ทานอาหารเรียบร้อยแล้วคุณเอ๋ย
ตัวคุณเคยรู้สึกเหมือนฉันไหม
ต้องพลัดพรากจากร้างห่างกันไกล
กับผู้เป็นยอดดวงใจของตัวเรา
หากว่าเคยคุณคงรู้ว่ามันเจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บทั้งอ้างว้างและเงียบเหงา
แม้นบางครั้งอาจมีสิ่งช่วยบรรเทา
แต่สุดท้ายก็นั่งเศร้าอยู่เดียวดาย
.......................................
กินข้าวแล้วหรือยังเล่าเย็นนี้
หยุดงานที่ทำอยู่สักครู่ไหม
เมื่ออิ่มท้องกองงานบานตะไท
ความคิดได้แล่นลิ่วเมื่อหิวคลาย
ก็เป็นห่วงนะนี่ที่บอกกล่าว
กลัวอดข้าวปวดท้องสมองหาย
อยากดูแลแต่เขินเกินบรรยาย
เพียงแค่นี้ก็อาย...แล้วตัวเอง...
.......................................
