| 19 กรกฎาคม 2011, 03:54:PM |
|
จ้อง เจรียงคำ
|
 |
« เมื่อ: 19 กรกฎาคม 2011, 03:54:PM » |
 ชุมชน
|
ชีวิตคู่..อยู่ หรือ แยก
ชีวิตคู่อยู่ไป...ทำไมเล่า
หากไม่เข้าใจกัน...หั่นเชือดเฉือน
ความเชื่อใจจืดจาง..ลบรางเลือน
ขมวดเงือนปัญหา..ปมสารพัน
เมื่อมองตา..สบตา...เหมือนหาเรื่อง
ลอบชำเลืองเคืองขุ่น..เหมือนหุนหัน
ถ้อยกระทบกระแทก..เหมือนแดกดัน
ล้วนฟาดฟันตัดขั้ว..ของหัวใจ
ถ้าปากเป็นเครื่องมือ...รื้ออดีต
เธอจะเปลี่ยนเป็นมีด!..กรีดเลยไหม?
คำคุ้ยแคะ แขวะค่อนคืบชอนไช
มิต่างใบมีดคม..ระดมซอย
หากหัวใจดวงขื่น...เป็นผืนผ้า
จะคลี่หาตรงไหนมาใช้สอย
ผ้าขี้ริ้วผืนบาง...ที่ด่างพร้อย
แหลกหลายร้อยรอยกรีด...ด้วยมีดคำ
ผู้ผิดพลาดพ่ายพังเพราะพลั้งเผลอ
คงถูกเธอชิงชัง..วันยังค่ำ
ทุกการแสดงออกไยตอกย้ำ
ต้องให้ต่ำ...เพียงไหน..สมใจเธอ
ถ้าหากคนเคยทราม...จำต้องชั่ว
สิ้นข้อแม้แก้ตัว...มัวหมองเหม่อ
ถ้าหนทางเริ่มใหม่..หาไม่เจอ
โปรดเสนอ...ฉากปิด..ชีวิตรัก
ชีวิตคู่อยู่บนความทนฝืน
พันขมขื่นหมื่นแสนอุปสรรค
อาจหัวใจ..อ่อนล้า..ถึงคราพัก
หรืออาจหนักขาดกัน..เลยทันที!
มองลึกไปในห้วง...ม่านดวงตา
ลึกจนกว่า..ม่านใจ..เริ่มไหวคลี่
อาจในความเงียบงัน...เช้าวันนี้
หลงเหลือสิ่งดีๆ..ได้จดจำ
มองลึกไปในห้วง...ม่านดวงตา
จนรู้ว่า..ม่านใจ..ไหวกระหน่ำ
ในภวังค์หลังคลี่..ม่านสีดำ
ความบอบช้ำสองเรา..คล้ายเบาบาง
ชีวิตคู่..จะอยู่..หรือจะแยก
เริ่มหวิวหวิว..ไหวแหวก..และแตกต่าง
จนน้ำตา หยดใส..ไหลเป็นทาง
จึงเข้าใจ บางอย่าง...ในความรัก
หลังโผเข้ากอดกันที่ริมทาง
จึงเข้าใจกระจ่าง...ในความรัก
จ้อง เจรียงคำ
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥ กานต์ฑิตา ♥, คนกันเอง.., ระนาดเอก, เมฆา..., บ้านริมโขง, รุ่งอรุณ, --ณัชชา--, ปนิตา, คนเผาถ่าน, amika29, สะเลเต, ทอฝัน, รพีกาญจน์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, สายใย, ~ploy pim~, แป้งน้ำ, กามนิต, พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 23 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 19 กรกฎาคม 2011, 05:24:PM |
ระนาดเอก
webmaster
คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,732
~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 19 กรกฎาคม 2011, 05:24:PM » |
ชุมชน
|
 ๐ ถ้อยกระแทกและย้ำซ้ำรอยแผล
คนพ่ายแพ้จึงซมทรุดตรมหนัก
รื้อเหตุผลล้นเรื่องขุ่นเคือง,ควัก
เธอมิกักเก็บไว้ใส่ระบาย
๐ หัวใจแค่ก้อนเนื้อเปี่ยมเยื่อรัก
ครั้นดานดักพลั้งจิตคิดเบื่อหน่าย
รักหรือเลิกเปิดปมความงมงาย
มีทรวง,กายเป็นสนาม..ยามเธอชัง..
