ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

วรรณยุกต์ท้ายวรรคของกลอนสุภาพนั้น
(หมายรวมถึง กลอนแปด  กลอนเจ็ด  และกลอนหก - - กลอนสี่  กลอนห้า  ไม่เกี่ยว)


วรรคที่ ๑ หรือวรรคสดับ  สามารถใช้ได้ทุกเสียงวรรณยุกต์  แต่ที่ถือว่าไม่ไพเราะคือ  เสียงสามัญ (ใครลงท้ายวรรคแรกด้วยเสียงสามัญ  มักไม่ได้คะแนนจากคุณงายค่ะ)

วรรคที่ ๒  หรือวรรครับ  ใช้วรรณยุกต์  จัตวา  โท  เอก  (เรียงลำดับความไพเราะจากมากไปหาน้อยให้แล้ว) ห้ามเด็ดขาดคือสามัญ  ส่วนเสียงตรีนั้นคุณระนาดเอกบอกว่ามีกรณียกเว้นบ้าง  แต่ตำราคุณงายห้ามเด็ดขาดเหมือนเสียงสามัญ

วรรคที่ ๓  หรือวรรครอง  อนุญาตให้ใช้แค่เสียงสามัญ  และอนุโลมตรีได้  จึงนิยมใช้กันทั้งสองเสียง

วรรคที่ ๔  หรือวรรคส่ง  ให้ใช้เสียงสามัญ  และอนุโลมให้ใช้เสียงตรีได้  เช่นเดียวกับวรรครอง 

คำว่าอนุโลมแปลว่าอนุญาตให้ใช้ได้  แต่ไม่ใช้ดีกว่า
(ถ้าใครสังเกต  กลอนคุณงายมักจะจบด้วยเสียงตรี  คุณงายว่ามันได้อารมณ์กว่าเสียงสามัญน่ะค่ะ)

แจงมาแล้ว  คงช่วยให้แต่งกลอนได้ไพเราะขึ้นนะคะ

ปล. โพสต์ตอบใครบางคนไป  ไหนๆ อุตส่าห์พิมพ์ซะยาว  เลยเอามาแปะไว้ห้องนี้ด้วยดีกว่า

[ทอฝัน]

...คิดถึงครูคนนี้แทบกระอัก
เสียงท้ายวรรคเธอเคี่ยวคอยเทียวจี้
จนแจ้งจิตแจ่มชัดจนบัดนี้
จึงส่งกลอนมาให้บี้นะที่รัก...


........แบบว่ามันคิดถึง....//ทอฝัน

[เพรางาย]

แว่วแว่วมาว่าใครส่งใจหา
หากศึกษากรอบสานงานศิลป์ศักดิ์
คำนวณแบบแยบคายด้วยใจรัก
ก็ตระหนักรักแฝงแต่งบทกลอน



ถ้ารักกันก็รักษ์กลอนนะคะ

[สิงขร]

แว่วแว่วมาว่าใครส่งใจหา
หากศึกษากรอบสานงานศิลป์ศักดิ์
คำนวณแบบแยบคายด้วยใจรัก
ก็ตระหนักรักแฝงแต่งบทกลอน



ถ้ารักกันก็รักษ์กลอนนะคะ

เมื่อก่อนมา  หาบ้าน  กานท์กลอนไทย
ทำเป็นใหญ่  ด้วยใจ  ที่ใฝ่หลอน
มัวหลงผิด  ติดวาจา  สาวตางอน
ชมว่ากลอน  สิงขรเก่ง  ไม่เบ่งเลย

ที่ไหนได้  อายจัง  มานั่งนี่
มีแต่ที่  เขียนผิด  จิตเพิกเฉย
สัมผัสสระ สัมผัสเลือน  มีเกลื่อนเอย
เพราะคุ้นเคย  ภูธร  งามงอนชม

ว้าว ไอ้กบ  ซบอ่าง  กะลาครอบ
เจ้านึกชอบ สิ่งใด  ให้งามสม
จึงเขียนไป ตามใจ  ในอารมณ์
ขาดความคม  สำนวนกลอน  อ่อนด้อยจัง

กราบแทบเท้า  ท่านผู้รู้  เป็นครูด้วย
โปรดจงช่วย  ชี้แนะ  แก่อหัง (บาลี)
สัมผัสได้  ตรงไหนผิด  คิดระวัง
ค่อยค่อยสั่ง  สอนไป  ใจเชิดชู

         สิงขร

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ก็กลอนเรา  ไม่สุภาพ  เขาทราบหมด
ข้อกำหนด  การแต่ง  หลายแหล่งฉันท์
กลอนสุภาพ  ทราบแล้ว  ผ่องแวววรรณ
ส่วนเรานั้น  ไม่สุภาพ   กลอนหยาบคาย

วรรณยุกต์   ท้ายวรรค  มักไม่เห็น
ด้วยเราเน้น  ไม่สุภาพ  ทราบความหมาย
พอมาอ่าน  กติกา   ช่างน่าอาย
คำลงท้าย  จึงไม่ต้อง  ขอคล่องตัว

 

[สมนึก นพ]

คำว่าอนุโลมแปลว่าอนุญาตให้ใช้ได้  แต่ไม่ใช้ดีกว่า
(ถ้าใครสังเกต  กลอนคุณงายมักจะจบด้วยเสียงตรี 
คุณงายว่ามันได้อารมณ์กว่าเสียงสามัญน่ะค่ะ)
แจงมาแล้ว  คงช่วยให้แต่งกลอนได้ไพเราะขึ้นนะคะ.
................................

