ความเอ๋ยความรัก
เพิ่งประจักษ์แก่ใจในวันนี้
บางครั้งสุขบางครั้งเศร้าร้าวฤดี
ช่างไม่มีความแน่นอนเลยเสียจริง
แต่คนเราก็ยังอยากที่จะรัก
แม้นเจ็บนักก็ยอมทนในทุกสิ่ง
แม้นสุดท้ายรู้ว่าต้องถูกทิ้ง
ก็ยังวิ่งเข้าหาความรักเอย
แม้แต่ตัวฉันเองก็เป็น ตราบใดที่ยังตัดกิเลสไม่ได้ ก็ยังหนีไม่พ้นความรัก
มนัสศิยา
โอ้บาปกรรมช้ำจิตเพราะพิษรัก
เมื่อเธอมาหาญหักรักเป็นสอง
เธอให้พี่นี้ย้ำแค่สำรอง
จึงไม่ได้ครอบครองคู่น้องนาง
เจ้าแอบมีชายอื่นชื่นชิดอยู่
พี่ก็รู้แก่จิตไร้สิทธิ์ขวาง
ชะรอยรักไม่ยืดคงจืดจาง
เยื่อใยบางหว่างใจคงไม่ทน
เจ้ามีกิ๊กมากมายหมายเกี่ยวข้อง
พี่หม่นหมองน้องเอ๋ยไม่เคยสน
หรือเจ้าเห็นเป็นเพียงเหยื่อเลี้ยงตน
แม่หน้ามนชิมแล้วไม่แคล้วลืม
เธอไม่เคยมอบรักปักใจให้
เพียงเชยชมสมใจแล้วไม่ปลื้ม
ปล่อยให้พี่นี้หมองดังของยืม
ได้ดูดดื่มแล้วทิ้งชิงชิ่งลา
เจ็บแล้วจำหนำใจไหมชาตินี้
ร้าวฤดีมีแผลแย่รักษา
หญิงที่ทำช้ำใจยากใส่ยา
ชื่อณัชชา นั่นเอง ข่มเหงเรา 
