ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"แกล้ง..ไม่รัก(แอบรัก)?"

๐

๐ แวบสัมผัสหัวใจก็ไหวเต้น
ดุจกลองเพลประสมระดมเสียง
จดจำทุกกิริยามาเรียบเรียง
ซ้ำลอบเมียงมองเธอเสมอมา

๐ แกล้งสงบทีท่ากายาตื่น
แต่เบื้องลึกดุจคลื่นโครมครืนหา
ทุกจริตแสดงแฝงเย็นชา
แต่ทรวงในแทบบ้าสาละวน

๐ ลอบเก็บภาพวินาทีที่เธอใกล้
เกินคลั่งไคล้บ่อยครั้งพลั้งใจหล่น
เฝ้าควบคุมอาการด้านทุรน
นี่หรือผลแอบรักหนักเอาการ

๐ ผลของรักแอบแฝงช่างแรงนัก
ทั้งที่ใจสำลักภักดิ์ความหวาน
อำนาจรักเชื้อเชิญเกินต้านทาน
ความฟุ้งซ่านโชนฉายคล้ายโซ่ตรวน

๐ แกล้งไม่รักทำร้ายใจคนแกล้ง
เผชิญความแห้งแล้งแรงใจป่วน
รูปลักษณ์เธอที่เห็นเช่นเชิญชวน
ก่อร่างกวนอารมณ์ยากข่มใจ

๐ ยิ่งสัมผัสหัวใจยิ่งไหวเต้น
ยิ่งชัดเจนรักอนงค์ทั้งหลงใหล
ผลจากแกล้งมิรัก-ปากแข็งไป
สู่คลั่งไคล้ไฟรักหนักเกินปราม..

ระนาดเอก
 
 

[ปรางทิพย์]

แปลก..ยิ่งแกล้งแสร้งทำยิ่งจำติด
ท่วงจริตพิศไปช่างไหวหวาม
เจ้าชะม้ายชายตาสง่างาม
มิอาจห้ามความจริงประวิงใด

ฤาบุพเพเห่กล่อมหว่านล้อมขวัญ
สร้างสัมพันธ์อันตระการซ่านไสว
ส่งอัปสรกรวินจากถิ่นไกล
มามอบให้ใกล้ชิดสนิทนวล

ยิ่งสัมผัสรัดรึงคะนึงหา
อักษราพาใจให้กำสรวล
เพราะมิอาจคาดหวังเหมือนดั่งครวญ
ยามคิดหวนควรหรือที่ดื้อดึง

[--ณัชชา--]

คงต้องหลีกไปไกลไม่ขอต่อ

เพียงอยากพ้อให้รู้ไว้มือไม่ถึง

ทุกพจน์ถ้อยร้อยมาน่าตลึง

บทกลอนซึ้งเหลือที่..เลยหนีนอน...

[ไพร พนาวัลย์]

ใจเจ้าเอ๋ยเจ้ากรรมถลำลึก
ดั่งตกตึกนึกออดเฝ้ากอดหมอน
แกล้งไม่รักหนักใจดั่งไฟฟอน
แสนร้าวรอนห่อนเห็นการเล่นตัว

นึกจะบอกว่ารักใจชักวุ่น
ยามแม่คุณมองมาพาใจมั่ว
แกล้งทำเป็นเอ็ดอึงปั้นปึ่ง,รัว
แต่เพียงชั่ว แอบมองดั่งต้องมนต์

เพราะตัวเราต่ำต้อยคอยเก็บกด
สุดรันทดรักแท้เริ่มแต่ต้น
หลงรักเขาข้างเดียวมันเคี่ยวจน
ใจวกวนแหวกว่ายมิคลายเกลียว

ทำอย่างไรดีหนาจึงกล้าบอก
กลัวเธอหลอกให้หลงพะวงเหลียว
จึงต้องทนห้ามใจอย่าไปเชียว
คนใจเดียวเปลี่ยวเหงากลัวเขาเมิน 

 
"ปรางค์  สามยอด"

