ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[msp.]

ไม่ลง!   


หากมีใครมาถามความนัยฉัน
จะแถลงทุกอันกำนัลให้
อยากขอบคุณที่แวะแคร์ดวงใจ
ผู้ยากไร้ขาดแขนแฟนโอบกาย

อยากจะเอ่ยเผยคำน้ำท่วมปาก
มิกล้าฝากความนัยไปขยาย
กลัวคนเบือนเลือนลาเรื่องน่าอาย
รำคาญคล้ายสมเพชทุเรศใจ

คนไม่เคยไม่มีสิน่าขัน
คนอื่นหยันคานคอยละห้อยไห้
เขาหัวเราะเราโศกอกร้อนใน
กังวลวัยผ่านคล้อยคอยแต่เธอ

หากไม่มีไม่รักมิหนักอก
สิ่งตลกคือใจใฝ่เสนอ
ประกาศรักฝากไว้คล้ายละเมอ
ใจเผยอมีรักจึงหนักทรวง

คนไม่เคยไม่มีสิใจอ่อน
แค่คำหวานก็คลอนกร่อนอกสรวง
ถึงจะรู้คำรักเธอดักลวง
ยังติดบ่วงเพราะขาดอนาถจริง

คนไม่ขาดไม่เคยเลยจะรู้
สิ่งบางคนเป็นอยู่อดสูยิ่ง
คนเขาเยาะเขาหยันอันแม่ญิง*
ไร้คนคู่อยู่พิง..อิงกลางมาน

เค้นหัวเราะบิดเบือนทำเลือนเศร้า
กลบรอยเหงาเธอไกลมิไขขาน
หากยังรอคอยเธอเก้ออีกนาน
จะยอมตายบนคานฉันไม่ลง!



 



 

[...สียะตรา..]

……อันคานทองแสนโอฬาร..สำราญนัก

...ไม่มีปลักให้หลงบ่วงห้วงเสน่หา

...ไม่มีใครรำพี้รำพันจำนรรจา

...ก็เสวนาสนุกล้น..กับ....ตนเอง

......ทั้งแก้วแหวนเงินทอง..ก็กองเหลือ

...พอยามเบื่ออรชรลงนอนเขลง

...มิต้องมีเหล่าหล่อล้ำให้ยำเกรง

...เพียงเชลง...เริงรุก.....ก็สุขใจ



.................   ................................

[จ้อง เจรียงคำ]

ไม่ลง!   


หากมีใครมาถามความนัยฉัน
จะแถลงทุกอันกำนัลให้
อยากขอบคุณที่แวะแคร์ดวงใจ
ผู้ยากไร้ขาดแขนแฟนโอบกาย

อยากจะเอ่ยเผยคำน้ำท่วมปาก
มิกล้าฝากความนัยไปขยาย
กลัวคนเบือนเลือนลาเรื่องน่าอาย
รำคาญคล้ายสมเพชทุเรศใจ

คนไม่เคยไม่มีสิน่าขัน
คนอื่นหยันคานคอยละห้อยไห้
เขาหัวเราะเราโศกอกร้อนใน
กังวลวัยผ่านคล้อยคอยแต่เธอ

หากไม่มีไม่รักมิหนักอก
สิ่งตลกคือใจใฝ่เสนอ
ประกาศรักฝากไว้คล้ายละเมอ
ใจเผยอมีรักจึงหนักทรวง

คนไม่เคยไม่มีสิใจอ่อน
แค่คำหวานก็คลอนกร่อนอกสรวง
ถึงจะรู้คำรักเธอดักลวง
ยังติดบ่วงเพราะขาดอนาถจริง

คนไม่ขาดไม่เคยเลยจะรู้
สิ่งบางคนเป็นอยู่อดสูยิ่ง
คนเขาเยาะเขาหยันอันแม่ญิง*
ไร้คนคู่อยู่พิง..อิงกลางมาน

เค้นหัวเราะบิดเบือนทำเลือนเศร้า
กลบรอยเหงาเธอไกลมิไขขาน
หากยังรอคอยเธอเก้ออีกนาน
จะยอมตายบนคานฉันไม่ลง! 


มะสะแปร์



 



 

ตามประสา ‘สูงวัย’...บ่นใจน้อย
แค่ให้คอยอีกนิด...พ่นพิษสง
ทีเมื่อตอน ‘ทรามวัย’..ทำไว้องค์
หลอกให้หลงให้รอ..ก็ไม่รัก

ตอนวัยน้องผ่องแผ้วลืมแล้วหรือ
ใครมึนตึงดึงดื้อคอยถือศักดิ์
สงวนใจไว้หิ้งสูงยิ่งนัก
จนพี่ชักรำคาญ...เบื่อการคอย

กาลเวลาพรากวันและพรากวัย
สิ่งที่สูญเสียไปไม่อาจถอย
สิ่งที่ได้เพิ่มเติมเริ่มทยอย
จารึกผ่านริ้วรอย...และอายุ

