ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[pinklady]

* น้ำตาอาดูร *
๏ วิปโยค  โศกซ้อน  รอนรอนแหลก
เจ้ามาแจก  โศกสั่ง  ร้าวหลั่งไหล
ฝากแผลลึก  ผนึกหน่วง  กลางดวงใจ
เจ้าทรามวัย  โหดเห็น  เยือกเย็นการณ์

เธอลวงลิ้น  เล่ห์รมย์  ห่มพี่ช้ำ
แสร้งกระทำ  รักล่อ  ต่อผสาน
แล้วหักหาย  กลายลา  พาร้าวราน
เหี้ยมประหาร  โทษทุกข์  รุกฤดี

เจ้าเพียงโปรย  เศษหวัง  เกินหยั่งถึง
เจ็บจึงตรึง  ฝากไว้  แนบใจพี่
นิยามรัก  เธอให้  ไร้ปรานี
เพียงบทพลี  น้ำตา  ด้วยอาดูร

เก็บซากรัก  พักรอ  เพื่อก่อรูป
นำเทียนธูป  บูชา  คราดับสูญ
จารจารึก  ใยเอื้อ  เคยเกื้อกูล
คงเพียบพูน  อีกครั้ง  สมดั่งใจ ๛

สูรส่องแสง

[--ณัชชา--]

เมื่อรักเร้าเข้าเยือนเหมือนตาบอด
คำอ้อนออดรำพันแสนหวั่นไหว
กว่ารู้ตัวก็เศร้ายามเขาไกล
จิตหมองไหม้ทนอยู่อย่างผู้แพ้

นิยามรักจากนี้ไม่มีหวัง
ทุกข์ประดังโถมกายสายเกินแก้
ถูกเขาเมินเหินห่างอ้างว้างแด
ย้ำรอยแผลอักเสบเจ็บเจียนตาย

[ไม่รู้ใจ]

ละล่องคว้าง หว่างทรวง จ่อมห้วงโศก
กาลวิโยค โกรกกร่อน สะท้อนไหว
หวั่นสะทก อกผ่าว ร้าวกวัดไกว
ระรุ่มใน หทัยเหงา เย้าหยอกจินต์

ภาพทรงจำ ย้ำเยือน มิเลือนร้าง
ผุดพรายพร่าง จางเจื่อน เกลื่อนถวิล
กระหน่ำโบย โรยล้า จนชาชิน
รังรองสิ้น กวินลาญ ผลาญหทัย

ไม่รู้ใจ

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

วิปโยค  โศกศัลย์  บรรจบพบ
เมื่อรักลบ  เลือนจินต์  ถวิลยัง
โศกน้ำตา  อาลัย  ในความหลัง
รักหมดหวัง  ครองคู่  อยู่แนบเนาว์

สลัดรัก   หักอาลัย  ไปสุดกู่
ร้างพธู   คู่หทัย   ใจร้าวราญ
เจ็บและช้ำ  เจียนตาย  กายสังหาร
เหมือนพร่าผลาญ ชีวัน  ใหบรรลัย

หยดน้ำตา  รินหลั่ง  ดังสายเลือด
เหมือนถูกเชือด  เลือดเนื้อ  เอาเกลือทา
จบเสียที  ชาตินี้  ไม่ขอหา
ถึงขอบฟ้า  กว้างไกล  ไปจากเธอ~~

[กาญจนธโร]

นัยนา บ่าพรั่ง หลั่งอุทก
สิ!ชลตก อกช้ำ ระกำขม
หทัยหัก รักผลาญ กล่นลานตรม
โศกซานซม ซังทรุด สุดโทรมทราม

พิลาปร่ำ กล้ำกลืน สะอื้นโอด
กำนัลโทษ โกรธไย พิไรถาม
โปรดเถิดขวัญ ผันมา จรรจาความ
ยักโยงล่าม คร้ามล่อ พี่พ้อคราง

หากผิดนัก หนักหนา เกินกว่าแก้
ลงเถิดแม่ ทัณฑ์ใจ ไร้ขุ่นขวาง
จักนอนราบ อาบแผล จากแส้นาง
เข่นทั้งร่าง หลั่งเลือด ให้เหือดทรวง

แม้นงุ่นงอน อ้อนแอบ แนบอุระ
นวลจงปละ ละร้าง วางหึงหวง
หมั่นรำลึก กรึกย้ำ เคยบำบวง
สบถท้วง ห้วงรัก จำหลักตรึง

ฤๅข่าวพ่วง ลวงรัก จึงผลักไส
ฤๅด้วยไกล เกินกว่า จักหาถึง
ฤๅสิ้นรส หมดหวาน ร้าวรานรึง
ฤๅเจ้าขึง ขึ้งเคียด เดียดเนื่องใด
 