[ระนาดเอก]

แปลก..ยิ่งแกล้งแสร้งทำยิ่งจำติด
ท่วงจริตพิศไปช่างไหวหวาม
เจ้าชะม้ายชายตาสง่างาม
มิอาจห้ามความจริงประวิงใด

ฤาบุพเพเห่กล่อมหว่านล้อมขวัญ
สร้างสัมพันธ์อันตระการซ่านไสว
ส่งอัปสรกรวินจากถิ่นไกล
มามอบให้ใกล้ชิดสนิทนวล

ยิ่งสัมผัสรัดรึงคะนึงหา
อักษราพาใจให้กำสรวล
เพราะมิอาจคาดหวังเหมือนดั่งครวญ
ยามคิดหวนควรหรือที่ดื้อดึง

ปรางทิพย์

๐ แสร้งปากแข็งแกร่งกล้าต่อหน้าน้อง
ภายในร้องปองขวัญลั่นคิดถึง
เสน่หาคราเคียงเสียงยังอึง
กลิ่นกายซึ่งซาบซ่านควานมัดใจ

๐ แค่คิดฝันสันต์สุขปลุกปลอบจิต
นิรมิตพิษหลงพะวง-ใฝ่
ฤาบุรุษทรุดกายพ่ายทรามวัย
ยามถูกไฟในอนงค์ตรงเร้ารอน

๐ ใกล้ทีไรใจหวามสุขลามไหล
พอยามไกลกายจิตฤทธิ์โหย-อ่อน
แกล้งแสร้งเส!เพลา-สบตาอร
สุดท้ายนอนอ่อนร่าง..ทุกข์ปางตาย..

ระนาดเอก

[..กุสุมา..]

ใจเจ้าเอ๋ยเจ้ากรรมถลำลึก
ดั่งตกตึกนึกออดเฝ้ากอดหมอน
แกล้งไม่รักหนักใจดั่งไฟฟอน
แสนร้าวรอนห่อนเห็นการเล่นตัว

นึกจะบอกว่ารักใจชักวุ่น
ยามแม่คุณมองมาพาใจมั่ว
แกล้งทำเป็นเอ็ดอึงปั้นปึ่ง,รัว
แต่เพียงชั่ว แอบมองดั่งต้องมนต์

เพราะตัวเราต่ำต้อยคอยเก็บกด
สุดรันทดรักแท้เริ่มแต่ต้น
หลงรักเขาข้างเดียวมันเคี่ยวจน
ใจวกวนแหวกว่ายมิคลายเกลียว

ทำอย่างไรดีหนาจึงกล้าบอก
กลัวเธอหลอกให้หลงพะวงเหลียว
จึงต้องทนห้ามใจอย่าไปเชียว
คนใจเดียวเปลี่ยวเหงากลัวเขาเมิน 

 
"ปรางค์  สามยอด"

โอ๋พี่ปรางค์ครวญมาน่าสงสาร
รักมานานแฟนใครที่ไหนหนอ
ระวังน่ะเดินทื่อบื่อตำตอ
น้องยังรอคนดีพี่กลับคืน
..กุสุมา..

<a href="http://www.youtube.com/v/bcYqYrUEprw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/bcYqYrUEprw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รัตติกาล]

"...เก็บความรักแอบไว้...ไม่ให้เห็น
เก็บเธอเป็นแรงใจ...ในวันผ่าน
เก็บอณูเล็กเล็ก...ที่ผลิบาน
ไว้ในกาลเลยล่วง...สู่ห้วงใจ..."

ยามใดมิอยู่ใกล้เธอ...หัวใจเผลอหลุดล่องลอย
ไปไกลหาเธอสุดถอย...ร้างกัน

เป็นความรักสุดยั่งยืน...มิเคยคิดอื่นสัมพันธ์
แอบรักด้วยใจคงมั่น...รักนิรันดร์เพียงเธอ..

