ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สะเลเต]

<a href="http://www.youtube.com/v/vJWxQz7GG0w&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vJWxQz7GG0w&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

จากเคหามาไกลใจโหยหา
จำห่างเหินเดินหน้าเพื่อล่าฝัน
ผ่านลมฝนหม่นหมองของคืนวัน
คาดคิดวางทางนั้น...อันรังรอง

อาจรุ่งโรจน์โชติช่วงดวงเด่นดัง
ดับแดดิ้นสิ้นหวังอาจทั้งสอง
อดทนสู้รู้เจ็บเก็บไตร่ตรอง
กับตรอมตรม...ขมต้องลิ้มลองกิน

ล้วนลวงกันกลั่นแกล้งมุ่งแข่งขัน
มากคำคนก่นหยันนั้นมิสิ้น
ในเมื่อสู้อยู่ได้ทำใจชิน
ทั้งเจ็บช้ำจำจินต์.....ดิ้นต่อไป

ด้วยตั้งเป้าเอาไว้ใจห้ามท้อ
เจอหนทางสว่างรอพอใจไหม
พบจุดหมายปลายฝันนั้นเส้นชัย
โน้มสอยชม....สมใจในรางวัล

--- สะเลเต ---

[darkness_hero]

เพราะความฝันเราจึงยังดิ้นกันต่อ
ไม่ย้อท้อละเลยทิ้งความฝัน
วิ่งไล่ตามแสงสว่างไปด้วยกัน
หนทางนั้นยากเย็นไม่เป็นไร

[บ้านริมโขง]

ปลายทางเดินเหินห่างต่างไปเรื่อย
เหมือนเถาเลื้อยเลี้ยวลดขดเหหัน
ยิ่งตามไปยิ่งไกลในคืนวัน
ปลายทางนั้นไม่เห็นเป็นมืดมน

กำลังใจหายหดรันทดจิต
ยามครุ่นคิดติดต่อหนอ  สับสน
ความหวังขาดเป็นช่วงล้วน  ลวงคน
ดำคล้ำปนหม่นเศร้า  เผาอุรา

เป็นคืนฝันไร้แววแสงแก้วใส
ปลายอยู่ไหนใฝ่ปองจ้องมองหา
เมื่อต้นฝันยังขาดปาดชีวา
ไหนจะกล้าฝ่าหมายถึงปลายทาง

จึงวันนี้ไม่มีแล้วแก้วในฝัน
รอยจาบัลย์ห่วงหาพาเมินหมาง
รอยจุมพิตที่เคยเลยจืดจาง
เหลือแต่รอยเวิ้งว้าง...กลางใจเรา.

"บ้านริมโขง"

[--ณัชชา--]

ในท่ามกลางสังคม ล้ม เหลวแหลก
ความแปลกแยก เหี้ยมโหดความโฉดเขลา
จะเลือกเดินทางใหนให้เลือกเอา
สิ่งรุมเร้ามากมายในสังคม

เห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ให้พินิจ
ต้องย้ำคิดเอาไว้ให้เหมาะสม
ชีวิตเหมือนเรือน้อยลอยตามลม
จะจ่อมจมลงวันใดยังไม่รู้

[สะเลเต]

"ฉันลาก่อน"อ่อนแอและแพ้พ่าย
เลิกเพ้อพกอกมลาย...สิ่งร้ายผ่าน
สำเร็จผล...จนใจไร้ร้าวราน
เราเริ่มรับกับหวาน....ของการรอ

--- สะเลเต ---

[ตะวันฉาย]

...น้ำตาหล่นบนทางที่วางทอด
ไร้มือกอดจากใครที่ใจขอ
หนาวเพียงไรไม่หวั่นพลันถักทอ
หวังเทียวก่อปลายฝันกับวันคอย