ผิดกระไร ไขขาน การณ์ข้อข้อง
มิอาจร้อง ฟ้องผ่าน ต่อศาลไหน
เพียงวอนเผย เฉลยเหตุ เลศคลาไคล
แม้นร่ำไห้ หทัยป่น ทนอาดูร

ปภัสร์
๐๖ กรกฎาคม ๒๕๕๔

[pinklady]

๏  วิปโยค  โศกซ้ำ  ย้ำยอกย้อน
อกสะท้อน  ทรวงสะท้าน  รักลาญสูญ
โหดมาห่ม  ถมฤดี  ทวีคูณ
ร้ายพิษพูน  พอกแผล  แผ่ระทม

เจ็บระกำ  ช้ำทรวง  หน่วงผนึก
จารจารึก  แนบใน  ใจขื่นขม
เธอฝากรัก  ฤทธิ์เล่ห์  เห่ตรอมตรม
หลงคารม  คำหวาน  ร้าวรานใจ

วิปโยค  โศกทรุด  เกินหยุดยั้ง
น้ำตาหลั่ง  วันลา  กลางฟ้าใส
เกินจะกั้น  กักเก็บ  เจ็บซ่อนใน
รอยอาลัย  ยังมิเห็น  เธอเย็นชา

เจ็บเพียงนี้  พี่ยังมั่น  แม้ขวัญหาย
โศกเจียนตาย  ยังจะรอ  ต่อเสน่หา
ทุกข์เท่าใด  ยังจะหมาย  มิหน่ายลา
หวังสักครา  เธอคงคืน  ยื่นไมตรี  ๛

สูรส่องแสง

[ไม่รู้ใจ]

คะนึงครวญ หวนไห้ หทัยหม่น
ทุรานรน กล่นพร่ำ ระร่ำโหย
ฟ้าคร่ำคราง พร่างสาย ฝนปรายโปรย
ผะแผ่วโชย โรยละออง พริ้วล่องลม

ชลนัยน์ ไหลพรั่ง หลั่งรันทด
เรื่อยรินหยด รดอาบ คราบขื่นขม
ทรวงรุ่มร้อน รอนร้าว คราวระทม
รอยอารมณ์ ปมเก่า เข้าย้ำเคียง

ไม่รู้ใจ

[pinklady]

๏  รอยอารมณ์  ปมเก่า  คอยเย้ายุด
รักเซทรุด  เศร้าซ้ำ  ระกำหมอง
ทั้งโศกเห่  เล่ห์ร้าย  มิหมายปอง
ใจสี่ห้อง  ทุกข์ถม  เกินข่มคลาย

ถ้อยคำหมิ่น  ยินเย้ย  เผยนัยซ้ำ
ด้วยชอกช้ำ    อับเฉา  เขาห่างหาย
รักหลอกลวง  หน่วงทุกข์  รุกใจกาย
แสนเสียดาย  ไมตรี  เคยมีมา

ใจเจ้ากรรม  ทำเหตุ  รักเศษเสี้ยว
เขาลดเลี้ยว  อับปาง  อย่างไร้ค่า
คำซื่อซื่อ  แฝงอสัตย์  ขัดวาจา
จึงน้ำตา  เช็ดหัวเข่า  เศร้าฤดี

รอยอาลัย  ใยสวาท  ยังบาดลึก
แผลผนึก  จารเห็น  เป็นสักขี
ฝากคราบหมอง  คราบน้ำตา  คราบราคี
ชั่วชีวี  สวาทรอย  คอยตามเตือน  ๛

สูรส่องแสง

[robozo]

นำตาไม่ได้ช่วยอะไร


สิ้นสุดแล้วแถวนี้มิมีรัก
ไร้ซึ่งซักนาทีที่ห่วงหา
เขาจากเราเมามัวชัวร์ไม่มา
บ๋ ทันลาช้าไปไม่ทันการณ์

ต่อให้นำในตามาไหลริน
คงสุดสิ้นถิ่นรักมักไม่สาน
เจ็บในใจใยเล่าเฝ้าอยู่นาน
ภาพวันวานย่านนี้ที่ฝังตรึง

ร้องแล้วได้อะไรใครเล่าเห็น
แสนยากเย็นเข็ญไม่ครบสลึง
น่าสงสารร้องไปใครไม่ซึ้ง
หน้าบูดบึ้งขึงขังยังไม่แล


ยังจะร้องข้องใจสิ่งใดเล่า
ต่อให้เราร้องตายม่ายแยแส้
ไม่อาจแก้แปรเปลี่ยนเลี่ยนที่แท้
คือผู้แพ้แก่ใจภัยในตน