บอกไปเถอะความนัย หากใครถาม
บอกไปตาม ครรลอง..น้องอย่าดุ
ก็ไม่เห็นเป็นเรื่องต้องเคืองคุ
พี่กำลังเร่งลุเรื่องธุระ

ไหนไหนก็ไหนไหนคอยไปอีก
จนกว่าพี่จะปลีกไปพบปะ
ขอให้น้องเชื่อมั่นในพันธะ
อุตสาหะมาได้หลายสิบปี

อยากจะเอ่ยเผยคำน้ำท่วมปาก
มันกระดากยิ่งนักจั๊กจี้
คิดไปอีกมุมแง่แก่ปูนนี้
รักนะคะคนดี..พูดไม่เป็น

สามสิบปีที่ผ่านนานพี่รู้
เหงาหดหู่เหี่ยวห่อพี่ก็เห็น
อย่าประชดพร่ำเพรื่อเลยเนื้อเย็น
ว่างแล้วจะไปเข็นลงจากคาน


จ้อง  เจรียงคำ ..(ขออนุญาตต่อนะครับ )

[...สียะตรา..]

......กิ๊ก...กะ...ไก่(แจ้)...เหมือนกันไหมใค่รจะถาม

...เพราะมีตามพัลวัน..ชวนหรรษา

...ทีละเล็ก..ทีละน้อย....ถ้อยเจรจา

...หวามอุรา....หัวใจก้อง..ดั่งกลองเพล

......แต่คงชอบ..อยู่บนคาน....สราญจิต

...ด้วยกลัวพิษ..มหัศจรรย์...ความหันเห

...ภักดิ์..ตนเอง...ไม่ทิ้งทวน..เรื่องรวนเร

...ซ้ำยังเท๋ห์....ว่ายอดหญิง...ไม่อิงใคร

[(ฟ้า) มารสุรา]

อันว่าคานมารฯว่าอย่ายึดติด
เข้าใจผิดคิดมากยากหรือไม่
แม้นสามสิบวรรษากว่าขึ้นไป
อยู่ที่ใจแม้นใคร่ได้แต่งงาน

อยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าและทุกข์
คู่สนุกปลุกจิตพิศสนาน
บ้างทะเลาะเบาะแว้งแกล้งรำคาญ
บ้างหวานๆปานน้ำผึ้งสุดซึ้งจินต์

บ้างงอนง้อป้อโลมโถมซบกอด
ปากพร่ำพรอดหยอดคำอันฉ่ำลิ้น
บ้างดูแลแคร์ไข้ในชีวิน
เจ็บแดดิ้นเหนื่อยยากฝากผีกัน

อาจสักวันสั่นแกนแผ่นดินไหว
แบบสะใจ9ริกเตอร์เจอเข้านั่น
โครงสร้างบ้านคานใหญ่ใช้นานวัน
หักสะบั้นบั่นขาดพินาศลง

คงจะมีฮีโร่โผมาช่วย
ให้งงงวยด้วยมานผลาญเป็นผง
ร่วมลงหลักปักเคหากล้ามั่นคง
ข้างบนโล่งโปร่งใสไม่ใช้คาน

หากมีใจวัยนั้นสำคัญหรือ
ที่ยึดถือรูปกายสลายผ่าน
ไม่จีรังยั่งยืนฝืนได้นาน
เวียนสังขารกาลลับก็ดับพลัน

อยู่ที่จิตคิดรักสมัครสอง
จึ่งเคียงครองปองรักสลักมั่น
แม้นว่าชีพยุดเยื้อเหลือแค่วัน
ก็ยังทันหากปลงลงจากคาน

(ฟ้า) มารสุรา

[ไพร พนาวัลย์]

        

ซุ ซุ ซุ ไข่มดแดง

ถ้าไม่ลงจะแหย่ตุ๊กแกใส่
ให้รู้ไปไข่มดแดงตะแกรงสาน
ซุ ซุ ซุ ยิ่งซุ ทะลุมาน
ให้ค่อยคลานลงมาน้ำตานอง

อยู่ทำไมบนคานให้ทานทึก
อยู่ทำไมให้คึกยิ่งนึกข้อง
อยู่ทำไมอายเขาไม่เอาทอง
มากินดองดีกว่ากินยาดม

ตอนนี้ดอกยังหอมน่าดอมนัก
นานก็จักเหี่ยวเฉาใครเขาก้ม
ลงเถิดหนาคนดีให้พี่ชม
มารื่นรมย์กับรักที่ภักดี

เพราะเจ้านั้นสูงค่าอุตส่าห์จ้อง
เฝ้าเมียงมองมานานจึ่งพานจี้
มาสร้างลูกปลูกหลานให้หวานที
จะได้มีทายาทที่ขาดแคลน

