ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คอนพูธน]

คารวะ

กราบเจ้าที่..เจ้าทางพลางเอื้อนเอ่ย
ลมรำเพยลัดพาวันฟ้าสวย
สนั่นเพราะเสนาะพร่างต่างเอื้ออวย
คมสลักคำสลวย..เรียงเคียงลาน

เพียงครวญอวลคลออิง..สิ่งที่ชื่น
เย็นรื่น..ลำนำร้องกู่ก้องขาน
เพลงอักษรจากสรวงกล่อมดวงมาน
โอ้!.ช่างหวาน..กว่าหวานหวานทุกวรรค

ไมตรีจิตมิตรอักษร..กลอนศิลป์
ฝากเรียงจินต์เป็นวจีด้วยศรีศักดิ์
มาตอมหอมงามหงส์หลงยิ่งลักษณ์
ยากจักหักงามหงส์..หลงยิ่งแล้ว

สวัสดีพี่น้องนบประณต
รสชุ่มนุ่มทำเนียน..ด้วยใจแน่ว
เดินตามกลิ่น..พิณเพลินช่างเพริศแพร้ว
แว่วสำเนียงเสียงเพลงบรรเลงพลิ้ว

ศรีศรีเรือนเจริญรมย์ชมพวงช่อ
กระเซ้าเล่นกระเซ็นล้อผ่องล่องลิ่ว
คำหยาดพราวหยดพลอยเหลือรอยริ้ว
ฝากลมปลิวพัดโปรย..ก่อนโชยไกล

ลองลากสายลายเสียงเรียงคำร้อย
สอดสร้อย..กลั่นภาษาลื่นพาไหล
เถิดร่ายพจน์รักษ์พจน์ “บทกลอนไทย”
เพียงกล่อมโลกอันศิวิไลซ์..ชื่นแล้ ๚ะ๛
.........................................
ทักทาย..เคารพทุกความคิด ไมตรีจิตมิตรอักษร
คอนพูทน

[รุ่งอรุณ]

...................................................


อุ๊ย!ต๊ายตายขายหน้าขายตาเขา

เพราะตัวเราเข้ามาโผล่หน้าแผ่

มิได้ยอบหมอบคลานถือพานแพร

ฝากตัวแก่ใครใครในบ้านกลอน


กราบวันทาอย่าถือหรือเคืองขุ่น

"รุ่งอรุณ" เด็กน้อยคอยครูสอน

พร้อมขนมนมเนยเอ่ยขอวอน

จะจดจำทุกตอนคำสอนครู


.................................................

[บ้านริมโขง]

พิธีการเกินไปไหมเรื่องนี้
ใช่เจ้าที่เจ้าทางออกวางโข
ใช่พระภูมิศาลเจ้าเอาไว้โชว์
ใช่ต้องโอ๋-บนบานคลานบังคม

ที่ผ่านมาไม่เห็นเช่นขานไข
มีคนไหนบ้างหนาพาขื่นขม
จากเจ้าที่เจ้าทางวางอารมณ์
เห็นแต่ชมยกนิ้ว..ไม่กริ้วใคร

มาอย่างมิตรมีมิตรชวนชิดชื่น
มาอย่างอื่นมีอื่นคืนเหลวไหล
มาเถิดมาหวังอยากเอ่ยปากไป
อยากได้ไรบอกให้ชัด...เดี๋ยวจัดตาม   

"บ้านริมโขง

[รุ่งอรุณ]

..........................................................


อยากได้ครูดูดีมีใจพระ

ไม่เอะอะมะเทิ่งกระเจิงห่าม

เอ็นดูเด็กคอยสอนเขียนกลอนงาม

ไม่รุ่มร่ามหัวงู..หนูกลั๊วกลัว 


..........................................................

[บ้านริมโขง]

อย่าตีขลุมสุ่มเห็นเป็นเช่นนั้น
ที่สำคัญจิตตนไม่ปนมั่ว
ไหนคือคู่ – คือครู ดูรายตัว
ไม่เกลือกกลั้วมัวหม่นบนอารมณ์

หากหวังได้หวังดีมีครูสอน
ตามบทกลอนที่ร่ายใช้เหมาะสม
ถามเอาบ้างวางหมายใดคลายปม
อย่านอนซมบ่มกลัว..ในหัวใจ.

[รุ่งอรุณ]

...................................................

ขอตีขลุมสุ่มเอาเหมารวมก่อน

ครูกะล่อนเจ้าชู้ดูแบบไหน

เพราะยังเยาว์เขลารู้ดูอย่างไร

รู้แต่หน้ามิรู้ใจ..ใครคนดี



ต่อหน้าหวานขานกล่าวราวเทพไท้

ลับหลังไซร้ถ่อยถมข่มศักดิ์ศรี
 
หวานเป็นลมขมเป็นยากล่าวพาที

เผลอเป็นหลีระริก..จิกจมเนื้อ


.......................................................

