แด่...คนที่ไม่เข้าใจกัน

ไม่ทุกข์เพราะถูกเขาเข้าใจผิด
ที่ทุกข์จิตเพราะไม่เข้าใจเขา
ที่ต่างเมินเพราะหมางระหว่างเรา
ที่ทนเหงาเพราะทิฐิมิง้อใคร

เขาหาว่าฉันนี้มีใครอื่น
จึงได้ยิ่นปฎิเสธเหตุไฉน
แล้วกรวดน้ำคว่ำขันทิ้งกันไป
ลาร้างไกลด้วยโทสะไม่ละวาง

เพราะฉันหลงรักเขาเขาไม่รู้
จึงต้องอยู่อย่างครองความหมองหมาง
บทกลอนเขาเคยหวานพานอำพราง
มาเหินห่างเลือนหายลับสายตา

เคยอยากเอ่ยความนัยบอกให้รู้
เขาคือผู้ที่ฉันใฝ่ฝันหา
ปากแสนขลาดอัดอั้นจนปัญญา
ปล่อยให้นาทีทองล่องลอยไป

คืนและว้นผันผ่านก็นานแล้ว
เขาส่อแววหลีกเร้นก็เป็นได้
ฉันมีแต่น้ำตาความอาลัย
หลั่งเพื่อคนที่ไม่เข้าใจกัน

.....คุณดาว อาชาไนย.....

เกือบจะถึงที่สุด...หยุดตรงหน้า
เพื่อถามว่า"เคยมองไหม?หัวใจฉัน?"
ที่แรมร้างห่างหายไม่ผูกพัน
ถูกโจษจันว่าใคร"ไร้สัญญา"

ไม่อยากใช้น้ำตามาตัดสิน
เธอถวิล...แต่ขลาดปรารถนา
จะให้ฉันอ่อนข้อแล้วรอรา
ไร้วาจา...โอบเอื้อว่าเยื่อใย

จึงต้องยอม"เข้าใจผิด"แล้วคิดจาก
หวั่นลมปากหลายหนทนเหลวไหล
เริ่มสิ้นหวังหยั่งรู้เธอคู่ใคร?
"ไม่เข้าใจ"แล้วอ้าง"รักข้างเดียว"

น้อยใจแล้วด้วย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: แด่...คนที่ไม่เข้าใจกัน (อ่าน 17445 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้