จึงเอ่ยบอกกรอกน้องอย่าร้องเลย
ทำนิ่งเฉยเมยบ้างข้างไม่สน
อย่าให้ใครใดมาดูถูกตน
แม้เจ็บจนคนตายหมายอย่าเมิน

[สะเลเต]

กินน้ำตาต่างข้าวคราวพ่ายแพ้
สถานะนั้นแปรเหลือแค่เพื่อน
ทั้งระทมทั้งเหงาเข้าเยี่ยมเยือน
หัวใจเปื้อนเกลื่อนรอยพร้อยความช้ำ

มองสายฝนหล่นโปรยยิ่งโหยหา
หยาดน้ำตาอาลัยยามใจถลำ
ถ้อยคารมผสมหวานเธอหว่านคำ
มันทิ่มตำตอกลึกยามนึกนั้น

--- สะเลเต ---

[บ้านริมโขง]

น้ำตาของฉัน...
ไม่มีวันที่ใครจะได้เห็น
ฉันไม่หลั่งน้ำตาให้กระเด็น
เพราะมันเป็น..น้ำในตา..คาข้างใน

น้ำตาของฉัน...
หลั่งทุกวันยามหวนครวญไฉน
บางวันน้อยเพียงนิดที่ผิดใจ
บางวันมากล้นไปในแดดวง

น้ำตาของฉัน..
เหมือนน้ำเลี้ยงชีวันอันใหญ่หลวง
หากแห้งลงเมื่อใดที่ในทรวง
เหมือนอกกลวงเวิ้งว้างร้างน้ำตา

น้ำในอกฉัน...
ไม่แบ่งปันให้ใครอย่าใฝ่หา
ไม่เหลือไว้ให้เห็นเช่นดารา
ไม่รู้รสเค็มปร่า...อย่ามาชิม.

"บ้านริมโขง"

[pinklady]

๏ หยาดน้ำตา  กลายกรด  เป็นหยดพิษ
ซึมออกฤทธิ์  นานเนา  เศร้าสลาย
อัสสุชล  หม่นหมอง  ฟ้องริ้วลาย
อดีตพ่าย  รักแพ้  พาดแผลเป็น

กรีดรอยลึก  ลาญร้าว  ยาวย้อนย้ำ
ฝากรอยช้ำ  ลวงไว้  ให้แลเห็น
อยากจะลืม  กลับจำ  ทำยากเย็น
จิตยังเต้น  โลดตาม  เกินห้ามใจ

น้ำตาหยด  รดราย  เพื่อคลายโศก
ดับวิโยค  คืนบท  ด้วยสดใส
ประสบการณ์  สานก่อ  เคยต่อใย
ผ่านเลยไป  จักมิหวน  ทบทวนคืน

น้ำตาแห้ง  แกร่งสู้  อย่างรู้ค่า
ยามรักมา  ลิ้มรส  ความสดชื่น
ยามรักจาก  ข้องขัด  ต้องหยัดยืน
ฝึกกล้ำกลืน  ใคร่ครวญ  ถ้วนแท้จริง

ล้วนบทบาท  หมุนเวียน  ผันเปลี่ยนก้าว
ทางทอดยาว  พร้อมรับ  สรรพสิ่ง
รักชอบชัง  หยั่งตาม  ยามแอบอิง
จับจิตนิ่ง  ย้อนมองไป  ไยอาดูร ๛

สูรส่องแสง

[ไม่รู้ใจ]

เงื้อมเงากาล นานเนิ่น แม้เกินผัน
ถ้อยรำพัน สรรเอื้อน พี่เลือนหมาง
ฝากรอยช้ำ คร่ำครวญ กับนวลปราง
แม้นลวงลาง จางลง ยังทรงซม

มิเทียมทัน ขวัญพี่ ฤดีหญิง
ค่าสมสิ่ง ศฤงคาร ลานฑัณฑ์ขม
อุระร้าย พ่ายหลง ดงอารมณ์
จึงติดตรม ข่มเหง ของเพรงกรรม

ไม่รู้ใจ

[pinklady]

๏ รักเล่ห์ร้าย  หน่ายร้าง  ทิ้งขว้างรัก
สายสวาท  มาเหหัก  เมื่อยามสาย
โศกจึงรุก  ทุกข์ถม  ระทมกาย
แทบวางวาย  สุขสัมพันธ์  สะบั้นลง

ร้ายเล่ห์รัก  ประจักษ์ตา  ครารักเร่
เพลงลวงเห่  หลอกชิด  มากพิษสง
เคลือบหวานล่อ  ขมเธอยื่น  ขื่นบรรจง
มิซื่อตรง  ฤทธิ์ร้ายล้ำ  ชอกช้ำใจ ๛

สูรส่องแสง