[...สียะตรา..]

......แม้นมิใช่ศิษย์

...ด้วยจิตคารวะ

...น้อมดอกปุษย

...กมลยอบลง

......ยามถ้อยวลี

...บทกวีเลือนหลง

...ขอ.....ครู..พะวง

...ท้วงตรงสุรางค์



......แม้จะเป็นการ..สวัสดี....เป็นครั้งที่๓...แต่อยากให้บรรยากาศเข้ากับเจตนาผ่านบทกลอนงดงามของคุณ..คอนพูทน....

[อัศจรรย์จิต]

ชื่นคำหวานหวานเหลือเมื่อมีลักษณ์
งามสลักเสลาล้นประพนธ์ศิลป์
สร้อยเสนาะเจาะจาวราวเพลงพิณ
หอมคำหอมโรยรินเพลงพิณพราว

มิตรอักษรกลอนกานท์ปานญาติเชื้อ
โดยโอบเอื้อด้วยคำลำนำก้าว
ผิดพร่องใดใคร่ดูอยู่ยืนยาว
แววนั้นวาวสุกผ่อง...ดุจทองคำ

งามจำรัสวัจน์วาวพริบพราวพร้อย
หยาดหนอหยาดคำน้อยเป็นถ้อยร่ำ
ชุ่มชื่นชมสมเชิงระเริงรำ
งดงามล้ำงามเลิศเพริศพริ้งพราย


อัศจรรย์จิต

[คอนพูธน]

พิธีการเกินไปไหมเรื่องนี้
ใช่เจ้าที่เจ้าทางออกวางโข
ใช่พระภูมิศาลเจ้าเอาไว้โชว์
ใช่ต้องโอ๋-บนบานคลานบังคม

ที่ผ่านมาไม่เห็นเช่นขานไข
มีคนไหนบ้างหนาพาขื่นขม
จากเจ้าที่เจ้าทางวางอารมณ์
เห็นแต่ชมยกนิ้ว..ไม่กริ้วใคร

มาอย่างมิตรมีมิตรชวนชิดชื่น
มาอย่างอื่นมีอื่นคืนเหลวไหล
มาเถิดมาหวังอยากเอ่ยปากไป
อยากได้ไรบอกให้ชัด...เดี๋ยวจัดตาม   

"บ้านริมโขง

หนอต่างจิตต่างใจของใครนั่น
สำคัญ..ไม่สำคัญหรือมองข้าม
เพียงแต่สานคำสร้อยร้อยเป็นความ
อย่าคิดเลยหลากหลาม..เดี๋ยวจักลึก

แค่คนเขียนกลอนครับมิใช่ครู
เรื่องอยากได้ดูดูรับรู้สึก
ขอแค่ใจถึงใจไว้บันทึก
นึกได้นี้มีนั้น..แล้วทั้งนั้น

ขอบคุณถ้อยทุกถ้อยเรียงร้อยพจน์
ทุกหยด..บรรเลงย่อมเพียงกล่อมกลั่น
ทุกอย่างคงมีค่าความสำคัญ
เถิดอย่าแกล้งปิดกั้น..จินตนาการ
                   คอนพูทน

[ดาวระดา]

เหมือนกล้วยไม้ช่องามอร่ามต้น
ติดเปลือกบนต้นใหญ่ค่าไพศาล
ถึงติดสอยห้อยโหนเหนือโคนคาน
ตามกิ่งก้านต้านกลิ่นหาสิ้นไป

ยังงดงามยามงอกดอกเงยเด่น
โชยตามเส้นสายลมลิ่วลมไหว
สีสันสดทดแทนความแคลนใบ
แต้มต้นใหญ่ให้ค่าพฤกษาพรรณ

เฉกศัพท์สร้อยร้อยรินเหนือถิ่นต่าง
ยังอวดอ้างค้างค่าพาเฉิดฉัน
มอบส่งสู่สถานลานประพันธ์
ขับกลอนกลั่นกรุ่นข้างระหว่างริน.....



