08 กรกฎาคม 2011, 11:56:PM |
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 389
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,223
คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา
|
|
« เมื่อ: 08 กรกฎาคม 2011, 11:56:PM » |
ชุมชน
|
เค้กชิ้นโตตั้งรอคนขอแบ่ง ต่างเบียดแซงหวังกินคว้าชิ้นใหญ่ เค้กมีน้อยคนมีมากลากกันไป กว่าจะได้สักชิ้นแทบสิ้นแรง
ในที่สุดได้ชื่อคนถือเค้ก นับตัวเลขสัดส่วนจำนวนแบ่ง ใครจะกินตรงไหนให้แจกแจง ไม่ต้องแย่งอย่างหมามันน่าอาย
เค้กมันคงอร่อยเกินใจห้าม แย่งกันกินมูมมามทรามเหลือหลาย คนถือเค้กคงกลุ้มเกินบรรยาย ผลสุดท้ายได้แค่คนหน้าเดิม
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตติกาล, robozo, ลมหนาว, รพีกาญจน์, --ณัชชา--, สะเลเต, นพตุลาทิตย์, hathaichanok, บ้านริมโขง, ทอฝัน, ดิษฐา, สมนึก นพ
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 12:13:AM |
robozo
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 22
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 58
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 12:13:AM » |
ชุมชน
|
คนเขาเหนื่อยเมื่อยล้ากล้าขอแบ่ง โปรดอย่าแซงแจ้งมาพวกพาสี เขาทำงานการยากลากพามี มันอยู่ที่ปากคนจะพ่นเอา
เพียงมีปากเสกมนต์ให้คนเชื่อ ก็มากเหลือไม่ต้องยากบากแบกเสา จะเป็นแกนแค้นค้านด้านเหมือนเมา พรำพูดเผาเอาเมืองเคืองระคาย
เป็นกลางนะคับ ว่ารวมๆ
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 09:11:AM |
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 09:11:AM » |
ชุมชน
|
เป็นเค้กเอส แอน พี มียี่ห้อ ใครก็รอลองลิ้มชิมกันใหญ่ จะติดคออยู่บ้างช่างปะไร ใครแย่งได้ถือว่าปรีชาชาญ
เค้กก้อนนี้งดงามตามแบบบท เป็นเค้กสดกินเล่นเป็นของหวาน ต่างรุมทึ้งกึ่งเคลียร์เลียหมดจาน เป็นอาหารจานโปรดมดยังอาย
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 10:51:AM |
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 10:51:AM » |
ชุมชน
|
ก็เป็นเค้กคนกินถวิลหา เป็นถาดมาเพื่อแบ่งใช่แกล้งหลอก งานสำคัญที่เลี้ยงเพียงคำบอก ก็ยังออกเป็นเค้กเสกชื่นชม
ใช่อาหารเลี้ยงหมาหาคนจ้อง ใครไหนปองก็แย่แลขื่นขม คนแย่งหมาอาหารสุดซานซม คนคงตรมหากแย่งแบ่งหมากิน
เมื่อมันเป็นของหวานที่ขานชื่อ ว่านั้นคือสุดยอดสอดถวิล ที่คนเขาใฝ่หาพายลยิน ไยติฉินหากคนจะสนกัน
มันเป็นเรื่องของเขาเมื่อเราเลือก จะได้เปลือกได้เนื้ออย่าเฝือฝัน เขาตัดสินอย่างไรในเดิมพัน หากเข็ดฟันสี่ปีหน้าหาใหม่แทน
"บ้านริมโขง"
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 06:30:PM |
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 06:30:PM » |
ชุมชน
|
