ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

ชีวิตฉันมืดมนบนโลกกว้าง
เหมือนอ้างว้างอย่างใจไร้ความหวัง
ชีวิตช่างจางจืดมืดเสียจัง
ใจภินท์พังหมองหม่นทนฝืนไป

เหมือนคุมขังยังห้องที่หมองเศร้า
ปิดใจเฝ้าขังจิตมิคิดใฝ่
ขังใจอย่างร่างกายยังหายใจ
แค่เพียงให้คืนวันได้ผันแปร

ใจหมดหวังพลังหมดอดแช่มชื่น
ฉันระรื่นใจเมื่อเธอเผื่อแผ่
เธอส่งรักส่งใจไว้ดูแล
เป็นรักแท้ให้ฉันได้ฝันดี

เริ่มจุดหมายปลายทางอย่างไม่คาด
เธอองอาจไขใจให้ฉันนี่
พลังใจไหลสู่ลู่ชีวี
ใจฉันมีเธอแนบไว้แอบอิง

ใจเคยปิดเธอเปิดเกิดรักใหม่
ช่างสดใสเหลือเกินเพลิดเพลินยิ่ง
ขอขอบคุณกุญแจเธอแท้จริง
เปิดใจนิ่งของฉันพลันชื่นบาน

เธอเป็นดั่งเข็มทิศชีวิตฉัน
เพราะเธอนั้นนำรักถักประสาน
พาฉันสู่เส้นทางอย่างต้องการ
ให้สราญในชีวิตเคยปิดตาย

สล่าผิน

[สะเลเต]

เขานั้นทอดทิ้งไปไม่แยแส
ทำกุญแจใจฉันนั้นสูญหาย
ใจยามนี้มืดมิดเพราะปิดตาย
อยากจะเจอเจ้าชาย....เพื่อคลายกลอน

โปรดช่วยเหลือเจือใจผู้ไร้รัก
อย่าได้ผลักไสกัน...เช่นวันก่อน
โปรดเมตตารักจริงขอวิงวอน
เอื้ออาทรทีเถิดเปิดห้องใจ

--- สะเลเต ---

[นพตุลาทิตย์]

ใส่กุญแจหัวใจไว้แน่นหนา
แล้วพี่ยาจะไขอย่างไรไหว
ลูกกุญแจหลายดวงพ่วงหทัย
เป็นดอกใดไม่แน่ที่แท้มี

หลายคนบอกดอกใดใคร่อยากรู้
ใช้ใจดูจึงเห็นเป็นรังสี
ครั้นจะไขใช้รักแอบแนบฤดี
จึงคลายคลี่กลอนกลยลห้องใจ

ตุลาทิตย์

สะเลเต เศร้าได้ทุกกลอนจริงๆ

[--ณัชชา--]

ไขไม่ออกบอกได้สบายมาก
จงเอ่ยปากบอกให้รู้ว่าอยู่ไหน
มีกุญแจสำรองหมองทำไม
มีกี่ใจไขได้หมดโปรดเชื่อเรา

ถ้ากุญแจเนื้อนิ่มสนิมเกาะ
ก็จะเคาะหรือไม่เอาไฟเผา
รับรองหลุดทุกเมื่อเหลือคาดเดา
อย่าหมองเศร้าไปเชียวเดี๋ยวเคลียร์เอง

[สล่าผิน]

เขานั้นทอดทิ้งไปไม่แยแส
ทำกุญแจใจฉันนั้นสูญหาย
ใจยามนี้มืดมิดเพราะปิดตาย
อยากจะเจอเจ้าชาย....เพื่อคลายกลอน

โปรดช่วยเหลือเจือใจผู้ไร้รัก
อย่าได้ผลักไสกัน...เช่นวันก่อน
โปรดเมตตารักจริงขอวิงวอน
เอื้ออาทรที่เถิดเปิดห้องใจ

--- สะเลเต ---

เอากุญแจมาส่งจงเปิดห้อง-
อุรา อย่าหม่นหมองลองรักใหม่
ความอกหักรักเก่าเอาออกไป
กุญแจไขให้มาพกพามัน

หากคนใหม่ใจดีเร็วรี่เปิด
ให้ก่อเกิดรักใหม่ให้สุขสันต์
หากท่าดีทีเหลวรีบเร็วพลัน
กุญแจนั้นรีบคิดปิดห้องจินต์

กุญแจใจให้น้องอย่ามองข้าม
จงใช้ตามหัวใจใฝ่ถวิล
เลือกคนดีมีใจไม่โบยบิน
รีบตัดสินเลือกเขาเข้าห้องมา

ดอกกุญแจดอกนี้ที่มอบให้
น้องจงได้ปกปักคอยรักษา
อย่าทิ้งขว้างให้เก็บเหน็บกายา
ได้พึงพายามใจอยากใช้มัน

สล่าผิน

[สล่าผิน]

