ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

มีสมองสองมือคือสร้างสรรค์
ใจมุ่งมั่นทุกวันแม้นงานหนัก
ถึงจะเหนื่อยเพียงไหนไม่ผ่อนพัก
เพราะยึดหลักตอบแทนคุณแผ่นดิน

มาวันนี้ใจฉันมันอ่อนล้า
ที่ทำมาสูญไปมลายสิ้น
อมนุษย์ยื้อแย่งแข่งกันกิน
ตวัดลิ้นเลียลามอย่างย่ามใจ

เป็นคนดีมีอะไรใช้ตัดสิน
หรือแค่ลิ้นคอยเลียเคลียคลอใกล้
หรือขันแข่ง ขัดขา ท้าชิงชัย
เขี่ยศัตรูทิ้งไปใต้เวที

ใช้สมองสองมือคือสรรสร้าง
แค่คำอ้างมิใช่ว่าใครนี่
แค่ขอบ่นพึมพำตามวลี
มิอาจหนีงานประจำทำเหมือนเดิม
natcha

[นพตุลาทิตย์]

เป็นคนดีไม่มีที่ตัดสิน
เดินชีวินศรัทธาเอามาเสริม
อดทนต่อลิ้นไรไม่ต่อเติม
ทำดีเพิ่มเกื้อหนุนบุญและทาน

ทำงานไปทุกวันมันซ้ำซาก
แม้ลำบากยากทนอย่าบ่นพล่าน
ใช้มานะบากบั่นทุกวันงาน
ว่างแวะบ้านกลอนไทยให้คลายลง

ตุลาทิตย์


ไม่สบายอะ กลอนไม่จบ รอคนมาต่อนะ สู้ๆ

[สล่าผิน]

อาจจะเบื่อเมื่อเหนื่อยกายเมื่อยล้า
สิ่งได้มาไม่งามตามประสงค์
ไปยึดติดจิตใจไม่คิดปลง
จิตใจคงเบื่อเบื่อเมื่อระอา

จงทำไปในงานจงหาญสู้
จงยืนอยู่ต่อไปในภายหน้า
สร้างชีวิตจิตใจให้โสภา
ด้วยฟันฝ่าขวากหนามทุกยามไป

สล่าผิน

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~เบื่อ+เบื่อ=เบื่อ~

นาฬิกา..ร้องปลุกทุกตีห้า
ฉันปัดซ้ายป่ายขวาหาต้นเสียง
ตานั้นหลับจับมั่วแถวหัวเตียง
พร้อมทุบเปรี้ยงเต็มเต็ม..เข็มแทงมือ

ฉันตะโกนร้องจ๊ากปากเหม็นฉึ่ง
ก่อนลุกผึงแยกเขี้ยว..เปรี้ยวนักหรือ
ลงอ่างปลาซะแก..แฮ่ ฮือฮือ
นั่นมือถือนี่หว่า..จะบ้าตาย

เดินเซ็งเต่าเข้าห้องน้ำหวังฉ่ำชื่น
อนิจจาขาเหยียบพื้นลื่นหน้าหงาย
แถมหัวโขกเหลี่ยมโถ..โอ้คุณชาย
ดิ้นทุรายหัวโน..โธ่เวรกรรม

มองกระจกหน้านิ่วสิวเยอะจัด
เซ็งชะมัดดันดั้งแหมบแบบพี่หม่ำ
หนวดก็ดกรกเถื่อนเหมือนซัดดัม
ตัวก็คล้ำล่ำบึ๊กถึกเหมือนฟา ย

คว้าใกล้ชิดบิดบีบจนลีบแห้ง
ตามด้วยแปรงสุดทนรุ่นขนหาย
พลางเปิดน้ำชำระให้สบาย
แล้วขับถ่ายพร้อมกัน..มันส์จังเลย

อนิจจา..กำลังฟื้นความชื่นฉ่ำ
น้ำเจ้ากรรมดันหยุดไหลไปเฉยเฉย
แปรงคาปาก..ตูดคาโถ..โอ้ฟ้าเอย
ไยเล่าเอ๋ยชีวิตข้า..น่าเบื่อจริง

