ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

ย่ำจุดเดิม




อาจดูคล้าย ผ่านตา มาเฉย-เฉย
อาจไม่เผย วาจา ว่าคิดถึง
อาจท่าทางห่างเหิน เมิน-บึ้งตึง
และคำซึ้งไม่มี...ที่อยากฟัง

อาจเพราะฉันอยากดู อยู่เฉย-เฉย
อาจเพราะเคยร้าวรวดปวดใจฝัง
อาจเพราะหม่นช้ำหมองคงครองรัง-
ของใจรักจริงจัง...จึงยังร้าว

เหมือนจะลืม แต่ไม่เลือน เหมือนใจคิด
เหมือนวิกฤตการณ์ผ่านพ้นก้าว
เหมือนดำรงศรัทธามานานยาว
แต่ทุกคราวใจครองแต่หมองมัว

ไม่มีฟ้าสีฟ้าแม้ตาเห็น
ถึงเดือนเพ็ญแต่ในใจสลัว-
หรือดวงไฟเต็มคืน ใจตื่นกลัว
เคลิ้มฝันชั่วนาที ก็ปรีดา

แค่เพียงหนึ่งนาทีที่เธอทัก
เปิดอ้อมรักเสนอแสนเลอค่า
ดั่งการทอแสงทองของสุริยา
ใจเหินฟ้าบินผ่านลานดอกรัก

เฝ้าถนอม ณ อ้อมอก มิตกหล่น
เวียนอยู่ในวังวน คนอกหัก
อดีตขื่น ปัจจุบันขม...จมเจ็บนัก
เวลาพักน้ำตาหาไม่มี

หากพร้อมเริ่มต้นใหม่เหมือนใครบ้าง
ลบมโนเคว้งคว้าง วางผิดที่
อณูใจจารึก...แต่สิ่งดี
เสียงดนตรีคงเตรียมมาเยี่ยมกราย

ทั้งดอกไม้โลกล้วนคงอวลหอม
ทุกย่านหย่อมวาววามเปี่ยมความหมาย
ฝันและตื่นรอยยิ้มคงพริ้มพราย
แต่คงสายสำหรับการปรับมุม

เมื่อตราบที่ความทรงจำคงอยู่
ดวงจิตผู้ปวดร้าว...ราวไฟสุม
ไม่มีฟ้าสีฟ้าอ้าโอบคลุม
สถิตซุ้มระกำย่ำจุดเดิม!

อาจดูคล้ายผ่านตามาเฉย-เฉย
แต่ไม่เคยลืมวันฝันแรกเริ่ม
อาจทำยโสใส่ใจเหิมเกริม
แค่ตกเติมบางอย่าง...ให้บางเบา.

add complete
by Klonthaiclub fb

[--ณัชชา--]

มิใช่จะผ่านตามาเฉยเฉย
คนคุ้นเคยมาปลอบใจให้คลายเหงา
ถ้าเปิดใจบ่งชี้ว่ามีเรา
จะไม่เศร้าทดท้อทรมาน

แต่นี่เธอเวียนว่ายในความโศก
โลกทั้งโลกผ่องใสจึงไม่หวาน
จมอยู่กับความเศร้าที่ยาวนาน
แค่มองผ่านก็รู้ได้สายไปแล้ว
-natcha-

[a moth]

ณ วันที่อ้างว้างพลางใจเหงา
เหมือนภูเขาบังลมเพียงพรมแผ่ว
ถึงจะเปิดใจออกทุกซอกแนว
หาความหวานไหวแหวว...แถวไหนมี

ร้อนระอุดั่งไฟในนรก
ทับสุมอกผลาญไหม้ไปทุกที่
ฉันจึงสุดจะทนแล้วคนดี
โปรดช่วยชี้ทางตัดหน่อย"ณัชชา"

[--ณัชชา--]

ณ วันที่อ้างว้างพลางใจเหงา
เหมือนภูเขาบังลมเพียงพรมแผ่ว
ถึงจะเปิดใจออกทุกซอกแนว
หาความหวานไหวแหวว...แถวไหนมี

ร้อนระอุดั่งไฟในนรก
ทับสุมอกผลาญไหม้ไปทุกที่
ฉันจึงสุดจะทนแล้วคนดี
โปรดช่วยชี้ทางตัดหน่อย"ณัชชา"

แค่ยอมรับกับใจว่าไร้สุข
แล้วก็ปลุกปลอบใจใฝ่ค้นหา
อย่าอ่อนแอแพ้พ่ายใช้น้ำตา
จงเชิดหน้าเอาไว้ไม่เศร้าตรม

