ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มหาซัง]

"อะไรหรือคือหวังกับฝัน"

เมื่อหนทาง ข้างหน้า มาสิ้นสุด     
จึงต้องหยุด ยั้งคิด ด้วยผิดหวัง
สิ่งที่วาด คาดฝัน นั้นภินท์พัง   
มองย้อนหลัง กังขา เดินมาไกล

มองโดยรอบ ขอบฟ้า แลป่าเขา     
ลมแผ่วเบา เคล้าคลอ กอหญ้าไหว     
ระลอกคลื่น ผืนหญ้า มาแกว่งไกว   
ระบำไพร ไหลลื่น ดูครื้นเครง 

ดูก้อนหิน ดินดาน เป็นลานกว้าง   
มีรูปร่าง เป็นโพรง ดูโหรงเหรง
เสียงจิ้งหรีด หวีดร้อง ทำนองเพลง 
ไม่หวั่นเกรง กลัวเรา ที่เฝ้ามอง       

ดอกไม้แย้ม แต้มเติม เพิ่มสีสัน     
ต่างประชัน ชูดอก ออกริมหนอง       
แมลงภู่ หมู่ผึ้ง จึงหมายปอง     
ต่างทดลอง รสหวาน จนซ่านใจ

แม้สิ้นหวัง พลั้งพลาด จากวาดฝัน   
คงสักวัน นั้นประสบ พบฝันใหม่
เหมือนดั่งหญ้า ท้าลม แม้นล้มไป   
ยังขืนใบ ไหวลู่ สู้ลมพา

สิ่งใดหรือ คือหวัง เรานั่งคิด   
ทุกชีวิต วุ่นวาย ทั้งหลายหนา
หวังเกินตัว มัวหลง ดงมารยา   
จึงต้องมา หมดหวัง นั่งชมไพร

มหาซัง...งงตามแผน

[a moth]

สุขเพียงสุขน้อยนิดแล้วปิดฉาก
ล้นทุกข์ถากขวากหนามทิ่มตำใส่
ดวงตาข้าพเจ้าร้าวลึกใน
หากแต่ใจไหวอยู่...รู้ตั้งรับ

จึงบ่มฝันบั่นบากรู้จักสู้
จึงรับรู้ทุกข์ท้นต้องทนปรับ
หากเธอกลัวตัวค้อมยอมย่อยยับ
ฝันย่อมดับพับพ่ายพร้อมใจเธอ

[--ณัชชา--]

เหมือนหญ้าแห้งแฝงกายแบบตายซาก
ก็ลำบากจะฟื้นคืนชีพไหว
ถึงได้ฝนหนาหนักสักเพียงใด
ไม่ช่วยให้หญ้าฟื้นคืนกลับมา

เปรียบหัวใจคนยับเหมือนดับสิ้น
ไม่ยลยินแม้ใครใคร่ครวญหา
คนใจหินก็หินจนชินชา
ให้กลับมาเป็นเนื้อยากเหลือเกิน

[ช่ออักษราลี]

แหลกยับดับแล้วทุกแก้วใส
ไร้ขนให้บินขึ้นลงเช่นหงส์เหิน
สักปีกรักเคยชิดพินิจเพลิน
พลันยับเยินหล่นลงในพงใจ

 

[บ้านริมโขง]

หวังยามตื่น..คืนหลับพบกับฝัน
ต่างผูกพันมั่นหมายคล้ายสดใส
จากคืนฝันมั่นทรวงจากดวงใจ
เก็บมาเป็นหวังใหม่ในชีวี

ความหวังเกิดจากฝันนั้นอาจใช่
ความจริงไซร้ในฝันนั้นสุขี
ตื่นยังอยากฝันต่อหนอฤดี
หวังจึงมีตามมาพาสุขใจ

คืนนี้ฉันฝันถึงหนึ่งนงนุช
ผู้สวยสุดผุดผ่องละอองใส
กอดชื่นชมโน้มเนื้อเอื้อละไม
ตื่น..แล้วไงให้หวังยังอยากเคียง

นี่แหละหนาความหวังไม่ยั้งหยุด
ตราบใดผุดความฝันพลันส่งเสียง
หัวใจดิ้นในอกจนตกเตียง
ยากจะเลี่ยงให้พ้น..บนหวังปอง

"บ้านริมโขง"

[ลมหนาว]

"อะไรหรือคือหวังกับฝัน"

เมื่อหนทาง ข้างหน้า มาสิ้นสุด     
จึงต้องหยุด ยั้งคิด ด้วยผิดหวัง
สิ่งที่วาด คาดฝัน นั้นภินท์พัง   
มองย้อนหลัง กังขา เดินมาไกล

มองโดยรอบ ขอบฟ้า แลป่าเขา     
ลมแผ่วเบา เคล้าคลอ กอหญ้าไหว     
ระลอกคลื่น ผืนหญ้า มาแกว่งไกว   
ระบำไพร ไหลลื่น ดูครื้นเครง 

ดูก้อนหิน ดินดาน เป็นลานกว้าง   
มีรูปร่าง เป็นโพรง ดูโหรงเหรง
เสียงจิ้งหรีด หวีดร้อง ทำนองเพลง 
ไม่หวั่นเกรง กลัวเรา ที่เฝ้ามอง       

ดอกไม้แย้ม แต้มเติม เพิ่มสีสัน     
ต่างประชัน ชูดอก ออกริมหนอง       
แมลงภู่ หมู่ผึ้ง จึงหมายปอง     
ต่างทดลอง รสหวาน จนซ่านใจ

