ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เมื่อชะตาพาไปไกลสุดห้วง
ลับเลยล่วงวันวัยไกลเกินฝัน
กว่าจะถึงจุดจบลบนิรันดร์
ชีวิตอันเวียนว่ายคล้ายอ่อนแรง

อนิจจังอนัตตาใจว้าวุ่น
ยังครุกรุ่นครุ่นคิดจนจิตแกว่ง
มิอาจซึ้งถึงธรรมอันสำแดง
มันแห้งแล้งลำเค็ญเหมือนเวรกรรม


 

[คันไถ]

ค่ำลงแล้ว ตะวันรอน รอลาลับ
เหลียวหลังกลับ คืนหวน ตื่นมิหาย
กรรมว่าดี หรือชั้ว กลัวใจกาย
เกรงจะสาย ดั่งตะวัน คล้อยค่ำลง

อ่อนแรงล้า ลงไป ในวันนี้
หมดแรงที่ ยืนหยัด ดั่งประสงค์
จำต้องยอม ชะตา ชีวิตปลง
สิ้นสุดตรง สัจธรรม นำเคียงใจ
 

[รุ่งอรุณ]

..................................................

แค่อ่อนแรงแซงโค้งวงไม่เข้า

ไยคิดเหมาเอามาว้าวุ่นแกว่ง

ก็แค่เราเบาไปไม่มีแรง

เขาจึงแซงหน้าไปในทันที


เพียงแรงอ่อนผ่อนพักตั้งหลักเถิด

อย่าเตลิดคิดไกลให้หมองศรี

วันหนึ่งใดในวันมันต้องมี

ฟ้าปรานีโค้งเข้า..เรามีแรง

................................................

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ยืนมองฟ้าทางข้างหน้าใกล้มืดค่ำ
หมู่เมฆดำตั้งเค้าจะเป็นฝน
วันนี้เหนื่อยอ่อนล้าเกินจะทน
กับผู้คนมากมายคล้ายวุ่นกัน

เหล่าฝูงชนผ่านไปมามิหยุดนิ่ง
ต่างรีบวิ่งรีบเดินทางสายฝัน
คิดเยื้อแย้งต่อสู้และฝ่าฟัน
คนร้อยพันมองเห็นเป็นศัตรู

ที่นี่หรือเมืองงามที่เคยคิด
บัดนี้ผิดไปจากสิ่งที่เคยรู้
ที่แสนงามเคยวาดฝันว่าเฟื้องฟู
กับเป็นอยู่เพียงสนามทางชีวิต

เราเกิดมาเพื่อต่อสู้อย่างนั้นหรือ
ได้ขึ้นชื่อว่ามนุษย์สุดวิจิตร
หรือจริงแล้วเป็นแค่สิ่งที่เราคิด
ว่าทุกคนไม่ใช่มิตร เป็นไพรี

จะต้องเหนื่อกันอีกสักเท่าไหร่
อ่อนแรงอีกเท่าใดในชีวิตนี้
ถึงจะพบคำว่าพอได้เสียที
คงไม่เป็นเช่นนี้อยู่เรื่อยไป
                                with love"

[mon]

ชีวิตก็คงเท่านี้  ตั้งใจเดินดีๆอย่าให้หลง

ทีละก้าว  ทีละก้าว  ค่อยบรรจง

อย่าหลงทางคิด  ผิดทางเดิน

ให้คุณธรรมนำไปในทุกก้าว

ทีละก้าว ทีละก้าว  อย่าใหวหวั่น

กำลังใจ และศัทธา มีให้กัน

คนร้อยพัน มองเห็น เป็นมิตรเรา

[บ้านริมโขง]

คำ “อ่อนแรง” คือใจสั่งให้บอก
หลายอย่างออกจากใจใช่ถลำ
ความรู้สึกมีต่อท้อ, ระกำ
ล้วนถูกนำด้วยใจให้คร่ำครวญ

แรงยังดี..ที่ใจแรงไฟดับ
แรงกระชับ ใจล้า พากำสรวล
แรงยังสู้ใจหดหู่ดูเรรวน
แรง ไม่ควรคู่ใจที่ไร้ แรง

จึงต้องมีกำลังใจมาใส่เพิ่ม
จึงต้องเติมให้พอหนอสีแสง
จึงต้องสร้างปัญญามาแสดง
จึงต้องแจ้งให้ใจได้ตื่นตัว

กายไม่ล้า, ล้าใจ ให้หยุดพัก
ใจต้องปักใจแน่แก้สลัว
อย่าเรรวนกวนกายให้เมามัว
อย่าหวั่นกลัว ด้วยมั่น กัดฟันทน.

"บ้านริมโขง"