ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

พายุเข้าหนาวหล่นปนน้ำฝน
ฟ้าเบื้องบนหม่นมืดจืดแสงสี
ลมกรรโชคโยกไกวพันธ์ไม้มี
เสียงวารีตกกระทบกลบสกล

ครั่นครืนคึกกึกก้องร้องเสียงฟ้า
ดุจโกรธาล่าไล่ในเวหน
เหมือนมีมารผลาญพล่าชีวาชน
ต้องขับพ้นผืนฟ้าพาร่มเย็น

หลายวันแล้วไม่หายคลายโกรธเกรี้ยว
แสงเดือนเสี้ยวไม่ส่องมองไม่เห็น
เงามืดดำคล้ำคลุมสุมลำเค็ญ
ระทมเช่นมืดบอดตลอดกาล

ยังมาเจอเธอคลายหายลาจาก
คืนฝนพรำซ้ำซากยากสมาน
น้ำตาหรือไหลหลั่งดั่งสายธาร
อารมณ์รานแหลกยับกับสายลม

คืนนอนเหงาเฝ้าฟังเสียงหลั่งฝน
สุดอับจนทางฝืนกล้ำกลืนข่ม
หนาวสะท้านในทรวงบ่วงระบม
ความตรอมตรมล้มทับกับใจตัว

พายุใดไหนเข้าเท่าพายุรัก
โหมทะลักผลักส่งบ่งแสงหลัว
ไม่แจ่มเลยเผยเงาเจ้าฝ้ามัว
ยามฟ้ารั่ว พายุเข้า ..เขาจากไป..

"บ้านริมโขง"

๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๔

[sugarplus]

เสียงพายุอื้ออึงคะนึงครอง
ฝนเจิ่งหนองร่วงมาจากฟ้าใส
เจ้าลืมแล้วสัญญาแสนอาลัย
สิ้นเยื่อใยหายหน้าคราฝนพรำ

อยากให้ฝนล้างใจให้หายศร้า
ให้ลืมเขาให้หมดใจหายกลืนกล้ำ
เพื่อหัวใจจะได้ไม่ต้องจำ
ความเจ็บช้ำให้พ้นยามฝนลา

[สะเลเต]

พายุรักคุ้มคลั่งริมฝั่งสมอง
กระจายฟองโหยหาพัดพาเหงา
เริ่มก่อตัวยามฉันนั้นซึมเซา
คลื่นความเศร้าแทรกซ้อนตอนระทม

--- สะเลเต ---

[สุวรรณ]

ครืนครืน เสียงคลื่นกระทบฝั่ง
ดุจน้ำตาไหลประดังพายุโถม
เมื่อรักเริ่มก่อตัวมาจู่โจม
ยากจะหาสิ่งใดโน้มพายุคลาย

ว่าไปนั่นน้องแกง  ฮา.ฮา..

[tina]

ยามฝนแล้ง แห้งผาก ยากโหยหิว
ท้องไส้กิ่ว คิ้วขมวด พึ่งกรวดน้ำ
หวังผลบุญ หนุนต่อ ขอประจำ
กระแสธรรม นำหนุ่มมา พาชื่นใจ..

มีกี่คน ให้ล้นมา อย่าได้ขาด
กว่าทะเล ที่เกรี้ยวกราด จะคาดได้
เรียงชิวๆ คิวอย่าซ้อน ก่อนหลังไป
มีที่ไหน ยุเข้ามา อย่าช้าเกิน

คงแต่หวัง จึ่งชั่งใจ ได้ทันก่อน
ไม่รีบร้อน แต่เร็วได้ ใช่ขัดเขิน
หัวกระได ให้น้ำแล้ง แห้งนานเกิน
ดูผิวเผิน มันน่าเศร้า ต้องเข้าใจ

พูดไปนั่น ฉันคง ได้แต่คิด
ไม่มีสิทธิ์ ได้ทำ นำมาได้
ฝนทางโน้น หนาวทางนี้ มีได้ไง
พี่เบิร์ดใย หลอกลวง ช้ำทรวงจริง....

