาดพิฆาตพาลมารหัวใส
คอยผูกบ่วงลวงมาให้อาลัย
แพร่พิษใส่เอาไว้ในไฟลวง

เพราะหลงผิดติดใจในไฟบาป
ศิโรราบสาปภัยอันใหญ่หลวง
เยียงมณีสีประหลาดสาดส่องทรวง
แต่กลับลวงกลวงโบ๋โอ้บ่วงมาร

[บ้านริมโขง]

รับหรือร้างอย่างไรที่ใจสั่ง
นึก, นิ่ง,นั่ง ยังวางสร้างเงื่อนไข
รู้เท่าทันปัญญาพาเป็นไป
และที่ใจของตนคนสั่งการ

จะตั้งสู้หรือถอยคอยตรองตริ
จิตดำริปริแปลกแยกสถาน
ทั้งรูป,รส  กลิ่น,เสียงสำเนียงการณ์
ใช้แรงต้าน จากใจ...ด้วยใคร่ครวญ.

"บ้านริมโขง