ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

เมื่อความรักปักลงตรงกลางจิต
เหมือนชีวิตสว่างกระจ่างใส
ก็รับมันเก็บวางไว้กลางใจ
โดยที่ไม่หวาดหวั่นวันอำลา

ตกอยู่ในห้วงเหวแห่งเปลวรัก
ยอมจมปลักเป็นทาสปรารถนา
เฝ้าเทิดทูลรักเขาเท่าชีวา
ยอมปิดตาเหมือนไม่เห็นเล่นกับไฟ

โลกกลายเป็นสีชมพูดูงามงด
ช่างสวยสดดั่งดาวที่พราวใส
วิมานรักที่สร้างช่างอำไพ
อบอุ่นในสถานวิมานทอง

และแล้ววันอำลาก็มาถึง
เพียงคำหนึ่งคำนั้นฉันสุดหมอง
ฉันไม่ใช่คนนี้ที่เธอปอง
ยังคงก้องอยู่ในใจทั้งดวง

กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้หยด
จำเก็บกดเอาไว้ไม่ให้ร่วง
แค่ยอมให้ไหลซาบลงอาบทรวง
ฝันทั้งปวงเก็บพับไว้กับใจ

เมื่อพิษรักรุมเร้าเผาดวงจิต
มีชีวิตเหมือนว่าหามีไม่
ความเจ็บปวดทั้งหมดไม่โทษใคร
มาคิดได้ก็สุดเศร้า..เราโง่เอง

[บ้านริมโขง]

แสนสงสารณัชชาผู้อาภัพ
ที่ได้รับทุกข์ตรมถูกข่มเหง
ใครช่างร้ายกลายคำไม่ยำเกรง
มาละเลงรักเล่นไม่เห็นควร

เขาอาจเป็นชายแท้แน่ล่ะหรือ
เขาคงคือบุรุษเพศเฉดสงวน
เขากำยำล่ำสันเกินรัญจวน
หรือเขาป่วนในกิจผิดเวลา

รักเลยล่มจมไปให้ต้องช้ำ
ต้องกลับลำหาใหม่ในห่วงหา
ให้อรชรอ้อนองค์นงค์ยุพา
ในกายามีด้วยอวยสตรี

ทุกข์ไม่นานเกินไปใช่ไหมเจ้า
รักเดินเข้ามาใหม่ให้สดศรี
รักโรยรินกลิ่นหอมย้อมฤดี
อวยอารีต่อกันนั้นสุกงอม

แต่วันนี้กลับเศร้าเงารักขาด
สุดจะบาดใจนักไหนรักหลอม
ทั้งหนุ่มใหญ่หนุ่มน้อยถอยรักยอม
เราไม่พร้อมหรือหากเรายากเกิน

หยุดสงสารแล้วหนาถ้าอย่างนี้
ไม่ต้องมีรักหามตามสรรเสริญ
อยู่คนเดียวดีมั้ยใคร่เรียนเชิญ
เพียงแค่เดินสามก้าวถึงราวคาน. 

"บ้านริมโขง"

[Music]

"ฉันโง่เอง"เชื่อชายที่ปลายลิ้น
หมายถวิลเชยชมคารมหวาน
มิเหมือนเคยเปรยปุดสุดประมาณ
อารมณ์กานท์บานเบอะเมื่อเจอะกัน

ทิ้งบ้านไร่.นา.รก.ทิ้งนกเจ็บ
มีรักเก็บซ่อนไว้ที่ปลายฝัน
ฟ้า-ทะเล-ภู-ใจ-หมอก-ไพร-ควัน
ยังผูกพันอยู่ไหม?...ถามใจเธอ



...         ...

[darkness_hero]

ไม่มีใครแสนฉลาดในเกมรัก
ถ้าเพราะปักใจรักมั่นคงเสมอ
มองด้านเดียวว่ารักนั้นแสนเลิศเลอ
เพียงเขาเผลอที่เลิศเลอก็จบไป

มันเป็นเพียงเส้นใยไหมนะความรัก
อย่าทึกทักเท่าท้องนภาอันกว้างใหญ่
แต่จะทำจะเสริมแกร่งให้เส้นใย
จะได้ไม่ "เราโง่เอง" ซ้ำอีกครา

[ดอกกระเจียว]

หากรักฉัน...ยังมีค่ามิใช่คลั่ง
ฉันก็ยังรักเธอ....เธอเชื่อไหม
เมื่อฉันรู้ว่าเธอมี...ใจให้ใคร
ฉันเองไม่...เสื่อมถอย...ในรักเธอ

[นพตุลาทิตย์]

ก็เพราะรักปักใส่ในดวงจิต
เวลาคิดเลิกราถึงคราหมอง
จึงเจ็บเจียรเอียนช้ำน้ำตานอง
เขาไม่มองด้วยซ้ำน้ำตาเรา

คงเจ็บแสบแทบฝืนจะยืนสู้
ถึงแม้นรู้รักเสี่ยงเบี่ยงทางเขา
ลงทางเบี่ยงเลี่ยงหลบให้จบเอา
ถึงแม้เศร้าเราคนดีมีเมตตา


