ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ข้างนอกนั้นลมฝนเทจนหนัก
ความหนาวทักเย็นไปเหมือนใครสร้าง
ให้ท้องฟ้าข้างนอกมีหมอกจาง
พยุงร่างเปียกโชก, ชะโงกดู

แสงสลัวเพลงแผ่วและแว่วฝน
ขับเน้นจนรู้สึกนึกเพียงครู่
พุ่งถลามาเห็นเป็นศัตรู
กับชายผู้หวาดหวั่น, แทบกลั้นใจ

รับไอฝนจนเข้มมาเต็มที่
ปลุกชีวีให้ตื่นฟื้นหลับไหล
ดวงตาเป็นประกายก่อนสายไป
ฝนทำให้ใจดับ, ได้กลับคืน.


 

[tina]

ข้างนอกนั้นลมฝนเทจนหนัก
ความหนาวทักเย็นไปเหมือนใครสร้าง
ให้ท้องฟ้าข้างนอกมีหมอกจาง
พยุงร่างเปียกโชก, ชะโงกดู

แสงสลัวเพลงแผ่วและแว่วฝน
ขับเน้นจนรู้สึกนึกเพียงครู่
พุ่งถลามาเห็นเป็นศัตรู
***กับชายผู้หวาดหวั่น, แทบกลั้นใจ***

รับไอฝนจนเข้มมาเต็มที่
ปลุกชีวีให้ตื่นฟื้นหลับไหล
ดวงตาเป็นประกายก่อนสายไป
ฝนทำให้ใจดับ, ได้กลับคืน.


 

ฝนยังเท เหเลื่อน จนเดือนสิงห์
ใช่ประวิง ทิ้งขวาง ต่างทนฝืน
ยังคอยเฝ้า เจ้าชายฉัน กันทุกคืน
แม้หลับตื่น เรื่องอื่นใด ไม่นำพา

ได้ยินว่า คราเดือนก่อน มิผ่อนหนัก
ฝนจั๊กจั๊ก ทะลักใส่ ใครโหยหา
มอบชายใด ส่งให้ "ทำมะดา"
เอาเป็นว่า สิงหานี้ ทีน่าจอง..55+

ขอมั่งๆ ซิ จิ๊กกริ่ว ว ว ...

 

[a moth]

ฝนกรกฎา




...ฟังสิ!...คนเศร้า...
ฟังลมเป่าใบไม้ไหวกิ่งช่อ
ขณะฝนแสนเม็ดแตกเก็จคลอ
ละอองออเกาะพร่าง...หน้าต่างมัว
หวิวดั่งแว่วเพลงผ่านสะท้านอก
กับมุมรก, ข้าวของยังกองทั่ว
โต๊ะญี่ปุ่นฝุ่นจับ - กับเครื่องครัว
ราวตื่นตัวรอคนเดิมสนใจ
มิกล้า...ขยับเขยื้อนเลื่อนข้าวของ
ทุกมุมที่เธอจอง...มองครั้งไหน-
อยากให้เหมือนวันก่อน...มองย้อนไป-
ทอดสายตาร่ำไร...ได้ทั้งคืน
ขณะห้วงฟ้าแลบ - แวบแสงขาว
ใจที่ร้าวยิ่งตระหนกจนตกตื่น
กรกฎา - ฟ้าเปรี้ยงดุจเสียงปืน
กลบเสียงหมื่นเม็ดฝน...จนแผ่วเบา

ฟังสิ! เพลงใบไม้ อาบไล้ฝน
ถูกซัดสาดเสียจน คนฟังเหงา
เอื้อมมือรับใบล้ามาขัดเกลา
ฟังสิ!...ฟังคนเศร้า...เป่าใบไม้.

