ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[my smile]

รั ก
ตอบว่ารู้จัก..แต่ไม่รู้...ว่าต้องมากขนาดไหน
บางทีฉันก็ยังสับสน..กับหัวใจ
ใช่ไม่ใช่..ไม่รู้ว่าเมื่อไร..แต่แอบยิ้มในใจ..เวลาเจอ

แค่..กับ ห นึ่ ง ค น
นึกหาเหตุผล..เวลาเธอเผลอ
จ้องแล้วทำไมใจสั่น..หลับก็มีแต่ภาพเธอ
เช้าตื่นมายิ้มให้กับจินตนาการที่เจอ..เว่อร์จริง..ฝันซะมากมาย


ต้องทำไง..กับ หั ว ใ จ
ขนาดแต่งกลอนยังยิ้มอยู่ได้..คิดว่าไม่เห็นเธอสักวันก็ใจหาย
เจอกี่ทียังทำตัวไม่ถูก..คำว่าดีเกินไปเป็นแบบนี้นี่เอง..คิดแล้วยังอาย
หัวใจละลาย..ปฎิเสธก็ไม่ได้..ตอบรับก็อาย..บ้าจริง!!..มาชอบผู้หญิงอย่างฉันได้ไง?..เขินจัง "

ฉั น ก็ เ  ป็ น แ บ บ นี้
ทำอะไรดีดีไม่เป็น..บ๋อง.บ้า.อย่างที่เห็น..พูดหวานหวานอย่าได้หวัง
รักต้องมากขนาดไหน..ที่เพ้อมา""เข้าขั้นหลงรัก.หรือยัง
ที่จริงอยากบอกเธอสักครั้ง..ดังดัง..ว่าปลื้มทุกช่วงเวลา..ปลื้มจัง.เวลาที่มีเธอ

[กาญจนธโร]

เรื่อง"ปลื้ม"(เมื่อหลายสิบปีที่แล้ว)

...หลบมานั่งมุมเก่า...
...มุมที่นั่งมองเขา..แล้วเจ้าตัวไม่รู้...
...มุมที่ห่างจากหางตาเธอ..และสายตาครู...
...จะได้ปลื้มดู..เธออยู่แบบนาน นาน...

...จองหลังห้องทุกครั้ง...
...มองแผ่นหลัง..แล้วก็นั่งยิ้มหวาน...
...ทุกครั้ง..เวลาครูสั่งทำงาน..
...หรือมีการบ้าน..ก็ไหว้วานเธอทำ...

(แบบว่า..ปลื้ม..ที่เธอช่วยทำการบ้านให้หนะ เหอะเหอะ!)

[tina]

อ๋อถึงว่า นั่งคราใด ให้สยอง
เหมือนมีเงา เฝ้ามอง จ้องที่ฉัน
นั่นแน่ไง ใช่ปภัสร์ บอกชัดกัน
จำทุกวัน แม้ผันผ่าน นานหลายปี

บ้างดึงเปีย เขี่ยหู อยู่เสมอ
หากเราเผลอ เจอbox ใส่ชอล์คสี
เดี๋ยวก็แกล้ง แย่งของเล่น เป็นทุกที
โดยไม่มี ทีท่า ว่าจะพอ

แม้สงสัย ใคร่รู้ อยู่แล้วนั่น
แต่นึกหวั่น หันหลังไป ใครกันหนอ
เลยปล่อยไป ให้หลงลืม ไม่ปลื้มรอ
สุดท้ายก็ เป็นเธอ เหอใช่เลย....


เหอ ...เธอนี่เอง ...แกล้งง งง ง ช้าน น น น 555

 

[รพีกาญจน์]

คิดแล้วขำ จำถนัด ปภัสร์แน่
ชอบรังแก แย่ติน่า ทำชาเฉย
แกล้งเพื่อนเพื่อน เตือนทุกเมื่อ เบื่อจริงเอย
ครูปล่อยเลย ตามเลย เหวยไม่ฟัง

เล่นไม้ที สี-ชอล์กหก ตกเกลื่อนกลาด
ทิ้งกระดาษ วาดมิตะ ติดผนัง
แก้วน้ำฉอก ก๊อกน้ำโก่ง โอ่งน้ำพัง
ติน่านั่ง หลั่งน้ำตา วันห้าที

เวลากาล ผ่านไป แปลกใจยิ่ง
ซุกเยี่ยงคน ซนเยี่ยงลิง นิ่งเงียบฉี่
หญิงขี้แย แท้แทน ที่แสนดี
กลับเซ็กซี่ รี่ราน อยู่บ้านกลอน

ปลื้มอะไรไม่รู้....ฝันหรือเปล่า....
 

[tina]

คิดแล้วขำ จำถนัด ปภัสร์แน่
ชอบรังแก แย่ติน่า ทำชาเฉย
แกล้งเพื่อนเพื่อน เตือนทุกเมื่อ เบื่อจริงเอย
ครูปล่อยเลย ตามเลย เหวยไม่ฟัง

เล่นไม้ที สี-ชอล์กหก ตกเกลื่อนกลาด
ทิ้งกระดาษ วาดมิตะ ติดผนัง
แก้วน้ำฉอก ก๊อกน้ำโก่ง โอ่งน้ำพัง
ติน่านั่ง หลั่งน้ำตา วันห้าที

เวลากาล ผ่านไป แปลกใจยิ่ง
ซุกเยี่ยงคน ซนเยี่ยงลิง นิ่งเงียบฉี่
หญิงขี้แย แท้แทน ที่แสนดี
กลับเซ็กซี่ รี่ราน อยู่บ้านกลอน

ปลื้มอะไรไม่รู้....ฝันหรือเปล่า....
 

เอ๊ะทำไม ให้รู้ดี เป็นที่สุด
เหมือนลองหยุด ฉุดคิด ติดภาพหลอน
เด็กเซี้ยวป่วน เพื่อนร่วมชั้น ในวันก่อน
ที่ชอบงอน นอนกลิ้งเล่น เป็นรพี

ชอบวิ่งแอบ กินแค๊ปหมู หนีครูใหญ่
ชอบวิ่งไล่ ให้หมางับ กลับตีสี่
ชอบเล่นโคลน ทะโมนบ้า กล้าเกินดี
มาตอนนี้ ชอบเลี้ยงงู คู่แต่งกลอน...555

ซะงั้นเน๊อะ คนเรา คริ ๆ จิ๊กกะริ่ว ว ว กิ้ว ว ๆ

เดี๋ยวโดนอัด ไปหล่ะ 

 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ปลื้มหนึ่งในในหนึ่งตราตรึงจิต
เก็บไปคิดคิดไปจนไหวหวั่น
เฝ้าคิดถึงถึงคิดชิดสัมพันธ์
รอเธอนั้นนั้นเธอละเมอรอ

ปลื้มมานานนานมาล้าไม่ถอย
ยังเฝ้าคอยคอยเฝ้าเอารักก่อ
คอยส่งใจใจส่งคงเพียงพอ
หวังถักทอทอถักปักดวงมาน

พระอาทิตย์อัสดง

ปลื้มใครก็ไม่รู้ 

[tina]

แหม!ทำเป็น เป็นทำ อำไม่รู้
ว่าใจดู ดูใจ ใครกันหนอ
ยังหลงปลื้ม ปลื้มหลง คงฝ้ารอ
ไม่มีท้อ ท้อมี ที่ไหนกัน

พี่ขอส่ง ส่งขอ ต่ออวยให้
ยังเป้าหมาย หมายเป้า! ที่เจ้าฝัน
ได้รับรู้ รู้รับ กับตอบพลัน
ว่ามีใจ ใจมีกัน ปันกลับมา

 

 

[นพตุลาทิตย์]

ก็มันปลื้มลืมไม่ลงหลงพร่ำเพ้อ
หาแต่เธอเอ่อล้นบ่นร่ำหา
คอยแต่มองมองเหม่ทุกเวลา
เจียนจะบ้าแล้วหนอรอแต่เธอ

เก็บความในใส่ลิ้นชักสลักซ่อน
ไม่เคยอ้อนออดขอต่อเสนอ
เพียงแอบปลื้มปลื้มไปไม่ขอเจอ
ก็เพื่อนเกลอเผลอปลื้มลืมตัวไป

ตุลาทิตย์
 
แอบปลื้มอยู่น้าตะเอง ฮิ้วๆๆ...

[เพรางาย]

พลิกสมุดเล่มเก่า
วาดภาพแทนเขาเอาไว้มากมายหนักหนา
แถมยังกำกับด้วยถ้อยคำเตือนตา
ด้วยชื่อที่รู้ว่าหมายถึงใคร...แค่เราคนเดียว

แล้ววันก็แยกเส้นทางไป
ป่านนี้เธออยู่แห่งไหนไม่รู้ข่าวสักเศษเสี้ยว
วันที่ย้อนเส้นทางเคยร่วมเทียว
ยังแอบเหลียวมองเล่นเผื่อจะเห็นกัน

[~ploy pim~]

               เก็บจดหมาย มากมาย หลายฉบับ 
                 เกินจะนับ มากล้น จนเต็มกล่อง
               ขอเก็บไว้ นั่งอ่าน ยามเหงาครอง     
               หากเราสอง ต้องล้าง ห่างเหินกัน
                   
                                 มีหลายครั้ง เผยใจ ให้เธอรู้       
                           น่าอดสู เหลือเกิน เดินเคียงฝัน
                           ขอแอบปลี้ม แอบมอง   มิลืมวัน 
                              คงสุขสันต์ ได้พบ สบตาเธอ
                                         ~ploy pim~

[รพีกาญจน์]

เด็กปมด้อย น้อยใจ คนไม่คบ
หญิงก็ย้าย ชายก็หลบ สบหน้าหนี
ตัวมอมแมม แถมผ้าวิ่น ขาดสิ้นดี
เพื่อนสนุก เหงาทุกที หรี่ตามอง

เป็นทโมน ซนทราม เล่นตามเรื่อง
ถูกด่าแช่ง แกล้งเนืองเนือง ขุ่นเคืองข้อง
กินอิ่มบ้าง ว่างเปล่า เอาน้ำรอง
พอเต็มท้อง ประคองตน พ้นคืนวัน

เรียนปนเล่น เป็นลิง จริงบางครั้ง
โชคดีจัง ยังล่วง ช่วงคับขัน
เพียรสร้างหลัก ปักฐาน นานครบครัน
พอปลื้มใจ ได้สุขสันต์ เมื่อบั้นปลาย

คิดถึงตัวเอง...ปลื้ม...

รพีกาญจน์ 59
 

[กาญจนธโร]

อ๋อถึงว่า นั่งคราใด ให้สยอง
เหมือนมีเงา เฝ้ามอง จ้องที่ฉัน
นั่นแน่ไง ใช่ปภัสร์ บอกชัดกัน
จำทุกวัน แม้ผันผ่าน นานหลายปี

บ้างดึงเปีย เขี่ยหู อยู่เสมอ
หากเราเผลอ เจอbox ใส่ชอล์คสี
เดี๋ยวก็แกล้ง แย่งของเล่น เป็นทุกที
โดยไม่มี ทีท่า ว่าจะพอ

แม้สงสัย ใคร่รู้ อยู่แล้วนั่น
แต่นึกหวั่น หันหลังไป ใครกันหนอ
เลยปล่อยไป ให้หลงลืม ไม่ปลื้มรอ
สุดท้ายก็ เป็นเธอ เหอใช่เลย....


เหอ ...เธอนี่เอง ...แกล้งง งง ง ช้าน น น น 555

 

อ้าว!เมื่อก่อน เรียกว่า ทูน่านั่น
พอนานวัน ผันเวียน เปลี่ยนชื่อเฉย
เป็นทีน่า ซ่าซน คนไหม่เลย
จากที่เคย หวานไม่อม ขมไม่คาย

เคยถอนหงอก ออกจากเปีย เขี่ยขี้หู
ชอล์คคุณครู ทั้งกล่อง ลองทอยท้าย(ท้ายทอย..โหดมะ)
ยืมหนังยาง หมากเก็บ เหน็บเราอาย
เราก็ชาย เชื้อหาญ จึงชาญชิง

จากวันวาน หวานเก่า เรายังปลื้ม
ไม่เคยลืม ทูน่าเอ้ย!ทีน่าหญิง
เฝ้าปลื้มรอ ร้อรอ รอจริงจริง
สถิตย์สิง นิ่งบนคาน นานหลายปี..(ทีน่าเอย)

[กาญจนธโร]

คิดแล้วขำ จำถนัด ปภัสร์แน่
ชอบรังแก แย่ติน่า ทำชาเฉย
แกล้งเพื่อนเพื่อน เตือนทุกเมื่อ เบื่อจริงเอย
ครูปล่อยเลย ตามเลย เหวยไม่ฟัง

เล่นไม้ที สี-ชอล์กหก ตกเกลื่อนกลาด
ทิ้งกระดาษ วาดมิตะ ติดผนัง
แก้วน้ำฉอก ก๊อกน้ำโก่ง โอ่งน้ำพัง
ติน่านั่ง หลั่งน้ำตา วันห้าที

เวลากาล ผ่านไป แปลกใจยิ่ง
ซุกเยี่ยงคน ซนเยี่ยงลิง นิ่งเงียบฉี่
หญิงขี้แย แท้แทน ที่แสนดี
กลับเซ็กซี่ รี่ราน อยู่บ้านกลอน

ปลื้มอะไรไม่รู้....ฝันหรือเปล่า....
 

