ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[chaipan1999]

แต่งกลอนรัก อย่างไร ไม่ให้หวาน
รักที่มี เนิ่นนาน กลับพาลขม
สิ้นภาษา กลกานท์ ผลาญอารมณ์
ดั่งคารม สิ้นคม ขมเป็นยา

เคยพรอดพร่ำ คำกลอน ฉ่อนกระทู้
แม้กายอยู่ ห่างไกล ยังใฝ่หา
ไม่เคยคิด เคลือบแคลง แฝงมายา
กลั่นวาจา จากใจ ใส่ในกลอน

ทั้งบทรัก ออดอ้อน ตอนคิดถึง
บทรำพึง ปลอบใจ ไปข้างหมอน
บทกล่อมขวัญ เคลิ้มตาม แม้ยามนอน
ทุกบทกลอน สิ้นไซร้ ไร้ราคา

สักวา กลอนรัก มักไม่หวาน
เคยขับขาน รอยกานท์ จารภาษา
ถูกลืมเลือน เฉือนช้ำ ไม่ร่ำลา
สักวา กลอนรักขม ระทมทรวง[/i]
..อยากแต่งกลอนรักนะ  แต่มันแต่งไม่ออก...

[พรายม่าน]

กลอนทองเหลืองเรืองใหม่จากไพรัช
แต่กาลกัดปัดวาวให้ร้าวหน่วง
จะเงาทนปนเหลือบรักเคลือบพลวง
ระวังตวงตักจุ่มให้คลุมแวว

แต่งกลอนรักอย่างไรไม่ให้หวาน
ต้องไขบานพับแพงด้วยแรงแผ่ว
เกลียวอย่าขบสบช่องตรงร่องแนว
อย่างนี้แล้วแน่วนานไม่หวานเลย

พรายม่าน
สันทราย
๑๗.๐๖.๕๔

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

กลอนไม่หวาน  คนหวาน  จะผ่านไหม
เห็นอย่างไร  ให้บอก  ออกเฉลย
รู้คำศัพท์  ไม่มาก  จากคนเชย
อย่าเมินเฉย  เผยมา  พารู้ใจ

ออกห่ามห่าม  ตามคิด  ติดขี้เล่น
ก็ฉันเป็น  เช่นนี้  มีไรไหม
ออกกวนกวน  ชวนหัว  มั่วเรื่อยไป
กลอนของใคร  ให้ชอบ  จะตอบเลย

พระอาทิตย์อัสดง 

กลอนก็ไม่หวาน  คนก็ห่าม  ทำไงดี  ทำใจไงพี่ หุหุหุหุ

[ปรางทิพย์]

ถอดหัวใจในรักเป็นอักษร
แต่งบทกลอนวอนหวังดังเฉลย
เพียรร้อยเรียงเคียงจิตคราคิดเปรย
คล้ายจะเผยเคยผ่านเนิ่นนานมา

เมื่อแรกรักถักบทแสนสดชื่น
เที่ยวหยิบยื่นรื่นรมย์ชมบุปผา
พร่ำคิดถึงซึ้งกันพรรณนา
แวะเวียนว่าถ้าพลาดคงขาดใจ

ครั้นรอยกาลผ่านทศความสดชื่น
กลับขมขื่นฝืนรักโดนผลักไส
สารพันสรรอ้างเพื่อร้างไกล
ถ้อยสาไถยไร้ข้อมาต่อรอง

บทกลอนหวานพาลขมระทมนัก
หากความรักภักดีที่สนอง
กลับไร้ค่าน่าชังสิ้นหวังครอง
เมื่อเป็นสองต้องลาน้ำตาปรอย

แบบนี้ก็ไม่หวานนะคะ

[เอ๊พ]

แต่งกลอนหวานได้อย่างไรหากใจขม
เดินมาจมทางรักที่หักหาญ
วันเวลาเยียวยาได้ไม่ต้องพาล
เพราะเคยหวานปนเศร้าเคล้าเช่นกัน

ใช้วิกฤตหาโอกาสแล้ววาดใหม่
นาทีนี้ของใจไม่แสร้งสรร
สร้างอารมณ์หวานนั้นทำไม่ทัน
กลั่นอารมณ์ปัจจุบันปั้นกานท์แทน

ได้ระบายศิลป์สารงานอักษร
วจีอรกลอนคัดได้มากแสน
เป็นคำหยาดหยดซับทั่วดินแดน
ไม่ดูแคลนหดหู่คุดคู้นาน

[[Love]]

อยากแต่งกลอน  ให้หวาน  ปานน้ำผึ้ง
แต่คารม  ไม่ซึ้ง   จึงไมหวาน
อีกอกหัก   รักขม  มานมนาน
กับทั้งเรือ  น้ำตาล  ก็พาลจม

จากกลอนหวาน  หว่านเล่ห์  เสน่หา
ต้องกลับมา  ยอกย้อน  เป็นกลอนขม
อ่านกี่ครั้ง   ยังปร่า   ในอารมณ์
วอนผู้ชม   ทุกท่าน  เติมหวานที

[ไพร พนาวัลย์]

     

เพราะอกหักรักขมระทมทุกข์
พิษรักคลุกคลึงเคล้าเมื่อเขาหนี
หัวใจล่มขมเฝื่อนทั้งเดือนปี
รักไม่มีเยื่อใยจำใจลา

เอาน้ำผึ้งผสมให้รมย์รื่น
แต่สุดฝืนกลืนกล้ำดั่งคำว่า
น้ำผึ้งขมซมซานจนด้านชา
อยากเสาะหาน้ำตาลก็พาลจม

เจ้า"แม่ค้าหน้าหวาน"ก็พาลทิ้ง
อยากจะวิ่งไปหาก็พาล่ม
น้ำหวานจากบุปผาที่น่าชม
ถูกดอมดมเหี่ยวเฉาแสนเศร้าจัง