แม้สิ้นหวัง พลั้งพลาด จากวาดฝัน   
คงสักวัน นั้นประสบ พบฝันใหม่
เหมือนดั่งหญ้า ท้าลม แม้นล้มไป   
ยังขืนใบ ไหวลู่ สู้ลมพา

สิ่งใดหรือ คือหวัง เรานั่งคิด   
ทุกชีวิต วุ่นวาย ทั้งหลายหนา
หวังเกินตัว มัวหลง ดงมารยา   
จึงต้องมา หมดหวัง นั่งชมไพร

มหาซัง...งงตามแผน

ลมพัดพลิ้ว แผ่วมา พาให้หวน
คิดทบทวน ทางผ่านมา พาหวั่นไหว
เดินหลงทาง บางครั้ง พลั้งเผลอไป
สิ่งล่อใจ มากมาย ในเส้นทาง

ตรองพินิจ คิดครวญ อย่างถ่องแท้
สิ่งใดแน่ แลค้นหา ทางถากถาง
รสพระธรรม ชี้นำ ควรปล่อยวาง
ทางสายกลาง นั่นแหละหนอ คงพอดี

[/font]

[นพตุลาทิตย์]

ผกาหวังรั้งใบให้ชูช่อ
แมลงปอรอหวังอังลมไหว
ภุมรินบินว่อนหวังซ่อนใน
เกสรใยหวังพึ่งซึ่งภุมริน

ผกาฝันพลันบานสราญช่อ
แมลงปอคลอฝันวันถวิล
ผกาหุบฝันซ่อนภมรบิน
เกสรจินต์รินภมรอ้อนภิรมย์

ตุลาทิตย์

แบบว่า มาแนว งงๆ อย่างท่านมหาซัง

ระลอกคลื่น ผืนหญ้า มาแกว่งไกว   
ระบำไพร ไหลลื่น ดูครื้นเครง 
 
ชอบมากครับ

[พรายม่าน]

หวังคือแวววิบวิบเกินหยิบคว้า
เหมือนปลูกหญ้าป่าจากบนซากหิน
เปรียบทรายแล้งแห้งกรังหวังฝนริน
หรืออย่างดินถวิลฟ้าบางคราครั้ง

เป็นเล่ห์โลกย์หลอกงามคู่ความรัก
สร้างสลักปักหวามบนความหวัง
ว่าไกลบ้างหวังเถิดเกิดพลัง
ก่อนจบสิ้นภินพังกับหวังคอย

ฝันคือภาพอาบซ้ำความรู้สึก
จะต่ำลึกดึกดุจสูงสุดสอย
แต่ใจเอิบอุ่นพองยามล่องลอย
แม้หลอกบ้างอย่างน้อย มีรอยยิ้ม

หวังคืออิ่มไกลไกลหลอกให้หิว
ฝันคือหิ้วหิวไปหลอกให้อิ่ม
จะเลือกฝันปั้นให้ประไพพิมพ์
หรือเลือกปริ่มริมหวัง แล้วนั่งรอ ฯ

งงเหมือนกัน
พรายม่าน
สันทราย
๐๒.๐๗.๕๔

[รุ่งอรุณ]

...................................................

อะไรคือความหวังและความฝัน
ในทุกวันเฝ้าถามตัวเองอยู่
ถามทีไรไม่เคยเลยจะรู้
ตัวของกูทำไมไม่รู้เอง

แล้วจะไปถามใครไหนกันเล่า
ที่จะเข้าใจดีมีความเก่ง
รู้จักตัวของเรากล่าวละเลง
โดยไม่เกรง,วิจารณ์สะท้านทรวง

.....................................................

[ไม่รู้ใจ]

ครวญครางคำ ช้ำชอก หลอกใหลหลง
ดานแดนดง กงกรรม นำไขขาน
จวบจนจินต์ สิ้นแล้ง แสงตระการ
นับเนิ่นนาน ผ่านลับ ยากกลับกราย

หวังอะไร ในสิ่ง ยากยิ่งล้น
ทุกข์ท้อทน กล่นเกลื่อน ฝันเลือนหาย
เหน็บหนาวหน่วง ห้วงมาน ลาญเดียวดาย
คะนึงหน่าย พ่ายแพ้ แก่อารมณ์

ไม่รู้ใจ

[ไม่รู้ใจ]

ยะเยียบเย็น เข่นขั้ว ระรัวไหว
ขุกเข็ญใจ ในเงา เศร้าโศกศัลย์
ลาแรมร้าง ห่างหาย กลายสัมพันธ์
ลับล่วงวัน ผันพราก ยากลบเลือน

โรยแรงล้า อาวรณ์ ซ่อนในอก
สะท้านทก หมกไหม้ หาใดเหมือน
หวังหรือฝัน วันหน้า อย่าแชเชือน
เฝ้าเอ่ยเอื้อน เกลื่อนคำ เพ้อรำพัน

ไม่รู้ใจ

[ณัฐชรี]

ฉันเติมคำ ว่า"ใฝ่" ไว้หน้า"ฝัน"
เพื่อให้รู้ ว่ามัน เป็นจริงได้
ขอเพียงมี ความหวัง ความตั้งใจ
และความใฝ่...ไปถึงฝัน เท่านั้นเอง.

อัง สิบสอง กรกฎ ห้าสี่

-คุณพระ