ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

เคยได้อยู่คู่ชิดสนิทนัก
เคยฟูมฟักกกเกยเชยชิดก่าย
เคยร่วมกันสันต์สุขคลุกเคล้ากาย
เคยร่วมหมายสวรรค์อันวิไล

เธอบอกฉันนั้นว่างอย่างโดดเดี่ยว
เธอเปล่าเปลี่ยวกายจิตคิดหมองไหม้
เธอเอ้กาว้าเหว่เกทับใจ
เธอบอกไร้ซึ่งผู้มาดูแล

เห็นว่าเธอเจอเหงาและเปล่าเปลี่ยว
จึงตามเที่ยวเอาใจไปแยแส
คอยอยู่ใกล้ให้ใช้สอยคอยเทคแคร์
จะได้แก้ความเหงาให้เบาบาง

มาวันนี้เธอทำให้ช้ำจิต
เคยใกล้ชิดกลับเมินทำเหินห่าง
บอกคนเก่าเขาหวนชวนร่วมทาง
จึงทิ้งขว้างฉันได้ไม่ปรานี

เหมือนไม้เท้าเอาใช้ในยามป่วย
ไม้เท้าช่วยป่วยหายบ่ายหน้าหนี
เอาไปพิงทิ้งไว้มิใยดี
ลืมตอนที่เคยใช้ให้ป่วยคลาย

มองไม้เท้าเหมือนฉันในวันนี้
เพราะได้มีแต่ช้ำทำรักหาย
เพียงสุขศรีมีคู่เธอดูดาย
ช่างใจร้ายทิ้งขว้างอย่างเลือดเย็น

สล่าผิน

15กค.2554

[--ณัชชา--]

มิใช่จะทิ้งไปให้โหยหา
คำสัญญาเดิมเดิมเริ่มมองเห็น
เธอกล่าวหาฉันคิดผิดประเด็น
ฉันลำเค็ญเหลือดีพี่ปักปรำ

เปรียบไม้เท้าคู่กายมิไกลห่าง
อยู่เคียงข้างหน้าแข้งใช่แกล้งขำ
ฉันยังใช้เช้าเย็นเป็นประจำ
ใช้มันค้ำไปเรื่อยเหนื่อยจึงคลาย

แต่ใช้ไปนานนานมันพานผุ
มันทะลุไม่ระวังก็พังพ่าย
ถ้าใช้ต่อคงซี้มีหวังตาย
นึกเสียดายไม้ค้ำ ..เลยทำฟืน
natcha

[สะเลเต]

โถ๋โถ๋โถ๋....อย่าเศร้าไม้เท้าท่าน
หากใช้นานผุพังยากรั้ง..ขืน
ทุกทุกสิ่งเปลี่ยนไปไม่ยั่งยืน
มีสิ่งอื่นแทนกันฉันใช่ทิ้ง

ให้นึกช่วงดีๆ.....ที่ผาสุก
เคยร่วมทุกข์ยามยากลำบากยิ่ง
อดีตเคยชิดแนบและแอบอิง
เธอคือสิ่งสูงค่า.....อย่าน้อยใจ

 --- สะเลเต ---

[สล่าผิน]

มิใช่จะทิ้งไปให้โหยหา
คำสัญญาเดิมเดิมเริ่มมองเห็น
เธอกล่าวหาฉันคิดผิดประเด็น
ฉันลำเค็ญเหลือดีพี่ปักปรำ

เปรียบไม้เท้าคู่กายมิไกลห่าง
อยู่เคียงข้างหน้าแข้งใช่แกล้งขำ
ฉันยังใช้เช้าเย็นเป็นประจำ
ใช้มันค้ำไปเรื่อยเหนื่อยจึงคลาย

แต่ใช้ไปนานนานมันพานผุ
มันทะลุไม่ระวังก็พังพ่าย
ถ้าใช้ต่อคงซี้มีหวังตาย
นึกเสียดายไม้ค้ำ ..เลยทำฟืน
natcha

ถึงไร้ค่าน่าเหน็บเอาเก็บไว้
ก่อนนั้นได้คุ้นเคยและเชยชื่น
เคยช่วยให้ได้สุขทุกวันคืน
กลายเป็นอื่นให้ช้ำหนอน้ำใจ

เคยค้ำข้างย่างก้าวเคยน้าวช่วย
พอก้าวสวยเดินดีหนีกันได้
ยามเธอช้ำค้ำจิตชิดอุ่นไอ
ยามสดใสกับปลีกหลีกได้ลง

คนอะไรใจดำทำฉันได้
พอสุขใจไยรีบถีบหัวส่ง
ไร้คำสัตย์ไม่ถือความซื่อตรง
ฉันจำปลงหลีกทางให้ย่างไกล

สล่าผิน

[คอนพูธน]

ก็เพราะรัก..ควรหรือรักมาหักอก
ยากจักยกหยิบโยน..ถึงยุ่งใหญ่
เคยมีใจนัยรสกลับหมดใจ
ลืมสิ้นไซร้ทุกสิ่ง..เธอทิ้งเรา

แล้วหลีกห่างแลหามาหลีกหาย
เพลงแพ้พ่ายเพลิงผลาญพิษแผดเผา
พิษแผดพร้อมผุพังดังไม้เท้า
หมดค่าลงคงเก่า..จึงทิ้งกัน
คอนพูทน

[สล่าผิน]

ก็เพราะรัก..ควรหรือรักมาหักอก
ยากจักยกหยิบโยน..ถึงยุ่งใหญ่
เคยมีใจนัยรสกลับหมดใจ
ลืมสิ้นไซร้ทุกสิ่ง..เธอทิ้งเรา

แล้วหลีกห่างแลหามาหลีกหาย
เพลงแพ้พ่ายเพลิงผลาญพิษแผดเผา
พิษแผดพร้อมผุพังดังไม้เท้า
หมดค่าลงคงเก่า..จึงทิ้งกัน
คอนพูทน

นี่แหละหนอใจคนเวียนวนได้
เปลี่ยนมาไปพาวิโยคพาโศกศัลย์
พอได้ดีมีปลื้มลืมเร็วพลัน
ลืมสัมพันธ์เคยมีที่แล้วมา

เกิดเป็นคนใจดีนี้ก็ผิด
มาโดนพิษรักได้ไม่เป็นท่า
เธอได้ดีมีสุขซุกอุรา
ฉันน้ำตาตกในไปอีกนาน

อุตส่าห์ปลอบประโลมใจในวันเหงา
อุตส่าห์เฝ้าให้ทุกข์คลายหลายวันผ่าน
อุตส่าห์ปรามยามรักแยกรักแหลกราน
อุตส่าห์สานไมตรีดีต่อเธอ

กลับยื่นความระทมความขมขื่น
กลับมาต้อนก้อนสะอื้นยื่นเสนอ
กลับยื่นคำย้ำให้ไม่อยากเจอ
กลับปรนเปรอรักใหม่ให้คนเดิม

สล่าผิน