ณ.บ้านนอกคอกนาแต่คราก่อน
ทั้งบ้านลุ่มบ้านดอนตอนคืนค่ำ
ต้องอุดอู้อยู่ใต้ในเงาดำ
เราต่างจำใจอยู่สู้หยัดยืน
ยังไม่มีไฟฟ้านำมาใช้
จำอยู่ไปอย่างอนาถไม่อาจฝืน
มีครอบครัวหนึ่งนั้นในค่ำคืน
สุขชื่นมื่นดีนักต่างรักกัน
แต่งงานใหม่ได้เดือนที่เคลื่อนผ่าน
ต่างแสนหวานซ่านรักปักใจฝัน
แม่เป็นหม้ายอยู่รวมร่วมบ้านนั้น
ต่างผูกพันอย่างดีที่บ้านนา
ตอนเช้าตรู่ผู้เขยเคยขยัน
จึงหมายมั่นกอดเมียเพื่อหรรษา
อ้าว!ไม่อยู่ คงมุ่งหุงข้าวปลา
จึงคิดว่า จะออกบ้านหางานทำ
แต่ตอนนั้นมืดมิดคิดไปว่า
อยากไปหาไปตามเมียงามขำ
นั่งหันหลังนั่งเฝ้าเตาไฟดำ
ค่อยย่องย่ำเลยหนอไม่รอรี
เห็นลางเลือนเคลื่อนไหวในครัวนั่น
ย่องเร็วพลันเข้าไปให้เร็วรี่
ถึงด้านหลังกอดพลันในทันที
ปากก็มีวาจาว่ารักเธอ
ฝ่ายหม้ายสาวหันมาจึงหน้าเสีย
ไม่ใช่เมียเจ้าหนุ่มกลุ้มใจเก้อ
อ้าว!แม่ยาย ขายหน้าข้าฯแน่เออ
ทำหน้าเอ๋อ รีบอ้าวก้าวจากไป
สล่าผิน
เพราะไฟฟ้าไม่มีจึงเกิดเรื่อง คริคริ