ระนาดเอก
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เมฆา..., รุ่งอรุณ, บ้านริมโขง, --ณัชชา--, คนกันเอง.., ปนิตา, คนเผาถ่าน, amika29, สะเลเต, รพีกาญจน์, ลมหนาว, สายใย, ~ploy pim~, จ้อง เจรียงคำ, แป้งน้ำ, กามนิต, พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 20 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 19 กรกฎาคม 2011, 06:33:PM |
|
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 19 กรกฎาคม 2011, 06:33:PM » |
ชุมชน
|
ชีวิตคู่อยู่ไปหากไม่สม
ใยต้องซานต้องซมเหมือนจมปลัก
ก็ต่างแยกกันไปอย่าทายทัก
สู้ทนหักใจลาแม้จาบัลย์
หากแม้กายชิดใกล้ใจไม่ชิด
ใช้ชีวิตอยู่ท่ามความไหวหวั่น
จะทนอยู่กันไปทำไมกัน
ก็เลิกมันซะดีกว่าอย่าคร่ำครวญ
natcha
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รุ่งอรุณ, คนกันเอง.., ปนิตา, คนเผาถ่าน, amika29, สะเลเต, ระนาดเอก, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, สายใย, ~ploy pim~, จ้อง เจรียงคำ, แป้งน้ำ, กามนิต, เมฆา..., พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 19 กรกฎาคม 2011, 09:13:PM |
|
a moth
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 19 กรกฎาคม 2011, 09:13:PM » |
ชุมชน
|
ชีวิตคู่..จะอยู่..หรือจะแยก
ชีวิตคู่อยู่ไป...ทำไมเล่า
หากไม่เข้าใจกัน...หั่นเชือดเฉือน
ความเชื่อใจจืดจาง..ลบรางเลือน
ขมวดเงือนปัญหา..ปมสารพัน
เมื่อมองตา..สบตา...เหมือนหาเรื่อง
ลอบชำเลืองเคืองขุ่น..เหมือนหุนหัน
ถ้อยกระทบกระแทก..เหมือนแดกดัน
ล้วนฟาดฟันตัดขั้ว..ของหัวใจ
ถ้าปากเป็นเครื่องมือ...รื้ออดีต
เธอจะเปลี่ยนเป็นมีด!..กรีดเลยไหม?
คำคุ้ยแคะ แขวะค่อนคืบชอนไช
มิต่างใบมีดคม..ระดมซอย
หากหัวใจดวงขื่น...เป็นผืนผ้า
จะคลี่หาตรงไหนมาใช้สอย
ผ้าขี้ริ้วผืนบาง...ที่ด่างพร้อย
แหลกหลายร้อยรอยกรีด...ด้วยมีดคำ
ผู้ผิดพลาดพ่ายพังเพราะพลั้งเผลอ
คงถูกเธอชิงชัง..วันยังค่ำ
ทุกการแสดงออกไยตอกย้ำ
ต้องให้ต่ำ...เพียงไหน..สมใจเธอ
ถ้าหากคนเคยทราม...จำต้องชั่ว
สิ้นข้อแม้แก้ตัว...มัวหมองเหม่อ
ถ้าหนทางเริ่มใหม่..หาไม่เจอ
โปรดเสนอ...ฉากปิด..ชีวิตรัก
ชีวิตคู่อยู่บนความทนฝืน
ร้อยขมขื่นหมื่นแสนอุปสรรค
อาจหัวใจ..อ่อนล้า..ถึงคราพัก
หรืออาจหนักขาดกัน..เลยทันที!