ฮ่าๆๆ ยอมหลบ ถ้าเขาพบรักใหม่ บ้าหรือ หนังชัดๆ

[sugarplus]

จงลืมเสียความหลังที่ฝังแน่น
เฝ้าเคียดแค้นกันไปก็ใช่ว่า
สุขที่เคยได้รับจะกลับมา
เสียเวลาคร่ำครวญหวลอาลัย

ตัดมันทิ้งไปเลยแค่เคยรัก
อย่าไปปักใจหลงจงหาใหม่
ล้วนผู้ชายดีดีมีถมไป
คนชิดใกล้คือฉันโปรดหันมอง


 

[--ณัชชา--]

จงลืมเสียความหลังที่ฝังแน่น
เฝ้าเคียดแค้นกันไปก็ใช่ว่า
สุขที่เคยได้รับจะกลับมา
เสียเวลาคร่ำครวญหวลอาลัย

ตัดมันทิ้งไปเลยแค่เคยรัก
อย่าไปปักใจหลงจงหาใหม่
ล้วนผู้ชายดีๆมีถมไป
คนชิดใกล้คือฉันโปรดหันมอง


 

ไม่คิดแค้นเคืองใครให้ปวดหัว
ไม่เคยกลัวใครทำช้ำหม่นหมอง
หากเป็นเรื่องของใจไม่ขอลอง
เธอไม่ต้องพูดมากไม่อยากฟัง

[ไผ่เดียวดาย]

เรียนหนังสือ ใช้สมอง ตรองประจักษ์
เรียนความรัก ใช้หัวใจ ไขความหมาย
บทสรุป สิ่งที่วาด อาจเดียวดาย
แต่สุดท้าย ได้เรียนรู้ ดูใจคน

เป็นคนโง่ ในบางครั้ง ยอมรับใช่
ไม่มีใคร ไม่อกหัก พลาดสักหน
อย่างน้อยรู้ และเข้าใจ ไม่ทุกข์ทน
จมกับคน ไม่ได้ฝัน จนวันตาย

[บ้านริมโขง]

อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เคยง้อ
ไม่เคยขอให้ใครได้สงสาร
คนเพศชายไหนไหนไม่ต้องการ
อย่าระราญแกล้งเหน็บให้เจ็บใจ

ยังปากแข็งแสร้งคำนำมากล่าว
ก็เรื่องราวนั้นบอกออกแจ้งใส
เหงา – เศร้านัก รักหลงปลงอย่างไร
พิษรักไหม้เหมือนหมายตายทั้งเป็น

อยู่ต่อหน้าก๋ากั่นว่าฉันแน่
ฉันไม่แคร์ชายใดที่ได้เห็น
พอลับหลังโหยหา..น้ำตากระเซ็น
แสนลำเค็ญหนักหนาถ้าขาดรัก

แต่อย่าหมายชายอย่างฉันนั้นจะง้อ
ทั้งโลกหนอไร้หญิงสิ่งประจักษ์
มีณัชชาคนเดียวให้เทียวทัก
ก็จะหักใจร้าง...ห่างแสนไมล์.

[--ณัชชา--]

อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เคยง้อ
ไม่เคยขอให้ใครได้สงสาร
คนเพศชายไหนไหนไม่ต้องการ
อย่าระราญแกล้งเหน็บให้เจ็บใจ

ยังปากแข็งแสร้งคำนำมากล่าว
ก็เรื่องราวนั้นบอกออกแจ้งใส
เหงา – เศร้านัก รักหลงปลงอย่างไร
พิษรักไหม้เหมือนหมายตายทั้งเป็น

อยู่ต่อหน้าก๋ากั่นว่าฉันแน่
ฉันไม่แคร์ชายใดที่ได้เห็น
พอลับหลังโหยหา..น้ำตากระเซ็น
แสนลำเค็ญหนักหนาถ้าขาดรัก

แต่อย่าหมายชายอย่างฉันนั้นจะง้อ
ทั้งโลกหนอไร้หญิงสิ่งประจักษ์
มีณัชชาคนเดียวให้เทียวทัก
ก็จะหักใจร้าง...ห่างแสนไมล์.

จะหักใจจากฉันนั้นจริงหรือ
เจอคนดื้อโกหกมาตาใสใส
แล้วเมื่อวานเดินตามถามทำไม
"ณัชมีใครบ้างไหมในใจเธอ"..จ๊ะ

[รุ่งอรุณ]

................................................

เราโง่เองที่หวังให้ใครมารัก

ไม่ตระหนักถูกลวงหลอกเชยเล่น

เราคงโง่มากซินะเปรียบลาเป็น

จึงถูกเห็นเพียงดอกไม้ริมทาง

................................................

[คนแบกไมค์]

ฝืนทนเจ็บปกปิดการรักษา
ที่ผ่านมาเก็บกดเพราะทนไหว
บาดแผลลึกรวดร้าวถึงทรวงใน
บาดแผลใจคงไร้คนเยียวยา
เป็นเพราะผิดติดอยู่ที่ตัวฉัน
หลงโง่งันงุนงงรสชิวหา
ที่พร่ำบอกรักผ่านการพรรณา
หลงวาจาฟั่นเฟือน..เราโง่เอง.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥00♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