ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

เราจะต้องจากกันแล้ววันนี้
และรู้ดีทุกอย่างทางปัญหา
หยาดน้ำใสไหลพรากจากดวงตา
หมดเวลาเสแสร้งแกล้งหลอกกัน

แค่อารมณ์อ่อนไหวใจพลั้งเผลอ
ฉันอาจเก้อแต่อย่าหมายใส่ใจฝัน
บอกก็ได้ใครคนนี้ไม่มีวัน
ไม่เคยปันน้ำใจให้ใครจริง

เมื่อเธอคิดเล่นเล่นก็เล่นบ้าง
ฉันพร้อมสร้างความเป็นไปได้ทุกสิ่ง
จรรักต่อให้ตลอดหรือทอดทิ้ง
คนใจหยิ่งพร้อมจะรับสู้กับมัน

อย่าคิดว่าฉันจะโศก.....
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถอะนะลานิรันดร์
แม้พบกันชาติหน้า ก็อย่าเลย

[กริชอักษร]

เวลาที่ใช้ไปมากโข
ถ้าเก็บใส่ขวดใบก็คงโตเท่ากับโอ่ง
แต่สิ่งที่ได้แลกกับเวลาแล้วฉันงง
ยังเหวงโหวงโล่งโจ้งไร้จุดหมาย

ฉันวิ่งไล่ไขว่คว้าเพียงอากาศ
ใจที่ขาวสะอาดเริ่มจางหาย
มันอึดอัดขัดสนกระวนกระวาย
จะระบายกับใครก็อายตัว

เพราะว่ารู้อยู่แก่ใจว่าใครผิด
เป็นความคิดต้องแก้ข้างในหัว
เหมือนไม่ยากแต่มากมายใจก็กลัว
จะเอาตัวไปทุกข์ทนเพื่อคนใด

ออกมาเถิดถ้าเกิดอดทนแล้ว
แต่ไม่แคล้วเจอผลเกินทนไหว
ออกดีกว่าถ้าต้องอยู่อย่างทรมาณใจ
ทนต่อไปไม่ต่างอะไรเมื่อใจอยู่ในกรง

ออกมาอยู่อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวอกหนอ
ดีกว่าขอเศษส่วนใจที่ใครเขาไม่สน
ออกมาจากความทุกข์ที่เกินทน
จะเจ็บจะจนฉันพร้อมเผชิญเดินต่อไป

[บ้านริมโขง]

อดใจหายไม่ได้คล้ายเสียขวัญ
สะดุ้งฝันมันไม่จริงเลยนิ่งเฉย
ก็คนอยู่ดีๆมีชื่นเชย
วันนี้เอ่ยลาไกลไปนิรันดร์..

ไปไม่กลับ ...ลับลา ณัชชาพี่ ! !
หลับไม่ตื่น ...คนดี พี่เหหัน
ฟื้นไม่มี ...นี่หนอขอรำพัน
หนีไม่พ้น ...สักวัน ฉันและเธอ

เมื่อไปก่อนถามทางวางไว้ด้วย
ทางไหนรวยไหนจนอย่าบ่นเผลอ
อีกไม่นานทางดีพี่คงเจอ
ค่อยเสนอโครงการงานไหนทำ

อย่าแอบไปเที่ยวเล่นเป็นทอมดี้
อย่างแต่งสีแปลงร่างวางเห็นขำ
ให้เหลือร่างอย่างเห็นเป็นประจำ
อย่ามาอำหยอกเอินเดี๋ยวเดินเลย

จงเป็นสุขเป็นสุขทุกสถาน
อย่าเปลี่ยนงานการบ่อยปล่อยเฉื่อยเฉย
จงอยู่เหย้าเฝ้าเรือนอย่าเชือนเชย
เหมือนเช่นเคยเจอหน้า...ท้ารบกัน.

"บ้านริมโขง"

๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๔

[สะเลเต]

โบกมือลานิรันดร์ฉันมาส่ง
กลับทุ่งสงคืนสถานบ้านเธอนั่น
เห็นเพื่อนลาอาลัยใจตื้นตัน
คิดฮอดฉัน...บ้างเด้อยามเธอไกล

สะพายเป๋ขนาดใหญ่ไว้ที่หลัง
มือหิ้วลังอีกด้วยเราช่วยไหม
ยกสิ่งของทั้งหมดขึ้นรถไฟ   
แสนอาลัย......ไกลนิรันดร์ฉันขอลา

--- สะเลเต ---
 ..... ...