อนุโลมพอได้ห้ามใช้นั้น
คำยืนยันของครูรู้ไว้นะ
อักษรต่ำนั้นไงไร้สระ
จึงดูคละกันบ้างบางครั้งลืม

วรรณยุกต์โทใส่ไปเสียงตรี
วรรคสองนี้ครูดูรู้ไม่ปลื้ม
นำมือมาเท้าคางเสียงครางอืม
จำต้องยืมไม้บรรทัดคาดโทษมี

ยืนหน้าห้องคาบไว้ทรงกายสั่น
ขาซ้ายนั้นยกด้วยซวยละนี่
สองมือกางวางท่าว่าดูดี
น้ำตาปรี่ครูครับผมจะจำ.

นพ
29 ม.ค.55

[aim088]

 

[@free]

คือผู้ผ่านทางมาขออาศัย...



ชื่อแอ็ทฟรี สวัสดี ณที่นี้                 ชายครับพี่ พ้องน้อง อาวุโส
ขอออกปาก ฝากตัว ใจพองโต          เว็บนี้โก้ มากกวี กลัวมีอาย

ใจหาญสู้ ลองดู มีผู้สอน                 นอบครูกลอน น้อมจิต คิดขวนขวาย
สัญญาครับ นับถือ ไม่กลับกลาย        มาขอหมาย อาศัย ไม่จากไป


...

********************
เพิ่มเติมโดย  เพรางาย

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านวรรณยุกต์ท้ายวรรคค่ะ
หวังว่าจะมีประโยชน์ต่อการแต่งกลอนในครั้งต่อๆ ไป
แต่...ไม่ค่อยอยากเป็นรุ่นอาวุโสนะ

[@free]

...

ส่งการบ้านขานกลอนใกล้นอนแล้ว
เหลือโค้กแก้วขนมปังสังขยา
ข้าวหัวค่ำทำเราง่วงเข้าตา
เช้าคงงว่าสังขยาค้างกาแฟ

ชีวิตคนบนทางคืนค้างเดี่ยว
แค่หนึ่งเสี้ยวแรมฟ้าประสาแข
ผ่านแรมจันทร์วันเพ็ญคงเด่นแด
ดำกาแฟราหูเช้าตู่จันทร์

[@free]

เฮ้...เช้า...

โค็กอยู่ยังสังขยากาแฟหมด
โลกยังลดเลี้ยวไปไม่วินาศ
สังขยาพาหวีดพอกรี๊ดกร๊าด
ราหูพลาดสิบสองต้องจุ๊กกรู๊

เริ่มเช้านี้ที่เก่าทุกเช้านั่น
เดี๋ยวเจอกันแม่ค้าข้าวขาหมู
เฮ้เหมือนเดิมเติมพลังแอบนั่งดู
พอได้อู้ก่อนงานแม่จานงาม

[@free]

อ่านกลอนเก่าเราเขียนน่าเวียนหัว
มันดูมั่วอายแท้ต้องแก้ไข
ยากจริงหนอรอหน่อยจะค่อยไป
เรามิได้มีพรคงสอนนาน

แอบลักจำคำน้อยค่อยประสม
ชอบนิยมครูร้อยสร้อยคำหวาน
เขียนคำกลอนวอนมานับว่านาน
หรือแค่อ่านพอฝืนหลังตื่นนอน

[toshare]

เสียงท้ายวรรค กลอน

@ เสียงร้อยกรอง ประเภทกลอน ท้ายวรรคใหั
วรรคแรกไซร้ เลี่ยงเสียง สามัญหนา
วรรคสองเสนาะ ไพเราะด้วย เสียงจัตวา
วรรคสามสี่ สรรหา เสียงสามัญ

@ คราเนื้อหา สาระ ประเด็นตรอง
เสียงวรรคสอง โทเอก เสกบ่พรั่น
วรรคสามสี่ เสียงตรี ก็เช่นนั้น
ปราชญ์ไป่ยั่น หยิบใช้ ไม่หลุดประเด็น

[toshare]

ตัวอย่าง

ถึงบางพลูคิดถึงคู่เมื่ออยู่ครอง (สามัญ)
เคยใส่ซองส่งให้ล้วนใบเหลือง
ถึงบางพลัดเหมือนพี่พลัดมาขัดเคือง
ทั้งพลัดเมืองพลัดสมรมาร้อนรน

๏ โอ้ปางหลังครั้งสมเด็จพระบรมโกศ
มาผูกโบสถ์ก็ได้มาบูชาชื่น (โท)
ชมพระพิมพ์ริมผนังยังยั่งยืน
ทั้งแปดหมื่นสี่พันได้วันทา

๏ ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต (เอก)
แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร (ตรี)
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจาฯ

นิราศภูเขาทอง
=====

บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว   
สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา 
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา
ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต (ตรี)

พระอภัยมณี