01 กรกฎาคม 2011, 03:21:AM |
ระนาดเอก
webmaster
คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,732
~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~
|
|
« เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011, 03:21:AM » |
ชุมชน
|
"คืนที่..น้ำตาพราก?"
๐
๐ หากน้ำตาที่หลั่งยั้งไม่ได้ ก็ขอให้ทะลักหนักเช่นฝน ขอเป็นครั้งสุดท้าย-พ่ายจำนน หลังกมลทุ่มเทเซเพราะเธอ
๐ หลงพลาดที่ดวงจิตพิศวาส ทั้งประมาทเล่ห์กลยามตนเผลอ ไม่เคยเสียน้ำตาเพิ่งมาเจอ สะกดคำว่าเซ่อ!..เจอกับตัว
๐ เคยเปรียบรักทำนองละอองทิพย์ ขวัญระยิบตระการซ่านจรด-หัว มันโสภาเปี่ยมฤทธิ์จิตระรัว ยามที่กลั้วหลงวัตรอัศจรรย์
๐ คิดว่าเทพเทวัญท่านอุ้มสม แท้ผูกปมอุปสรรค-หนักพลิกผัน สุขที่รับสะสมล้มกลางคัน ทุกข์โลกันตร์บรรจบรักตบตา
๐ ผู้ชายก็มนุษย์ยามทรุดหมอน กายหลบซ่อนมีบ้างคลั่งโหยหา ช่วงที่หลั่งน้ำนัยน์ใสออกมา หมดน้ำยาคือช่วงทรวงกล้ำกลืน
๐ ผลักน้ำตาจากใจที่ไหล-อ่วม พิษรักน่วมท่วมแผลแพ้ขมขื่น ชะละอองฝุ่นรักพรากทั้งคืน พรุ่งนี้ฟื้นหวังไว้..ได้ลืมเธอ..
ระนาดเอก
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ธันวาคม, ...สียะตรา.., บอม ซอง ดุ๊ก, --ณัชชา--, กาแฟดำ, ไผ่เดียวดาย, ~ploy pim~, กามนิต, รพีกาญจน์, สะเลเต, Music, ตะวันฉาย, ♥ กานต์ฑิตา ♥, คนเผาถ่าน, เมฆา..., บ้านริมโขง, หฤหรรษ์, ..กุสุมา.., ทอฝัน, กาญจนธโร, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
01 กรกฎาคม 2011, 08:04:AM |
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011, 08:04:AM » |
ชุมชน
|
จะให้ลืมอย่างไรเมื่อใจรัก จะให้หักหักอย่างไรเมื่อใจเผลอ ยิ่งวิ่งหนีหน้าลับแต่กลับเจอ ใจยิ่งเพ้อครวญคร่ำร่ำหามัน
เมื่อดอกรักบานในหัวใจโศก ดูเหมือนโลกไม่เป็นเช่นที่ฝัน สมที่เผลอปล่อยใจให้ใกล้กัน รักนิรันดร์คงไม่มีชั่วชีวา
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ~ploy pim~, ...สียะตรา.., กามนิต, รพีกาญจน์, สะเลเต, Music, ตะวันฉาย, ♥ กานต์ฑิตา ♥, คนเผาถ่าน, เมฆา..., ระนาดเอก, บ้านริมโขง, หฤหรรษ์, ..กุสุมา.., ทอฝัน, กาญจนธโร, รัตติกาล
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
01 กรกฎาคม 2011, 01:25:PM |
|
|
01 กรกฎาคม 2011, 02:32:PM |
|
|
01 กรกฎาคม 2011, 03:05:PM |
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011, 03:05:PM » |
ชุมชน
|
...น้ำตาหล่นปนหมอนนอนสะอื้น เมื่อเขายื่นนำมาพาร้องไห้ มอบบทโศกมิยั้งเข้าฝั่งไป- กระทบใจอย่างแรงแทงชีวิน
...พรรณาเป็นพจน์หยดด้วยแผล น้ำตาแช่ร่องรอยคอยถวิล หลั่งเย้ยจันทร์ ดวงดาว คราวรดริน หวังยลยินความเศร้าที่เข้าทรวง
...อนาถแท้หนอใจเขาไล่ส่ง ปลิดปลดลงออกมาพาให้ล่วง จากความรักที่มอบเพียงหลอกลวง เขาก็ทวงกลับคืนยืนหน้าตาย
...ขอน้ำตาไกลพรากเป็นฉากหยุด อย่าได้ฉุดจมดิ่งประวิงสาย- พิศวาสขาดเยื่ออย่าเอื้อกาย คำรักหมายก็ลดหมดเช่นกัน...
ตะวันฉาย
|
ว่างเปล่า
|
|
|
|