ยามแหงนมองท้องฟ้าค้นหาดาว
ที่สกาววาวใสใจปกปักษ์
เมฆลอยบังครั้งใดขุ่นใจนัก
แต่เพียงพักจักหายเคลื่อนย้ายไป
ยังคงจ้องมองเห็นอยู่เช่นเดิม
เหมือนแสงเพิ่มเสริมรู้ดูสดใส
สุริยาสาดส่องต้องคราใด
แต่คืนใหม่ไม่ลับยังกลับมี
ให้หวนคิดจิตกลับกับปัญหา
คำสัญญามาไว้ให้ผมนี่
ใจของเราเขาแซงแต่งเติมดี
สุขทวีมีท้นเอ่อล้นทรวง
แต่วันนี้ที่เห็นเด่นชัดนัก
สุดที่รักกับใครให้หึงหวง
ก้อยเกี่ยวก้อยคล้อยตามยามเดินควง
เหมือนดังบ่วงห่วงรัดมัดเขาไป
มือขยี้ที่ตามาบ่อยครั้ง
แต่ภาพยังฝังเด่นเห็นชัดได้
ทนหลับตาหาม่านบังคิดยั้งใจ
มิทนไหวให้ลืมตามาดูเธอ
ม่านบังตามาบังยังเปิดรู้
ยิ่งหดหู่คู่เราทำเอาเก้อ
อยากให้ตามาบอดตลอดเออ
มืดเสมอเธอหายกับสายตา.
นพ
17 ก.ค.54