โพโลลิส..ล้างตัวอย่างหัวเสีย
มันละเหี่ยเพลียใจหนอไอ้สิงห์
สายแล้วหนาสาละวนจนเป็นลิง
วิ่งวิ่งวิ่ง..เดี๋ยวหัวหน้าด่าปากบาน

ยืนแฮ่กแฮ่กแบกเป้เซซบป้าย
ก่อนคุณยายขายข้าวแกงแย้งขับขาน
แหม..ไอ้หนุ่มวันอาทิตย์ยังติดงาน
อีกไม่นานคงรวย..แน่ล่ะเออ

ฉันหันหลังตั้งมะเหงกเขกหัวโป๊ก
เคยชี้โลกโบกฟ้ามาเสมอ
แท้หนึ่งฉากจากวันอันเผลอเรอ
ที่มีเธอ มีฉัน..เบื่อกันไป

Oo..ฉันเบื่อคุณคุณเบื่อฉันวันละนิด
เพื่อค้นคิดเส้นทางสร้างสิ่งใหม่
เพื่อค้นคว้า หาจุด หยุดหัวใจ
เพื่ออภัยซึ่งกัน..นั่นหนอคน

ใต้โลกกว้างทางแยกแตกต่างฝัน
แต่ละวันฉันไขว่เฝ้าไล่ขน
ลืมแกนเก่าเหง้าแก่..แม้ตัวตน
คือเหตุผล..ที่ฉันนั้นเบื่อจริง

ฉันเบื่อฉัน ฉันนี้ ที่น่าเตะ
ฉันเบื่อเต๊ะ เบื่อใหญ่ เบื่อไอ้สิงห์
ฉันเบื่อจิต เหมือนกา ท่าเหมือนลิง
ฉันอยากทิ้ง เปลือกบาป ฉาบหัวใจ


  จบแบบงงๆ คนอ่านงง คนเขียนก็งง (ตลกฝืดจืดท้าย ตายหยังเขียด ฮี่ๆๆๆ ) 

 
บอม ซอง ดุ๊ก

[สะเลเต]

ทอดสายตาอาลัยในวันล้า
มากปัญหาถาโถมโรมรันใส่
นอนฟังเสียงสะอื้นร้องของหัวใจ
สองมือไขว่คว้าเกี่ยว...สิ่งเหนี่ยวรั้ง

แสนอ่อนแรงโรยราใจล้านัก
ต่อมความเบื่อแตกทะลัก...เกินกักขัง
เบื่อ-เซ็ง-เหงา-ยามนี้ที่ประดัง
โดนคำสั่งย้ายหน่วย..ความซวยเยือน

--- สะเลเต ---

[บ้านริมโขง]

เป็นอาการเหลือทนของคนเขา
เบื่อบอกเอายามนึกไร้ฮึกเหิม
ไม่มีคำใดง่ายปลายลิ้นเติม
มากล่าวเสริมเพิ่มหม่นของตนเอง

เหมือนจะเกี่ยวทุกอย่างทางชีวิต
เหมือนจะติดทุกทางห่างแสงเปล่ง
เหมือนจะล้าทางทำนำบรรเลง
เหมือนจะเฉ่งกันบ่อยเกิดรอยราน

หากไม่เคยไม่เบื่อเมื่อเราคิด
หากไม่ชิดไม่ชอบมอบคำขาน
หากเก่าไปใจชินบิ่นอาการ
เกินประมาณความล้าเข้ามาแซง

เป็นอาการอยากให้ไปพ้นพ้น
แต่อับจนหนทางสว่างแสง
ตัวเองรู้ความจริงสิ่งแสดง
ล้วนแต่แกล้ง..งั้นงั้น...ฉันระบาย

เบื่อแต่ปากไม่เป็นไรใครใครเห็น
เบื่อลำเค็ญเป็นทุกข์สนุกหาย
เบื่อแบบนี้อาจมีที่ถึงตาย
เบื่อวุ่นวายคงต้องเข้าครองธรรม

อาจปล่อยวางทางแก้แม้ทำยาก
แต่ก็ฝากให้คิดอย่าติดขำ
หนักก็วางหน่วงก็ปล่อยลอยตามกรรม
อย่าเก็บช้ำเก็บหม่นบนอารมณ์