ลืมให้หมดอดีตที่กรีดฝัง
รวมพลังกายใจไม่ขื่นข่ม
และบอกลาความเหงาเศร้าระบม
อย่าจ่อมจมกับความหลังที่พังภินท์

แค่นี้ก็จะสุขไกลทุกหม่น
ความทุกข์ทนก็หายมลายสิ้น
อยู่กับความช้ำมาจนชาชิน
ยังถวิลหามัน.."คนกันเอง"
-natcha-

[a moth]

แค่ยอมรับกับใจว่าไร้สุข
แล้วก็ปลุกปลอบใจใฝ่ค้นหา
อย่าอ่อนแอแพ้พ่ายใช้น้ำตา
จงเชิดหน้าเอาไว้ไม่เศร้าตรม

ลืมให้หมดอดีตที่กรีดฝัง
รวมพลังกายใจไม่ขื่นข่ม
และบอกลาความเหงาเศร้าระบม
อย่าจ่อมจมกับความหลังที่พังภินท์

แค่นี้ก็จะสุขไกลทุกหม่น
ความทุกข์ทนก็หายมลายสิ้น
อยู่กับความช้ำมาจนชาชิน
ยังถวิลหามัน.."คนกันเอง"
-natcha-

ราวกับน้ำเสียงอุ่นคุ้นแก้วหู
เป็นยาชูกำลังแนะอย่างเจ๋ง
ปลุกความหวังคืนให้ใจนักเลง
โดนข่มเหงกองไปไว้ตรงนั้น

ทิ้งอดีตทิ้งรักเคยหักหาญ
คิดเบิกบาน เสริมแรง อย่างแข็งขัน
ก็จะเพียรพลิกฟื้นขอยืนยัน
แต่ต้องอีกกี่วัน...ฉันถึงลืม

เคยหรือเปล่า? สุดใจทุ่มให้หมด
อนาคตวางแทบคนแอบปลื้ม
ท้ายที่สุดหัวใจแค่ให้ยืม
แท้ดูดดื่มคำลวงห้วงมายา

วนว่ายในจุดเดิมจนเริ่มท้อ
รักและรอร้อยรัดดุจมัจฉา
ที่เวียนแหวกว่ายล่องท้องธารา
แล้ว "ณัชชา" เคยเป็นไหมเช่นนี้?

-คนกันเอง-

[บ้านริมโขง]

ผมเคยเป็นเย็นใจไว้เถอะหนู
ยามอดสูปิดบ้านลนลานหนี
หลบได้หมดแขก-ขา บรรดามี
มาทวงหนี้ทวงเงินเมินได้เลย

ไม่พบใครไปไหนไกลซักพัก
ไม่ต้องทักใครเขาเหงาเฉยเฉย
ทำเหมือนตนคนเดียวในโลกเลย
แสนเสบยเลยหนาถ้าลองทำ

นอนกลางดินกินกลางทรายตาหมายแข
ไม่มาแลตาใครให้เขาขำ
นอนนับดาวพราวฟ้าลาระกำ
ใช้ปากฮัมเพลงใหม่ในซีดี

ฟังเสียงนกเสียงเขียดเบียดกันร้อง
ส่งทำนองคอรัสขัดฉวี
อาบน้ำแร่แช่น้ำตมบ่มฤดี
ท่ามควายพีมีสุขไม่ทุกข์ทน

ทำได้ไหมอย่างว่าถ้าอยากหาย
มันไม่ตายหรอกหนาหน้าอย่าหม่น
ดีแต่พูดหยุดพล่ามถามผู้คน
มาหน้ามน..ตามพี่มา..จะพาไป..

"บ้านริมโขง"

[a moth]

ผมเคยเป็นเย็นใจไว้เถอะหนู
ยามอดสูปิดบ้านลนลานหนี
หลบได้หมดแขก-ขา บรรดามี
มาทวงหนี้ทวงเงินเมินได้เลย

ไม่พบใครไปไหนไกลซักพัก
ไม่ต้องทักใครเขาเหงาเฉยเฉย
ทำเหมือนตนคนเดียวในโลกเลย
แสนเสบยเลยหนาถ้าลองทำ

นอนกลางดินกินกลางทรายตาหมายแข
ไม่มาแลตาใครให้เขาขำ
จากนับดาวพราวฟ้าลาระกำ
ใช้ปากฮัมเพลงใหม่ในซีดี

ฟังเสียงนกเสียงเขียดเบียดกันร้อง
ส่งทำนองคอรัสขัดฉวี
อาบน้ำแร่แช่น้ำตมบ่มฤดี
ท่ามควายพีมีสุขไม่ทุกข์ทน

ทำได้ไหมอย่างว่าถ้าอยากหาย
มันไม่ตายหรอกหนาหน้าอย่าหม่น
ดีแต่พูดหยุดพล่ามถามผู้คน
มาหน้ามน..ตามพี่มา..จะพาไป..