[รพีกาญจน์]

คงคืนวัน ฉันแน่ ที่แพ้พ่าย
รักละลาย หายขาด พร้อมหยาดฝน
สิ้นเยื่อใย ไม่เหลือ เบื่อหน้าคน
เดินดั้นด้น พ้นมา ลานิรันดร์

รพีกาญจน์ 59

[ดาว อาชาไนย]

ยินเธอลาอาลัยใจแทบขาด
ตัดสวาทกรวดน้ำจนคว่ำขัน
ไม่มีเหลือเยื่อใยให้สัมพันธ์
จึงเป็นวันสิ้นหวังตายทั้งเป็น
       
     ดาว  อาชาไนย

[คนเผาถ่าน]

เราจะต้องจากกันแล้ววันนี้
และรู้ดีทุกอย่างทางปัญหา
หยาดน้ำใสไหลพรากจากดวงตา
หมดเวลาเสแสร้งแกล้งหลอกกัน

แค่อารมณ์อ่อนไหวใจพลั้งเผลอ
ฉันอาจเก้อแต่อย่าหมายใส่ใจฝัน
บอกก็ได้ใครคนนี้ไม่มีวัน
ไม่เคยปันน้ำใจให้ใครจริง

เมื่อเธอคิดเล่นเล่นก็เล่นบ้าง
ฉันพร้อมสร้างความเป็นไปได้ทุกสิ่ง
จรรักต่อให้ตลอดหรือทอดทิ้ง
คนใจหยิ่งพร้อมจะรับสู้กับมัน

อย่าคิดว่าฉันจะโศก.....
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถอะนะลานิรันดร์
แม้พบกันชาติหน้า ก็อย่าเลย

โธ่ทูลหัวคิดพรากจากกันแล้ว
ไร้วี่แววความนัยไยมิเผย
ทั้งวันก่อนยังหยอกบอกทรามเชย
รักมั่นเอ่ยเลยชั่วนิจนิรันดร์

ถ้าสิ่งใดพี่ก่อขอโทษด้วย
ขอจงช่วยเข้าใจใช่ดื้อรั้น
เพียงเอ่ยความตามคิดผิดว่ากัน
ความสัมพันธ์คงมั่นนิรันดร์กาล

พี่มาง้อ "ขอโทษ"อย่าโกรธพี่
ดวงฤดีพี่หยอกดอกตาหวาน
ที่พูดคำ"คิดเล่น"เห็นวันวาน
แค่ลองอ่านใจดูให้รู้จริง

ก็เห็นแล้วแก้วตาหาได้โศก...
แต่เหมือนโลกทั้งใบจะไหวยิ่ง
อาละวาดฟาดฟันยันปืนยิง
ถ้าไม่วิ่งคุณครับ..หลับนิรันดร์

คนเผาถ่าน

[เอ๊พ]

วงวัฏฏะผลัดเวียนเขียนเช่นนี้
พากย์วจีกวีรสบทอักษร
มีรักหลอกหยอกเอิน แล้วเดินจร
เดี๋ยวมาวอนพบใหม่..ก่อนไคลคลา

หนักอีกนิดเบาอีกหน่อยเหมือนถอยรถ
ประคองจรดเหยียบเร่งสลับขา
ใช้ทั้งพี่เพื่อนรักกับน้องยา
จีบแล้วลาหน่ายเหงา เศร้าแล้ว..คลาย

 

ขออนุญาตแก้ไขความหมายได้ถูกใจกว่า ทั้งนี้ขอขอบคุณคุณ...สียะตรา...ครับ

[..กุสุมา..]

ยินเธอลาอาลัยใจแทบขาด
ตัดสวาทกรวดน้ำจนคว่ำขัน
ไม่มีเหลือเยื่อใยให้สัมพันธ์
จึงเป็นวันสิ้นหวังตายทั้งเป็น
       
     ดาว  อาชาไนย


วอนเทวาพระพายให้พรเขา
ระหว่างเรากรวดน้ำสาปคว่ำขัน
ขอชาตินี้ชาติหน้าลานิรันดร์
อย่าพบกันเมื่อต้องการตายทั้งเป็น
               ..กุสุมา..