"บ้านริมโขง"

[--ณัชชา--]

ทอดสายตาอาลัยในวันล้า
มากปัญหาถาโถมโรมรันใส่
นอนฟังเสียงสะอื้นร้องของหัวใจ
สองมือไขว่คว้าเกี่ยว...สิ่งเหนี่ยวรั้ง

แสนอ่อนแรงโรยราใจล้านัก
ต่อมความเบื่อแตกทะลัก...เกินกักขัง
เบื่อ-เซ็ง-เหงา-ยามนี้ที่ประดัง
โดนคำสั่งย้ายหน่วย..ความซวยเยือน

--- สะเลเต ---

ข้างหน้าฉากทำหน้าตาระรื่น
แต่ในใจกล้ำกลืนฝืนกลบเกลื่อน
อนาคตที่หวังยังรางเลือน
ยินคำเพื่อนปลอบมา...น้ำตาพัง

สู้กรำงานแค่ไหนไม่เคยท้อ
ไม่รีรอขานรับกับคำสั่ง
รับผิดชอบชีวิตจิตระวัง
หนึ่งความหวังตั้งมั่น..คืนบ้านเดิม

ยามพลัดพรากจากถิ่นถวิลหา
คำสั่งมาเรียงแถวตั้งแนวเพิ่ม
สู่ดินแดน"ขแมร์"ท้อแท้เติม
ทุกข์จึงเพิ่มตอกย้ำช้ำเกินทน
natcha

[รพีกาญจน์]

รับผิดชอบชีวิตจิตระวัง
โดนคำสั่งย้ายหน่วย..ความซวยเยือน

    ณัชชา---สะเลเต

โลกคงหมุน ต่อไป ไม่สิ้นสุด
ไม่อาจฉุด หยุดกับที่ ต้องมีเคลื่อน
ตามเวลา นาที วันปีเดือน
เปรียบเสมือน วิถี ชีวิตคน

เมื่อพบกัน ได้อยู่ รู้ร่วมเสพ
ช่วยกอบเก็บ ปฏิบัติ พอ-ขัดสน
สุข-สดชื่น ทุกข์-ครวญคร่ำ ช้ำกมล
ย่อมเคล้าคละ ปะปน ระคนไป

และแล้ววัน ผันมา ต้องลาจาก
จำพลัดพราก เดิมเก่า เข้าแห่งใหม่
ใช่ตกลง ยินยอม ชอบพร้อมใจ
ฝืนรับใช้ ต้องทำ คำสั่งมา

สู่สังคม ย่อมเป็น ดังเช่นนี้
จงเตรียมที่ ก้าวเดิน เผชิญกล้า
เติมความรู้ ประสบการณ์ งานวิชา
เผื่อวันหน้า โชคเข้า เป็นเจ้านาย

หยุดสักนิด คิดตลบ ทบทวนนะ
แล้วหนีผละ หน่าย-เบื่อ มากเหลือหลาย
ลุกขึ้นยืน เชิดหน้า ยิ้มท้าทาย
ความสมหมาย ไม่ยากเย็น เป็นของคุณ

สู้ครับ...ขอให้กำลังใจ...สู้ครับ

รพีกาญจน์ 59

[Garlic]

    มีสมอง สองมือ มุ่งงานหนัก
ขอให้พัก สักนิด จิตผ่องใส
เหนื่อยแสนเหนื่อย เรารู้ ทำเพื่อใคร
ขอส่งใจ ให้สู้ มิรู้คลาย
    แม้วันนี้ ใจน้อง จะอ่อนล้า
ที่ทำมา คงไม่สูญ สิ้นสลาย
จงเชื่อมั่น กรรมดี อย่าเสื่อมคลาย
จะเปรียบคล้าย แสงเทียน กลางตะวัน
    ตะวันดับ ลับแสง เทียนสว่าง
บุญบันดาล เห็นผล ยลสุขสันต์
ตะวันดับ ลับไป  ไม่คร้ามครั่น
ขอน้องฉัน มีแสงธรรม นำใจเอย.