"บ้านริมโขง"

พบพี่ชายผ่านช้ำมอบคำแนะ
จากนับแกะทุกคืนตื่นตาใส
คงนอนหลับเต็มอิ่มยิ้มละไม
เพลินผ่อนใจพักเรื่องเปลืองเวลา

มิต้องพบหน้าใครไปซักพัก
ใครจะทักมิต้องเงยมองหน้า
ฟังเสียงเขียดคอรัสที่จัดมา
ลืมน้ำตานอนชมแดดห่มดิน

จะหยุดพูดหยุดพล่ามทำตามพี่
เริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ถวิล
แต่ยังหวิวหวั่นไหวในดวงจินต์
เกรงพี่ชายพลิกลิ้น...บินหายลับ...

-คนกันเอง-

[tina]

เชื่อท่านโขง โตงเตง กางเกงหลุด
คงต้องหงุด หงิดตาย คล้ายเป็นบ้า
อยู่แต่ห้อง ก้มมองเท้า เหงาอุรา
ไม่เปิดอ้า กล้ารับ กับความจริง

ถูกหลอกนอน ไปค่อนวัน กันควายหนี
เอาซีดี มาจี้ใจ ใกล้ตลิ่ง
แต่จริงไซร้ ให้เขียดกบ หลบแพลงค์กิ้ง
เป็นอาหาร จานdinning ยิ่งถูกใจ

อย่าเพิ่งจำ เชื่อคำฉัน อันสวยหรู..(ตรงไหนเนี่ย55+)
แท้ให้ดู อยู่ที่ตน สนสิ่งไหน
เกิดจากคิด จิตสร้างสรรค์ ต่างกันไป
หากดีร้าย ปลายที่ทำ นำผลมา

เพียงตัวอย่าง ไว้อ้างเรื่อง อย่าเคืองโขง
เพียงจะโยง ให้เห็นนิด แค่คิดหา
แท้ที่จริง ไร้สิ่งใด ให้หนักอุรา
หากมีว่า อย่าได้แคร์ แลเลยไป

ปล่อยให้เป็น เช่นความหลัง อย่าฝังลึก
ให้พอนึก ตรึกตรอง ลองแก้ไข
แต่อย่าจำ พร่ำเพ้อ ละเมอไกล
เดี๋ยวจะไร้ ให้ก้าวล้ำ ย่ำจุดเดิม..


55+ขออภัย หากกลอนพาไป พาดพุงใครซะแล้ว วว ...จิ๊กกริ่วว ว ว..


 

[บ้านริมโขง]

พบพี่ชายผ่านช้ำมอบคำแนะ
จากนับแกะทุกคืนตื่นตาใส
คงนอนหลับเต็มอิ่มยิ้มละไม
เพลินผ่อนใจพักเรื่องเปลืองเวลา

มิต้องพบหน้าใครไปซักพัก
ใครจะทักมิต้องเงยมองหน้า
ฟังเสียงเขียดคอรัสที่จัดมา
ลืมน้ำตานอนชมแดดห่มดิน

จะหยุดพูดหยุดพล่ามทำตามพี่
เริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ถวิล
แต่ยังหวิวหวั่นไหวในดวงจินต์
เกรงพี่ชายพลิกลิ้น...บินหายลับ...

-คนกันเอง-

-คนกันเอง- เขียนดีมีท่วงท่า
เจรจาก็ฉลาดแววปราชญ์จับ
ไม่เชื่อบอกหรอกหนาจะคณานับ
มาย่อยยับพับแพ้แก่ความคิด

มาแกล้งอำทำเข็นเป็นหน้าซื่อ
ร้องฮึดฮือถือหม่นจนวนติด
ที่จริงแท้แก้เขินเดินประชิด
อยากมีมิตรร่วมคุยลุยอารมณ์

ไม่อยากย่ำจุดเดิมเติมจุดใหม่
ก้าวเข้าใส่ใจแน่อย่าแคร์ขม
เกิดมาลุยลูกพี่ไม่มีตรม
อย่ามัวงมจมจุกซุกที่เดิม.....ลุยเลยลูกเพ่..

