ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ll~วาบูชิ~ll]

~~๐ เหงาตัวบักเป้ง ๐~~

เศร้าสลด  หดหู่  มิรู้หาย
โศกประสาน  ใจกาย  เป็นหนึ่งนั่น
ทุกข์ทะยาน  ถาโถม  เข้าโรมรัน
หมายฆ่าฟัน  ให้แดดิ้น  สิ้นชีวา

หลบทางซ้าย  หมายคิด  มีสิทธิหลุด
เข่ากลับทรุด  เพราะความเหงา  เข้าดึงขา
อีกความเงียบ  เข้าขึง  ตรึงอุรา
ยึดแข้งขา  เอาไว้  มิให้เดิน

ขยับขวา  ความกลัว  ก็เข้าขวาง
ขยับข้าง  พบอ้างว้าง  เจอห่างเหิน
จะเดินหน้า  ที่เข้ามา  คือถูกเมิน
จะถอยหลัง  ต้องเผชิญ  กับช้ำใจ

แล้วจะให้  ฉันไป  ทางไหนนี่
แล้วจะมี  ทางหนี  ให้ฉันไหม
ให้หลุดพ้น  จากความเหงา  อันเศร้าใจ
ผ่านพ้นไป  จากสิ่ง  ที่เผชิญ....."เจ้าความเหงาตัวบักเป้ง"

ปล."บักเป้ง"เป็นภาษาท้องถิ่นแปลว่าใหญ่มากฮ่าๆๆ

[--ณัชชา--]

ดำลงไปใต้ดินก็สิ้นเรื่อง
ลองลงเบื้องล่างดูหนูอย่าเขิน
ไม่ผิดหรอกเห็นไหมไม่ขาดเกิน
อาจจะเพลินก็ได้ใครจะรู้

[masapaer]

ที่ประจำคำเดิมยิ่งเพิ่มหนัก
ความเหงาทักกวักมือเพื่อรื้อขอ
ส่งสำแดงฤทธิ์เดชเหตุรัดคอ
ความเหงาเฝ้าพะนอล้อหยามมาน

กระอักอ่วนป่วนใจในเสี้ยวลึก
ซากผลึกคิดถึงรำพึงผ่าน
คอยกัดเซาะเกาะกุมรุมทุกกาล
ต้องหนาวนานขั้นเฉียบเข้าเทียบใจ

ไร้หนทางดูแลคงแก้ยาก
เหงากระชากสั่นมานสะท้านไหว
ฝังรากเลี้ยวเกี่ยวลึกเป็นศึกใน
แถมปล่อยไฟเผาจินต์ไร้ชิ้นดี

งานประจำของเหงาคือเผาวอด
คนที่รอดถอดใจยังไร้สี
ดับชีพจมล้มทั้งหายใจมี
เงาความเหงาเฝ้าลี้ขยี้ทรวง


 

~มะสะแป~

[บ้านริมโขง]

หากเห็นเหงาตัวบักเป้งเบ่งต่อหน้า
ร่วมกตัญญูเรียกมาอย่าหวั่นไหว
เสียงหวอเด่นเผ่นแนบแบบเร็วไว
โตแค่ไหนถ้าอยู่ขอดูตัว

จับล้อมผ้ากล่าวขานงานกาชาด
ปิดประกาศขายบัตรจัดสลัว
ใช้แสงสีชี้นำทำหม่นมัว
ด้วยว่ากลัวตัวเหงาเขารำคราญ

ประกาศเชิญหาใครไปแก้เหงา
ใส่เสื้อผ้าหรือเปล่าเฝ้าฝันหวาน
แก้ให้หมดทุกชิ้นถิ่นดงตาล
เหงาไหนทานทนได้..ให้ทำพันธุ์..

[ดิษฐา]

ขวัญกระเจิง เปิดเปิง ระเริงริ้ว
ทำหน้านิ้วคิ้วขด จรดลั่น
จะแก้ผ้าไล่.. เหงา .. เอ๊า!!ยืนยัน
กลัวหนาวสั้น ไข้ทับ มาจับแทน


ไม่คุ้มหรอกงานนี้ ขอชี้กล่าว
รอคิวยาว กาชาด อาจวิ่งแจ้น
ทั้งรถร่วมกู้ภัย ไยดูแคลน
เหงาหวงแหน แสนห่วง.. ลวงทำพันธุ์

 

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ความเหงา..ตัวเบ้อเร่อเลย~



นั่งขี้เหร่ริมทุ่งให้ยุงกัด
เซ็งชะมัดนัดหญิงโดนชิ่งหนี
สู้เก็บหอมรอมรักด้วยภักดี
โดนเค้าตีหลังครัวเพียงชั่วคืน

โอ้ไอ้หนุ่มบ้านนาหน้าเป็นสิว
เค้ามาซิวรักห่วงลวงไปหื่น
ต้องเจ็บแปลบแอบว้างอย่างกล้ำกลืน
จำสะอื้นฝืนไว้ไม่แสดง

ลมสะบัดพัดทุ่งยุงบินหนี
ปล่อยข้านี้ฉายเดี่ยวแบบเหี่ยวแห้ง
ปัดโธ่เอ๋ยเอยเราเหงาอย่างแรง
อยากเบาแบ่งมีใครให้เมตตา

Oo..หยิบสาโทขึ้นดื่มเพื่อลืมคิด
คว้าไหผิด!..ซดฉ่ำน้ำปลาร้า
สุดเส็งเคร็งเซ็งจิตอนิจจา
แต่ทว่ายังเมา..เออเข้าที

เลยกระดกยกซดจนหมดไห
ก่อนร้องไห้ซบหญ้าแถมด่าผี
แล้วล้มพับหลับไปใต้ราตรี
แถมยังมีงึมงำ..พร่ำเมาเมา

เจ้าหนุ่มนาหลับปุ๋ยกอดทุยพริ้ม
ละเมอยิ้มถามไปใครคือเจ้า??
ทุยร้อง.มอ!..คลอเสียงเพียงเบาเบา
"อ้อ..ความเหงาหรอกเหรอ..ตัวเบ้อเร่ อ เ ล  ย..Zzz..z"


  จบ



บอม ซอง ดุ๊ก

[darkness_hero]

เหงาตัวเป้งเก่งจริงฆ่าให้ได้
อยากหนีไปหยิบอาวุธเข้าฟันฟาด
เหงาจู่โจมอย่าลืมยกตั้งการ์ด
อย่าให้พลาดฆ่าให้ตายไอ้ความเหงา

ความเหงากลัวความอบอุ่นในหัวใจ
ความสดใสเอานะเจ้าความเศร้า
อย่าได้กลัวความเหงาเศร้าเข้ารุมเร้า
จงสู้เขาเอาชนะมันให้ได้ !!!

สู้ต่อไป..