อ้าว โทษพี่เบิร์ดซะแว้วว ว 555 นอกเรื่องไปเรื่อยเลยเรา กร๊าก ๆ มีความสุข จิ๊กกริ่วว ว ว

 

[บ้านริมโขง]

พายุฝนชลนองหนองน้ำชุ่ม
ไพรชอุ่ม คลุมเขียวเหลียวระรื่น
เสียงเรไรไก่ป่าคราค่ำคืน
กระชั้นขันคึกครื้นตื่นมาฟัง

ยามลมแรงแฝงภัยในดงดอน
เจ้าไร้คอนเกาะเหนี่ยวเหลียวแลหลัง
หลบลงต่ำติดดินผลินกายบัง
เจ้าก็ยังรู้หลบยามพบภัย

เสียงพายุอื้ออึงคะนึงครอง
ฝนเจิ่งหนองร่วงมาจากฟ้าใส
เจ้าลืมแล้วสัญญาแสนอาลัย
สิ้นเยื่อใยหายหน้าคราฝนพรำ....Sugarplus

เขาจากไกลไม่แลแม้แต่น้อย
น้ำตาปรอยร่วงหล่นเสียจนหนำ
เจ็บลงลึกตรองตรึกนึกระกำ
แผลที่ทำตำติดชีวิตเรา

พายุรักคุ้มคลั่งริมฝั่งสมอง
กระจายฟองโหยหาพัดพาเหงา
เริ่มก่อตัวยามฉันนั้นซึมเซา
คลื่นความเศร้าแทรกซ้อนตอนระทม......สะเลเต

เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเขาจัดให้
รู้บ้างไหมรักนี้มีแต่ขม
รักเพียงเงาเฝ้าครองด้วยหมองตรม
ไร้สุขสมบ่มใจใครประโลม

ครืนครืน เสียงคลื่นกระทบฝั่ง
ดุจน้ำตาไหลประดังพายุโถม
เมื่อรักเริ่มก่อตัวมาจู่โจม
ยากจะหาสิ่งใดโน้มพายุคลาย.......สุวรรณ

พายุฝนร้ายนักไหนจักเท่า
พายุเข้าหักหาญราญรักหมาย
พายุใจร้ายเหลือเถือเกือบตาย
พายุกลายเลยผ่าน..สะท้านทรวง

"บ้านริมโขง"

๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

พายุเข้าคราวนี้เห็นทีแย่
หนาวคนแก่แก้ได้ก่อไฟผิง
ฟันกระทบขบฟังดัง อิง..อิง
คำหมากกลิ้งกระเด็นเห็นไวไว

เสียงสั่นเครือเมื่ออยากฝากคำเขา
จงจัดเอาหนุ่มน้อยลอยน้ำใส
เข้าแถวตอนเรียงหนึ่งส่งถึงใจ
จัดมาให้หามแห่ขึ้นแคร่คาน

เสียง tina แผ่วโหยโรยน้ำหมาก
กระเซนฝากตามแก้มแถมสมาน
จนหนุ่มใหญ่หนุ่มน้อยพลอยลำคราญ
ปล่อยให้นั่งตูดบานบนคานทอง

ยังไม่ยอมร้องท้าหามาเพิ่ม
เหมือนอยากเสริมบารมีที่หม่นหมอง
อยากได้หนุ่มเอ๊าะเอ๊าะเลาะเปลือกจอง
มีแรงแค่..นั่งมอง...ยังต้องการ....      
....tina...เอ้ย..

"บ้านริมโขง"

[รุ่งอรุณ]

.......................................

พายุไหนใดเล่าเท่าความรัก

ยามอกหักสิ้นท่าพายุโหม

ความเร็วแรงเกินกว่าเหนี่ยวคว้าโน้ม

จึงกลิ้งโครมทันใดมิไหวติง

.......................................

[บ้านริมโขง]

.......................................

พายุไหนใดเล่าเท่าความรัก

ยามอกหักสิ้นท่าพายุโหม

ความเร็วแรงเกินกว่าเหนี่ยวคว้าโน้ม

จึงกลิ้งโครมทันใดมิไหวติง

.......................................

พบเพื่อนเกลอเจอแรงแห่งพายุ
เจอรักดุปรุเปื้อนเฝื่อนเหมือนขิง
ต้านไม่ไหวหาใครไหนแอบอิง
พายุรักเลยวิ่งดิ่งกองไฟ.

[คนแบกไมค์]

พายุเข้า เรือโคลง โยกซ้าย-ขวา
สะพานปลา พังครืน คลื่นซัดหาย

กระชังน้อย ลอยปน บนผืนทราย
ปลามากมาย ก็มลาย ตายแน่เรา

ต้องสิ้นเนื้อ ประดาตัว ก็ครานี้
ทรัพย์ที่มี พอประทัง ยากสรรหา

น้ำตาหยด ไหลย้อน เข้าดวงตา
โอ้!ชีวา พาชีวิต แทบปลิดปลง