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

เชื่อท่านโขง โตงเตง กางเกงหลุด
คงต้องหงุด หงิดตาย คล้ายเป็นบ้า
อยู่แต่ห้อง ก้มมองเท้า เหงาอุรา
ไม่เปิดอ้า กล้ารับ กับความจริง

ถูกหลอกนอน ไปค่อนวัน กันควายหนี
เอาซีดี มาจี้ใจ ใกล้ตลิ่ง
แต่จริงไซร้ ให้เขียดกบ หลบแพลงค์กิ้ง
เป็นอาหาร จานdinning ยิ่งถูกใจ

อย่าเพิ่งจำ เชื่อคำฉัน อันสวยหรู..(ตรงไหนเนี่ย55+)
แท้ให้ดู อยู่ที่ตน สนสิ่งไหน
เกิดจากคิด จิตสร้างสรรค์ ต่างกันไป
หากดีร้าย ปลายที่ทำ นำผลมา

เพียงตัวอย่าง ไว้อ้างเรื่อง อย่าเคืองโขง
เพียงจะโยง ให้เห็นนิด แค่คิดหา
แท้ที่จริง ไร้สิ่งใด ให้หนักอุรา
หากมีว่า อย่าได้แคร์ แลเลยไป

ปล่อยให้เป็น เช่นความหลัง อย่าฝังลึก
ให้พอนึก ตรึกตรอง ลองแก้ไข
แต่อย่าจำ พร่ำเพ้อ ละเมอไกล
เดี๋ยวจะไร้ ให้ก้าวล้ำ ย่ำจุดเดิม..


55+ขออภัย หากกลอนพาไป พาดพุงใครซะแล้ว วว ...จิ๊กกริ่วว ว ว..


 

จะบอกให้ นะ tina ว่าพี่โขง
ไม่ได้โตง เตงห้อย คอยใดเสริม
จีสตริงอย่างดีที่ใส่เติม
ทั้งยังเพิ่มปลอกหนอรอรัดไว้

จะสอนน้องสอนหมู่ดูยังแขวะ
ขอเพียงแงะ.นี๊ด นี๊ด จิตแจ่มใส
หัวเราะก๊ากได้ทำแล้วหนำใจ
หยุดทำไม..จริงแม๊ะ.. แม่ต่อแตน

-คนกันเอง- อย่าเห็น เป็นอย่างอื่น
tina รื่น รมย์นักรัก..รู้แสน
ปัญหาใดไม่ผ่านในด่านแดน
คน “รู้แสน” ตอบได้อย่าหมายคา..อิ อิ

คุยไม่นานต้องรีบหนีบหัวกลับ
กลัวโดนสับด้วยปังตอไม่รอหนา
อยู่ไม่นานขานขับจับเวลา
หมอรักษา รอพี่ที่..ศรีธัญญา...บ๊ายบาย..

พี่โขง ของ tina

[a moth]

จะบอกให้ นะ tina ว่าพี่โขง
ไม่ได้โตง เตงห้อย คอยใดเสริม
จีสตริงอย่างดีที่ใส่เติม
ทั้งยังเพิ่มปลอกหนอรอรัดไว้

จะสอนน้องสอนหมู่ดูยังแขวะ
ขอเพียงแงะ.นี๊ด นี๊ด จิตแจ่มใส
หัวเราะก๊ากได้ทำแล้วหนำใจ
หยุดทำไม..จริงแม๊ะ.. แม่ต่อแตน

-คนกันเอง- อย่าเห็น เป็นอย่างอื่น
tina รื่น รมย์นักรัก..รู้แสน
ปัญหาใดไม่ผ่านในด่านแดน
คน “รู้แสน” ตอบได้อย่าหมายคา..อิ อิ

คุยไม่นานต้องรีบหนีบหัวกลับ
กลัวโดนสับด้วยปังตอไม่รอหนา
อยู่ไม่นานขานขับจับเวลา
หมอรักษา รอพี่ที่..ศรีธัญญา...บ๊ายบาย..

พี่โขง ของ tina

 จะโตงเตงหรือไม่ ไม่อาจรู้
แต่เข้าหูไวไวไม่กังขา
ไม่มีมูลแล้วไซร้ ใคร(จะ)นินทา
-คนกันเอง- เกรงว่าจะถูกดอง

กลัวเป็นหมูในอวย  สวยอย่างนี้-
กลัวทู่ซี๊ถูกจับสับสมอง
เชื่อ "tina" ทีหลังชั่งใจตรอง
หากถูกต้มซ้ำสอง คงร้องตาย.  

