ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เขียนชีวิต]

จันทราที่ส่องแสงแพรวพราวนั้น
มันอาจช่วยปลอบประโลมดวงใจ
ที่พ่ายแพ้ต่อชีวิตเหนื่อยหนัก
หรือไม่จงให้วิญญาณข้าปลอบ...



ไม่เคยมีผู้ใดไม่ล้ม
หากล้มมิอาจยืน
ใช้รักค้ำยันเถิด....

ในห้วงอาวรณ์แห่งรัก
ที่ได้หายไป
รู้เถิดว่าก้อนดินเท่านั้น...

หรือเพียงใช้ชีวิต
เพื่อวิ่งตาม
คำหวานไร้ค่าในบางคน...



ไม่มีหรอกความช้ำที่นิรันดร์
ไม่มีหรอกน้ำตาไม่เหือดแห้ง
ไม่มีหรอกคนใดที่คงอยู่
ไม่มีหรอกแท้จริงไม่เคยมี

[Design with love ᵔᴥᵔ]

"ไม่มีใครในโลกนี้ที่เกิดมาเพื่อล้มอยู่ตลอด
แต่ก็ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะยืนอยู่ได้ตลอดเวลาเช่นกัน"

เราล้มเพื่อจะยืน
แต่เราไม่ได้ยืนเพื่อที่จะรอล้ม..

คนทุกคนล้วนมองไปทางข้างหน้า
แม้ตอนนี้ร่างโรยราสักแค่ไหน
คนทุกคนล้วนหาแสงผ่องอำไพ
แม้ตอนนี้แสงในใจใกล้ดับลง


* สิ่งใด ใด  ..ไม่เป็นนิรันด์

[บ้านริมโขง]

ลุกยืนท้าว่าเหวยเคยยืนสู้
กลางลมลู่ดูแรงแฝงลมหวน
ท่ามคำหยามตามติดคิดคำรวน
ด้วยเคยครวญมวลมารผลาญเคยตัว

ไม่ท้อแท้แม้มากอยากท้อถอย
แม้แสงน้อยคอยเห็นเป็นแสงหลัว
กล้าไม่หวั่นฝันใฝ่ใดไม่กลัว
ยืนชนทั่วตัวมารผ่านชนชม

ต้องลุกยืนขืนท้อรอลุกยาก
ต้องขื่นหากมากหลงส่งขื่นขม
ต้องแพ้พ่ายหมายใดให้แพ้พรหม
ต้องตรอมตรมซมซานมานตรอมตาย

"บ้านริมโขง"

กลบทเสือซ่อนเล็บ

[เขียนชีวิต]

ขออนุญาตเผยแพร่นะครับ
ณ เขียน"ชีวิต"{เฟสบุ๊ค(หน้า<ผู้เขียน>)}

[เขียนชีวิต]

ข้าพเจ้ายังยืนมองความว่าง
ที่รักแห่งสรรพสิ่งหมุนวน
หากเพียงใครสักคนมองเห็นแล้ว
มิอาจเอื้อนเอ่ยคำไร้นิยาม

ในโศลกแห่งห้วงอารมณ์ซึ้ง
ในกลอนกวีแห่งรสโหยหวน
ในเสียงเพลงที่ได้ยินเพียงเรา
ข้าพเจ้ายืนต้นตาย...เหนื่อยใจ

หากเหลือเวลาในกวีเพียงสามวรรค
คงกล่าวไปเพียงเสี้ยวใจ
คงไร้วจีกาลใดๆ...