<a href="http://www.youtube.com/v/tP-oDJ2vsIU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/tP-oDJ2vsIU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไพร พนาวัลย์]

โอ๋พี่ปรางค์ครวญมาน่าสงสาร
รักมานานแฟนใครที่ไหนหนอ
ระวังน่ะเดินทื่อบื่อตำตอ
น้องยังรอคนดีพี่กลับคืน
..กุสุมา..

แหม เรียกพี่ ดีใจดั่งได้แก้ว
กุสุมา มาแล้วด้วยแนวรื่น
ไม่ได้รักแฟนใครให้กล้ำกลืน
รอขวัญยืนกุสุมาแม่หน้ามน

จึงต้องแกล้งแอบรักใจชักหวั่น
กลัวเจ้านั้นจะขยี้ให้ปี้ป่น
ใจแหลกเหลวอยู่แล้วไม่แคล้วจน
เพียงยินยลเรียกพี่ ดีใจจัง

 
"ปรางค์  สามยอด"

[บ้านริมโขง]

ใจระทึกมากจริงนั้นยิ่งแน่
สิ่งใดแท้แอบนำทำวาบหวาม
ยิ่งเจาะรูข้างฝาหาคนงาม
ใจนี่เต้นตูมตามยามได้มอง

สิ่งใดแอบแนบชิดจิตกระสัน
ถึงหวาดหวั่นวูบวาบทาบสมอง
ยั้งไม่หยุดจุดเด่นเป็นต้องลอง
แอบสมสองยิ่งหั่นสะบั้นทรวง

ใครเคยแอบแบบว่ามาเปิดอก
อย่าโกหกเล่ามาอย่าห่วงหวง
จริงหรือไม่คราใดเห็นใครควง
สุดาดวงแฟนเราเจ้าแอบเจอ

แล้วเป็นไงอารมณ์ขมหรือขื่น
เศร้าหรือชื่นอื่นแอบแสบเสมอ
เขาควงกันไปไหนใจละเมอ
เจ้าแอบเบลอบ้างไหมใครเห็นมา

ที่เขียนมาแอบแอบมันแสบนัก
จึงมาทักอย่าแอบแลบเลยหนา
มันสะท้อนสะเทือนเฉือนอุรา
รักกานดาบอกเขาว่าเรารัก

เหมือนภูเขาทับอกได้ยกออก
เหมือนได้ลอกก้นคลองนองน้ำหลัก (เหมือนไหมนะ)
เหมือนได้นอนหลังเมาเข้าซักพัก (อันนี้ก็ไม่เคยลอง)
เหมือนหนุนตักแม่ข้า...ยามล้าโรย. (อันนี้บ่อย..จริง  )

"บ้านริมโขง"

[nontawit]

เพราะแอบรัก หัวใจ จึงสับสน
ทำให้คน หนึ่งคน ต้องหวั่นไหว
มีทั้งสุข โศกเศร้า เหงา ในใจ
"แกล้งไม่รัก" ทำไป ปิดบังเธอ....

ด.ช.นนท์
 

[nontawit]

เพราะว่าฉันทำได้เพียงแอบรัก
แค่จะทักเธอนั้นก็ไม่กล้า
แกล้งไม่รักไม่ให้รู้ทุกเวลา
ทั้งที่จริงอยากบอกว่า"ฉันรักเธอ"
...
ด.ช.นนท์
 

[~ploy pim~]

             
                       มอบไมตรี ที่มี ให้เพื่อนรัก       
                 มอบใจภักดิ์ รักเรา เท่าขอบฟ้า
                            มอบใจนี้ ที่มี ให้พี่ยา         
                มอบวิญญา ให้เขา เศร้านิรันดร์
                                    มอบความปลื้ม ปิติ ให้เธอนี้   
                                       มอบคนดี มีใจ ใฝ่สั่งสอน
                                  มอบให้เธอ เพื่อนดี นี้แน่นอน
                                     ที่พร่ำสอน อาทร ทุกวันไป
                           ต่อแต่นี้ ไม่มี คนที่รัก
               เพิ่งประจักษ์ รักเรา เศร้าหวนไห้
                    รักของเรา ก็เพียง แค่ฝันไป
                  แล้วทำไม ต้องซ้ำ ระกำทรวง
                                 เมื่อไหร่หนอ จะชิน กับรักลวง 
                                ใจติดบ่วง ห่วงรัก ณ แดนสรวง
                        สุดแสนเจ้บ เหน็บหนาว คราวเธอลวง 
                            ทุกข์ล้นทรวง ข่มใจ ให้เหมือนเดิม....
                                                   ~ploy pim~
                 