ก็เป็นเค้กคนกินถวิลหา เป็นถาดมาเพื่อแบ่งใช่แกล้งหลอก งานสำคัญที่เลี้ยงเพียงคำบอก ก็ยังออกเป็นเค้กเสกชื่นชม
ใช่อาหารเลี้ยงหมาหาคนจ้อง ใครไหนปองก็แย่แลขื่นขม คนแย่งหมาอาหารสุดซานซม คนคงตรมหากแย่งแบ่งหมากิน
เมื่อมันเป็นของหวานที่ขานชื่อ ว่านั้นคือสุดยอดสอดถวิล ที่คนเขาใฝ่หาพายลยิน ไยติฉินหากคนจะสนกัน
มันเป็นเรื่องของเขาเมื่อเราเลือก จะได้เปลือกได้เนื้ออย่าเฝือฝัน เขาตัดสินอย่างไรในเดิมพัน หากเข็ดฟันสี่ปีหน้าหาใหม่แทน
"บ้านริมโขง" พูดเรื่องเค้กซะหน่อยมาพลอยว่า เล่นเอาหมามาเกี่ยวเซี้ยวสุดแสน ทำปากจัดโลดโผนเดี๋ยวโดนแบน ไปเคืองแค้นใครเขาหรือเปล่าตัว
ที่เขาเลือกกันมาน่ะถุกต้อง กาใส่ช่องอย่างตั้งใจมิใช่มั่ว อีกสี่ปีก็ไม่เปลี่ยนเซียนบอกชัวร์ บอกไม่กลัวตัวเรานี้ปีศาจแดง
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 06:54:PM |
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 06:54:PM » |
ชุมชน
|
พูดเรื่องเค้กซะหน่อยมาพลอยว่า เล่นเอาหมามาเกี่ยวเซี้ยวสุดแสน ทำปากจัดโลดโผนเดี๋ยวโดนแบน ไปเคืองแค้นใครเขาหรือเปล่าตัว
ที่เขาเลือกกันมาน่ะถุกต้อง กาใส่ช่องอย่างตั้งใจมิใช่มั่ว อีกสี่ปีก็ไม่เปลี่ยนเซียนบอกชัวร์ บอกไม่กลัวตัวเรานี้ปีศาจแดง
เมื่อเป็นเค้กให้คน คนก็ชอบ มันนอกกรอบตรงไหนในศัพท์แสง เมื่อคนกินไยแคะค่อนวอนจำแลง เขาก็แบ่งกันไปได้ลงตัว
มันไม่แปลกแตกต่างอย่างเคยเกิด แม้ถูกเชิดมาแย่งแหล่งสลัว คราวได้กิน-ก็กินไปไม่เคยกลัว ไยลิ้นรัว ตัวอิจฉา พาสำแดง
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 07:03:PM |
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 07:03:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อเป็นเค้กให้คน คนก็ชอบ มันนอกกรอบตรงไหนในศัพท์แสง เมื่อคนกินไยแคะค่อนวอนจำแลง เขาก็แบ่งกันไปได้ลงตัว
มันไม่แปลกแตกต่างอย่างเคยเกิด แม้ถูกเชิดมาแย่งแหล่งสลัว คราวได้กิน-ก็กินไปไม่เคยกลัว ไยลิ้นรัว ตัวอิจฉา พาสำแดง
[/quote] มิใช่ตัวอิจฉามาว่าเขา ทำงี่เง่าว่ากันเหมือนกลั่นแกล้ง อุสาห์ห่วงกลับหาว่าตะแบง เดี๋ยวจะแช่งให้หนาอย่าปากดี
ใครเขาเป็นหุ่นใครใยกล่าวหา ที่พูดมาว่าใครที่ไหนนี่ เรื่องการเมืองละไว้ไมพาที ดีไม่ดีอาจต้องนอน"ห้องกรง"
|
|
|
|
09 กรกฎาคม 2011, 07:49:PM |
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 09 กรกฎาคม 2011, 07:49:PM » |
ชุมชน
|
ขอลิ้มรสเพียงนิดติดปลายมีด ที่เขากรีดตัดแบ่งแจ้งประสงค์ ชั้นเล็กใหญ่ต่างกันไม่มั่นคง มีดกดลงตรงชิ้นแบ่งกินกัน
ด้วยใหญ่หนาคาใจไม่สมส่วน ซึ่งต่างล้วนระแวงมุ่งแข่งขัน ตะกละตะกลามตามโรมรัน เค้กชิ้นมันไม่ลงตัวน่ากลัวใจ
เศษน้อยนิดติดมีดที่กรีดตัด ขอจงจัดถึงด้วยช่วยดีไหม คอสะพานดินถล่มจมน้ำไป นิดเดียวไงอย่าใจแล้งแบ่งด้วยนา.
นพ 9 ก.ค.54
|
|
|
|
|