<a href="http://www.youtube.com/v/7PGSvyTktdw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/7PGSvyTktdw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[darkness_hero]

เธอบอกลาพร้อมบอกเลิกกันครานี้
โอ้..คนดี ต้องลากันแล้วใช่ไหม
เอาเถอะไม่ว่ากันไม่เป็นไร
เธอเข้าใจฉันผิดไปแค่นั้นพอ

จะไม่ง้อไม่งี่เง่าให้เหนื่อยยาก
ไม่ลำบากฉันนจะให้ตามที่ขอ
อยากจะไปก็ไปเถอะอย่ารั้งรอ
งั้นฉันก็ขอลาก่อนก็แล้วกัน

[--ณัชชา--]

อดใจหายไม่ได้คล้ายเสียขวัญ
สะดุ้งฝันมันไม่จริงเลยนิ่งเฉย
ก็คนอยู่ดีๆมีชื่นเชย
วันนี้เอ่ยลาไกลไปนิรันดร์..

ไปไม่กลับ ...ลับลา ณัชชาพี่ ! !
หลับไม่ตื่น ...คนดี พี่เหหัน
ฟื้นไม่มี ...นี่หนอขอรำพัน
หนีไม่พ้น ...สักวัน ฉันและเธอ

เมื่อไปก่อนถามทางวางไว้ด้วย
ทางไหนรวยไหนจนอย่าบ่นเผลอ
อีกไม่นานทางดีพี่คงเจอ
ค่อยเสนอโครงการงานไหนทำ

อย่าแอบไปเที่ยวเล่นเป็นทอมดี้
อย่างแต่งสีแปลงร่างวางเห็นขำ
ให้เหลือร่างอย่างเห็นเป็นประจำ
อย่ามาอำหยอกเอินเดี๋ยวเดินเลย

จงเป็นสุขเป็นสุขทุกสถาน
อย่าเปลี่ยนงานการบ่อยปล่อยเฉื่อยเฉย
จงอยู่เหย้าเฝ้าเรือนอย่าเชือนเชย
เหมือนเช่นเคยเจอหน้า...ท้ารบกัน.

"บ้านริมโขง"

๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๔

ทำมาพูดปากดีพี่ริมโขง
มาเปิดโปงคุยเขื่องเรื่องของฉัน
จะเผากันเลยหนอพ่อแจ่มจันทร์
หรือจะฟันกันให้ยับไปกับมือ

ไปไม่กลับ…ลับหายเสียดายแท้
หลับไม่ตื่น…ฝืนแย่แค่นั้นหรือ
ฟื้นไม่มี…ใครเขาเอาไปลือ
หนีไม่พ้น…คนดื้อชื่อ”โขง”ไง

สงสัยว่าพี่ชายสนใจฉัน
ถึงพัวพันติดตามคอยถามไถ่
ถ้าอยากจะเป็นคู่คนรู้ใจ
ไปเกิดใหม่ เถอะนะณัชจะรอ

[ไพร พนาวัลย์]

เราจะต้องจากกันแล้ววันนี้
และรู้ดีทุกอย่างทางปัญหา
หยาดน้ำใสไหลพรากจากดวงตา
หมดเวลาเสแสร้งแกล้งหลอกกัน

แค่อารมณ์อ่อนไหวใจพลั้งเผลอ
ฉันอาจเก้อแต่อย่าหมายใส่ใจฝัน
บอกก็ได้ใครคนนี้ไม่มีวัน
ไม่เคยปันน้ำใจให้ใครจริง

เมื่อเธอคิดเล่นเล่นก็เล่นบ้าง
ฉันพร้อมสร้างความเป็นไปได้ทุกสิ่ง
จรรักต่อให้ตลอดหรือทอดทิ้ง
คนใจหยิ่งพร้อมจะรับสู้กับมัน

อย่าคิดว่าฉันจะโศก.....
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถอะนะลานิรันดร์
แม้พบกันชาติหน้า ก็อย่าเลย