ชัยพันธ์หนุ่มน้อยก็คล้อยเคลื่อน
นานมาเยือนสักทีไม่มีหวัง
เอามาฝากแต่หัวใจที่มันพัง
แทบคลุ้มคลั่งกลอนกานท์ไม่หวานเลย 

 

"ปรางค์ สามยอด"
 

[หฤหรรษ์]

                                                                  แต่งกลอนรัก อย่างไร จักให้หวาน        
                                                                       รักที่มี เนิ่นนาน จักไม่ขม
                                                                  แต่งด้วยใจ แทรกด้วยรัก พาชื่นชม 
                                                                     อ้อนคำคม ลมหวาน หว่านฤดี

                                                                ลมร้อนอ้อนลมรัก      มาพิงพักหว่าง ฤทัย
                                                                ลมหนาวพาพริ้วไหว   อย่าหวั่นใจนะคนดี
                                                                ห่มเนื้อให้หายหนาว    อุ่นไอเจ้าดวงใจพี่  
                                                                ลมร้อนอ้อนอีกที       ดวงใจนี้แทบ..วาง วาย........หุ
                                                                                                                             
                                                                                      

[ฦๅฤๅ]

แต่งกลอนรักอย่างไรไม่ให้หวาน
แต่ด้วยแค้นที่เนิ่นนานจะได้ขม
ใส่ความโกรธเกรียดอิจฉาทุกอารมณ์
จับผสมให้เข้ากันแล้วแต่งไป

ถ้าหวานอยู่ให้กัดฟันนึกเรื่องเก่า
มันทำเราเจ็บแสบมากแค่ไหน
นึกให้ออกเรื่องเศร้าๆจากข้างใน
จนหัวใจแทบสลายได้ยิ่งดี

ฦๅฤๅ

[บ้านริมโขง]

จริงจริง  แล้ว เขียนกลอนเพื่อวอนบอก
เปิดเปิด  ออก จากใจให้ใครเห็น
เรื่องเรื่อง  เก่า ที่ผ่านสานประเด็น
ใช่ใช่  เป็น เรื่องใหม่ที่ไหนกัน

อกอก  หัก ก็ผ่านมานานนัก
เรื่องเรื่อง  รัก มักสร้างทางแห่งฝัน
ยามยาม  หลง ปลงจิตคิดรำพัน
เดินเดิน  ดั้น ฟันฝ่าตามอารมณ์

อยากอยาก  มี รักใหม่ครองใจสุข
ปลอบปลอบ  ปลุก หัวใจให้สุขสม
สื่อสื่อ  ไป ให้เขาเฝ้าชื่นชม
คลายคลาย  ปม บ่มรักมักหวานคำ

ไม่ไม่  มี ใครเขาเอาแต่เฉย
มามา  เอ่ย เผยรักปักถลำ
ล้วนล้วน  แต่ แช่วลีที่กล่าวนำ
ร้อยร้อย  พร่ำ ซ้ำแน่แช่น้ำตาล

เขียนเขียน  กลอน ออกวางทางแห่งรัก
คนคน  มัก หวั่นไหวในคำหวาน
คิดคิด  ตาม อักษรในกลอนกานท์
จึงจึง  เอ่ย อาการจากมานตน

หากหาก  อ่าน จากตรมด้วยขมจิต
ใครใคร  คิด ถึงหวานมาสานผล
ใดใด  ได้ ตรึงติดด้วยจิตคน
ล้วนล้วน  ปน เปป่วน ครวญคิดเอง.

"บ้านริมโขง"

กลบทธงนำริ้ว

[ระนาดเอก]

๐ เธอยื่นรักด้วยเล็บเจ็บทั้งร่าง
แขน,เอว,ข้างของพี่นี้บวมเปล่ง
คราไปเที่ยวทีไรใจกลัวเกรง
เธอนักเลงหึงหวงยามควงเดิน

๐ สาวใดมองหรือเหลียวเสียวไปหมด
ด้วยถูกเธอตั้งกฎรัดทด-เขิน
รักเธอดั่งแม่เสือเสื้อยับเยิน
ครั้งหลงเพลินมองสาวหนาวเล็บเธอ..

ระนาดเอก

 

[กัลมลี*]

ตาเจ้าเล่ห์ของชายร้ายเรื่องรัก
วางกับดักลึกล้ำนำเสนอ
ขอปลีกตัวแป๊บเดียวเที่ยวแจกเบอร์
สมควรเจอเขี้ยวเล็บจนเจ็บตัว

พึงอยู่อย่างสงบตอนพบรัก
ออกกฎหนักเพราะใครแจกใจมั่ว
แค่ทำตัวดี-ดีพี่อย่ากลัว
ขืนยังเอะอะทั่ว...เดี๋ยวหัวโน

[พรายม่าน]

เหมือนห้ามเดือนเคลื่อนเพ็ญอย่าเด่นฟ้า
ห้ามนกกาอย่าบินเลิกผินโผ
ห้ามแสงสาดศิริสุริโย
ห้ามยูงใหญ่ไหนโต ต่ำเตี้ยตาม

อันน้ำตาลหวานได้ใครปรุงรส
ผกาสดหอมใส่ให้ใครถาม
ทะเลผืนคลื่นแซมใครแต้มงาม
หรือฟ้าครามเมฆคล้อยต้องคอยใคร

แหละกลอนรักมักหวานเช่นนั้นแล้ว
จะเกลื่อนกรวดกลบแก้ว ที่แววใส
ก็วาววับระยับยิบยังหยิบใจ
เกินกว่าขมถมใด จะกลบเดิม

พรายม่าน
สันทราย
๑๘.๐๖.๕๔