~ อาลัย...ผู้ไกลจร ~

นิราศตะนาวศรี

นิราศท้ายปลายเถื่อนกลางเกลื่อนฝน
ครึ้มคลุมคล้ายเคียดค้ำขู่คำรน
แต่มืดหม่นกมลคว้างฤาขวางลา

พะเนินไทยไขว่ทับ พะเนินทุ่ง
ยากพยุงจุ่งผจญจะค้นหา
แม้ไม่อาจปาดฝนปนน้ำตา
ที่ชุ่มร่างอ่อนล้า หล่นเรียงราย

กระจานแก่งแย่งคว้านกระจานเหยื่อ
ขอมุ่งเผื่อเหลือผ่านกระจานสาย
เทพาไพรไหนอยู่หรือดูดาย
มฤตรายจะพ่ายกล้าที่ฝ่าฟัน

คงไผ่เสียดเบียดกิ่งเก็บมิ่งมิตร
คราฟ้าปิดเมฆปรกลมผกผัน
ตะแบกบงดงเปล้าก่ายเถาวัลย์
ตะขาบทากหลากพันธุ์สัตว์สะพรึง

ตะนาวเอยเผยข่าวตะนาวศรี
ขอบัดพลีผีฟ้าสักคราหนึ่ง
แม้ห่วงหลังภวังค์จริตติดคะนึง
มิเท่าถึงหน้าที่วีรกรรม

เขียวสลับขับพื้นทะมึนหมึก
ระลอกลึกลงหล่มลมระส่ำ
สะท้านเขม็งเกร็งดื้อขืนมือกำ
ฝนพรูพรำย้ำกรรโชกโยกกระโจน

กัมปนาทสาดเสียงกระแสศัพท์
ใบพัดพับฉับฉาดเผินผาดโผน
ที่ดำมืดพรืดพราวกลับขาวโพลน
หรือเทพโทนโขลนทวารเปิดม่านไพร

เพลิงประลัยไฟกัลป์ก็พลันท่วม
ตะนาวศรีผีร่วมสรวมอาศัย
คงล่มแล้วแคล้วหล้าเหลืออาลัย
ต่อนี้ไปใครจะจบ อเวจี

โอ้ลูกแก้วแล้วจะแลไหนแม่ขวัญ
ต้องจากกันวันฟ้าหม่นราศรี
ไม่ทันกลับกล่อมกอดยอดชีวี
จบตรงนี้ฤดีขาดนิราศเอย ฯ

ขอคารวะต่อทุกดวงวิญญาณของผู้เสียสละ

พรายม่าน
สันทราย
๒๕.๐๗.๕๔

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~ อาลัย...ผู้ไกลจร ~ (อ่าน 13891 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้