มองลึกไปในห้วง...ม่านดวงตา
ลึกจนกว่า..ม่านใจ..เริ่มไหวคลี่
อาจในความเงียบงัน...เช้าวันนี้
หลงเหลือสิ่งดีๆ..ได้จดจำ
มองลึกไปในห้วง...ม่านดวงตา
จนรู้ว่า..ม่านใจ..ไหวกระหน่ำ
ในภวังค์หลังคลี่..ม่านสีดำ
ความบอบช้ำสองเรา..คล้ายเบาบาง
ชีวิตคู่..จะอยู่..หรือจะแยก
เริ่มหวิวหวิว..ไหวแหวก..และแตกต่าง
จนน้ำตา หยดใส..ไหลเป็นทาง
จึงเข้าใจ บางอย่าง...ในความรัก
หลังโผกอดสวมลงตรงริมทาง
จึงเข้าใจกระจ่าง...ในความรัก
จ้อง เจรียงคำ  ชีวิตคู่อยู่ไปคล้ายมีห่วง
ทั้งลับ-ลวง อำพราง วางกับดัก
หาความสุขที่ไหนให้ผ่อน-พัก
เมื่อถูกควักสาวไส้ ให้กากิน
ถ้าเพราะฉันพูดพล่าม ย้ำอดีต
มันไปกรีดใจร้าวให้ด่าวดิ้น
ก็จงหยุดตราหน้าว่าใช้ลิ้น-
ฉุดดวงจินต์เธอต่ำ เจ็บช้ำลึก
หากดวงใจที่แท้ฉันแย่มาก
อย่าลำบากให้หยามความรู้สึก
พิษอารมณ์มันแล่นแค้นยามนึก
มันสะอึกทุกครั้ง เมื่อยังคิด
จะให้ลืมเรื่องยุ่งเลิกฟุ้งซ่าน
ลองกลับด้านเป็นว่า ถ้าฉันผิด
เธออภัยให้ไหมเปิดใจนิด
อาจวิกฤตทิ่มแทง แรงกว่านี้
ชีวิตคู่ อยู่อย่าง คนห่างเหิน
ฉันก็เกินอยู่ไปไร้ศักดิ์ศรี
ต่อให้พร่ำคำง้อขอคืนดี
ที่จะมีคือลา...คงสาใจ
ชีวิตคู่ จะอยู่ หรือจะแยก
ให้มันแตกป่นปี้เลยดีไหม?
ครั้นเห็นเธอเรียกหามาแต่ไกล
กลับโผไปโอบกอด...ไม่รู้ตัว.
[เหมือนบางอย่างอัดอั้นบีบคั้นใจ
ถูกลบทิ้งออกไป...ไม่รู้ตัว. ] -คนกันเอง- |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, amika29, ระนาดเอก, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, สายใย, ~ploy pim~, จ้อง เจรียงคำ, แป้งน้ำ, สะเลเต, กามนิต, เมฆา..., พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, --ณัชชา--, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 19 กรกฎาคม 2011, 10:22:PM |
amika29
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 341
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 593
~ยังเป็นโลกใบเก่า..แค่ไม่มีเขาเท่านั้นเอง~
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 19 กรกฎาคม 2011, 10:22:PM » |
ชุมชน
|
...อดทนกับท่าที่ที่เฉยชา
ลึก ๆ ในใจปวดปร่า...แทบทนไม่ไหว
กอดหมอนนอนคิด...ฉันผิดอะไร
หมดรักแล้วใช่ไหม...ถึงไม่สนใจใยดี
~*~
ถามตัวเองมาหลายคืน
ทำไมต้องฝืน....ทนอยู่แบบนี้
เมื่อเค้าไม่สนใจ....ไม่ถนอมรักที่มี
ก็น่าจะจบซะที..เลิกคบกันไป
~*~
ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ว่าความรู้สึกนี้มัน..ร้าวลึกแค่ไหน
แค่อ่อนแรง รอนล้า หรือว่า...ทนไม่ได้
จะอยู่ต่อหรือแยกไป...ทางไหนดี
~*~
สงสารหัวใจ..คิดเอ่ยไปว่าขอจบ
หยุดทุกอย่างที่คบ..เลิกพบเพียงเท่านี้
แต่พอเห็นหน้าเธอทีไร..หวั่นและไหวทุกที
ยิ่งมองสบตาเธอแบบนี้...ไม่กล้าเอ่ยไป
หวนคิดถึงเรื่องราวเมื่อคราวรัก
ที่ตัดสินใจแน่นหนัก..ยิ่งคลอนไหว
คงเป็นเพียงเวลา...ที่เธอล้าเกินไป
และฉันคงคิดมากใช่ไหม...เอาแต่ใจเหมือนกัน
~*~
เพราะเธอคืออีกครึ่งของใจ...ให้เวลาเธอบ้าง
จะไม่เอาความเหงาเป็นข้ออ้างทำลายฝัน
จะเป็นคนขอโทษทั้งที่ไม่รู้ว่าโกรธอะไรกัน
จะไม่ยอมจบแบบนั้น...ลิ้นกับฟัน..กระทบกันเรื่องธรรมดา  เิอ-มิ-กา |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, สายใย, คนกันเอง.., ~ploy pim~, รพีกาญจน์, จ้อง เจรียงคำ, แป้งน้ำ, สะเลเต, กามนิต, เมฆา..., พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, ไพร พนาวัลย์, กาญจนธโร, คันไถ
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
อย่า..."อิจฉาชีวิตคนอื่น"
แต่จง....ใช้ชีวิตให้สดชื่น
แล้วให้...."คนอื่นอิจฉา"
|
|
|
| 20 กรกฎาคม 2011, 11:49:AM |
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,303
เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ
|
 |
« ตอบ #5 เมื่อ: 20 กรกฎาคม 2011, 11:49:AM » |
ชุมชน
|
 เส้นผมไม่คุ้น . .. หล่นอยู่ที่ปลอกหมอน
ผ้าปูที่นอนซึ่งยับย่น
ฉันค้นหาเหตุผล
นอนคนเดียว . .. จะเป็นอย่างนี้ได้ยังไง
. . . . . . .
