ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เอื้องกุหลาบ]

ยี่สิบหก วกถึง คำนึงหา
มิถุนา มาถึง คำนึงหวน
อรรถรส บทกลอน อ่อนรัญจวน
แสนเย้ายวน ชวนร่ำ ฉ่ำอารมณ์

นิราศเลิศ เพริศแพร้ว พร่างแพรวพริ้ง
มีค่ายิ่ง จริงแท้ แลเหมาะสม
ครูพากเพียร เขียนย้ำ เป็นคำคม
น่าชื่นชม อุดมรส แห่งบทกลอน

อีกกาพย์โคลง โยงมา สุภาษิต
ให้ข้อคิด ศิษย์จำ ในคำสอน
ทั้งบทเศร้า เคล้าสุข ทุกบทตอน
ส่องสะท้อน ย้อนถึง ซึ่งวันวาน

สองร้อยปี ที่ผ่าน แม้นานมาก
กลอนครูฝาก หลากครั้ง ยังคงหวาน
ราวบุปผา คราตื่น ชื่นแย้มบาน
ฉ่ำดวงมาน ผ่านผัน ทุกวันไป

"ไม่เมาเหล้า แต่เรา ยังเมารัก
สุดจะหัก ห้ามจิต คิดไฉน"
ทุกวลี ที่อ่าน ซ่านซึ้งใจ
ขอเก็บไว้ ในห้วง ดวงชีวิน

ดอกไม้เหน็บ เย็บปัก และถักร้อย
มาลัยน้อย ห้อยครบ นบถวิล
สุนทรภู่ ครูกวี สี่แผ่นดิน
ยังหอมกลิ่น จินต์ล้ำ ถ้อยคำกลอน

 

[...สียะตรา..]

......วรรณกรรมเลื่องไกล

...พระอภัยมณี

...นางยักษ์..อ้วนพี

...เซ้าซี้พระอภัย

[--ณัชชา--]

นิราศหลายเรื่อง

เกียวกับเมืองไทย

บรมครูยิ่งใหญ่

ใครไม่เทียมทาน

[hort39]

ร่วมรำลึกถึงครูกลอนสุนทรภู่
ร่วมเชิดชูคุณค่าภาษาศิลป์
ด้วยวจีลีลาค่าเพียงดิน
กลั่นจากจินต์จากใจไหว้ครูกลอนฯ

[ดอกกระเจียว]

ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาประหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
อันเมาเหล้าเช้้าสายยังหายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน

................................


ขอร่วมรำลึกถึงบรมครูกลอนสุนทรภู่ด้วยอีกคน โดยการย้อนรำลึกไปถึงช่วงเวลาและเหตุการณ์ตอนสำคัญๆ ในประวัติศาสตร์เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว

ตาม บทกลอนข้างบนท่านสุนทรภู่เขียนขึ้นสดๆตอนอาศัยอยู่ในเรือหลังถูกขับออกจากวัดราษฎ์บูรณะ ด้วยข้อหาน่าอับอาย จีบสาว กินเหล้า และทะเลาะกับพระลูกวัด แต่ท่านก็พยายามที่จะเรียกสติตัวเองกลับมา อย่างที่อธิบายไว้ในบทกลอนและยอมรับว่า เพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ


ขอรำลึกถึง

[...สียะตรา..]

................ไหว้ครู.....



......แก้วประพาฬฉานฉันวรรณศิลป

...เลื่องระบิลโลกหล้าชู..ครู...อักษร

...เอกกวีศรีแผ่นดินดุจทินกร

...คู่นาครงามประพันธ์..วรรณคดี

......ขอเชิญช่อบงกชจรดนลาต

...จารึกวาทย์อักขระป็นสักขี

...จักตามรอยถ้อยวิทูปูชนีย์

...สืบวิถีทุกก้าวย่างเยี่ยงอย่าง...ครู



.......ในความคิดของตัวเอง...อิสระ.....น่าจะเป็นแรงจูงใจสูงสุดของงานสร้างสรรค์....ฉันทลักษณ์กฏเกณฑ์แค่...สิ่งที่ทำให้ภูมิใจว่า...ถูกต้อง...ท่านภู่..น่าจะเป็นอารมณ์นั้นมังคะ...เขียนอย่างที่อยากเขียน...

[บ้านริมโขง]

สุนทรคำนำสู่สุนทรภู่
สุนทรครูสู่ฝันในวันนี้
สุนทรใดยากนักไหนจักมี
สุนทรวจีนี่สำคัญ

สุนทรใจน้อมนำทำเคารพ
สุนทรจบจากเศียรเพียรสุขสันต์
สุนทรนี้ที่เขียนเพียรรำพัน
สุนทรฝันฝากทราบ..กราบสุนทร(ภู่)

"บ้านริมโขง"

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนต