ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ่าวยศ เห่อกรุง]

ยืนอยู่กลางสายลมเพียงลำพัง
ความเงียบเหงาเข้ามาประดังจนหวั่นไหว
ไขว้คว้าความว่างเปล่า ได้แค่เงาของความไกล
เหน็บหนาวจนร้าวใจ น้ำตาไหลจนชินชา

ยืนกอดตัวเองท่ามกลางความเหงา
เหม่อลอยไปกับสายลมพัดเบา ที่โชยหา
ล้มตัวลงเอนกาย อ่อนแรงเกินเยียวยา
ขอหลับไปนิทรา ไม่อยากลืมตาขึ้นมาอีกแล้ว...

 

[--ณัชชา--]

ขอให้หลับให้สบายใจสงบ
ขอให้พบพระศรีมีดวงแก้ว
ขอให้จิตจงประเสริฐงามเพริศแพร้ว
ขอขวัญแก้จงนิทราอย่าอาลัย

จงเอนกายพักลงที่ตรงนี้
ตรงที่ที่ของเราพริ้มพราวใส
ถ้าเหนื่อยนักพักหน่อยแล้วค่อยไป
สุขาลัยเลิศลอยยังคอยรับ

[ภู กวินท์]

มันเคว้งคว้างอ้างว้างอย่างล่วงรู้
มันหดหู่วังเวงเกรงเราเห็น
มันอึดอัดขัดข้องจ้องลำเค็ญ
มันชาเย็นมืดอับ, เกินหลับตา

ห้วงภวังค์หวังพลาดเกินคาดหมาย
จิตกระจายเตลิดเกิดห่วงหา
ในความนิ่งยิ่งลึกสำนึกมา
หายใจเข้าอย่างช้าช้า, นิทรานอน

ผ่านจุดหมายหลายช่วงมาหน่วงหนัก
หลับตาเถิดเหนื่อยนักจงพักผ่อน
รัตติกาลสวมกอดทอดอาทร
แก้มเปียกปอนตอนอาบ, คราบน้ำตา

เผื่อพรุ่งนี้ตื่นมาเวลาใหม่
หากเป็นได้อารมณ์สมปรารณา
สิ้นโลกเศร้าเหงาเงียบเหยียบอุรา
อย่ามัวเสียเวลา, ศรัทธาคอย.



 

[นพตุลาทิตย์]

โสมแสงส่องผ่องผายฉายเฉิดหล้า
ส่งนิทราลานอนตอนไก่ขัน
ก้มกราบพระสดุดีตรีรัตน์อัน-
คืนนี้ฝันสันต์สุขสนุกจินต์

ฝันดีครับ

[ปรางทิพย์]

"ระดาดาษสาดแสงแต่งห้วงหาว
สุกสกาววาววับประดับสรวง
กล่อมนิทราราตรีพลีบำบวง
ดาราดวงห้วงฝันอันตระการ"

จำได้ไหมใครเล่าเคยเฝ้ากล่อม
กอดถนอมล้อมกลอนแสนอ่อนหวาน
ชวนชี้ดูหมู่ดาวอะคร้าวกาล
สร้างสะพานผ่านฝันด้วยสัญญา

แต่คืนนี้มีเพียงสำเนียงแว่ว
ฤาลืมแล้วแก้วคอยละห้อยหา
ไร้ดาวเดือนเกลื่อนกราดวาดนภา
ปวดแปลบปร่าล้าแรงจำแสร้งทน