ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

มิเคยคิด..หน่ายหนีไปที่ไหน
ร้อยดวงใจซ่อนปักเป็นอักษร
แอบอยู่ในหมอนข้าง..แทนร่างนอน
เขียนบทกลอนด้วยใจฝากสายลม

เธอยังเป็นที่หนึ่ง..แบบกึ่งฝัน
ค่ำคืนหันไคว่คว้าแทนผ้าห่ม
หนาวเนื้อนอกผิงไฟก็คลายปม
หนาวระทมเนื้อในหัวใจครวญ

เธอเป็นหมอกหรือควัน..ที่ฉันคิด
เธอเป็นพิษเป็นพรหม..หรือลมหวน
เธอเป็นเพื่อนเป็นภาพ..ที่ฉาบนวล
ฉันประมวลแล้วกลับต้องหลับตา

ด้วยไม่อยากเจิ่งนองทั้งสองแก้ม
เธอต่อแต้มทุกทีที่ฝันหา
ต้องเจ็บช้ำกล้ำกลืน..วันคืนมา
ตราบวันลา..อาลัยเมื่อใจดำ

<a href="http://www.youtube.com/v/GKn3GGCbh_0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/GKn3GGCbh_0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[นพตุลาทิตย์]

มองท้องฟ้าสีครามยามนี้เห็น
พระจันทร์เร้นซ่อนตนบนฟากฟ้า
อาทิตย์ยังส่องแสงแยงลงมา
จันทร์เจ้ารอเวลาจะมาเยือน

พออาทิตย์อัสดงลงหลังเขา
พระจันทร์เจ้างามเด่นเช่นเจ้าเหมือน
อยากเดินเหยียบอากาศฝ่าไปหาเดือน
แต่คงเหมือนฝันไปใช่ความจริง

ตุลาทิตย์

<a href="http://www.youtube.com/v/yEySddOuU5Q&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/yEySddOuU5Q&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[--ณัชชา--]

ใครจะเหาะจะเหินเดินอากาศ

แหมช่างวาดวิมานอันใหญ่ยิ่ง

ดูซิคิดออกมาน่าชังชิง

ขำแทบกลิ้งที่ได้อ่านฝันหวานเธอ

[Music]

เส้นทางเดินสู่ถนนของคนเขียน
ใช่นั่งเทียนในห้องชี้ช่องว่าง
ต้องเรียนรู้ผู้คนใช้กลวาง
ทิ้งภาพลางบางตอน..ใช้กลอนนำ

บางคราวเหมือนหนังขายยามืออาชีพ
ต้องเร่งรีบขายตั๋วแต่หัวค่ำ
จินตนาคว้าใส่ต้องใฝ่จำ
แล้วร่ายรำนำบท..ดังหมดใจ

ตัวละครย้อนยอก..ใช่หลอกยาก
จะรักมาก..หรือลวง..เอากลวงใส่
จะเหี้ยมโหด..โกรธแรง..หรือแกล้งใคร
ต้องร่ำไรวางเรื่องให้เฟื่องฟู

ถึงเวลากล้าหรือกลัว..ออกตัวก่อน
จะขี้อ้อน..หยิบฉวย..หรือรวยหรู
คบเพื่อหลอก..เพื่อเล่น..ให้เอ็นดู
หรือเพื่อปูทางตน..ถึงคนนึง

แล้วก็เริ่มพูดปด..แบบอดอยาก
เพื่อจัดฉาก..ให้เธอมาเผลอซึ้ง
ฟังเสียงพากษ์ซากศพประกบอึง
แสร้งฉุดดึงสักพัก..ก็ชักชวน

<a href="http://www.youtube.com/v/0tMh66moF7Q&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/0tMh66moF7Q&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[นพตุลาทิตย์]

ใครจะเหาะจะเหินเดินอากาศ

แหมช่างวาดวิมานอันใหญ่ยิ่ง

ดูซิคิดออกมาน่าชังชิง

ขำแทบกลิ้งที่ได้อ่านฝันหวานเธอ

น่าจะเหาะเลาะเลียบไปเยียบซะ
ณัชชานะอุตส่าห์พากันเพ้อ
ก็เนื้อเพลงมันเปนเช่นนี้นะเออ
ว่าแต่เธอขำมากตบปากเลย


ล้อเล่งน้า พยามาร คนสวย
 

[มานพ]

ไม่ใช่หมอกหรือควันดอกขวัญจิต
ที่เธอคิดผิดเพี้ยนจนเวียนหัว
ไม่เป็นพิษเป็นภัยอยู่ไกลตัว
หูตามัวเพราะรักหนักใจจริง

เช็ดน้ำตาที่นองทั้งสองแก้ม
บอกจันทร์แรมคนดีมีเพียงหญิง
ไม่ต้องกลัวเจ็บช้ำย้ำอ้างอิง
อย่าประวิงเลยน้องมองนานนาน

....มานพ....