 

[สุวรรณ]

ฝนกรกฎา




...ฟังสิ!...คนเศร้า...
ฟังลมเป่าใบไม้ไหวกิ่งช่อ
ขณะฝนแสนเม็ดแตกเก็จคลอ
ละอองออเกาะพร่าง...หน้าต่างมัว
หวิวดั่งแว่วเพลงผ่านสะท้านอก
กับมุมรก, ข้าวของยังกองทั่ว
โต๊ะญี่ปุ่นฝุ่นจับ - กับเครื่องครัว
ราวตื่นตัวรอคนเดิมสนใจ
มิกล้า...ขยับเขยื้อนเลื่อนข้าวของ
ทุกมุมที่เธอจอง...มองครั้งไหน-
อยากให้เหมือนวันก่อน...มองย้อนไป-
ทอดสายตาร่ำไร...ได้ทั้งคืน
ขณะห้วงฟ้าแลบ - แวบแสงขาว
ใจที่ร้าวยิ่งตระหนกจนตกตื่น
กรกฎา - ฟ้าเปรี้ยงดุจเสียงปืน
กลบเสียงหมื่นเม็ดฝน...จนแผ่วเบา

ฟังสิ! เพลงใบไม้ อาบไล้ฝน
ถูกซัดสาดเสียจน คนฟังเหงา
เอื้อมมือรับใบล้ามาขัดเกลา
ฟังสิ!...ฟังคนเศร้า...เป่าใบไม้.

เพราะๆทั้งนั้นเลย ขอจองที่ไว้ก่อน
คืนนี้ง่วงเต็มทีแล้ว ฝันดีนะคะ 

[บ้านริมโขง]

ฝนเดือนเจ็ดเม็ดหนาพาน้ำหลาก
สองฝั่งฟากจากไปไหลเชี่ยวหนัก
น้ำเป็นเกลียวเหลียวนำคล้ำขุ่นนัก
เหมือนด่วนหักใจแค้นลิ่วแล่นไกล

ยามเจ้ามาถาโถมโครมครามลั่น
เหมือนตามบั่นชีพป่นทนไม่ไหว
หมดปรานีชีวิตที่ปลิดไป
ช่างกระไรน้ำฝน..บนกรกฎา

เหมือนดั่งถูกตามย้ำอย่างซ้ำซาก
ยามต้องจากฝากเพียงเสียงสั่งหา
แต่ยามรักทักทายแม้ชายคา
ไม่พบหน้ามองเดือนยังเหมือนเธอ

ช่างกระไรอาถรรพ์วันเดือนเจ็ด
น้ำตาเช็ดยามเศร้าเหงาเสมอ
สายน้ำฝนปนสายฟ้าผ่าละเมอ
ใครไหนเจอคงแดดิ้น..จวบสิ้นใจ.

"บ้านริมโขง"

[สุวรรณ]

ฝนกรกฎา




...ฟังสิ!...คนเศร้า...
ฟังลมเป่าใบไม้ไหวกิ่งช่อ
ขณะฝนแสนเม็ดแตกเก็จคลอ
ละอองออเกาะพร่าง...หน้าต่างมัว
หวิวดั่งแว่วเพลงผ่านสะท้านอก
กับมุมรก, ข้าวของยังกองทั่ว
โต๊ะญี่ปุ่นฝุ่นจับ - กับเครื่องครัว
ราวตื่นตัวรอคนเดิมสนใจ
มิกล้า...ขยับเขยื้อนเลื่อนข้าวของ
ทุกมุมที่เธอจอง...มองครั้งไหน-
อยากให้เหมือนวันก่อน...มองย้อนไป-
ทอดสายตาร่ำไร...ได้ทั้งคืน
ขณะห้วงฟ้าแลบ - แวบแสงขาว
ใจที่ร้าวยิ่งตระหนกจนตกตื่น
กรกฎา - ฟ้าเปรี้ยงดุจเสียงปืน
กลบเสียงหมื่นเม็ดฝน...จนแผ่วเบา

ฟังสิ! เพลงใบไม้ อาบไล้ฝน
ถูกซัดสาดเสียจน คนฟังเหงา
เอื้อมมือรับใบล้ามาขัดเกลา
ฟังสิ!...ฟังคนเศร้า...เป่าใบไม้.