ดาวระดา

[สล่าผิน]

พิธีการเกินไปไหมเรื่องนี้
ใช่เจ้าที่เจ้าทางออกวางโข
ใช่พระภูมิศาลเจ้าเอาไว้โชว์
ใช่ต้องโอ๋-บนบานคลานบังคม

ที่ผ่านมาไม่เห็นเช่นขานไข
มีคนไหนบ้างหนาพาขื่นขม
จากเจ้าที่เจ้าทางวางอารมณ์
เห็นแต่ชมยกนิ้ว..ไม่กริ้วใคร

มาอย่างมิตรมีมิตรชวนชิดชื่น
มาอย่างอื่นมีอื่นคืนเหลวไหล
มาเถิดมาหวังอยากเอ่ยปากไป
อยากได้ไรบอกให้ชัด...เดี๋ยวจัดตาม   

"บ้านริมโขง

หนอต่างจิตต่างใจว่าใครนั่น
สำคัญ..ไม่สำคัญหรือมองข้าม
เพียงแต่สานคำสร้อยร้อยเป็นความ
อย่าคิดเลยหลากหลาม..เดี๋ยวจักลึก

แค่คนเขียนกลอนครับมิใช่ครู
เรื่องอยากได้ดูดูรับรู้สึก
ขอแค่ใจถึงใจไว้จารึก
นึกได้นี้มีนั้น..แล้วทั้งนั้น

ขอบคุณถ้อยทุกถ้อยเรียงร้อยพจน์
ทุกหยด..บรรเลงย่อมเพียงกล่อมกลั่น
ทุกอย่างคงมีค่าความสำคัญ
อย่าปิดกั้นเอ๋ยกลิ่น..จินตนาการ
                   คอนพูทน

แสนยินดีปรีดาที่มาพบ
กล่าวน้อมนพแต่งกลอนร่อนประสาน
มิได้มองจ้องสาวความร้าวราน
รักกลอนกานท์ตลอดยอดคำคม

คอนพูทนคนนี้คนดีนัก
ท่านชอบถักทอสานกานท์กลอนสม
แนวท่านดีมีทางอย่างน่าชม
สล่าก้มหัวรับขอจับมือ

อยู่เล้าหมูด้วยกันร่วมสรรสร้าง
ในแนวทางกวีมาน่าเชื่อถือ
แต่งมามากฝากคำคนล่ำลือ
ให้เลื่องชื่อนักกลอนคอนพูทน

สล่าผิน
ขอต้อนรับท่านด้วยจิตคารวะครับ

[ทอฝัน]

พิธีการเกินไปไหมเรื่องนี้
ใช่เจ้าที่เจ้าทางออกวางโข
ใช่พระภูมิศาลเจ้าเอาไว้โชว์
ใช่ต้องโอ๋-บนบานคลานบังคม

ที่ผ่านมาไม่เห็นเช่นขานไข
มีคนไหนบ้างหนาพาขื่นขม
จากเจ้าที่เจ้าทางวางอารมณ์
เห็นแต่ชมยกนิ้ว..ไม่กริ้วใคร

มาอย่างมิตรมีมิตรชวนชิดชื่น
มาอย่างอื่นมีอื่นคืนเหลวไหล
มาเถิดมาหวังอยากเอ่ยปากไป
อยากได้ไรบอกให้ชัด...เดี๋ยวจัดตาม   

"บ้านริมโขง

หนอต่างจิตต่างใจว่าใครนั่น
สำคัญ..ไม่สำคัญหรือมองข้าม
เพียงแต่สานคำสร้อยร้อยเป็นความ
อย่าคิดเลยหลากหลาม..เดี๋ยวจักลึก

แค่คนเขียนกลอนครับมิใช่ครู
เรื่องอยากได้ดูดูรับรู้สึก
ขอแค่ใจถึงใจไว้จารึก
นึกได้นี้มีนั้น..แล้วทั้งนั้น

ขอบคุณถ้อยทุกถ้อยเรียงร้อยพจน์
ทุกหยด..บรรเลงย่อมเพียงกล่อมกลั่น
ทุกอย่างคงมีค่าความสำคัญ
อย่าปิดกั้นเอ๋ยกลิ่น..จินตนาการ
                   คอนพูทน

...หะเหยเผยแล้วแว่วคำคุ้น
กลิ่นใดหนอหอมกรุ่นอยู่กลางบ้าน
ฤาพิกุลมะลิเริ่มผลิบาน
ขจรจินตนาการกำจาย

...อุ่นอกเอิบอิ่มใจกระไรนี่
เสมือนมีน้ำปรุงจรุงสาย
กระเซ็นซัดรอยแยกที่แตกลาย
ให้กลับฟื้นคืนหมายความชุ่มเย็น

...บรรจงเจิมเติมถ้อยแม้ด้อยค่า
กลั่นออกมาด้วยจิตที่คิดเห็น
ผสานรวมวจีจี้ประเด็น
ด้วยว่าเป็นผู้หนึ่งซึ่งเฝ้ารอ

...งามในคำล้ำคมผสมผนึก
สลักลึกบทร้อยเพื่อสร้างก่อ
สดับเพียงเสียงกานท์ย่อมขานกอ
ท่านคือพ่อ...คือครู...ผู้รู้จริง...


................ด้วยจิตคาระวะค่ะ....//ทอฝัน