ต่อหน้าก็พูดหวาน
พอเสียงโทรศัพท์ดังก็หายไปคุยซะนาน . .. จนน่าสงสัย
การกระทำมันฟ้องว่าเธอแอบซุกใคร
ฉันใกล้หมดความอดทนแล้วรู้ไหม . .
ถ้าเธอยังล้อเล่นกับความรู้สึกของหัวใจ . .. ฉันเหมือนเดิม~*
. . . . . . . . |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, สะเลเต, กามนิต, จ้อง เจรียงคำ, เมฆา..., พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, ลมหนาว, คนกันเอง.., amika29, กาญจนธโร, คันไถ, สายใย
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 20 กรกฎาคม 2011, 03:05:PM |
|
จ้อง เจรียงคำ
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 20 กรกฎาคม 2011, 03:05:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : คนเผาถ่าน, เพรางาย, รพีกาญจน์, เมฆา..., พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, ลมหนาว, คนกันเอง.., บ้านริมโขง, amika29, กาญจนธโร, คันไถ, สายใย
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 20 กรกฎาคม 2011, 04:23:PM |
|
พรายม่าน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 20 กรกฎาคม 2011, 04:23:PM » |
ชุมชน
|
ดั่งคำเล่า
งามแพรไหมใดเท่า ชุดเจ้าสาว
สวยสตรีที่สุดจนหยุดดาว
เมื่อเอื้อมน้าวโน้มจันทร์วันวิวาห์
วันสมรส
บรรจบจรดจวบหทัยที่ใฝ่หา
เมื่อสุขดื่มปลื้มผ่านวารเวลา
ทวีค่าฝ่าอนันต์ก็วันนั้น
เมื่อไหลผ่าน
ร่องรอยรานร้าวแผกแยกสวรรค์
ที่เคยงามทรามยับลงฉับพลัน
แม้เสี้ยววันกลั้นวิกาลก็นานเกิน
ความถอยลด
สวยสาวสดหมดมอดขอดซากเขิน
ที่มุ่งมั่นมาดหมายกลายเป็นเมิน
ส่วนขาดเกินเริ่มกลายเป็นลายปลอม
ชีวิตคู่
หลังเลิศหรูปูราบกุหลาบหอม
ผ่านทับถมทวงถามความสมยอม
ผกาหอมย้อมชื่นพลันหืนเอียน
ก็หล่นเหลือ
เศษซากเยื่อใยกระหวัดรัดเสวียน
กับอดีตกรีดสลดเป็นบทเรียน
ที่ลึกดิ่งด่ำเคียน คาดใจครวญ
เพียงขุ่นแค้น
ที่อัดแน่นแทนรักถักกระสวน
เป็นโกรธขึ้งขึงคั่นบดรัญจวน
กับโทษทัณฑ์ที่ทวนเกินหวนคืน
แหละน้ำตา
มิไห้หาค่าหม่นที่ทนฝืน
แต่เป็นแค้นแค่นค้ำที่กล้ำกลืน
ที่หยิบอื่นอาบไหม้ใจตนเอง ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๒๐.๐๗.๕๔
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เมฆา..., จ้อง เจรียงคำ, คนเผาถ่าน, พี.พูนสุข, สล่าผิน, ปุถุชน ฅนธรรมดา, รพีกาญจน์, ลมหนาว, คนกันเอง.., --ณัชชา--, บ้านริมโขง, amika29, กาญจนธโร, คันไถ, สายใย
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