                                   
         

[ปรางทิพย์]

เพียงแอบรักแอบมองจดจ้องภาพ
ดั่งต้องสาปวาบไหวด้วยใจเหิม
เรียวปากอิ่มยิ้มแย้มเหมือนแต้มเติม
นัยน์ตาเยิ้มเคลิ้มฝันอันประกาย

ยากสัมผัสกลัดกลุ้มไฟสุมอก
แสร้งหยิบยกถกเถียงเลี่ยงจุดหมาย
แม้ทรวงในใกล้แตกแหลกมลาย
ทุกข์ปางตายท้ายสุดจึงหยุดฟัง

เสียงเรียกร้องของใจที่ไหวสั่น
ที่แสร้งรั้นบั่นจิตกลัวผิดหวัง
เพราะเคยเจ็บเหน็บหนาวร้าวภวังค์
แม้จิตสั่งยังค้าน...สงสารใจ

[สะเลเต]

การกระทำย้ำแสดงแสร้งไม่รัก
กลัวอกหักห้ามจิตคิดเคียงใกล้
ใจกลัวกลัวกล้ากล้าถ้ารักไป
ถอนสมอหัวใจในฉับพลัน

ขอแอบรักแอบดูอยู่ห่างห่าง
หมอกและเงาเทาจางคอยขวางกั้น
มิควรคู่รู้ดีไม่มีวัน
รักเพียงเขาเท่านั้นฝันเรื่อยมา

ได้แค่มองหมองหม่นคนไร้สิทธิ์
บังอาจคิดครอบครองของสูงค่า
เขาไม่เคยจะแลแม้หางตา
สมน้ำหน้าเรานัก..."รักฝ่ายเดียว"

--- สะเลเต ---

[ระนาดเอก]

เพียงแอบรักแอบมองจดจ้องภาพ
ดั่งต้องสาปวาบไหวด้วยใจเหิม
เรียวปากอิ่มยิ้มแย้มเหมือนแต้มเติม
นัยน์ตาเยิ้มเคลิ้มฝันอันประกาย

ยากสัมผัสกลัดกลุ้มไฟสุมอก
แสร้งหยิบยกถกเถียงเลี่ยงจุดหมาย
แม้ทรวงในใกล้แตกแหลกมลาย
ทุกข์ปางตายท้ายสุดจึงหยุดฟัง

เสียงเรียกร้องของใจที่ไหวสั่น
ที่แสร้งรั้นบั่นจิตกลัวผิดหวัง
เพราะเคยเจ็บเหน็บหนาวร้าวภวังค์
แม้จิตสั่งยังค้าน...สงสารใจ

ปรางทิพย์

๐ แกล้งเมินหน้าคราครั้งเธอนั่งชิด
ก็ถูกฤทธิ์พิษสงตรงหวั่นไหว
สั่นทั้งร่างเรือนกายจิตภายใน
คนที่ใช่ไฟรักหลากเพราะเธอ

๐ มุมของคนทนแอบแนบส่งรัก
ซ่อนเก็บกักรักที่มีเสนอ
มรสุมรุมเร้าเหงา,เศร้าเจอ
ชินนิยามความเก้อทุกข์เหม่อลอย

๐ แกล้งไม่รักภักดีที่คอยซ่อน
ตื่น,หลับนอนนัยน์ตาพร่าหยาดฝอย
ฉุกยั้งใจในรักหนักสำออย
คนบุญน้อยบ่อยครวญ..ป่วนระทม

ระนาดเอก