แหม เธอบอกลา"นิรันดร์"เท่านั้นหรอก
ไม่ได้บอกลาทุกผู้จงอยู่เฉย
ไม่ได้บอกลาพ่อคุณคนคุ้นเคย
ใครที่อยากเป็นเขย..ไม่เอ่ยลา 

แค่บอกลานิดหน่อยใจน้อยยิ่ง
คนรักจริงต้องจดกำหนดว่า
โอ้ สาวสวยรวยชัด ชื่อ"ณัชชา"
ไม่เคยลาจริงจัง..เธอยังคอย

คอยคนที่เข้าใจมิใช่จ้อง
คอยคนมองเมียงมาใช่หน้าม่อย
คอยคนที่รักจริงใช่ทิงนอย
คอยหนุ่มน้อยหน้ามน..คนแดนไกล

เอ่ยคำลาเล่นเล่นใช่เผ่นโผน
เอ่ยเพียงโยนก้อนหินได้ยินไหม?
เอ่ยเพียงนิดสะกิดข่วนคนป่วนใจ
เอ่ยเพียงให้ใครคนนั้น..ได้หมั่นตรอง

ลา"นิรันดร์"นั่นหรือคือคนที่
ใช้วจียียวนให้ชวนถอง
เธอเป็นหญิงหยิ่งศักดิ์ใช่รักลอง
โปรดจงมองให้ซึ้ง..ถึง"คำลา" 

 
"ปรางค์  สามยอด"

[--ณัชชา--]

เราจะต้องจากกันแล้ววันนี้
และรู้ดีทุกอย่างทางปัญหา
หยาดน้ำใสไหลพรากจากดวงตา
หมดเวลาเสแสร้งแกล้งหลอกกัน

แค่อารมณ์อ่อนไหวใจพลั้งเผลอ
ฉันอาจเก้อแต่อย่าหมายใส่ใจฝัน
บอกก็ได้ใครคนนี้ไม่มีวัน
ไม่เคยปันน้ำใจให้ใครจริง

เมื่อเธอคิดเล่นเล่นก็เล่นบ้าง
ฉันพร้อมสร้างความเป็นไปได้ทุกสิ่ง
จรรักต่อให้ตลอดหรือทอดทิ้ง
คนใจหยิ่งพร้อมจะรับสู้กับมัน

อย่าคิดว่าฉันจะโศก.....
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถอะนะลานิรันดร์
แม้พบกันชาติหน้า ก็อย่าเลย

แหม เธอบอกลา"นิรันดร์"เท่านั้นหรอก
ไม่ได้บอกลาทุกผู้จงอยู่เฉย
ไม่ได้บอกลาพ่อคุณคนคุ้นเคย
ใครที่อยากเป็นเขย..ไม่เอ่ยลา 

แค่บอกลานิดหน่อยใจน้อยยิ่ง
คนรักจริงต้องจดกำหนดว่า
โอ้ สาวสวยรวยชัด ชื่อ"ณัชชา"
ไม่เคยลาจริงจัง..เธอยังคอย

คอยคนที่เข้าใจมิใช่จ้อง
คอยคนมองเมียงมาใช่หน้าม่อย
คอยคนที่รักจริงใช่ทิงนอย
คอยหนุ่มน้อยหน้ามน..คนแดนไกล

เอ่ยคำลาเล่นเล่นใช่เผ่นโผน
เอ่ยเพียงโยนก้อนหินได้ยินไหม?
เอ่ยเพียงนิดสะกิดข่วนคนป่วนใจ
เอ่ยเพียงให้ใครคนนั้น..ได้หมั่นตรอง

ลา"นิรันดร์"นั่นหรือคือคนที่
ใช้วจียียวนให้ชวนถอง
เธอเป็นหญิงหยิ่งศักดิ์ใช่รักลอง
โปรดจงมองให้ซึ้ง..ถึง"คำลา" 

 
"ปรางค์  สามยอด"

แหมท่านปรางค์พูดไว้ถูกใจยิ่ง

เป็นเรื่องจริงยิ่งนักแน่นักหนา

เอาอะไรกับคนดื้อชื่อณัชชา

แค่เฮฮาไปวันวันเท่านั้นเอง

[นพตุลาทิตย์]