[tina]

จะบอกให้ นะ tina ว่าพี่โขง
ไม่ได้โตง เตงห้อย คอยใดเสริม
จีสตริงอย่างดีที่ใส่เติม
ทั้งยังเพิ่มปลอกหนอรอรัดไว้

จะสอนน้องสอนหมู่ดูยังแขวะ
ขอเพียงแงะ.นี๊ด นี๊ด จิตแจ่มใส
หัวเราะก๊ากได้ทำแล้วหนำใจ
หยุดทำไม..จริงแม๊ะ.. แม่ต่อแตน

-คนกันเอง- อย่าเห็น เป็นอย่างอื่น
tina รื่น รมย์นักรัก..รู้แสน
ปัญหาใดไม่ผ่านในด่านแดน
คน “รู้แสน” ตอบได้อย่าหมายคา..อิ อิ

คุยไม่นานต้องรีบหนีบหัวกลับ
กลัวโดนสับด้วยปังตอไม่รอหนา
อยู่ไม่นานขานขับจับเวลา
หมอรักษา รอพี่ที่..ศรีธัญญา...บ๊ายบาย..

พี่โขง ของ tina

 จะโตงเตงหรือไม่ ไม่อาจรู้
แต่เข้าหูไวไวไม่กังขา
ไม่มีมูลแล้วไซร้ ใคร(จะ)นินทา
-คนกันเอง- เกรงว่าจะถูกดอง

กลัวเป็นหมูในอวย  สวยอย่างนี้-
กลัวทู่ซี๊ถูกจับสับสมอง
เชื่อ "tina" ทีหลังชั่งใจตรอง
หากถูกต้มซ้ำสอง คงร้องตาย.  

ด้วยแรกเริ่ม เดิมที ใช่มีแซว
แต่งให้แนว แคล้วถูก ผูกสัมผัส
สงสัยว่า ท่าจะตรง ลงถนัด
มิบอกผลัด รีบชัดตอบ ว่าชอบใจ

จะโตงเตง กุงเกงยาน คานนอนเกย
จะปัดเลย เอ่ยว่าย้อย หรือห้อยไม่
ไม่มีคน ทนเชื่อหรอก จะบอกให้
สงกะสัย ได้อายซุก จุกอกตาย

ดีใจจัง คุณคนกันเอง ก็อยู่ฝ่ายเดียวกะทีน่าหล่ะ 555

 

[บ้านริมโขง]

ด้วยแรกเริ่ม เดิมที ใช่มีแซว
แต่งให้แนว แคล้วถูก ผูกสัมผัส
สงสัยว่า ท่าจะตรง ลงถนัด
มิบอกผลัด รีบชัดตอบ ว่าชอบใจ

จะโตงเตง กุงเกงยาน คานนอนเกย
จะปัดเลย เอ่ยว่าย้อย หรือห้อยไม่
ไม่มีคน ทนเชื่อหรอก จะบอกให้
สงกะสัย ได้อายซุก จุกอกตาย

ดีใจจัง คุณคนกันเอง ก็อยู่ฝ่ายเดียวกะทีน่าหล่ะ 555

เข้ากันดีเป็นปี่กะคนเป่า
ชำแหละเราเห็นร่างอย่างมุ่งหมาย
Tina เห็น ตื่นเต้น เป็นฟูมฟา-ย
กลางเดือนหงายร้องลั่น..มันยังไง

ผี ผี ผี !.... มันขยับ มาจับฉัน
แล้วรำพันรูปทรงคงหวั่นไหว
หน้ามีเคราเงาปรกรกเหลือใจ
แก้มตอบไปจมูกยื่นอื่นคล้ายคน

นางตัวสั่นหวั่นผวาน้ำตาเล็ด
คว้าผ้าเช็ดจนชุ่มสองหลุมหม่น
เบ้าน้ำตาคราป่วนจวนใจจน
เสียวสุดล้น...คนหรือผี ที่เราเจอ..

ต้องบนบานขานขับกับเจ้าที่
ให้ลูกช้างหันหนีที่เสนอ
อย่าตามหลอนตามหลอกพอกละเมอ
ขอให้เธอ..เจอของจริง..หลีกสิ่งลวง

"บ้านริมโขง"