...เหนื่อยแสนเหนื่อยมันล้าเมื่อคราทุกข์
บางครั้งลุกขึ้นยืนฝืนไปสอย
บางครั้งล้มจมทางอย่างเลื่อยลอย
หนามก็ค่อยข่วนมาน้ำตาริน

...ปลายทางฝันอยู่ไหนช่างไกลเหลือ
มีที่เผื่อให้ไหมใจถวิล
หรือไม่มีที่ยืนคืนชีวิน
ขอเพียงดินที่ฝังกลบตอนจบเรา

..รอฟ้าสางกลางฝนแล้วค้นหา
รอดาราเป็นใจไล่อับเฉา
รอตะวันขึ้นเยือนแล้วเคลื่อนเงา
หวังมีเถาขึ้นฝันวันที่รอ...


ตะวันฉาย

[มหาซัง]

สวัสดีจ้า น้องตะวันฉาย

สุดแผ่นดินผินหน้ามองฟ้ากว้าง   
ดูเวิ้งว้างกว้างไกลจนใจฝ่อ
ดุจดั่งฝันวันหวานของการรอ   
เมื่อยจนท้อรอเก้อเพราะเผลอใจ

มองเมฆเคลื่อนเลื่อนลอยเฝ้าคอยคิด   
ฟ้าลิขิตขีดสร้างทางฝันใฝ่   
มีทั้งทุกข์สุขเศร้าคละเคล้าไป   
ฟ้าสดใสไร้เมฆดำคอยอำพราง

สุดปลายฝันนั้นหนอขอแค่รัก   
หัวหนุนตักพักใจให้สว่าง
ยิ้มส่งกันพันครั้งนั่งเคียงนาง   
รอทิวาฟ้าสางอยู่กลางดอย

มหาซัง...งงตามเดิม

[ไพร พนาวัลย์]

ความหวังครั้งใหม่

เหลือแต่เพียงความหวังฟ้าหลังฝน
คงได้ยลผลยินดีมีสุขสันต์
คงพบแสงแห่งรักเข้าสักวัน
สู่ความฝันมั่นหมายมิคลายคลา

มีเพียงแสงริบหรี่อยู่ที่เก่า
มีเพียงเป้าหมายเดิมคอยเติมค่า
ก็จะขอเดินตรงคงเส้นวา
คงจะไม่น้อยหน้ายามคว้าชัย

เฝ้าปลอบใจตัวเองให้เก่งกล้า
สู่เบื้องหน้าฟ้าสวยมิป่วยไข้
หมั่นดูแลสุขภาพล้างคราบไคล
เพื่อเปิดใบบัวบังสะพรั่งงาม

เถอะสักวันคงถึงซึ่งความหวัง
เสียงซอดังอ่อนไหวพาใจหวาม
ได้อยู่กันพร้อมหน้าใต้ฟ้าคราม
กลับสู่ความรื่นรมย์อย่างสมใจ

 
"ปรางค์  สามยอด"

[สล่าผิน]

จากเคหามาไกลใจโหยหา
จำห่างเหินเดินหน้าเพื่อล่าฝัน
ผ่านลมฝนหม่นหมองของคืนวัน
คาดคิดวางทางนั้น...อันรังรอง

อาจรุ่งโรจน์โชติช่วงดวงเด่นดัง
ดับแดดิ้นสิ้นหวังอาจทั้งสอง
อดทนสู้รู้เจ็บเก็บไตร่ตรอง
กับตรอมตรม...ขมต้องลิ้มลองกิน

ล้วนลวงกันกลั่นแกล้งมุ่งแข่งขัน
มากคำคนก่นหยันนั้นมิสิ้น
ในเมื่อสู้อยู่ได้ทำใจชิน
ทั้งเจ็บช้ำจำจินต์.....ดิ้นต่อไป

ด้วยตั้งเป้าเอาไว้ใจห้ามท้อ
เจอหนทางสว่างรอพอใจไหม
พบจุดหมายปลายฝันนั้นเส้นชัย
โน้มสอยชม....สมใจในรางวัล