ใส่กุญแจหัวใจไว้แน่นหนา
แล้วพี่ยาจะไขอย่างไรไหว
ลูกกุญแจหลายดวงพ่วงหทัย
เป็นดอกใดไม่แน่ที่แท้มี

หลายคนบอกดอกใดใคร่อยากรู้
ใช้ใจดูจึงเห็นเป็นรังสี
ครั้นจะไขใช้รักแอบแนบฤดี
จึงคลายคลี่กลอนกลยลห้องใจ

ตุลาทิตย์

สะเลเต เศร้าได้ทุกกลอนจริงๆ

กุญแจใจไขห้องใจน้องเขา
หนุ่มจงเอาความดีนี้มาไข
เอาความรักภักดีมีร่ำไป
นำมาใช้ไขออกบอกตามตรง

เฝ้าเอาใจใส่นางอย่าห่างหาย
อย่าได้คลายรักจริงสิ่งประสงค์
หากทำได้อย่างนี้มีอนงค์
ชายก็คงเปิดใจหญิงได้แล้ว

นะตุลาทิตย์ ค่อยๆไข แล้วได้ใจมา อิอิ

 สล่าผิน

[เพรางาย]

เจอกุญแจใครตกยกขึ้นจ้อง
กุญแจทองดอกนี้เหมือนมีค่า
เจ้าของอาจเจ็บช้ำเสียน้ำตา
ประกาศหา...ถ้าใช่ให้รับคืน

จะขัดล้างเช็ดเป่ารอเจ้าของ
ไม่ประสงค์ยึดครองต้องหยิบยื่น
เห็นตกตรงสะพานเมื่อวานซืน
ไม่คิดฝืนไขมั่วเพราะกลัวใจ


 

[สล่าผิน]

เจอกุญแจใครตกยกขึ้นจ้อง
กุญแจทองดอกนี้เหมือนมีค่า
เจ้าของอาจเจ็บช้ำเสียน้ำตา
ประกาศหา...ถ้าใช่ให้รับคืน

จะขัดล้างเช็ดเป่ารอเจ้าของ
ไม่ประสงค์ยึดครองต้องหยิบยื่น
เห็นตกตรงสะพานเมื่อวานซืน
ไม่คิดฝืนไขมั่วเพราะกลัวใจ


 

เพรางาย

อย่าคิดกลัวนักเลยเปิดเผยบ้าง
จงขัดล้างกุญแจทองแล้วลองไข
อาจมีรักมากมายอยู่ภายใน
หากเปิดได้นั้นอาจโอกาสทอง

อยากจะให้ไขจิตที่ปิดไว้
เผือจะได้คิดเห็นเป็นเจ้าของ
หัวใจนี้มิมีใครได้ครอบครอง
เชิญมาลองไขดูจะรู้จริง

ปิดห้องใจมานานกาลเลยลับ
ห้องใจหับหากใครเปิดใจนิ่ง
ให้จิตนี้มีรักมาพักพิง
ทุกทุกสิ่งในห้องใจจะให้ฟรี

อย่าคิดกลัวหัวใจนี้ให้ร้าย
ใจนี้หมายให้สำรวจตรวจให้ถี่
รับรองได้ใจฉันนั้นแสนดี
อย่าได้หนีเชิญตรวจสำรวจใจ

สล่าผิน

[สายลมสีขาว]

หอบเอารักเทลงตรงเบื้องหน้า
แต่ถูกเขาเมินค่าแล้วลาหนี
ใจที่เปิดปิดตายไปหลายปี
คงไม่มีอีกแล้วผู้ผ่านมา

ลงสลักลูกกลอนอย่างหนาแน่น
ใจหมายแม้นมิให้ใครเข้าหา
ขว้างทิ้งไปกุญแจแห่งอุรา
และคิดว่าไม่มีใครหาเจอ

เก็บดวงใจนอนนิ่งในลิ้นชัก
หยุดหวังแล้วความรักที่ทักเผลอ
หมดสิ้นแล้วศรัทธาจากรักเธอ
หายลับแล้วรักเอ่อ...เคยล้นใจ

แต่แล้วใครคนหนึ่งก็มาหา
พร้อมกุญแจที่คุ้นตา น่าหวั่นไหว
มาไขล็อกปลดกลอนจากภายใน
เธอคือใครมาปลุกฉันให้กลับคืน

แม้จะเก่งจะแกร่งมาจากไหน
ยังต้องแพ้ดวงใจไม่อาจฝืน
ด้วยไออุ่นแห่งรักที่ฉุดยืน
ทำให้ฉันกลับฟื้น คืนสู่ตน

เธอคือคนสอนให้ฉันรักเป็น
เธอผู้เห็นตัวฉันอันสับสน
เธอผู้ปลดฉันออกจากวันวน
เธอผู้ปล่อย ฉันหล่น"สู่เสรี"

ฉันรักได้แต่อย่าทำให้ฉันหลง
ฉันไม่อยากพะวง หากเธอหนี
ฉันไม่อยากห่างเธอทุกนาที
ในอ้อมกอด...แขนนี้ หมายแต่เธอ