ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..


"วาร-วัย..ครั้งใกล้ดิน?"

๐

๐ วาร-วัยเล็กเรานั้นปั้นดินเหนียว
เพื่อนไม่เหลียวมองเห็น-เราเล่นเปรอะ
สกปรกเล่นต่ำ,ตัวดำเลอะ
ผ่านมาเจอะทำทีหนีกลายกลาย

๐ เกิดมาจนเรานั้นชินการเปื้อน
ใบไม้เกลื่อนหินบ้างวางค้าขาย
ผิดกับเพื่อนบ้านสวย-รวยสบาย
ของเล่นก่ายกองเห็นล้วนเต็มลัง

๐ ก่อนเราเล่นเริงร่าม้าก้านกล้วย
เพื่อนคนรวยเราเห็นเล่นรถถัง
เราดีดหินทอยเส้นชอบเล่นจัง
เพื่อนรวยนั่งกดเกมส์เกษมใจ

๐ เหมือนสีดำสีขาวเราก็รู้
ยิ่งเรียนอยู่ร่วมห้อง-จ้องผลักไส
เพื่อนหลายคนคล้ายเราเล่นเข้าวัย
ต่างชอบไปกองดินกอบหินทราย

๐ เป็นเพราะพรหมท่านสรรปั้นมนุษย์
มีรวยสุดคู่คน-จนก็หลาย
เส้นชีวิตลุยถางสู่ทางปลาย
เริ่มอาจคล้ายหรือต่าง-เปรียบทางเรา
   
๐ จนวันนี้เราไซร้ไกลดินเหนียว
แต่เราเหลียวมองเพื่อนเหมือนคนเศร้า
เพื่อนที่เคยทะนงหลงติดเงา
ยามนี้เล่าเก็บขยะหมดละอาย?"

ระนาดเอก

[masapaer]

"ผลผลิตความจน"


เก็บกระป๋องมอมแมมแย้มหน้ายิ้ม
นั่งจิ้มลิ้มแม่เอ๋ยเอ่ยค้าขาย
ดอกไม้ป่าเป็นผักมีมากมาย
เก็บหินทรายขายเพลินแทนเงินตรา

ตุ๊กตาผ้าเก่าเราเคยเล่น
เพื่อนตระเวนอวดโชว์ดูโก้กว่า
นอนก็หลับ..นั่งก็ปลื้ม..มีลืมตา
เสียงเปล่งมาพูดเป็นตื่นเต้นจัง

ตุ๊กตากระดาษวาดลายเส้น
เป็นของเล่นทรงจำในความหลัง
เขากระดาษสดสีเพราะมีตังค์
เราก็นั่งวาดเองครื้นเครงใจ

มีดอกหญ้าร้อยก้านสานสายสร้อย
จับเรียงร้อยห้อยคอก็สดใส
เพื่อนคนรวยสวยเด่นเห็นกำไล
สวมลูกปัดอำไพวิไลเพลิน

มีน้องตุ๊กตาผ้ากระเป๋า
แต่ตัวเรามีกระป๋องก็มองเขิน
ปั้นดินเหนียวตัวเปื้อนเพื่อนก็เมิน
เป็ดขี้เหร่แม่เปิ่นเพลินกองดิน

ผลผลิตความจนปั้นคนเกิด
ศิลปะชั้นเลิศกำเนิดศิลป์
คำว่า “เป็น”  “ทำได้” ให้ระบิล
ผนึกลายประทินชิ้นภูมิใจ

 

~มะสะแป~