--- สะเลเต ---

กำลังใจให้น้องยามต้องสู้
ให้ยืนอยู่สู่ทางที่สร้างฝัน
อย่าได้ท้อต่อไปให้ฝ่าฟัน
เพื่อถึงวันปันชัยให้น้องมา

อย่าได้สนคนหยันหรืองกลั่นแกล้ง
จงกล้าแกร่งแข็งขืนยืนใต้หล้า
จงยืดอกพกมั่นพกปัญญา
แก้ปัญหาพาให้ได้หนทาง

ต้องหมั่นก้าวสาวเท้าเอาความฝัน
จงอย่าหวั่นพรั่นใดในระหว่าง
กำลังใจจากพี่มีให้นาง
เพื่อร่วมสร้างทางฝันด้วยมั่นใจ

กายมีแรงแกร่งกล้าอย่าได้ท้อ
จงสู้ต่อก่อร่างสร้างให้ได้
อีกไม่นานหรอกหนาจะคว้าชัย
พี่คนไกลได้ด่ำดื่มปลื้มด้วยคน

สล่าผิน

[ตะวันฉาย]

สวัสดีจ้า น้องตะวันฉาย

สุดแผ่นดินผินหน้ามองฟ้ากว้าง   
ดูเวิงว้างกว้างไกลจนใจฝ่อ
ดุจดั่งฝันวันหวานของการรอ   
เมื่อยจนท้อรอเก้อเพราะเผลอใจ

มองเมฆเคลื่อยเลื่อนลอยเฝ้าคอยคิด   
ฟ้าลิขิตขีดสร้างทางฝันใฝ่   
มีทั้งทุกข์สุขเศร้าคละเคล้าไป   
ฟ้าสดใสไร้เมฆดำคอยอำพราง

สุดปลายฝันนั้นหนอขอแค่รัก   
หัวหนุนตักพักใจให้สว่าง
ยิ้มส่งกันพันครั้งนั่งเคียงนาง   
รอทิวาฟ้าสางอยู่กลางดอย

มหาซัง...งงตามเดิม

๐ เพลินสายลม..พรมไล้..ท่ามไพรพฤกษ์
กลางป่าลึก..ดึกดื่น..ท่ามคืนหงอย
ปล่อยความคิด..จิตท่อง..อย่างล่องลอย
ปลอบกมล..คนคอย..บนดอยไกล

๐ ให้ผ่านวัน..อันร้าว..ที่ราวป่า
คลายอุรา..ล้าอ่อน..เกินถอนไถ่
ยังเหม่อครวญ..หวลหา..ด้วยอาลัย
สิ้นวิญญา..ป่าไพร..ยามไร้เธอ๚ะ๛

สวัสดีคะพี่มหาซัง พี่victoriasecret และพี่ๆน้องๆ แห่งบ้านกลอนไทย...



...เอาอักษรเป็นเพื่อนคอยเลื่อนทุกข์
ยิ้มเมื่อสุขยามท้อพอเสนอ
อาจมีบ้างน้ำตามาบำเรอ
คำอาจเบลอไปบ้างอย่าว่ากัน

...หวังเพียงฝันวันหน้าจะมาถึง
บททดสอบยากขึ้นพึ่งห่างฝัน
เสียงสะอื้นตามทางวางรำพัน
จะเสกสรรยังท้อแค่พอเงา

...กำลังใจเริ่มก่อทอเป็นสาย
จากพี่ชายคนไกลไล่อับเฉา
คอยเคียงข้างยามหม่นปนใจเรา
แทรกซึมเข้า  แทนที่ท้อ ก่อประกาย

...ขอขอบคุณอักษรกลอนหลายบท
ที่เทียวจดแต่งแต้มแซมเป็นสาย
ขอบคุณรักที่มอบ,ปลอบ,ทักทาย
จะยืนหมายก้าวย่างอย่างที่เป็น...


ตะวันฉาย