ลบเลือนลางล่างล้างให้ห่างเหิน
ดะดุ่มเดินเผชิญโลกแสนโศกศัลย์
ลาแล้วรางร่างร้างห่างนิรันดร์
ใยมาหั่นบั่นทอนมิผ่อนใย

กลบทมั่วได้ใจ

ตุลาทิตย์

[--ณัชชา--]

ลบเลือนลางล่างล้างให้ห่างเหิน
ดะดุ่มเดินเผชิญโลกแสนโศกศัลย์
ลาแล้วรางร่างร้างห่างนิรันดร์
ใยมาหั่นบั่นทอนมิผ่อนใย

กลบทมั่วได้ใจ

ตุลาทิตย์

เข้าไปใกล้ตุลาทิตย์สกิดบอก

กลอนเธอออกอย่างนั้นฉันหวั่นไหว

กลบทที่เขียนแก้แปลว่าไง

ชั่งได้ใจแท้แท้แหม..ช่างเป็น

[รพีกาญจน์]

แหมท่านปรางค์พูดไว้ถูกใจยิ่ง

เป็นเรื่องจริงยิ่งนักแน่นักหนา

เอาอะไรกับคนดื้อชื่อณัชชา

แค่เฮฮาไปวันวันเท่านั้นเอง

[/quote]

ฉันละเบื่อ เชื่ออะไร ไม่ได้นัก
มีคนรัก เล่นเล่น เป็นเข่งเข่ง
พอกันที ยอดยียวน กวนละเลง
ลาคนเก่ง บ้านกลอน นอนบ้านกานท์

รพีกาญจน์ 59

[--ณัชชา--]

แหมท่านปรางค์พูดไว้ถูกใจยิ่ง

เป็นเรื่องจริงยิ่งนักแน่นักหนา

เอาอะไรกับคนดื้อชื่อณัชชา

แค่เฮฮาไปวันวันเท่านั้นเอง

ฉันละเบื่อ เชื่ออะไร ไม่ได้นัก
มีคนรัก เล่นเล่น เป็นเข่งเข่ง
พอกันที ยอดยียวน กวนละเลง
ลาคนเก่ง บ้านกลอน นอนบ้านกานท์

รพีกาญจน์ 59

[/quote]

จะรีบนอนไปไยไฉนนั่น

เป็นเพื่อนกันก่อนซีพี่ตาหวาน

หนีไปนอนอย่างนั้นอันธพาล

เขาทำงานแต่พี่จะหนีนอน..ฮ่วย

[นพตุลาทิตย์]

เข้าไปใกล้ตุลาทิตย์สกิดบอก

กลอนเธอออกอย่างนั้นฉันหวั่นไหว

กลบทที่เขียนแก้แปลว่าไง

ชั่งได้ใจแท้แท้แหม..ช่างเป็น

แค่แปรคำนำแฝงสำแดงสด
อรรถรสตรีประดับรับเสียงเล่น
แม้ไม่ครบจบกลดั่งคนเจน
แต่ก็เร้นคำซ่อนออดอ้อนไป

[--ณัชชา--]

เข้าไปใกล้ตุลาทิตย์สกิดบอก

กลอนเธอออกอย่างนั้นฉันหวั่นไหว

กลบทที่เขียนแก้แปลว่าไง

ชั่งได้ใจแท้แท้แหม..ช่างเป็น

แค่แปรคำนำแฝงสำแดงสด
อรรถรสตรีประดับรับเสียงเล่น
แม้ไม่ครบจบกลดั่งคนเจน
แต่ก็เร้นคำซ่อนออดอ้อนไป

ตรงไหนเหรอที่เธอว่าออดอ้อน

หรือซับซ้อนลึกลับจับยัดไส้

ลองหาดูว่าคำอ้อน..อ้อนอย่าไร

แล้วอยู่ไหนล่ะคำนั้น  บอกฉันที

[รพีกาญจน์]

เที่ยงแล้วจ้า ลานิรันดร์ เพียงวันนี้
พรุ่งเช้ามี ธุระ จะไปจัด
งานทำบุญ กุฏี ณ ที่วัด
พฤหัส วันพระ ละกลอนรัก

รพีกาญจน์ 59