สัมผัสคลื่นของเสียงเพียงแผ่วแผ่ว
ดั่งระโหยโรยแล้วแก้วเกร็ดใส
พร้อมบทเพลงใบไม้ที่หายไป
เหลือแต่ความอาลัยในน้ำตา

เถิดคนเศร้า เราหนึ่ง คงเคยคุ้น
ขอยื่นมืออบอุ่น ด้วยห่วงหา
โอบประคองสองไหล่ของมิตรา
หมายที่ใจอ่อนล้ามิล้าเกิน

โปรดยิ้มมาสักนิด เถิดนะ
ปลดเปลื้องสภาวะที่หนักเนิ่น
ของวิถีชีวิตการดำเนิน
กองทิ้งลง แล้วเอิ้น ว่า สู้โว้ยยย 

 

[ภู กวินท์]

ฝนกระหน่ำย้ำลงอยู่ตรงหน้า
โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
สะดุ้งตื่นคืนค่ำที่ชำรุด
ท่ามกลางจุดพลิกผัน, ของวันนี้

เย็นฝนฉ่ำน้ำตามาจากเมฆ
ราวฟ้าเสกความหนาวร้าวเหลือที่
วิทยุเครื่องเก่าเพลงเหงาดี
สถานีสงบ, เพลงจบแล้ว!

กลิ่นอายฝนรำเพยอย่างเคยชื้น
ตาสะอื้นขื่นขับจนวับแว่ว
ยังคงอยู่ตรงนี้ไร้วี่แวว
อย่างแน่แน่วอยู่ข้าง, ไม่ห่างไกล

กอดผ้าห่มผืนเก่า-เราเปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียวที่เห็นเป็นไปได้
โดยทั้งทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
ต้องหวั่นไหวเกินคิด, ไร้ทิศทาง

ได้ยินแล้วเสียงฝนหล่นจากฟ้า
กรกฎา-กลางเดือนเยือนไม่ห่าง
ละอองฝนหมอกพราวสีขาวจาง
จนรุ่งสางลับหาย, ละลายลง

หลงเหลือเพียงเรื่องราวอันร้าวรวด
คืนเจ็บปวด กรกฎา-พัดพาหลง
ขณะที่เปลี่ยนวันแต่มั่นคง
เริ่มจะปลงฝนซา, ก่อนมาเยือน.

 

[ภู กวินท์]

ฝนกรกฎา




...ฟังสิ!...คนเศร้า...
ฟังลมเป่าใบไม้ไหวกิ่งช่อ
ขณะฝนแสนเม็ดแตกเก็จคลอ
ละอองออเกาะพร่าง...หน้าต่างมัว
หวิวดั่งแว่วเพลงผ่านสะท้านอก
กับมุมรก, ข้าวของยังกองทั่ว
โต๊ะญี่ปุ่นฝุ่นจับ - กับเครื่องครัว
ราวตื่นตัวรอคนเดิมสนใจ
มิกล้า...ขยับเขยื้อนเลื่อนข้าวของ
ทุกมุมที่เธอจอง...มองครั้งไหน-
อยากให้เหมือนวันก่อน...มองย้อนไป-
ทอดสายตาร่ำไร...ได้ทั้งคืน
ขณะห้วงฟ้าแลบ - แวบแสงขาว
ใจที่ร้าวยิ่งตระหนกจนตกตื่น
กรกฎา - ฟ้าเปรี้ยงดุจเสียงปืน
กลบเสียงหมื่นเม็ดฝน...จนแผ่วเบา

ฟังสิ! เพลงใบไม้ อาบไล้ฝน
ถูกซัดสาดเสียจน คนฟังเหงา
เอื้อมมือรับใบล้ามาขัดเกลา
ฟังสิ!...ฟังคนเศร้า...เป่าใบไม้.

ฝนกรกฏาถึงตุลาคม
............................

…เขียว, เหลือง, แสด..ก่อนแดดจ้า..
ใบไม้ป่าแล่นริ้วพลิ้วไหว
ฟังเสียงฝนขับร้องก้องพงไพร
ขณะที่หัวใจล้า…เริ่มพร่าเลือน
ละอองหมอกระบายโลก
…ฟังสิ!..เสียงคนโศก..ร้างไร้เพื่อน
ฝนกรกฏาผ่านตุลาเข้ามาเยือน
ว่าคืนนี้คงไร้เดือนและไร้ดาว
ริมระเบียงมีเพียงฝน
กับหนึ่งคนที่ทนหนาว
เขียนเล่าเป็นเรื่องราว
อยู่กับความปวดร้าวที่เศร้านัก
ในห้องแคบแนบหน้าต่าง
สวยใสเกล็ดพร่างเข้าอย่างหนัก
ในโลกเข็ญเห็นแสง ฤาแกล้งทัก
ฟ้าแยกแตกหัก…ไหนจักมา

ฝนกรกฏาถึงตุลาคม…
มีเพียงเสียงลม…ใบไม้ป่า
นี่หรือความเพ้อฝัน พลันตื่นตา
เมื่อจุดหมายชีวา…มืดมน!