ครูรพีฯ ใจดี ไม่ตีก้น
ตอนซุกซน แกล้งเพื่อน เพียงเตือนสอน
ระคนนั้น รานคนนี้ ริกรี้วอน
หมายจะอ้อน ออดสักแผล จากแส้ครู

ครูก็เฉย เพื่อนก็หนี รวมทีน่า
ต่างกล่าวหา ว่าปภัสร์ มันแกล้งหนู
ครูเรียกสอบ ตอบชัด ปภัสร์คะครู
ปรายตาดู ครูบ่นอู้ กรูเบื่อจัง

คิดแล้วปลื้ม ลืมไม่ลง ทรงจำแจ่ม
เมตตาแต้ม แต่งวาด ประสาทหวัง
ท่านการุณย์ จุนเจือ ไม่เบื่อชัง
ครูปลูกฝัง สั่งสอน ก่อนบ่นพึม

(แน้..มีแอบบ่นด้วยนั่น)

[my smile]

ร อ ย ยิ้ ม..จากความปลื้มใจ
เผยเมื่อไหร่.ไม่เคยหาย
ยังบันทึกหลักฐานแน่น..ในเส้นใจ
ว่าครั้งหนึ่งยิ้มได้.เพราะใคร.หนึ่งคน

ลบคราบ.หยาด น้ำ ต า
ล้างร้าว.เติมค่า.ต่อใจดวงหม่น
กลั่นความใส่ใจ.ร่ายรัก.สาปเวทมนตร์
รักนี้ล้น”..ปลื้มจน..ไม่อาจอธิบาย

[แป้งน้ำ]

เป็นปลื้ม . .. จนลืมบอก "รัก"
ได้แต่พยักหน้าตอบ . . . ยกใหญ่
มารับไปเลย . . ความคิดถึงจากใจ
ดูแลให้ดีด้วยนะ .. . รู้ไหม? . .. มันเป็นความคิดถึงที่ไม่ธรรมดา

. . . . . . . . .

ยิ่งอยู่ใกล้ . . หัวใจยิ่งพองโต
อย่ามัวโอ้เอ้โยกโย้ . .. มองดินมองฟ้า
นับหนึ่งถึงสามแล้วฉันจะหลับตา
เอียงแก้มซ้ายคอยท่า . . . รีบจุมพิตบอกรักมาอีกฟอดนึง~*

. . . . . . . . .

[my smile]

แ ต่ ล ะ มุ ม..ข อ ง คุ ณ
ดูอบอุ่น..น่าค้นหา
ทุกกิริยาบท..อาการตอนสบตา
รูปใบหน้า..และรอยยิ้มจริงใจ

รู้ไหม ?..ฉัน ป ลื้ ม
นานเท่าไรคงไม่ลืม..เชื่อไหม
อย่าทำให้ฉันหลงมากกว่านี้..มันมากไป
ขืนฉันตกหลุมรักแล้วขึ้นไม่ได้..
จะรับผิดชอบความปลื้มใจ.ครั้งนี้ไหว..เหรอคุณ..^^

 

[my smile]

เป็นปลื้ม . .. จนลืมบอก "รัก"
ได้แต่พยักหน้าตอบ . . . ยกใหญ่
มารับไปเลย . . ความคิดถึงจากใจ
ดูแลให้ดีด้วยนะ .. . รู้ไหม? . .. มันเป็นความคิดถึงที่ไม่ธรรมดา

. . . . . . . . .

ยิ่งอยู่ใกล้ . . หัวใจยิ่งพองโต
อย่ามัวโอ้เอ้โยกโย้ . .. มองดินมองฟ้า
นับหนึ่งถึงสามแล้วฉันจะหลับตา
เอียงแก้มซ้ายคอยท่า . . . รีบจุมพิตบอกรักมาอีกฟอดนึง~*

. . . . . . . . .

มอบจุมพิต..ด้วย รั ก
ไม่ยึกยัก..ให้หน้าบึ้ง
แถมอ้อมกอดอุ่นอุ่น..อีกทีนึง
บวกคำหวานซึ้งซึ้ง..ว่าห่วงใย

อ ย่ า..ห น้ า แ ด ง
มันเหมือนแกล้ง.ฉันรู้ไหม
เธอเขินฉันเขินแล้วความคิดถึงล่ะ..เอาไง
ปล่อยให้ความรักมันช่วยคลาย..ดีไหมเธอ