ได้ลูกชายหัวปีเป็นพี่ใหญ่
รองลงไปลูกสาวนั่งเท้าแขน
ช่วยเบาแรงแม่คุณดั่งบุญแทน
คงสุขแสนบ้านเรายามเข้าไฟ

ลงเถิดหนาคนดีพี่จะซุ
ให้ทะลุคานอ่อนขอวอนไหว้
มาเป็นแม่ศรีเรือนเป็นเพื่อนใจ
ขอทรามวัยเมตตา..ลงมาเถอะ 

 
"ปรางค์  สามยอด"

 

[บ้านริมโขง]

หนีขึ้นคานปลอดภัยแต่ใจหวั่น
กลัวสักวันพลัดตกนรกผลัก
กลัวเดียวดายคานคลอนสะท้อนนัก
กลัวทั้งหลักปักคานจะพานเซ

กลัวเสียงเห่าเฝ้าโหยโดยปีศาจ
กลัวเสียงสาดน้ำคร่ำทำหันเห
กลัวข่าวลือข่าวอ้างบ่างปากเป
กลัวหลงเล่ห์พรานไพรในบ้านกลอน

พี่มารับกลับบ้านลงคานเถอะ
ไม่ต้องเจอะใครอื่นหมื่นสลอน
ทั้งปากหอยปากปูชูเรื่องวอน
กลับไปนอนที่บ้านสำราญใจ

พี่เตรียมหอห้องคำฉ่ำฉอเลาะ
รื่นเสนาะเพราะพริ้งสิ่งสวยใส
อีกสี่ห้องกลางทรวงมอบพ่วงไป
เพื่อทรามวัยได้ปลื้ม..แล้วลืมคาน

"บ้านริมโขง"

[สล่าผิน]

น่าสงสารคานน้องเฝ้าครองอยู่
ยามไร้คู่อยู่เดียวแสนเปลี่ยวเหงา
เฝ้าชะแง้แลไปใจซึมเซา
แล้วคู่เราอยู่ไหนไยไม่มา

น่าสงสารการที่ไม่มีคู่
ลองนึกดูทำไม ได้รู้ว่า
คนที่ใช่ไม่มีในชีวา
มีแต่ชายไม่น่าชายตามอง

บางชายก็ขี้เหล้าเมาตลอด
บางชายกอดกับชายหมายจดจ้อง
บางชายก็ประเทืองผ้าเหลืองครอง
บางชายถองแต่ยาค่าไม่มี

น่าสงสารเป็นการยากหากเลือกคู่
จะทนอยู่กับชายทั้งหลายนี่
อยากจะได้สักหนเป็นคนดี
แต่เป็นที่ยากนักจำหักใจ

เห็นคนดีมีอยู่ มีคู่แล้ว
ดีแน่แน่วเสียทีที่ไม่ได้
มีครอบครัวเสียก่อนอ่อนหทัย
ทำไฉนจำอยู่คู่กับคาน

มิตั้งใจให้เป็นดังเช่นนี้
หากชายดีที่เหลือเมื่อเดินผ่าน
จงช่วยดึงลงทีอยู่นี่นาน
จงสงสารเธอหน่อยอย่าปล่อยวาง

สล่าผิน

[~ploy pim~]

                     
                        
                                                      อยากมีคน ดึงลง จากตรงนี้                   
                                                              ด้วยชีวี แสนเหงา เคล้าโศกสาน
                                                                จะมีใคร ไหนเล่า เอาลงคาน
                                                               เพื่อสืบสาน วานวงค์ คงตระกูล
                                                                       ~ploy pim~                                          

[msp.]

ขอขอบคุณทุกท่านขันอาสา
ช่วยเยียวยาปลอบโยนคนเสียศูนย์
เดี่ยวไม่โดดกลัวเจ็บเหน็บอาดูรย์-
ทวีคูณ..ไม่ลงคงจะดี

เสียงข้างล่างร้องชวนป่วนวาบหวาม
กลัวแผลเก่าเข้าลามตามเป็นผี
ลงไม่ลงตรงไหนใครบอกที
หรือโหนอยู่เช่นนี้ก็ดีแล้ว

แขวนก็เหงาหนาวลมพรมปะทะ
ลงก็จะมีเจ็บเหน็บมานแผ่ว
กึ่งกล้ากลัวมัวบอดตลอดแนว
สุดท้ายแจวขอโดดโปรดรับนาง

ส่งตัวเป็นมาลัยใช้เสี่ยงคู่
ใครกล้าอยู่รับไหวอกไหล่กว้าง
รับเบาเบานะจ๊ะอย่ารีบวาง
ส่งเป็นรางวัลใจให้แก่คุณ

ตุ้บ! ตั้บ! โพละ! โธ่เอ๋ย!เลยไปหน่อย
แต่มิถอยลงได้ไม่หัวหมุน
อยากจะกอดคู่แท้..แหม!ขาดทุน
ตัวลงลุ้น..แต่วัย..ฉันไม่ลง!

 




ขำขำกันนะค้า!