…………………….........
 

ขออณุญาตต่อกลอนนะครับ! ชอบกลอนนี้ของคุณ คนกันเอง มากครับ!

[a moth]

ฝนกรกฏาถึงตุลาคม
............................

…เขียว, เหลือง, แสด..ก่อนแดดจ้า..
ใบไม้ป่าแล่นริ้วพลิ้วไหว
ฟังเสียงฝนขับร้องก้องพงไพร
ขณะที่หัวใจล้า…เริ่มพร่าเลือน
ละอองหมอกระบายโลก
…ฟังสิ!..เสียงคนโศก..ร้างไร้เพื่อน
ฝนกรกฏาผ่านตุลาเข้ามาเยือน
ว่าคืนนี้คงไร้เดือนและไร้ดาว
ริมระเบียงมีเพียงฝน
กับหนึ่งคนที่ทนหนาว
เขียนเล่าเป็นเรื่องราว
อยู่กับความปวดร้าวที่เศร้านัก
ในห้องแคบแนบหน้าต่าง
สวยใสเกล็ดพร่างเข้าอย่างหนัก
ในโลกเข็ญเห็นแสง ฤาแกล้งทัก
ฟ้าแยกแตกหัก…ไหนจักมา

ฝนกรกฏาถึงตุลาคม…
มีเพียงเสียงลม…ใบไม้ป่า
นี่หรือความเพ้อฝัน พลันตื่นตา
เมื่อจุดหมายชีวา…มืดมน!

…………………….........
 

ใบไม้ป่า – ตุลาคม



เดินทางมาจากไหน? ใบไม้ป่า
ชุ่มฝนตุลา – คืนฟ้าหม่น
แบกรัก บนใบ ฝ่าสายชล
ร้างเพื่อนไร้คนเคียงสนใจ

เคลิ้มเสียงเพลงเป่าแสนเศร้า-หวาน
สะท้าน ธาร,ทุ่ง รุ้ง,ป่าใหญ่
ห่างหุบผาหมอกไกลออกไป
นิทานใบไม้ ใบบอบบาง
หรือใครเด็ดมาจากป่ารัก
ร้อยแซมผมถัก แล้วทิ้งขว้าง
ชีวิตต่างเหมือนต่างเลือนราง
ท่ามกลางความโศกบนโลกนี้-
หวั่นฟ้าหนาวเหน็บ พับเก็บเข้า-
บันทึกเล่มเก่า  บรรทัดถี่
เขียนคำน้ำตา ว่า “ยังมี”
คิดถึงคนดี...ที่ปลายฟ้า

สิ้นตุลาคม – เริ่มลมหนาว
งอกงามเรื่องราว ใบไม้ป่า
ไร้เสียงคนเศร้า เป่าอำลา
สบตาแดดอ่อน...ลอบถอนใจ!

 

 ... สงสารสิงหาจัง ใครๆก็ไม่รัก




ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[ดิษฐา]

จับลมไหวไอลม ลอยพรมต่อ
แสงแดดทอเบาบางไม่ห่างใกล้
เสียงกระซิบจากถิ่น ชาชินไป
ลมหนาวไล่ ใจเจ็บ ไม่เก็บคืน

ปิดหน้าต่างกักตุน ความอบอุ่น
แขนต่างหนุนแทนหมอน ตอนสะอื้น
รู้สึกเกลียดฤดูกาล นาน – กล้ำกลืน
ไร้แรงฟื้น ยืนหยัด ลมกัด....ใจ

กรีดร้องก้องลมพัด ซัดให้เจ็บ
ยิ่งหนาวเหน็บ น้ำตายิ่งพร่าไหล
สะสมแต้ม ความช้ำ ซ้ำต่อไป
ไม่อยากใกล้ ลมหนาว มันร้าวเกิน