[สมนึก นพ]

ราชการบ้านเราจำเอาอย่าง
ยกข้ออ้างการกระทำมานำเสริม
ผลมาดีมีเป้าหมายใช้ต่อเติม
คงไม่เพิ่มว่าเด่นเป็นงานเรา

ค่าของคนดูผลงานโบราณกล่าว
หวังโน้มน้าวแรงใจได้งานเขา
ผลตอบแทนคือผ่านงานหนักเบา
วิเคราะห์เอาเปอร์เซ็นทั้งเด่นรอง

มีเจ้านายบางท่านสำคัญผิด
ไปหลงคิดว่าใหญ่ใจผยอง
มีลูกน้องหลากหลายในปกครอง
ต่างก็จ้องเอาตัวรอดหวังปลอดภัย

เกิดประจบประแจงแข่งชิวหา
อันยาวกว่าบุญส่งอย่าสงสัย
ความชั่วมีดีไม่เห็นเป็นเลศนัย
ปากปราศรัยให้ร้ายเพื่อนใกล้กัน

ค่าของคนดูผลงานโบราณเน้น
ไม่ปล่อยเว้นเป็นใครจากไหนนั่น
แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเห็นได้พลัน
ค่าคนนั้นเวียนวนคนของใคร

คนมีงานทำมาบ่นว่าเบื่อ
ขาดความเชื่อท้อถอยคอยงานใหม่
คนตกงานงุ่นง่านทุกวันไป
เดินหาไกลทุกที่มิเบื่อเลย.

นพ
29 ก.ค.54

[--ณัชชา--]

ราชการบ้านเราจำเอาอย่าง
ยกข้ออ้างการกระทำมานำเสริม
ผลมาดีมีเป้าหมายใช้ต่อเติม
คงไม่เพิ่มว่าเด่นเป็นงานเรา

ค่าของคนดูผลงานโบราณกล่าว
หวังโน้มน้าวแรงใจได้งานเขา
ผลตอบแทนคือผ่านงานหนักเบา
วิเคราะห์เอาเปอร์เซ็นทั้งเด่นรอง

มีเจ้านายบางท่านสำคัญผิด
ไปหลงคิดว่าใหญ่ใจผยอง
มีลูกน้องหลากหลายในปกครอง
ต่างก็จ้องเอาตัวรอดหวังปลอดภัย

เกิดประจบประแจงแข่งชิวหา
อันยาวกว่าบุญส่งอย่าสงสัย
ความชั่วมีดีไม่เห็นเป็นเลศนัย
ปากปราศรัยให้ร้ายเพื่อนใกล้กัน

ค่าของคนดูผลงานโบราณเน้น
ไม่ปล่อยเว้นเป็นใครจากไหนนั่น
แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเห็นได้พลัน
ค่าคนนั้นเวียนวนคนของใคร

คนมีงานทำมาบ่นว่าเบื่อ
ขาดความเชื่อท้อถอยคอยงานใหม่
คนตกงานงุ่นง่านทุกวันไป
เดินหาไกลทุกที่มิเบื่อเลย.

นพ
29 ก.ค.54

ถ้าเป็นงานธรรมดาไม่น่าเบื่อ
นี่มันเหลือคำกล่าวเล่าเฉลย
ถ้าใครไม่สัมผัสอาจจะเชย
ถ้าใครเคยเจอเข้าก็เศร้าไป

ใช้คนอื่นเป็นฐานต้องการเด่น
ทำพิเรนข้ามหัวหลงตัวใหญ่
มีแต่ความกลอกกลิ้งไม่จริงใจ
ร้อนเป็นไฟใครดีกว่าล้วนน่าชัง

มีหน้าที่ก็ไม่ทำตามหน้าที่
ทำหูรี่เมื่อเห็นนายตะกายข้าง
เก่งแต่เลียแผล็บแผล็บแลบไม่วาง
กระดิกหางเสนอหน้าข้างขานาย

จรรยาบรรไม่มีในชีวิต
เป็นนิสิตก็สาบานอย่างมั่นหมาย
ว่าจะช่วยผู้คนพ้นความตาย
แต่สุดท้ายทำไม่ได้...เสียดายทุน
 
natcha