ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

เหงาหัวใจ.จริงหนอ.มิล้อเล่น
เช้าจรดเย็น.คุยจ้อ.แต่ก็เหงา
รอสายฝน.จนสาง.ให้บางเบา
ยังไร้เงา.คนดี.จะมีมา

หรือไม่ดี.มีค่า.พอจะรัก
ถูกไสผลัก.หลีกลี้.เหมือนหนีหน้า
ดั่งเวรกรรม.นำชัก.ให้รักลา
อนิจจา...ใครเล่า.จะเข้าใจ

หัวใจจึง.เหมือนเนื้อ.ที่เหลือซาก
จะเอ่ยปาก.ฝากคำ.ต้องร่ำไห้
เป็นกุหลาบ.กลางดง.ที่หลงไพร
จะมีใคร?.ค้นพบ.แลสบตา


 

[นพตุลาทิตย์]

คราฝนจางบางเบาเฝ้าตามติด
นั่งครวญคิดอยู่นานออกควานหา
โถคนดีจากไปไกลลับตา
กุหลาบป่ากลางดงหลงในไพร

พอค่ำมืดดื่นดึกเข้าลึกฝ่า
ใช้ไฟตาหามองย่องถากไถ
แสงจันทร์ฉายคลายหมอกบอกความใน
สาดส่องไพรไหวต้องมองตามจันทร์

ครั้นเห็นแสงเรื่อเรืองเนืองตรงหน้า
พอสบตาเหมือนลอยล่องท่องความฝัน
กุหลาบไพรได้แสงจากนวลจันทร์
ประกายนั้นดังทองผ่องโสภา

ตามมาไกลได้พบประสบแล้ว
คงมิแคล้วคลาดกันให้หวั่นหา
จะฝากรักไว้ในใจขวัญตา
แม่ดอกฟ้าถูกสาปกุหลาบไพร

ตุลาทิตย์

[/b]

[สล่าผิน]

กุหลาบป่าน่าชมให้สมจิต
อยากใกล้ชิดทรามเชยกกเกยได้
ด้วยเพราะดอกงามจริงยิ่งอยู่ไกล
จิตหลงไหลใคร่เด็ดมาดอมดม

กุหลาบป่าน่าเชยให้เคยคุ้น
จะทำบุญอย่างไรจึงได้สม
ช่างเด่นงามอร่ามตาน่าเชยชม
กลัวหนามคมทิ่มตำให้ช้ำจินต์

กุหลาบป่าคราเหงาดูเศร้าสร้อย
กลีบละห้อยเฉาไปทำใจหิน
ยังอุตส่าห์ร่าเริงอยู่บนดิน
แต่ใจสิ้นความรักปักชีวา

สงสารล้ำทำไงจะได้ช่วย
แม่ดอกสวยกลีบกาบกุหลาบป่า
มองเป็นดอกวิเศษอยากเมตตา
อยากนำพามาไว้ในเรือนชาน

สล่าผิน

[--ณัชชา--]

กุหลาบงามดอกไหนไร้เจ้าของ
จะขอจองเอาไว้เคียงกายข้า
จะไม่ปล่อยให้แห้งแล้งโรยรา
ด้วยซึ้งค่ากุหลาบงามมีหนามคม

อย่าให้หนามกุหลาบฉาบยาพิษ
เพียงสะกิดนิดหนึ่งถึงขื่นขม
ถูกพิษหนามลามลุกทุกข์ระทม
อดเชยชมกุหลาบงามทนช้ำใจ

[บ้านริมโขง]

เจ้างามซึ้งสุดสวยด้วยกำเนิด
แต่เจ้าเกิดไกลเกินบนเนินป่า
เจ้าสำนึกตัวดีมีราคา
แต่ก็หาใดรู้สิ่งคู่ควร

ไม่แปลกเลยเคยชิดยังติดขัด
กอดกระหวัดรัดอุ่นบุญสงวน
ยังคลายแขนแสนเศร้าเหงาคร่ำครวญ
ด้วยทั้งมวลไร้ค่าไม่น่าชม

แม้กุหลาบแสนสวยรวยกลิ่นหอม
โรยกลิ่นล้อมกลางกรุงปรุงกลิ่นขรม
ยังถูกเลือกถูกคัดจัดดอมดม
ตามอารมณ์บ่มบอกชอบดอกใด

กุหลาบป่าหากคัดจัดมาบ้าน
จะเบ่งบานซ่านกลิ่นรินสีใส
เหมือนดั่งอยู่กลางดงคงอยู่ไพร
หรืออย่างไรให้แน่แก่ใจตน

อาจชอกช้ำย่ำแย่แก่ชีวิต
ด้วยลิขิตหาใช่ในเหตุผล
เกิดกลางดินถิ่นไพรในสกล
มาปะปนแดนหงส์คงน่าชัง

อย่าห่วงเลยชีวิตลิขิตสร้าง
มีแนวทางแห่งตนบนแผนผัง
มีสุข-ทุกข์ ที่ใจให้ยืนยัง
ดีกว่าหวังสุขสร้าง..จากต่างแดน.

"บ้านริมโขง"

๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๔

[สะเลเต]

เป็นดอกไม้ไร้ค่ากลางป่าเขา
ใครจะเข้าเด็ดดมชื่นชมหนอ
กลางพนาป่าลึกรู้สึกท้อ
ยามชูช่อใครเล่าเขาจะยล

รอเวลาหลุดร่วงจากพวงก้าน
ไปตามกาลดอกช่อก็ล่วงหล่น
ขาดคำชมหมายปองของผู้คน
ดอกร่วงโรยลาต้น..จมสู่ดิน

--- สะเลเต ---